محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830232550
دانشگاه «زنده» و مخالفانش
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: دانشگاه «زنده» و مخالفانش تهران- ایرنا-چند روز پس آنکه 700 تن از استادان دانشگاه های کشور در نامه یی به رییس جمهوری خواستار پایان مداخله و فشارهای غیرقانونی بر دانشگاه ها شدند، «حسن روحانی» دیروز در جمع مدیران و استادان دانشگاه آزاد اسلامی گفت: «دانشگاه بدون آزادی، مُرده است.»
تلاش دست اندرکاران دولت تدبیر و امید در کمتر از 2 سال گذشته برای بازگرداندن دانشگاه ها به مسیر اصلی خود، در فضای عمومی این مهدهای علم و پویایی گشایشی ایجاد کرده است؛ گشایشی که نشانگان آن را می توان در مدیریت مستقل و غیر سیاسی بسیاری از دانشگاه ها و افزایش شمار و فعالیت تشکل های دانشجویی دید. با این حال، گروه هایی خاص که هنوز منافع خود را در تک صدایی می بینند با اعمال فشارهای غیرقانونی و دست بردن به هر ابزاری به دنبال تداوم فضای امنیتی و سیاست زده در این محیط های علمی هستند.
در آستانه ی بزنگاه هایی چون انتخابات، توان اندک این گروه ها در جلب آرای مردم در فضای عمومی جامعه موجب شده دانشگاه به عنوان کانونی جریان ساز مورد توجه قرار گیرد. از این رو، در فضای آزاداندیش دانشگاه ها امکان شدت گرفتن دخالت های غیرقانونی، چند ماه مانده به انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه سال جاری، افزایش یافته است و نمودهای آن از هم اکنون به چشم می خورد؛ مساله یی که نگرانی مردم بویژه جامعه ی دانشگاهی را به دنبال داشته است.
این مساله به اندازه یی اهمیت دارد که چندی پیش «شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه های کشور» درنامه یی سرگشاده خطاب به رییسان قوای مجریه، مقننه و قضاییه با امضای بیش از 700 تن از استادان دانشگاه های کشور، خواستار پایان مداخله و فشارهای غیرقانونی بر دانشگاه ها شد.
در این ارتباط، یادآوری چند نکته ضروری است.
1- دانشگاه همواره از ماهیتی پویا و زایشگر برخوردار بوده است و در رخوت نگاه داشتن آن برای همیشه امکان پذیر نیست. شاید منفعت طلبی افراد و گروه هایی بانفوذ در دوره هایی کوتاه فضای عمومی دانشگاه را به سمت و سویی خاص هدایت و فعالیت های دانشجویی را محدود کند، اما این تاثیرپذیری نه عمقی بلکه سطحی و ناشی از کنش هوشمندانه ی دانشجویانی است که سیاست صبر و انتظار را پیشه ی خود ساخته اند تا با خودداری از گزند سیاست های جناحی، دوره ی گذار را سپری کنند و در فرصت مناسب با قدرت بیشتر، خود را بازیابند.
احیای تشکل ها و جان گرفتن دوباره ی فعالیت های دانشجویی در دوره ی مدیریت اعتدال گرایان پس از سال ها رکود و رخوت، تاییدگر این انگاره است. آغاز به کار برخی تشکل ها (انجمن اسلامی پیشرو دانشگاه تربیت مدرس) بازگشایی تشکل های منحل شده (انجمن های اسلامی دانشگاه شریف، امیرکبیر و ...) حضور و سخنرانی برخی شخصیت های سیاسی در دانشگاه ها که در دوره ی گذشته حضورشان با مانع تراشی همراه یا از آن جلوگیری می شد، برگزاری همایش های بررسی تحولات اجتماعی و سیاسی (پدیده ی مرتضی پاشایی، رخداد اسیدپاشی، گفت وگوهای هسته یی و ...)، برگزاری جلسه های مناظره میان اندیشمندان، صاحبنظران و سیاستمداران بر سر موضوع ها و مسایل گوناگون و بحث برانگیز و ... نشانه هایی از تلاش دانشجویان برای شکستن یخ رکود و البته دوری از درافتادن به فضای سیاست زدگی را به دست می دهد.
