محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831608951
طوطی پارسی گویی که در پایتخت هندوستان آرمیده است
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: امیرخسرو دهلوی طوطی پارسی گویی که در پایتخت هندوستان آرمیده است دهلی نو - ایرنا - مردم پایتخت هند نزدیک به 700 سال پس از مرگ "امیرخسرو دهلوی" شاعر پارسی گویی که پدر موسیقی قوالی شناخته می شود پنجشنبه ها این موسیقی مذهبی را در درگاهی کوچک به تماشا می نشینند.
به گزارش ایرنا، در جنوب شهر دهلی، محله ای مسلمان نشین است که نظام الدین نام دارد. این محله مسلمان نشین، بیش از ایستگاه راه آهن، کبابی ها و محله فقیرنشینی که دارد، به درگاهی معروف است که یک صوفی و یک شاعر پارسی گوی در آن آرام گرفته اند.
سیدمحمد نظام الدین اولیاء (1325-1238م) از صوفیان بزرگ چیستی است.
صوفیان چیستی معتقد به نزدیکی به خدا از طریق پاکسازی روح اتحاد دوباره با جهان و خدمت به انسانیت هستند؛ برخلاف سایر صوفیان که اعتقاد دارند رسیدن به خدا تنها با مرگ میسر است.
هرچند مقبره به نام نظام الدین است، اما روح مراسمی که در آن برپا می شود، به شاگرد محبوب او، امیرخسرو دهلوی (1325-1253م) تعلق دارد.
امیرخسرو در جوار مقبره استاد خود دفن شده است. گفته می شود که حضرت نظام الدین امیرخسرو را بیش از سایر شاگردانش دوست داشته است. حتی نظام الدین یکبار گفته است که اگر شریعت اجازه می داد، دوست داشتم در یک گور با امیرخسرو دفن شوم. او گفته است که هر کس به زیارت مقبره او می آید باید اول به مزار امیرخسرو برود. به همین دلیل مزار امیرخسرو در ورودی بارگاه واقع شده است. امیرخسرو چند ماه پس از استادش فوت کرد.
** درگاهی برای مسلمان و هندو
"آناند" جوانی هندو است که مادرش در کودکی او را وقف معبد کرده است. او موسیقی مذهبی را در معبد آموخته و از همین طریق به موسیقی های مذهبی علاقه مند شده است. او حالا تحصیلاتش را در رشته فیلمسازی در فرانسه به اتمام رسانده و به هند بازگشته است. او پنجشنبه های هرهفته به نظام الدین درگاه می آید تا در فضای عرفانی آن غرق شود.
نظام الدین درگاه میان پیروان مذاهب مختلف هند محبوب است. حتی بسیاری از گردشگران خارجی هم بدون دیدن اینجا دهلی را ترک نمی کنند. درگاهی که برای رسیدن به آن باید از خیابان هایی عبور کنی که به کوچه هایی باریک و باریک تر منتهی می شوند. در این کوچه ها به رسم اماکن مذهبی مسلمانان مهر، تسبیح، گلاب و سایر کالاهای عبادی را می فروشند. پس از تحویل کفش ها به کفشداری و پایین رفتن از چند پله، حیاط وسیعی نمایان می شود که انگار فضایی است متفاوت از دنیای گداهایی که تا مقابل درگاه برای چند روپیه یا غذا التماس می کردند.
در گوشه و کنار این حیاط دیگ های بزرگ غذا از حجم وسیع نذری که روزانه در این درگاه داده می شود حکایت دارد. مقبره امیرخسرو هرچند بنای اصلی نیست، اما نخستین ساختمانی است که با تزییناتی از اشعار فارسی خوشنویسی شده به زائران خوشامد می گوید. صدای موسیقی قوالی غالب ترین صدا در میان همهمه انبوه جمعیت است.
غیر از این آرامگاه، یک نمازخانه بزرگ و آرامگاه اصلی که به نظام الدین تعلق دارد هم در این درگاه هست. در آرامگاه نظام الدین زنان حق ورود ندارند.
احتمالا مسلمانان هند این سنت را از هندوها گرفته اند. اما در مقابل این مقبره، زنان و مردان در حیاط دایره وار نشسته اند و به موسیقی قوالی گوش می دهند که زنده نواخته می شود. نه تنها در این مقبره، بلکه در نقاط مختلف هند و پاکستان موسیقی صوفی از امیرخسرو الهام گرفته است.
** شاعری تحت حمایت پادشاهان
او موسیقیدان، شاعر و اندیشمند صوفی است. در شهر پاتیالی ایالت اتارپرادش بدنیا آمد. پدرش هم صوفی بوده . امیرصوفی الدین محمد نام داشته است.
امیرخسرو خواندن و نوشتن شعر را در هشت سالگی آغاز کرد. او در همین سن بود که پدرش را از دست داد. پس از مرگ پدر، نزد خانواده مادری اش به دهلی رفت. حدود 20 ساله بود که به ارتش مالک چاجو، از اقوام سلطان بالبان پیوست. حضور وی در ارتش، شعرهایش را در معرض توجه دربار سلطنتی قرار داد و مورد تقدیر قرار گرفت. وی سال ها مورد توجه دربار بود و با فرزندان بالبان به شهرهای مختلف مهاجرت کرد. به دلیل همین نزدیکی به دربار پادشاهان، از او به عنوان شاعری وابسته به دربار پادشاهان یاد می شود. اما این چیزی از ارزش های او نکاسته است.
امیرخسرو در سال 1285 به عنوان سرباز در جنگ علیه مغول ها ظاهر شد. او زندانی شد اما توانست فرار کند.
او در سال های بعد نیز با حمایت شاهان به نوشتن چندین دیوان، از جمله برگفته ای از خمسه نظامی گنجوی پرداخت. در سال 1310 که شاهی علاءالدین خلجی به رانثامبهور، چیتور و مالوا حمله کرد، امیرخسرو به عنوان ثبت کننده وقایع تاریخی همراه شاه بود.
صمیمیت شاعر با نظام الدین اولیاء در سال 1310 صورت گرفت. 15 سال بعد، یعنی در سال 1325 نظام الدین فوت کرد و شش ماه بعد هم امیرخسرو دارفانی را وداع گفت.
** پدر قوالی و مبدع آلات موسیقی عرفانی
امیر خسرو را پایه گذار و پدر قوالی که نوعی موسیقی مذهبی است، می دانند. همچنین او به عنوان مبدع آلات موسیقی همچون سیتار و تبلای شناخته می شود. به همین دلیل هر پنجشنبه در فضای میان مقبره وی و استادش، برنامه موسیقی قوالی برپا می شود.
او عناصر موسیقی ایرانی، عربی و ترکی را وارد موسیقی سنتی هند کرده است. همچنین معرف سبک غزل به شبه قاره هند است. امیرخسرو در بسیاری از سبک های شعر پارسی که در زمان وی شکل گرفته خبره بوده و اشعاری در قالب های غزل، مثنوی، قطعه رباعی دوبیتی و ترکیب بند سروده است.
آثار او عبارتند از: تحفةالصّغر، وسط الحیوة، غرّةالکمال، بقیة نقیّه، نهایةالکمال، ثمانیهٔ خسرویه، مطلع الانوار، شیرین و خسرو، مجنون و لیلی، آیینه سکندری، قران السعدین، نه سپهر، مفتاح الفتوح، مثنوی دولرانی و خضرخان، سه شاهزاده سرندیپی، قصیده شکوائیه، ماتم غم و آینه داری دل.
به نظر می رسد که برخی ابعاد شخصیت او با اغراق درآمیخته است از جمله اینکه گفته می شود او بیش از 400 هزار بیت شعر سروده است.
حتی اگر تعداد اشعار او به این رقم نرسد، تاثیر امیرخسرو در زبان فارسی هندوستان آنقدر هست که او را طوطی هند نیز لقب داده اند.
*آساق*264 *1600**1392
21/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها