واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش فارس به مناسبت میلاد حضرت عباس(ع)
بدر آسمان به تماشای ماه خانه علی(ع) آمده است
لحظهها در تب و تابند و زمین بیقرار، ولولهای در آسمان به پا شده، ملائک صف کشیدهاند، همگی میخواهند ببینند کودکی را قرار است فخر زمین و آسمان باشد، فاطمه در تب و تابی غریب غوطه میخورد، قمر بنی هاشم(ع) متولد شد.
به گزارش خبرگزاری فارس از قم زیر لب با خدای خود نجوا میکند و دعا میخواند. علی(ع) سر از پا نمیشناسد. منتظر و بیقرار است، صدای نوزادی نورانی در فضای خانه علی(ع) میپیچد، صدای هلهله فرشتگان در آسمان میپیچد. بدر آسمان به تماشای ماه خانه علی آمده است، آخر خداوند پسری به علی(ع) عطا کرده که مانند ماه است. پدر قنداقه نوزادش را در دست میگیرد و بر دستان رشید نوزاد نورانیاش بوسه میزند و برای حضرت فاطمه(س) سوالی ایجاد میشود که مگر دستان کودک من ایرادی دارد؟ جواب میشنود که نه، پس دلیل گریههای علی(ع) چیست؟ او کربلا را پیش رو میبیند و دستانی که در کربلا حماسه میآفرینند. قمر بنی هاشمیان به دنیا آمد، تهنیت باد که حیدری دیگر متولد شد، پیش از تو هیچ ماهی به زمین نیامده بود، میلادت مبارک ای ماه زمین. ای عباس! ای قصیده بلند عشق، تو تنها در دامان زنی میتوانستی سروده شوی که خود غزل سرای بیبدیل رشادت در جامعه عرب بود. عباس(ع) آمد، همانی که نامش لرزه بر دل دشمنان اسلام میانداخت و قوت قلبی برای دل دوستداران دین خدا بود. ای علمدار لشکر حسین(ع)! تویی که جهانی را واله و شیدای خود کردهای، هنوز هم که هنوز است دنیا حیران و سرگشته رشادتهای توست. ای عباس! دست استغاثه عالم به سوی توست، عشق تو مسلمان و غیر مسلمان نمیشناسد. تویی که به همه به یک چشم مینگری و کاری نداری آنکه تو را میخواند مسلمان، مسیحی یا یهودی است. تویی که نامت چشمه جوشان عشق است. با تولد تو، عشق متولد شد. جوانمردی، ایثار، ولایتپذیری، فداکاری متولد شد، تو آمدی حیدری دیگر متولد شد. یا ابوفاضل! دستهایت بزرگترین حماسه تاریخ را رقم زدند و این گونه بود که تو بر قلبها حاکم شدی و در تاریخ جاودانه ماندی. ای حماسه بزرگ انسانیت! دستهای استغاثه عالم به سوی توست و چشم امید دردمندان به سوی دستهای کریم تو دوخته شدهاند یا باب الحوائج. دوم شعبان روز میلاد بزرگ مردی است که دریایی از ادب و معرفت بود. مردی که عشق به مولا و مقتدایش داشت. فرزند علی (ع)، همانی که فاطمه زهرا (س) او را پسر خواند، مردی که باید در زندگیش تامل کنی تا بتوانی اندکی از شخصیت والایش را بشناسی. زهرا فخر روحانی محقق و پژوهشگر علوم دینی با بیان اینکه نمیتوان درباره با حضرت عباس(ع) حرف زد و از پدر و مادرش صحبتی نکرد، گفت: آراستگی به زیور علم و ادب و برخورداری از شاخصهای ممتاز شخصیتی و شجاعت کمنظیر از ویژگیهای خانوادگی مادر حضرت عباس(ع) بود. این محقق و پژوهشگر علوم دینی در خصوص شیوه تربیتی حضرت عباس(ع) اظهار کرد: دوران کودکی آن حضرت در خانهای که با نور الهی عجین بود، سپری شد و حضرت با بهرهمندی از مهر پدرش علی(ع)، محبت مادرش ام البنین(س) و ارادت و مهر برادران و خواهرانش بزرگ شد. فخر روحانی در خصوص نقش تربیتی حضرت ام البنین(س) در شیوه تربیت حضرت عباس(ع) افزود: ام البنین به عنوان مادر حضرت زنی ستوده و ارجمند بود که نسبت به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) ارادت بسیار زیادی داشت و همواره در برابر آنها و جایگاهشان خاشع و خاضع بود. وی ادامه داد: وی در شرایطی به خانه حضرت علی(ع) آمد که از قبل، خود را کنیز فرزندان او میدانست و این گونه از ابتدا با هر لقمه غذا به فزرندانش آموخت، محب ولی خود باشند و برای او سربازی کنند و ثمره این تربیت در کربلا خود را نشان داد. این محقق و پژوهشگر علوم دینی با اشاره به خواب حضرت ام البنین در زمان قبل از ازدواج با حضرت علی(ع) گفت: ام البنین قبل از حضور در خانه مولا و ازدواج با ایشان خوابی دید که تعبیرش تولد فرزندی به روشنی ماه بود، خوابی که شب قبل از خواستگاری حضرت علی(ع) دیده بودند. وی ادامه داد: در این خواب ماه از آسمان جدا و به دامان ام البنین میافتد و در همین هنگام سه ستاره نورانی نیز از آسمان جدا و به دامان ایشان میافتد و زمانی که خواب را برای مادرش تعریف میکند، مادرش به وی میگوید این خواب بشارت به داشتن فرزندی به روشنی ماه و سه فرزند دیگر است، زمانی که وی این خواب را برای مادرش تعریف میکرد پدر ایشان موضوع خواستگاری عقیل که به نمایندگی از حضرت علی(ع) برای خواستگاری به خانه آنها رفته بود، را مطرح میکند. فخر روحانی در خصوص ویژگیهای حضرت عباس(ع) بیان کرد: عباس علمدار سپاه برادرش حسین(ع) و فرمانده بخشی از لشکر حق علیه باطل بود، ادب و ارادت او به برادرش تا حدی بود که او را مولا میخواند و هیچگاه به خود اجازه نداد که او را برادر صدا کند. حضرت عباس(ع) ماندن در کنار مولا و مقتدایش را به اماننامه دنیایی ترجیح داد چون آموخته بود که باید مطیع محض ولی و مقتدایش باشد و از او جدا نشود تا به ساحل امن برسد. وی ادامه داد: عباس(ع) عبد صالح خوانده شده و ما در نمازهایمان قبل از اقرار به مقام رسالت پیامبر اکرم(ص) بر عبودیت وی تاکید میکنیم که نشاندهنده این است که عبودیت جایگاه بزرگ و ارزشمندی دارد که عباس(ع) به آن دست پیدا کرده بود. این محقق و پژوهشگر علوم دینی اضافه کرد: او صاحب همه فضیلتهاست و به ما نشان داد که چگونه باید مطیع ولی خود باشیم و اوامر او را بیچون و چرا با جان و دل بپذیریم و این خود بزرگترین درسی است که ما میتوانیم از این شخصیت بزرگوار بگیریم. انتهای پیام/2258/صا30
94/03/02 - 12:58
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]