2- دانشگاه به عنوان مغز متفکر هر ملت، همواره باید از فضایی امن و آرام برخوردار باشد تا بتواند کارویژه های خود یعنی گسترش علم و پژوهش و کنشگری فعالانه در روندهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، هنری و ... را عملیاتی کند. این مهم در گروی استقلال در تصمیم گیری و امنیت در آزاداندیشی است؛ مساله یی که به مذاق سودجویان از تداوم جو پلیسی در این نهادهای علمی خوش نمی آید. این گروه که در برابر تفکر قوی تر از خود توان اقناع ذهن پرسشگر و حقیقت جوی دانشجو را ندارند، بر چندصدایی خط بطلان می کشند تا ضعف خود را بپوشانند و پیروز میدانی شوند که رقیب را پیش از ورود به کارزار از آن بیرون رانده اند.
در آستانه ی انتخابات مجلس قرار داریم و دانشگاه ها به واسطه ی محبوبیت و تاثیرگذاری بر افکار عمومی می توانند نتیجه ی انتخابات را از رای خود متاثر کنند. این واقعیت انگیزه ی جدی مخالفان را برای محدودسازی آزاداندیشی در دانشگاه ها و همزمان بهره جویی بیشینه از این نهادها برانگیخته است. از این رو و به رغم اینکه دولت و جامعه از بازگشت جو نشاط و پویایی به این نهادهای علمی حمایت می کنند، برخی با اعمال فشار و مداخله های به ظاهر قانونی یا فراقانونی در امور داخلی دانشگاه ها دخالت می کنند. اخلال پی در پی در برنامه های فرهنگی که اغلب از طرف انجمن های اسلامی دانشگاه ها برگزار می شود، جلوگیری از سخنرانی شماری از شخصیت های سیاسی و حتی نمایندگان مجلس مانند آنچه برای «علی مطهری» نماینده ی مردم تهران در شیراز اتفاق افتاد، هیاهوگری و رزم آرایی به هنگام حضور چهره های مخالف و ناهمسو در محیط های علمی و ... نمودهایی روشن از اخلالگری کسانی است که خواهان تداوم خفقان سیاست زده و تکصدایی در دانشگاه ها هستند.
3- نامه ی شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه های کشور با امضای بیش از 700 استاد به رییسان قوای سه گانه ناظر بر این واقعیت است که کوتاه کردن دست منفعت جویان از دانشگاه نیازمند همکاری و همراهی هر سه قوه برای پر کردن خلاء های قانونی در این حوزه، اجرایی کردن قانون در جهت استقلال بخشی به دانشگاه ها و بازخواست و محاکمه ی کسانی است که با استفاده از دخالت های فراقانونی سازمان یافته فضای دانشگاه را از تعادل خارج می کنند.
در لزوم اهتمام این سه نهاد عالی همین بس که به رغم گذشت مدت زیاد و انتظار افکار عمومی، ناکافی بودن همگامی آن ها مانع از تعیین تکلیف پرونده ی پرجنجال و مهمی چون بورسیه های غیرقانونی شده است.
4- دور نگه داشتن دانشگاه از نگاه های تقلیل گرایانه ی سیاسی و جناحی، این نهادهای علمی را از سیاست زدگی و نیز رکود علمی مصون نگه می دارد. امنیتی کردن فضایی که کارویژه هایش تنها در سایه ی امنیت و آرامش بروز می یابد، حاصلی جز نومیدی و ملالت جوانانی نخواهد داشت که زمام سازندگی و توسعه ی حال و آینده ی کشور را در دست دارند. با توجه به آنچه گفته شد شایسته است که بگذاریم دانشگاه ها با مدیریت مستقل و به دور از هماوردی های صرف سیاسی، هم به رشد علمی برسند و هم کارویژه های آگاهی و آگاهی بحشی خود در عرصه های گوناگون اعم از سیاسی و اجتماعی را به انجام برسانند.
*از:اعظم حمیدپور (گروه پژوهش و تحلیل خبری)
پژوهشم**9275**9279**2054
30/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]
-
سیاسی
پربازدیدترینها