واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: فرار از دهان پلنگ پایگاه خبری بویرنیوز روز سه شنبه در گزارشی با عنوان فرار از دهان پلنگ به نقل از روزنامه همشهری به تشریح داستان واقعی یک نوجوان کهگیلویه و بویراحمدی پرداخت که فروردین ماه امسال زیر دندان های تیز پنجه کوهستان گرفتار شد اما به طور معجزه آسایی نجات یافت.
می گویند «فلانی رفت در دهان شیر و بیرون آمد!» این جمله یعنی آخر شجاعت،آخر خطر کردن و برای برخی آخر هیجان. بودن و ماندن در قفس گوشتخواران، کار سیرک بازان است منتها با حیوانات دست آموز.
اما سوژه این گزارش ما خاص تر و متفاوت تر است، او نه مربی سیرک است و نه به خاطر هیجان، وارد قلمرو گوشتخواران شده است. سوژه این شماره سرنخ، یک نوجوان 15 ساله است که در یک چشم بر هم زدن، پلنگی در ارتفاعات دنا کتفش را به دهان می گیرد.
مسیر صعب العبور و دست نیافتنی
پانزدهم فروردین ماه بود، همین چند هفته پیش. آسمان دنا ابری بود و قطره های ریز باران تن خشک خاک را نمناک کرده بود.
اهالی روستا های اطراف ارتفاعات دنا خوب می دانند وقتی حال و هوا این باشد و فصل، فصل بهار، دیگر نباید یک لحظه در خانه، در روستا ماند!
در این مواقع اهالی شال و کلاه می کنند، توبره آذوقه را بر می دارند و به دل کوهستان می زنند. هر کسی راه دلخواهی را انتخاب می کند و بی هوا می زند به دل پهنه مرتفع کوهستان های دنا.
این دیگر بسته به روزی شان دارد که چقدر از کوه و کوهستان نصیب و بهره ای ببرند. آن روز «دشت رزی» ها هم در بین اهالی روستاهای دیگر بودند.
اهالی این روستا هم آمده بودند به دنا. به هوای چیدن گیاهان کوهی. ارتفاعات دنا خاک دست و دلبازی دارد. می گویند 1200 گونه گیاه خودروی کوهی در این منطقه در فصل بهار می روید. هم دارویی و هم خوراکی. در جمع کوهپیمایان روستایی آن روز، نوجوانی بود به نام مهدی. مهدی اقبالی فر. 15 ساله و اهل روستای دشت رز.
صبح پانزدهم فروردین ماه، مهدی نیز همچون دیگر روستاییان، با یک توبره، مسیری را انتخاب کرد و پیش گرفت. جایی را نشان کرده بود. بالای بالای کوه. نزدیک به یک شکاف و یک دره نه چندان عمیق.
دور بود و سوت و کور. اما ارزشش را داشت. مهدی سال گذشته، به صورت اتفاقی آنجا را پیدا کرده بود و کلی گیاهان کوهی روزی اش شده بود.
آن روز هم مقصد مهدی همان جایی بود که پارسال رفته بود. یکه و تنها آن مسیر را پیش گرفت. رفت و رفت تا اینکه از دید همه کوهپیمایان پنهان شد.
مهدی آن مسیر صعب العبور را به شوق تکرار اتفاق خوشایند سال گذشته طی می کرد و اصلا به فکرش هم خطور نمی کرد که چه حادثه و چه سرنوشتی در آن روز انتظارش را می کشد.
یورش غافلگیرانه؛ حصاری مرگبار
بخت با مهدی یار بود. تا رسید کنار دره، فوج فوج گیاهان کوهی جلوی چشمانش ظاهر شد. سبزی آن پهنه صاف و هموار در اوج ارتفاعات برای مهدی تنها یک معنا داشت، اینکه امسال بیش از آنچه تصور می کرد پیمانه بهاری روزی اش پر شده است.
مهدی با سرعت به سمت آن سر سبزی دوید و از همان ابتدای محل رویش گیاهان، شروع کرد به جمع آوری و چیدن. سرش به کارش گرم بود که ناگاه صدایی وحشتناک آرامش نوجوان تنها در کوهستان را بر هم زد.
مهدی می گوید:« غرش عجیبی بود و بسیار ترسناک. خم بودم و سرم پایین. مشغول چیدن گیاهان بودم، وقتی آن صدای هولناک را شنیدم تمام بدنم بی حس شد،انگار پاهایم قفل شد. چند ثانیه بدون حرکت در همان حالت ماندم، جرات نمی کردم سرم را بچرخانم و اطرافم را نگاه کنم. می دانستم این صدا، تنها می تواند غرش یک گوشتخوار بزرگ جثه باشد.
آنقدر ترسیده بودم که مغزم یاری ام نمی کرد در مورد اینکه چه نوع گوشتخواری است فکر کنم. به سختی کمرم را راست کردم و همانطور که سرم پایین بود، چند قدم عقب عقب رفتم.
صدای غرش از روبه رو می آمد. اصلا سرم را بالا نیاوردم، می دانستم اگر با آن حیوان، چشم در چشم شوم زهره ترک خواهم شد. وقتی احساس کردم به اندازه کافی و به آرامی از صدای غرش دور شده ام برگشتم و پا به فرار گذاشتم.
چند قدم بیشتر دور نشده بودم که یک دفعه،سنگینی عجیبی روی دوشم احساس کردم. سرم را کمی به سمت چپ چرخاندم در یک آن نیم رخ صورت پلنگی بزرگ جثه جلوی چشمم ظاهر شد. حیوان در یک چشم بر هم زدن، کتفم را به دهان گرفت.»
نجات معجزه آسا
مهدی در وحشتناک ترین موقعیت قرار گرفته بود. مخمصه مرگباری که رهایی یافتن از آن غیر ممکن بود.« مو های نرم صورت پلنگ، صورتم را نوازش می داد و دندان های تیزش، کتفم را فلج کرده بود.
نمی دانم از وحشت بود یا از درد ناشی از دندان های پلنگ که در بدنم فرو رفته بود، چشمم سیاهی رفت و تعادلم را از دست دادم. همین طور که به سرعت می دویدم، نقش زمین شدم.
در آن سراشیبی غلتیدیم، من و پلنگ. در آن حالت غلتیدن روی سنگ ها، هنوز کتفم اسیر دندان های پلنگ بود. حیوان نمی خواست طعمه آن روزش را از کف بدهد. رهایم نمی کرد.
در همان حالتی که می غلتیدیم و پایین می آمدیم با تمام وجودم فریاد می کشیدم تا شاید صدایم به گوش کسانی که در کوهستان بودند برسد. گوش هایم چیزی نمی شنید و فقط فریاد می کشیدم. آنقدر فریاد کشیدم که از حال رفتم.
وقتی به هوش آمدم
«وقتی چشم هایم را باز کردم پایین دامنه افتاده بودم و روستاییان اطرافم حلقه زده بودند.» فریاد های مهدی، اهالی را از این حمله مرگبار با خبر کرده بود، روستاییان با دویدن به طرف پلنگ و داد و فریاد، حیوان را دور کرده بودند. مهدی بعد از آن حادثه بلافاصله به بیمارستان منتقل شد و بعد از یک عمل جراحی، کتفش مداوا شد.
پدر مهدی می گوید:« مهدی ناخودآگاه رفته بود در دل پلنگ. آنجا لانه پلنگ بوده. خدا به پسرم رحم کرده وگرنه کمتر کسی می تواند از زیر دندان یک گوشتخوار، جان سالم به در ببرد. خدا مهدی را نجات داد.»
6110
22/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]