تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820311376
کایر رسم فراموش شده کشاورزان مازندرانی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: کایر رسم فراموش شده کشاورزان مازندرانی پایگاه خبری هراز نیوز روز شنبه در ستون یاداشت خود در مطلبی با عنوان کایر رسم فراموش شده کشاورزان مازندرانی به یکی از رسوم مرسوم بین کشاورزان مازندرانی پرداخت.
کبریا مقدس نگارنده این مطلب نوشت : کایر رسمی دیرینه بین کشاورزان مازندرانی که امروزه نقش آن بین اراضی کشاورزی کمرنگ و فراموش شده ست.
مازندران از دیرباز دارای سنت ها و رسومات گوناگونی وجود داشته که همیشه بین مردم این استان ارزشمند بوده است اما به مرور زمان و با توسعه و پیشرفت تکنولوژی، آمدن ماشین های الکترونیکی برخی از این رسومات رو به نابودی و فراموشی رفته است و فقط برخی از روستاها و یا چند روستایی مازندرانی مشاهده می شود.
یکی از این سنت های زیبا و پسندیده کایر یا یاری کردن بین کشاورزان شمالی است.
کایر واژه ای طبری به معنای یاری کننده است که در گذشته بین مردم مازندران رسم بوده و نوع خاصی از کار تعاونی بوده است. کشاورزان مازندرانی در گذشته ای نه چندان دور از زمان کاشت تا برداشت محصول با هم و برای هم کار می کردند. این امر موجب تقویت دوستی ها و پیشبرد کارها بود که به صورت فرهنگی زیبا درآمد.
این رسم دیرینه نه تنها در بین کشاورزان بلکه در بین گله داران و چوپانان شمالی نیز مرسوم بوده است.
کایر به منظور مشارکت در کار بین عده ای از کشاورزان که زمین کمی دارند، انجام می شد که در بین کشاورزان گیلانی به صورت یاورگیری مرسوم بوده است به طوری که این نوع مشارکت آن چنان نهادی شده بود که فقط در صورت پیدایش تغییرات عمده در نحوه کشت از بین رفته است.
آمدن ماشین های الکترونیک موجب نابودی رسم کایر شد.
نورمحمد مقدس کشاورز ساکن روستای تازه آباد بخش سرخ رود شهرستان محمودآباد در مورد کایر گفت: این رسم در گذشته بین کشاورزان خیلی خوب دید می شد و اهالی روستا صبح زود برای یاری هم محلی خود به سر زمینش می رفتند.
وی افزود: رسم کایر با توسعه و پیشرفت تکنولوژی و آمدن ماشین های الکترونیکی از بین رفته است.
مقدس ادامه داد: این رسم دیرینه حدود 30 سال پیش بیشتر بین کشاورزان و روستاییان رواج داشت.
فراموشی کایر موجب نابودی صمیمیت بین کشاورزان شد
نیکزاد یکی از کشاورزان روستای درکاپی بخش مرکزی آمل با اشاره به اینکه در آن دوران کایر موجب انسجام و یکپارچگی بین اهالی روستا ایجاد می شد، افزود: آن دوران یک نفر صبح زود به عنوان سرکارگر خونه به خونه روستاییان می رفت و هر یک از اهالی را برای رسم کایر دعوت می کرد.
وی اضافه کرد: این رسم به گونه ای است که صاحب زمین در مقابل روزهای بعد برای نشای زمین های این عده به مزارع آنها می رود و کار می کند.
نیکزاد بیان داشت: متاسفانه این صمیمت دیگر میان کشاورزان وجود ندارد و روستاییان برای کارهای زراعی به پرداخت هزینه زیاد به کاشت، داشت و برداشت مزارع می پردازند.
کشاورز
کایر به صورت پراکنده بین کشاورزان و چوپانان مازندرانی مرسوم است
مسئول پژوهش مردم شناسی و میراث معنوی میراث فرهنگی مازندران در گفت وگو با خبرنگار ما با بیان اینکه کایر یا کاریاری در انواع مختلف در میان مردم مازندران رواج داشت، یادآور شد: کایر رفتن یعنی به کمک کسی رفتن، از رسوم نیک و جالبی است که از زمان های دور در بین اهالی مرسوم بوده است.
طوبی اصانلو با تاکید براینکه کسی که به کایر فردی می رود در واقع وقت و نیروی خود صرف کمک به فرد دیگری می کند، ابراز داشت: این سنت بیشتر در میان دامداران و گله داران رواج داشت و در زمین کشاورزان نیز نمود فراوان داشته است.
وی بیان داشت: کشاورزان برای دروی زمین های کشاورزی خود و دامداران( چوپانان و گالش ها) برای ساختن گاوبند یا «تلار» و آغل خود از دیگر گالش ها و چوپانان استفاده می کردند و خود نیز در وقت مقتضی به کمک آنها می شتافتند.
اصانلو با بیان اینکه سنت کایری مبادله نیروی کار به شکل مساوی مدنظر است و هیچ نوع کارمزدی دریافت نمی شود، تصریح کرد: امروزه در مزارع کشاورزی این استان نیز بین برخی کشاورزان مازندرانی به صورت پراکنده آنهم در روستاهای کم جمعیت انجام می شود.
این مسئول اضافه کرد: همچنین رسم کایر در بین گله داران منطقه چلاو بخش امام زاده عبدالله شهرستان آمل در زمان پشم چینی بین گالش ها مرسوم است.ک/1
6026/6097
20/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها