محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842052018
چرا دولت، جنبش عدم تعهد را وارد معرکه يمن نکرد؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱ خرداد ۱۳۹۴ (۱۰:۳۱ق.ظ)
موج بررسي کرد؛ چرا دولت، جنبش عدم تعهد را وارد معرکه يمن نکرد؟ موج - گروه اقتصاد سياسي
حمله عربستان سعودي به يمن که از 26 مارس 2015 آغاز شد، اين کشور را در آستانه بروز يک فاجعه انساني قرار داده است؛ فاجعه اي که امنيت ديگر کشورها از جمله امنيت خود عربستان را نيز تهديد مي کند. اين حمله به نوعي تبديل شدن سياست پنهان عربستان به سياست آشکار مداخله در امور داخلي کشورهاي عربي محسوب مي شود. «شيرين هانتر»، استاد دانشگاه جورج تاون آمريکا، ترکيبي از ترس، عصبانيت و جاه طلبي را در زمره علل حمله عربستان سعودي به يمن عنوان مي کند. هانتر عنوان مي کند که «سعودي‌ها نسبت به ظهور هر دولتي در يمن که تحت کنترل آنها نباشد، بدگمان هستند به ويژه اگر قرار باشد شيعيان نيز در آن نقشي ايفا کنند. ترس آنها از اين است که مبادا دست يافتن شيعيان يمن به چنين توفيقي منجر به آن شود که جمعيت شيعه عربستان نيز سهم سياسي بيشتري را مطالبه کنند.»
حمله به يمن ضمن اين که هزاران کشته و زخمي داشته است، وخامت شرايط معيشتي مردم اين کشور را تشديد کرده است. در حال حاضر جمهوري اسلامي ايران با وجود مخالفت هاي آل سعود تمام تلاش هايش را براي امداد رساني به يمن انجام مي دهد. در اين ميان بحث استفاده از ديگر ظرفيت ها همچون بهره گيري از رياست ايران بر جنبش عدم تعهد از مواردي است که برخي مسوولين و کارشناسان از زوايايي خاص به آن مي نگرند.
از سويي تجاوز عربستان به يمن موجب شده تا نگاه ها به وزارت امور خارجه براي برپايي اجلاس فوق‌العاده سازمان جنبش عدم تعهد متمرکز باشد. برخي معتقدند که دولت براي برپايي هرچه سريع تر کنفرانسي فوق‌العاده بايد اقداماتي جدي داشته باشد.
محمدحسن آصفري عضو کميسيون سياست خارجه و امنيت ملي مجلس شوراي اسلامي در اين خصوص به موج مي‌گويد: «ما چنين توقعي از رئيس‌جمهور داريم که اعتراض ملت ايران را طريق جنبش عدم تعهد و جايگاهي که جمهوري اسلامي ايران در بين کشورهاي اسلامي دارد نسبت به موضوع يمن اعلام کند. توقع از رئيس‌جمهور اين است که نسبت به اين موضوع به‌صورت جدي وارد شود اما متأسفانه گام جدي از سوي دولت برداشته نمي‌شود و البته عدم ورود جدي دولت براي ما هم جاي سؤال دارد.»
مصطفي کواکبيان دبيرکل حزب مردم‌سالاري معتقد است که وزير خارجه ايران انرژي و تمرکز خود را معطوف به مذاکرات هسته نموده و به‌صورت جدي وارد حل بحران يمن از طريق دعوت اعضاي جنبش عدم تعهد و برگزاري اجلاس فوق‌العاده نمي‌شود. وي به موج مي‌گويد: «بر اين باورم که ايران بايد از ظرفيت رياست جنبش عدم تعهد براي بحران يمن استفاده کند و اين اتفاق بايد بيفتد. در همين رابطه بعد از مذاکرات لوزان نامه‌اي به آقاي دکتر ظريف نوشتم و اعلام کردم که مذاکرات نبايد ما را از موضوعات منطقه‌اي غافل کند و در خصوص تحولات يمن نيز اشاره کردم که از کمک سازمان همکاري اسلامي يا جنبش عدم تعهد استفاده کنيم و تا آنجا که مي‌توانيم از درد و آلام مردم يمن بکاهيم.»
وي در مورد چرايي عدم ورود جنبش عدم تعهد به بحث يمن معتقد است که وجود ملاحظات خاص سياسي در بين اعضاي جنبش عدم تعهد مانع از اعلام مواضع صريح آنها در اين خصوص مي‌شود.
بااين‌حال به نظر مي‌رسد اغلب افرادي که مجريان امر سياست هستند خواهان واکنش‌پذيري دولت ايران از طريق جنبش عدم تعهد مي‌شوند؛ اما مسعود اسداللهي پژوهشگر و کارشناس ارشد مسائل خاورميانه ديدگاه متفاوت و البته قابل تأملي دارد. وي به‌طورکلي سازمانهايي همچون جنبش عدم تعهد و همکاري اسلامي را فاقد قدرت اجرايي مي‌بيند که بتواند بر بحران يمن فائق شوند. وي دراين‌باره به موج گفت:« جنبش عدم تعهد، جنبشي نيست که از نظر اجرايي و عملي داراي قدرتي باشد و بيشتر براي تأثيرگذاري بر افکار عمومي است اما اين که در عمل بتواند در مقابل شوراي امنيت سازمان ملل يا ائتلاف شکل گرفته رهبران عربي بايستد، خيلي خيلي بعيد است و عملا قدرتي ندارد که بگوييم ايران از آن استفاده اي نکرده است. فرض کنيد ايران در خواست اجلاس فوق‌العاده مي داد؛ مطمئن باشيد خيلي از اعضا نمي آمدند. فقط در سطح افکار عمومي ممکن بود تاثيرگذار باشد که آن هم با سانسور رسانه هاي عربي و غربي خيلي بعيد بود که تاثيرگذار باشد. هم اکنون نيز موجي از انتقادات غربي از جنايات عربستان شروع شده اما عربستاني ها به هيچ عنوان به آنها اهميت نمي دهند و در اصل قضيه اتفاقي نمي افتد.»
اسداللهي در ادامه مي‌گويد: «اصولا سازمان هاي جنبش عدم تعهد و همکاري اسلامي در کدام بحران توانستند نقش ايفا کنند که در بحران يمن بتوانند ياري کننده باشند. در بحران فلسطين که 60 سال است وجود دارد، مگر سازمان همکاري اسلامي تا حالا توانسته قدمي براي فلسطين بردارد که اکنون بتواند قدمي براي يمن هم بردارد. با توجه به اين که خود عربستان هم از اعضاي اصلي سازمان همکاري اسلامي است. اين سازمان ها بيشتر تشريفاتي و اسم هاي بزرگي دارند اما عملا در صحنه تاثيرگذار نيستند.»
به نظر مي‌رسد دستگاه وزارت خارجه در تلاش است تا به راهکارهاي عملي در خصوص بحران يمن متوسل شود. ارائه پيشنهاد چهار ماده اي ظريف به سازمان ملل، رايزني با مقامات سازمان ملل براي کمک رساني به مردم يمن نتايج ملموس تري نسبت به انواع بيانيه ها از نظر دولت دارد ونکته قابل تأمل اين است که احتمالا دولت بدور از هيچان پذيري تحولات يمن را رصد مي کند. در همين رابطه «بروس ريدل» مدير پروژه اطلاعات در انديشکده بورکينگز معتقد است: «بعد از هفته‌ها حملات هوايي، جنگ شاهزاده بيشتر شبيه به بن بست است. تخريب زيرساخت ضعيف يمن در حملات، سبب تشديد فضاي تنش‌ها بين يمني‌ها با همسايگان ثروتمند خليج (فارس) آن براي سالها شده است. اکنون به نسبت قبل، يمني‌هاي بيشتري خواهان انتقام هستند. ايران بدون هيچ هزينه‌اي در حال بدست آوردن امتياز در رقابت با رقباي خود در خليج (فارس) است.» اين کارشناس آمريکايي در ادامه يادداشت خود مي آورد: «اکنون، سعودي‌ها در حال ياد گرفتن و شناختن محدوديت‌هاي قدرتشان هستند. با وجود هزينه بيش از 5 برابري براي مسائل دفاعي در قياس با ايران و خريد جنگنده‌هاي پيشرفته از آمريکا و انگليس در دهه‌هاي گذشته، احتمالا رياض قادر به موفقيت در يمن نيست.»
با نظر به آنچه در مطالب فوق آمد به نظر مي‌رسد روش دولت حسن روحاني و شخص ظريف درخصوص مسائل خارجي رويکردي پراگماتيستي و عمل گرايانه است. در اين روش دولت سعي دارد علاوه بر حفظ اصول و آرمان هاي نظام با منطق ديپلماتيک و استفاده حداکثري از نهادهاي ميانجي جامعه بين المللي عمل کند. آينده تحولات يمن بهتر مي تواند نحوه برخورد ايران را در اين خصوص تشريح کند.
محمد قربانپور شيخاني
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
سیاسی
پربازدیدترینها