واضح آرشیو وب فارسی:ایلنا: در نشست بررسی زمینهها و پیامدهای توقیف مطبوعات مطرح شد: ایران در توقیف مطبوعات زبانزد است
در اروپایی وقتی میخواهند کشوری را برای توقیف مطبوعات مثال بزنند؛ نام ایران را میبرند. هیات نظارت بر مطبوعات نشریات را درحالی توقیف میکند که هیچ حقوقدانی عضو آن نیست. به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست بررسی زمینههای توقیف مطبوعات در ایران و پیامدهای آن؛ بعدازظهر امروز(22 اردیبهشت) با حضور باقر انصاری(استاد دانشگاه و مولف کتاب حقوق ارتباطات جمعی) و قدرتالله رحمانی(استاد حقوق دانشگاه علامه طباطبایی) برگزار شد. قدرتالله رحمانی با اشاره به اینکه حیات رسانه به سه بخش تولد، حیات و مرگ تقسیم میشود، گفت: مطبوعات و رسانهها برای تاسیس و فعالیت به آزادی نیاز دارند و اصل تولد یک رسانه آزادی است. به همین دلیل در همه جای دنیا برای تاسیس یک نشریه نیازی به مجوز نیست اما در کشورمان با استناد به اصل پیشگیری؛ هیات نظارت به نشریات مجوز میدهد اما باید وقتی نشریهای مجوز میگیرد؛ مورد حمایت نیز قرار بگیرد و به اندک بهانهای توقیف نشود. وی با اشاره به وضعیت مطبوعات در کشورهای جهان سوم گفت: متاسفانه در کشورهای جهان سوم در مرحله انتشار با مطبوعات برخوردهای بدی میشود. این موضوع در بعضی کشورها به قتل و ناپدید شدن روزنامهنگاران هم میانجامد. رحمانی؛ توقیف مطبوعات را به دو بخش قضایی و اداری تقسیم کرد و افزود: در بخش اداری این هیات نظارت است که میتواند نشریات را توقیف کند و قدرت بسیار زیادی نیز دارد. قدرت این هیات از مقام قضایی نیز بیشتر است. وی ادامه داد: هیات نظارت براساس قانون میتواند یک نشریه را توقیف کند اما این توانایی نشانهی الزام این هیات برای این نیست که حتما باید نشریه را ببندد بلکه میتواند با بررسی شرایط زمانی و مکانی بسنجد آیا نشریهای باید توقیف شود یا نه؟ که به نظر من؛ امروز دیگر زمانه توقیف مطبوعات نیست. رحمانی؛ همچنین درباره صدور بعضی احکام همچون ممنوعالتصویر شدن کسانی مانند خاتمی گفت: ممنوعالتصویر شدن خاتمی یا احکامی از این دست پاسخ حقوقی ندارد و صدور چنین احکامی نه در صلاحیت دادستان و نه هیات نظارت است بلکه فقط در صلاحیت شورای امنیت ملی است که میتواند با چنین احکامی سانسور قانونی را اعمال کند. باقر انصاری نیز با اشاره به اینکه میزان توقیف مطبوعات در کشور ما بسیار بالاست؛ افزود: اگر شما یک جستجوی کوچک در موتورهای جستجو انجام دهید بیش از 19 هزار لینک مختلف درباره توقیف مطبوعات و 15 هزار لینک درباره لغو توقیف پیدا میکنید. از طرفی در خارج از کشور و کشورهای اروپایی وقتی میخواهند کشوری را برای توقیف مطبوعات مثال بزنند ایران را مثال میزنند که جای تاسف دارد. وی با اشاره به تاریخچه توقیف مطبوعات در کشور گفت: شکل توقیفی که در قانون پیشبینی شده؛ بیشتر جنبه پیشگیری دارد تا وضعیت بدی که احیانا به خاطر انتشار یک مطلب به وجودآمده تشدید نشود لذا وقتی به خاطر انتشار مطلبی بحث تشدید وجود ندارد؛ توقیف هم معنایی ندارد. وی ادامه داد: بعداز کودتای 28 مرداد اختیار دادستان و دادگاه برای توقیف مطبوعات بیشتر شد و این روند تا پیروزی انقلاب اسلامی و سال 64 ادامه داشت و در سال 64 هیات نظارت بر مطبوعات تشکیل شد. وی ادامه داد: هیات نظارت بر مطبوعات وضعیت نشریات را درحالی بررسی میکند یا آنها را توقیف میکند که هیچ حقوقدانی عضو آن نیست. درحالیکه بحثهای مجرمانه و تخلف نیاز به بررسی و حضور حقوقدان دارد. از طرفی در کشورهای دیگر همچون فرانسه (که قانون مطبوعات ما نیز از آنجا برداشته شده) توقیف فقط برای یک نشریه و همان شماره است و به خاطر درج یک مطلب کل نشریه توقیف نمیشود. مولف کتاب حقوق ارتباطات جمعی با اشاره به اینکه پتانسیل انتقاد در کشور ما پایین است؛ ادامه داد: متاسفانه به علت نهادینه نشدن بحث انتقاد ما شاهد هستیم به نشریاتی که انتقاد میکنند عناوینی همچون نشر اکاذیب، افترا و اهانت زده میشود یا به آنها گفته میشود انتقاد مصلحانه کنید یا بهجای انتقاد نصیحت کنید.
۱۳۹۴/۰۲/۲۲ ۱۶:۱۶:۴۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایلنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]