واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: کارشناس مسایل آموزش و پرورش: فرهنگیان برای پی گیری مطالبات مشارکت خود را افزایش دهند تهران - ایرنا - کارشناس مسایل آموزش و پرورش معتقد است که جامعه معلمان برای دیده شدن، چاره ای جز قبول واقعیات و مشارکت سازمان دهی شده و نظام مند در ساختار قدرت ندارند.
علی پورسلیمان روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار حوزه آموزش ایرنا اظهار کرد: مشارکت تشکیلاتی و قانون مند در ساختار قدرت در کنار حضور پررنگ در رسانه می تواند فرمولی نوین برای پی گیری مطالبات فرهنگیان باشد و جامعه را بر اساس محور آموزش به توسعه پایدار نزدیک کند.
وی اضافه کرد: لازمه منطقی دیده شدن الزاما ورود به خیابان ها نیست و صحن و راهروهای مجلس بهترین، موثرترین و منطقی ترین راه برای به روز شدن مساله آموزش و پرورش است.
کارشناس حوزه آموزش و پرورش با اشاره به اینکه رییس جمهوری در سخنانی به مناسبت هفته معلم حق اعتراض معلمان را به رسمیت شناخت، افزود: از سوی دیگر و برای نخستین بار برای راهپیمایی کارگران مجوز صادر شد و کارگران مطابق قانون به بیان خواسته ها و مطالبات خود پرداختند.
پورسلیمان اظهار کرد: با وجود به رسمیت شناخته شدن حق اعتراض مسالمت آمیز از سوی رییس جمهوری و برخلاف کارگران، برای تجمع و یا راهپیمایی معلمان مجوزی صادر نشد.
وی ادامه داد: اولین و مهم ترین دلیل برای این کار می تواند حضور افرادی در مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از کارگران باشد که در لابی و مذاکره با سایر مسوولان و تصمیم گیران می توانند نقش به سزایی داشته باشند.
این کارشناس مسایل آموزش و پرورش با بیان اینکه در ارتباط با جامعه معلمان چنین چیزی وجود ندارد، توضیح داد: دو مرکز کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس و فراکسیون فرهنگیان وجود دارد که معلمان ارتباط و تعامل خاص و سازمان دهی شده با این دو ندارند و حتی عملکرد این دو از سوی جامعه فرهنگیان و معلمان در موضوع آموزش و پرورش با سوء ظن و بدبینی رصد و نگریسته می شود.
پورسلیمان افزود: نگاهی بر عملکرد این دو نهاد در موضوع استیضاح وزیر آموزش و پرورش و نیز سکوت و انفعال آن ها در موضوعات آموزش و پرورش و حتی فقدان یک برنامه مشخص برای اختصاص نطق های مجلس به موضوعات مختلف آموزش و پرورش می تواند این بدبینی و فقدان اعتماد را به همراه داشته باشد.
وی یادآورشد: موضوع آموزش و پرورش بیشتر هنگام طرح و بحث بودجه و نیز نزدیک شدن به انتخابات مجلس موضوعیت می باید و البته فقدان علاقه غالب نمایندگان مجلس در ابتدای تشکیل مجلس برای عضویت در کمیسیون آموزش و تحقیقات و علاقه وافر آن ها برای عضویت در سایر کمیسیون های سیاسی و اقتصادی می تواند قرینه ای بر این مساله باشد که آموزش و پرورش دغدغه مجلس و حتی مسوولان نیست.
مدیر سایت سخن معلم افزود: با وجود اینکه حدود یک سوم نمایندگان مجلس در فراکسیون فرهنگیان عضویت دارند اما تاکنون موضع مهم و یا راهبردی از این فراکسیون در مجلس مشاهده نشده است.
پورسلیمان با اشاره به اینکه این امر اختصاص به مجلس نهم نداشته و با درجاتی در همه مجالس موضوعیت داشته است، اظهار داشت: هر چند موضوع تشکیل فراکسیون صنفی معلمان خواسته فرهنگیان است اما برخی از معلمان بر این باورند که آزموده را آزمودن خطاست و در عین حال در مقابل، هیچ گونه پیشنهاد مشخص و یا عملیاتی برای این مساله ندارند و تنها راه برای دیده شدن و پی گیری مطالبات روش هایی مانند تجمع، تحصن و سایر راه های پرهزینه و فرسایشی می دانند.
وی ادامه داد: نکته مهمی که این دسته از فرهنگیان فراموش کرده و آن را در تحلیل های خود در نظر نمی گیرند آن است که افرادی که با عنوان معلم در این دو مرکز مجلس حضور و فعالیت دارند با رای سازمان دهی شده و تشکیلاتی معلمان به مجلس راه نیافته اند و از این رهگذر و به صورت منطقی، تعهدی برای پی گیری خواسته ها و مطالبات معلمان از سوی آنان وجود ندارد.
کارشناس حوزه آموزش و پرورش با اشاره به اینکه نباید از برخی موانع درون سازمانی و نیز پارامترهای روان شناختی و جامعه شناختی معلمان غافل بود، گفت: به نظر می رسد اولین مانع ، حس تشکل ستیزی و تشکل گریزی معلمان است.
پورسلیمان بیان کرد: از آن جا که معلمان از ابتدا خود را در کلاس درس دیده و خود را حاکم بلامنازع آن می پندارند و از شیوه های مرسوم یک سویه مانند سخنرانی بهره می جویند و شیوه های مشارکتی و تیمی در برنامه آنان راهی و جایی ندارد به همین دلیل تمایل چندانی برای عضویت در تشکل ها و گروه ها ندارند.
وی اضافه کرد: این وضعیت تک قطبی در نظام آموزشی، معلمان را به این باور رسانده است که آنان همه چیز را می دانند و حتی نیازی به نقد ندارند و عضویت در تشکل ها و پیروی تشکیلاتی می تواند این مرجعیت و یا اقتدار سازمانی را دچار نقصان و یا وقفه کند.
این کارشناس مسایل آموزش و پرورش گفت: این در حالی است که ورود به مجلس نیازمند برنامه ریزی و پیروی از کارهای گروهی است و دوران حرکت های فردی و یا یک سویه گذشته است.
پورسلیمان ادامه داد: معلمان غالبا سکوت کرده و علاقه ای برای کارهای گروهی و عضویت در تشکل ها ندارند، اما زمانی که فضا آماده می شود و آن ها تهدیدی را در مورد ثبات و یا امنیت شغلی خود احساس نمی کنند، به بهانه فراخوان یک تشکل و یا گروه به خیابان ها آمده و اعتراض می کنند.
وی اظهار کرد: اما همان تشکل و یا گروه هنگامی که از معلمان می خواهد تا به خانه های خود بازگردند تا فضا برای چانه زنی و یا مذاکره آماده شود، معمولا چنین چیزی مورد قبول معلمان معترض قرار نمی گیرد و حتی نمایندگان تشکل ها و گروه ها به خیانت، سازشکاری و تساهل متهم می شوند.
مدیر سایت سخن معلم یادآور شد: این در حالی است که پی گیری مطالبات باید تابع یک قاعده و مانیفست صنفی مشخص و نقشه راه باشد و میدان مبارزات صنفی تابع فرمول برد و باخت نیست.
پورسلیمان افزود: وجود افراد و نمایندگانی در مراکز رسمی و قانون گذاری می تواند توان چانه زنی و مذاکره نمایندگان معلمان را به صورت تصاعدی افزایش دهد و این جاست که حضور نمایندگانی از فراکسیون صنفی معلمان در مجلس احساس می شود.
فراهنگ**1883**1027
28/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]