تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821194926
پناهگاه رانده شدگان زندگی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: پناهگاه رانده شدگان زندگی تهران- ایرنا- روزنامه ایران در صفحه زندگی خود نوشت: ابتدای شهریور ماه سال 1391 بود که خانه علم قلعه ساختمان بنا نهاده شد تا مناطق محروم مشهد شناسایی و پایگاهی برای پرداختن به مشکلات مناطق حاشیه نشین بخصوص کودکان آسیب دیده شهر برپا شود.
در این گزارش که در شماره روز یکشنبه بیستم اردیبهشت 1394 خورشیدی انتشار یافت، می خوانیم: در جمعیت امداد دانشجویی – مردمی امام علی(ع) همه چیز حول محور «ما» می گردد برای همین است که تمام اهالی آن شانه به شانه و قدم به قدم گام بر می دارند تا بخش کوچکی از مسئولیت خود را در قبال جامعه به اجرا در آوردند.
اعضای خانه علم«قلعه ساختمان» مشهد دور هم جمع شده اند تا جمع های دیگر را بسازند و اتفاق مثبتی رقم بزنند. همان آرامشی را که مدت ها به دنبال آن بودند در این خانه پیدا کرده اند، کنار کودکان این خانه بزرگ شده و از آنها جان گرفته اند.
آنچه حالا قوت قلبی است برای مربیان خانه، گزینه فوتبالیست، نوازنده، معلم، نجار و کارآفرین نمونه ای است که به جای فال فروشی، تکدی گری، سرقت، اعتیاد و بزهکاری در ذهن کودکان آشنا با خانه علم قلعه ساختمان نقش بسته است.
مرهم زخم های جامعه
ابتدای شهریور ماه سال 1391 بود که خانه علم قلعه ساختمان بنا نهاده شد تا مناطق محروم مشهد شناسایی و پایگاهی برای پرداختن به مشکلات مناطق حاشیه نشین بخصوص کودکان آسیب دیده شهر برپا شود. در این خانه مانند سایر خانه های وابسته به جمعیت امداد دانشجویی – مردمی امام علی(ع)، سلامت جسم و روان کودکان آسیب دیده با همکاری داوطلبانه مددکاران مد نظر بود تا اگر قرار است کودکان شهر مشهد نان آور خانه باشند، کاری را متناسب گروه سنی، روحیات و نیاز های کودکانه خود دنبال کنند و از آن لذت ببرند. زهرا امیر – نماینده جمعیت امام علی(ع) در خراسان رضوی- می گوید: حدود 60 کودک افغان، ایرانی و بلوچ محروم تحت پوشش این خانه هستند و تا کنون با کمک همه اعضای داوطلب این خانه تلاش کردیم با توانمند سازی آنها در زمینه موسیقی، ورزش، هنر، سواد آموزی و ارائه خدمات بهداشتی و پزشکی و همچنین ارتباط گرفتن با خانواده شان، از آسیب های کودکی شان بکاهیم و فضایی پر از نشاط بسازیم تا روح و روان تخریب شده آنها با قرار گرفتن در ساختار این خانه و تداوم روابط ترمیم شود و حالا جای بسی خوشحالی است که از زبان این کودکان می شنویم این خانه را خانه خود می دانند. هیچ یک از اعضای جمعیت امداد دانشجویی – مردمی امام علی(ع) بار مشکلات و سختی های مسیر پیش رو را شخصی نمی بیند. همه ما آمده ایم تا جمعی را بسازیم و به دنبال راهکار برای مشکلاتی باشیم که در اطرافمان موج می زند در حالی که عده بیشماری از افراد جامعه از آن غافل هستند.
وی با بیان این جملات، به زمان آشنایی اش با دنیایی متفاوت از احساسات و تجربه ها اشاره کرد: تمام کاری که در خانه های مختلف جمعیت امام علی(ع) صورت می گیرد با مفهوم مشارکت و جمع گرایی تعریف می شود، حسی که برای تمام اعضا پس از گذشت مدتی از ورودشان، مفهوم می گیرد. من هم دانشجوی رشته حسابداری دانشگاه فردوسی مشهد بودم و اهداف و برنامه هایم را دنبال می کردم و از اتفاقات پایین شهرم بی خبر بودم. هیچگاه تصورش را هم نمی کردم در اطراف شهرم کودکان و نوجوانانی وجود داشته باشند که از شدت آسیب، دنیای کودکانه شان در هم شکسته باشد تا اینکه جمعیت امداد دانشجویی – مردمی امام علی(ع) و تفکر آن، من را با این واقعیت جامعه آشنا و این مفهوم را منتقل کرد که باید در کنار افراد دیگری که دغدغه مشترکی خواهند داشت آگاهانه و دلسوزانه گام بردارم.
زهرا امیر که از سال 1389 به جمعیت پیوست ادامه داد: من و همه اعضای جمعیت در نقاط مختلف کشور از طریق جمعیت به دنیای متفاوتی پا گذاشتیم که در آن پدر و مادرها، فرزندشان را با 5 هزار تومان اجاره می دادند، دنیایی که در آن کودکی 8 سال داشت اما با وجود سن و سال کم، معتاد تزریقی حرفه ای بود، نوزادان معصومی را دیدیم که معتاد متولد شده بودند و سیاهی های دیگری را تجربه کردیم که علامت سؤال بزرگی در ذهن همه ما به وجود آورد که چرا باید در اطراف شهر ما این همه آسیب وجود داشته باشد.
علامت سؤال بزرگتر آن زمان شکل می گرفت که از خود می پرسیدیم سهم ما در زدودن این همه جفا و آسیب چیست؟ طبیعی بود که اگر هر یک از ما به تنهایی پا به این دنیا می گذاشت و قصد تغییر آن را می داشت، نیمه های راه بی طاقت می شد و از ادامه مسیر باز می ماند اما، تبدیل شدن تک تک اعضا به یک «ما» مستحکم باعث شد تا بار سنگین این ناباوری های واقعی را با هم به دوش بکشیم و اطرافیان را هم با این «ما» همراه کنیم و جمع های دیگری را بسازیم که قلب شان برای این کودکان معصوم و بی گناه می تپید و بدون چشمداشت به دستگاه های اجرایی و دولتی زخم های جامعه خود را با دستان خودشان التیام ببخشند و هر جا که نیاز باشد چشم های بینا و گوش های شنوایی باشند که پرسشگرانه به حل مشکلات همت گمارند.
در هم شکستن مهر سکوت
وی به عنوان نماینده جمعیت امداد دانشجویی – مردمی امام علی(ع) به این موضوع اشاره کرد که کودکان تحت پوشش خانه علم قلعه ساختمان مشهد به دلیل آسیب های زیادی که به جان خریده بودند، محیط سراسر خشونتی که در آن رشد کرده بودند و بی مهری و بی عاطفگی هایی که دیده بودند، خیلی پیشتر بزرگ شده بودند. آنها کودکی نکرده بودند و آرزوی کودکانه برایشان مفهومی نداشت، آرزوهای شان همان آرزوهایی بود که پدر و مادرشان داشتند، آنها دیگر برای خود چیزی نمی خواستند و گاهی می گفتند وقت ندارم آرزو کنم.
این دختران و پسران کم سن و سال را در حالی پیدا کردیم که بیش از حد تصور، آسیب دیده بودند، در خود فرو رفته، افسرده و نا امید بودند و از جامعه متنفر و نسبت به خود احساس بدی داشتند اما، وقتی فهمیدند کسانی هستند که شبیه آدمهای اطراف شان نیستند و می خواهند هر روزشان را در کنار آنها سپری و بدون چشمداشت کمک کنند اعتماد کردند، مهر لب هایشان را گشودند و از سیاهی های زندگی برای کسانی گفتند که بدون قضاوت به حرف هایشان گوش می سپردند.
آشتی با دنیای رنگ ها
هر چه از تولد خانه علم قلعه ساختمان گذشت، بخش های متفاوت و متنوعی به فعالیت های خانه اضافه شد ضمن اینکه کمک های خیرین و همکاری های بدون چشمداشت باعث شد تا مهر ماه 1393 خانه اشتغال طبرسی مشهد برپا شود و فرصتی برای کارآفرینی زنان سرپرست خانوار که تحت پوشش جمعیت امام علی(ع) مشهد هستند فراهم شود.
بهاره پاکدل مسئول خانه اشتغال ایرانی طبرسی مشهد که از آذرماه سال 1392 با جمعیت آشنا شده است ابتدا ترجیح داده بود کودکان بدون هویت و آسیب دیده شهرش را با دنیای رنگ ها آشنا کند تا اینکه به مرور زمان روال تغییر کرد و نقاشی روی پارچه اتفاقات بهتری را رقم زد.
از آبان ماه 1393، 8 نفر از بانوان سرپرست خانوار و تحت پوشش جمعیت امام علی (مشهد) که از 11 تا 40 سال سن دارند، آموختند با نقاشی روی پارچه، زندگی جدیدی برای خود و خانواده شان بسازند. آنها تا به حال روی بیش از 300 عدد شال، تعدادی کفش، پانچو و شیشه نقاشی کشیده اند.
بهاره پاکدل می گوید: یکی از این زنان که به دلیل زندانی بودن همسرش سرپرستی از دو فرزندش را بر عهده دارد، بانوی دیگری که به دلیل مشکلات ریوی، کبدی و هپاتیت همسر، به همراه دو دخترش در خانه اشتغال ایرانی طبرسی مشهد مشغول به کار است، دو خواهری که پدرشان اعدام شده است، دختری که پدرش خانه و خانواده را ترک کرده و دختر 15 ساله ای که مدتها در زمین های کشاورزی عرق ریخته تا مخارج زندگی شان را تأمین کند، در ابتدا روحیه انجام کار هنری را نداشتند و دل به کار نمی دادند اما، حالا با انرژی پا به این خانه می گذارند و با یکدیگر ارتباط صمیمانه ای گرفته اند. این روزها به دنیای رنگ ها رغبت پیدا کرده اند و امید را به زندگی هایشان تزریق کرده اند. حالا از کارگاهی که این زنان در آن مشغول هستند، صدای خنده شنیده می شود چراکه اشتغال بهانه ای شده تا ابتدا این زنان هویت پیدا کنند، مهارت های اجتماعی را بیاموزند و پس از آن درآمد کسب کنند.
این زنان که روزگاری دنبال یک دوست می گشتند تا سفره دل شان را برایش پهن کنند، این روزها با مربیانی رو به رو شده اند که برای حرف هایشان گوش شنوا دارند، آنها بدون نگرانی از وضعیت فرزندشان سراپا توجه می شوند تا هنر جدید و نقش تازه ای بیاموزند زیرا دلگرم هستند که فرزندشان در واحد آموزشی همین خانه درس و رسم زندگی می آموزد.
پناه لحظه های تنهایی
احمد صالحی - مسئول خانه علم قلعه ساختمان مشهد – با بیان اینکه تا سال 1392 با مرکزی آشنا نشده بود که برای کودکان کار و محروم، فعالیت مستمر و داوطلبانه داشته باشد گفت: جالب تر برایم این بود که نمی شد برای بسیاری از این کودکان با پول کاری انجام داد و تنها حضور مستمر در کنار آنها چاره ساز بود. با حضور در این خانه، افرادی را دیدم که از آن سوی شهر به این منطقه می آمدند و فرای همه مشکلاتی که داشتند، برای حل مشکلات کودکان آسیب دیده جایگاهی در زندگی شان قائل بودند. دیگر تفاوت سنی دیده نمی شد، همه برای یک هدف تلاش می کردند و فضای مثبتی به وجود آمده بود که نیاز درون من را هم برطرف می کرد. کودکان آسیب دیده شهر این خانه را پناه خود می دانند، مربی هایشان را دوست دارند و با اینکه محیط زندگی شان تغییر نکرده است، با حضور مستمر مربیان، به آنها اعتماد کرده اند و به مرور زمان در حال طی کردن مراحل کاهش آسیب هستند. به گفته وی، آنها دیگر به کودکان آرامی تبدیل شده اند که حرف شنوی دارند و رعایت بهداشت برایشان مفهوم پیدا کرده است و همین یعنی موفقیت جمعیت امام علی(ع) مشهد. صالحی از آموزش های درسی و غیر درسی این خانه چنین گفت: 60 کودک تحت پوشش این جمعیت، بنا به شرایط مختلف در کلاس های علوم، ریاضی، فارسی، قرآن، موسیقی، نقاشی و ورزش شرکت دارند ضمن اینکه خدمات و جلسات بهداشتی و مشاوره ای برای خود و مادران شان انجام می شود.
وی اضافه کرد: از بهمن ماه 1392 تعدادی کودک که مفاهیمی مثل احترام، کار گروهی و همدلی را نمی دانستند و تنها با ذوق و شوق و یک دمپایی کهنه آمده بودند تا با توپ بازی کنند، طی این مدت سر و شکل گرفته اند، امکانات مقطعی دریافت کرده اند و حالا هر کدام شان یک ساک ورزشی دارند تا تیم فوتبال پسران و هند بال دختران نونهال را در سایه کار گروهی، نظم و رعایت قانون به موفقیت برسانند. وقتی مربی یک کودک آسیب دیده و تحت پوشش به خانه او که بیشتر شبیه یک پاتوق یا خانه تیمی بود، وارد می شد و فارغ از نگاه قضاوتگرانه و کنجکاوانه با خانواده او صحبت می کرد، دیگر آن قسمت سیاه و پر از دود خانه خود را نمی دید و بدون شرم و خجالت، از حضور مربی اش لذت می برد. همه اعضای جمعیت امام علی(ع) و نماینده های آن در شهر های مختلف، با هدف مشترکی که در پیش گرفته اند و زیر ذره بین قرار دادن رفتارهای خود، زاویه نگاه کودکان آسیب دیده و تحت پوشش جمعیت را تغییر دادند، به آنها امید تزریق کردند و با آموزش و توانمند سازی آنها کاری کردند که دیگر به جای مورد تحقیر و توهین قرار گرفتن، موسیقی می نوازند، قصه می گویند، نام خود را روی کاغذ می نویسند، جمع، تفریق، ضرب و تقسیم خوبی ها را آموخته اند و احساس بد نسبت به خود و جامعه را دور ریخته اند و به قولی که هر یک از مربی های خانه به آنها داده اند دل بسته اند و امیدوارند که مربی های مهربان خانه ها، تا زمانی که این کودکان به عرصه برسند در کنارشان حضور دارند.
*منبع: روزنامه ایران
**پژوهش**2002**9131
20/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها