محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831359675
نقدی بر شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۰۸:۲۱
رئیس دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران با اشاره به رویه‌های کاری پژوهشگاه تربیت بدنی می‌گوید نباید به گونه‌ای عمل شود که پیگیری "اهداف غیرورزشی" در عملکرد‌ها ظهور و بروز نماید. به گزارش گروه دریافت خبر ایسنا، رضا رجبی استاد تمام دانشگاه تهران و رئیس دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران در مطلبی به نقد عمل شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور پرداخته است که متن کامل آن به این شرح است: "همانگونه که همکاران هیات علمی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی دانشگاه های سراسر کشور مستحضر می‌باشند، نشستی در هشتم اردیبهشت 1394 در دانشگاه علامه طباطبایی در خصوص تشکیل شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور به دعوت پژوهشگاه تربیت بدنی صورت گرفت. در این جلسه بعد از بحث و تبادل نظرهای فراوان، ایراداها و ابهامات قابل توجهی به آئین نامه مربوط به تشکیل شورا هماهنگی وارد شد. یکی از مهمترین ابهامات اساسی جلسه مغایرت اساسنامه و اهداف پژوهشگاه تربیت بدنی به عنوان متولی این شورا بود که همین امر باعث شد رئیس محترم پژوهشگاه اعلام نماید که این پژوهشگاه تمایلی به متولی گری در این زمینه ندارد. لذا مقرر شد ضمن توجه به مسئله صنفی همکاران در خصوص طرح مطالعه بیشتری انجام و در جلسات بعدی نظرات همکاران جمع آوری شود. متاسفانه بعد از جلسه، چند مصاحبه از دوستانی که در حال حاضر ارتباط و همکاری نزدیکی با پژوهشگاه دارند انجام شده که شائبه اتفاق نظر شرکت کننده گان در جلسه با تشکیل شورای هماهنگی با مدیریت پژوهشگاه تربیت بدنی را بوجود آورد. از طرف دیگر نظر برخی همکاران مخالف با طرح ناقص انعکاس یافت، لذا نکاتی چند در خصوص ابهامات طرح تشکیل شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور ارائه می‌گردد. 1. تشکیل این نوع شوراها بوسیله اشخاص حقوقی و دولتی (روسای دانشکده ها و مدیران گروها و معاونین آموزشی و ...) ماهیتا دارای اشکال می باشد و اگر هم شکل بگیرد با بحران هویت روبرو خواهد شد. 2. سازمان های دولتی الزاما با حکم قانون تشکیل شده و عضویت اعضاء در آنها اجباری است. از این نظر شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور نمی تواند قبل از حکم قانونی مبادرت به تشکیل جلسات و اطلاع رسانی و نظریه پردازی نماید. 3. سازمان های غیر دولتی (NGO) تاسیس دوطلبانه دارند و عضویت در آنها الزامی نمی‌باشد. این سازمانها می‌توانند حتی در صورت وجود سازمان‌های مشابه، ایفای نقش نمایند. از این منظر نیز شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور نمی تواند یک نظام غیر دولتی باشد زیرا مجمع عمومی تعریف شده در آن، همگی شخصیت های حقوقی و دولتی می باشند. 4. ماموریت تعریف شده برای شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور، ایجاد هماهنگی در بین مراکز آموزشی و پژوهشی ذکر شده است. این هدف با فلسفه وجودی این شورا و وظایف اعلام شده در آن در تضاد است. از طرف دیگر در ماموریت این شورا ابهامات اساسی و تداخل وظایف آموزشی و پژوهشی با نهادهای قانونی کشور وجود دارد. 5. ارکان شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور از مجمع عمومی کاملا دولتی و دبیر و کمیته های تخصصی تشکیل شده است. به نظر می رسد که این شکل از شورا ناقص و غیر معمول باشد. غالبا ارکان از مجمع عمومی و هیات رئیسه و رئیس و بازرس تشکیل می گردد و اداره این شوراها خارج از این چهار چوب عملی نمی باشد. 6. با نگاهی دقیق به فسلسفه وجودی تشکیل پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی و اساسنامه آن مهمترین ماموریت آن تحقق سیاستهای پژوهشی وزارت علوم در زمینه تربیت بدنی و علوم ورزشی می باشد. در این رابطه و بعد از گذشت 16 سال از زمان تاسیس این نهاد پژوهشی شاید زمان بررسی عملکرد و بازنگری اساسنامه و شرح وظایف پژوهشگاه نسبت به تغیرات بوجود آمده (تبدیل شدن پژوهشکده به پژوهشگاه و نیز تقسیم و استقرار پژوهشگاه در دو کلان شهر) رسیده باشد. 7. شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور اختیارات لازم حقوقی برای تصمیم گیری در مباحث آموزشی و حتی پژوهشی مراکز آموزشی و پژوهشی کشور را ندارد، زیرا دانشگاه هابه موجب بند ب ماده 20 قانون برنامه پنجم توسعه به صورت هیات امنایی اداره شده و ملزم به رعایت مصوبات هیات امناء مربوطه هستند. از طرفی به استناد همین قانون پژوهشگاه نیز قبل از ورود به این نوع فعالیت های وسیع در سطح کشور نیاز به اخذ مصوبه هیات امنای خود را دارد که گمان نمی رود چنین امری تاکنون صورت گرفته باشد. 8. در آیین نامه پیشنهادی مدیران محترم پژوهشگاه، ذکر وظایفی از جمله بازنگری در سرفصل دروس، توزیع رشته در کشور، ایجاد قطب علمی و پژوهشی، نظارت بر کیفیت نشریات علمی پژوهشی؛ ایجاد قطب علمی ورزش بانوان؛ پیشگیری از سرقت علمی؛ تعیین سهم دانشگاهها در تولید علم ورزش و تربیت دانشجو و بسیاری از موارد دیگر دخالت صریح در وظایف قانونی متولیان این نوع امور است. مثلا ایجاد قطب های علمی در کشور در قالب برنامه های چهارم و پنجم توسعه، توزیع رشته ها و نیز بازنگری در سرفصل دروس و ... مسیر های قانونی خود را می طلبد. 9. از نظر حقوقی نیز هیچکدام از تصمیمات این شورا برای اعضاء مجمع عمومی الزام آور نیست زیرا همه اعضای مجمع عمومی از روسای دانشکده ها و مدیران گروه‌های آموزشی دانشگاهها هستند که ملزم به رعایت مصوبات و مقررات دانشگاه و هیات امنای خود بوده و این موضوع اساسی ترین چالش برای غیر کارآمد بودن این شورای پیشنهادی است. 10. ابهام در تعریف منابع مالی این شورا نیز از موانع اساسی آن به شمار می‌رود. در واقع امکان تامین منابع مالی بجز از مسیر خصوصی برای آن بسیار مشکل بوده و پیشنهاد دهندگان این شورا تاکنون در این خصوص اظهار نظری ننموده‌اند. با توجه به موارد اشاره شده در بالا می‌توان نتیجه گرفت که فلسفه وجودی این شورا با ساز و کار تعریف شده و همچنین ذهنیت ایده پردازان آن از منظر حقوقی دچار تناقض های بسیار است که دلایل پیش گفته عمده مسائل را بیان داشته است. البته مدلی مدنظر است که مشکلات و چالش های ارائه شده را بگونه‌ای قانونی مرتفع نموده که در قالب طرحی مطرح و در حال پیگیری است که به موقع اطلاع رسانی خواهد شد. لذا نگاه عالمانه به اساسنامه پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، نشان می دهد اگر به ماموریت و اهداف و راهبردهای این پژوهشگاه توجه گردد و نظام مدیریت آن با توجه به ظرفیت نیروی انسانی متخصص پژوهش محور در حوزه تربیت بدنی و علوم ورزشی به صورت اثربخش و کارا تلاش نماید؛ بدون شک نقش این نهاد در ورزش کشور بدون تشکیل هیچگونه شورایی بروز و ظهور خواهد یافت و بدون شک همه متولیان ورزش کشور نیز از این همراهی و پتانسیل در مجاری قانونی تعریف شده؛ برای رفع مشکلات عدیده ورزش کشور استقبال خواهند نمود. در پایان باید عنوان شود که از ماموریت های دیگر این سازمان دولتی، ارائه رهنمود و مشاوره با سیاست گذاران و متولیان ورزش کشور در جهت ارتقاء مولفه های ورزش قهرمانی؛ همگانی؛ حرفه ای؛ و تعلیم و تربیتی و نیز سلامت جامعه می باشد. در این رابطه این سئوال مهم پیش می آید که چرا رییس پژوهشگاه علیرغم دعوت از طرف وزیر ورزش و معاون وی بعنوان فردی حقوقی در جلسات شورای عالی پژوهش وزارت ورزش شرکت نمی‌کنند؟ آیا محلی بهتر از این شورای برای تامین نیازهای پژوهشی و تاثیر گذاری در پژوهش های کلان کشور در امور ورزشی از طرف پژوهشگاه وجود دارد؟ با توجه به موارد مورد اشاره بی اختیار این ذهنیت بوجود می آید که شاید تشکیل و راه اندازی شورای هماهنگی مراکز آموزشی و پژوهشی ورزش کشور بهانه‌ای است برای اهداف غیر پژوهشی که امیداوریم چنین نباشد. در غیر این صورت بدون شک ورود مسئولین این نهاد به غیر از فعالیت های ذکر شده در اساسنامه آن باعث تضعیف این آن خواهد شد". انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
ورزش
پربازدیدترینها