تور لحظه آخری
امروز : پنجشنبه ، 29 شهریور 1403    احادیث و روایات:  امام حسن عسکری (ع):مؤمن را از سيمايش مى شناسيم و منافق را از نشانه هايش.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

وکیل کرج

خرید تیشرت مردانه

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ابزار دقیق

خرید ریبون

موسسه خیریه

خرید سی پی کالاف

واردات از چین

دستگاه تصفیه آب صنعتی

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

خرید نهال سیب سبز

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

دیوار سبز

irspeedy

درج اگهی ویژه

ماشین سازان

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

شات آف ولو

تله بخار

شیر برقی گاز

شیر برقی گاز

خرید کتاب رمان انگلیسی

زانوبند زاپیامکس

بهترین کف کاذب چوبی

پاد یکبار مصرف

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

بلیط هواپیما

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1816649257




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

سلسله مراتب خنده؛ از لبخند زدن تا شیوع بیماری مسری!


واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:


برای شکست دادن احساس تنهایی وارد جمع‌های شوخ‌طبع شوید سلسله مراتب خنده؛ از لبخند زدن تا شیوع بیماری مسری!
جام جم سرا- بحران خندیدن دیگر بحران نیست. آن‌قدر می‌خندانندت که خنده کم می‌آوری. این گفته شوخی نیست، حتی اگر شوخی برای خنداندن آدم آفریده شده باشد. باید خوشحال باشیم که هنوز می‌خندیم و می‌خندانیم. به همین سبب است که می‌گویند بخش مهمی از رفتارهای اجتماعی آدمی، به شکلی با خنده درگیر است.
عناصر زبانی خاصی، برای القای این رفتار تکامل یافته‏‌اند و سلسله مراتب اجتماعی مشخصی بر مبنای آن شکل گرفته است. با نگاهی کوتاه به دانش جانور‌شناسی و عصب‏‌شناسی خواهیم دید که خنده رفتاری است با ریشه‏ تکاملی روشن.
از سوی دیگر با نگاهی جامعه‏‌شناسانه در خواهیم یافت که خنده به‌عنوان کنشی اجتماعی، نقشی برجسته را در تنظیم ارتباطات اجتماعی ایفا می‌‏کند. وقتی با این دید به پدیده‏ خنده می‌‏نگریم، متوجه نکاتی می‌‏شویم که در نگاه نخست، بعید و دور از ذهن می‌‏نمایند. در واقع، در پشت پرده‏ خنده، اموری بسیار جدی پنهان شده‏‌اند. زمان‏بندی ظهور خنده هم حالتی قانونمند دارد.
اصولا خنده رفتاری انفجاری و ناگهانی است. نشان داده شده که بلافاصله پیش از آغاز خنده مجموعه‏‌ای از انقباضات عضلانی در چهره پدیدار می‌‏شوند که می‌‏توانند به‌عنوان پیش‌درآمد خنده در نظر گرفته شوند. جالب آن‌که این انقباضات در واقع نوعی اخم کردن هستند و با حالت چهره هنگام خشم شباهت دارند.
در نوزادان، لبخند برخی از عناصر حرکتیِ این مجموعه را در بر می‌‏گیرد و می‌‏تواند به‌عنوان تمرینی برای خنده در نظر گرفته شود.
خنده و لبخندی که به صورت خودجوش و انفجاری عارض می‌‏شوند، تمام عناصر مقدماتی یادشده را با زمان‏بندی یکسانی در خود دارند. به همین دلیل هم هست که این دو را می‌‏توان نوعی الگوی ثابت رفتار در نظر گرفت.
انسان یک گونه اجتماعی است و به همین دلیل هم بخش مهمی از توانش‏های رفتاری ابتدایی‏‌اش، به صورت ابزارهایی کارآمد برای انتقال اطلاعات در کنش متقابل با دیگران در آمده است. بخش مهمی از رفتارهای موجود در خزانه رفتاری انسان، برای برخورد با جامعه و افراد دیگر هم‏گونه‏‌اش سازگار شده و خنده و لبخند هم از جمله‏ این رفتار‌ها هستند.
نشان داده شده که احتمال خندیدن یک آدم، آن‌گاه که در میان گروهی از افراد دیگر باشد، ٣٠ برابرِ موقعی است که تنها باشد. همچنین اگر کسی بوی خوبی را حس کند و تنها باشد، لبخند نمی‌‏زند اما اگر در جمع باشد، لبخند می‌‏زند.
چنان‌که گفتیم، لبخند نوعی علامت رفتاری خوشایند محسوب می‌‏شود. کسی که به دیگری می‌‏خندد یا لبخند می‌‏زند، در واقع در حال ارسال این پیام است: «ما با هم دوست هستیم»! به همین دلیل هم چهره خندان و به اصطلاح «گشاده»، به‌عنوان حالتی مثبت و زیبا ارزیابی می‌‏شود. یک پاسخ عادی در برابر لبخند یا خنده‏ دیگران، تکرار همین رفتار است. کسی که در برابر چهره‏ خندان مخاطبش می‌‏خندد، درواقع به مخابره‏ این پیام مشغول است: «پیامت دریافت شد، بله، دوست هستیم»!
به همین دلیل هم خنده و لبخند، می‌‏تواند به صورت بازتابی در برابر خنده‏ دیگران تولید شود.
خنده از قدیم به عنوان پدیده‏‌ای مسری مشهور بوده و مثال‏های عجیب و غریبی از این واگیردار بودن در دست است. مثلا در ‌سال ۱۹۶۲ میلادی در تانزانیا، یک نوع مرض عجیب رفتاری شایع شد که عبارت بود از خنده! این بیماری از یک دسته ١۶-١٢ نفری دخترهای دبستانی آغاز شد و به تدریج در میان کسانی که می‌‏کوشیدند آن‌ها را آرام کنند، شیوع یافت.


این بیماری -که گویا فقط علت رفتاری داشت و مربوط به مسمومیت نبود- در مدت کوتاهی در میان مردم منتشر شد و هرکس که به دیگران در حال خنده برمی‏خورد، خود نیز به خنده می‌‏افتاد. در مورد شدت شیوع این مورد ذکر همین نکته کافی است که شیوع آن ماه‌ها طول کشید و ۶ ماه باعث تعطیلی مدارس شد!
از این مثال استثنایی که بگذریم، به نمونه‏‌های معمول‏‌تری برمی‏‌خوریم که به صورت مصنوعی در آزمایشگاه‏‌ها بررسی شده‏‌اند. از بررسی رفتار کودکان چنین بر می‌‏آید که خنده را به عنوان ابزاری ارتباطی به کار می‌‏برند. در یک آزمون میدانی، با دوربین مخفی از کودکان در موقعیت‏‌های گوناگون فیلمبرداری شد و نشان داده شد که از ۲۲۳ خنده‏ ثبت‌شده در یک کودک، تنها ١۴ تای آن در تنهایی بروز کرده است. همچنین نشان داده شده که با پخش صدای خنده برای یک جمع، ۵۰ درصد از آن‌ها با صدای بلند می‌‏خندند و ۵۰ درصد دست‌کم لبخند می‌‏زنند. همچنین نشان داده شده که این القای خنده، با تکرار کاهش می‌‏یابد. به بیان دیگر، آزمودنی با تکرار این محرک، مانند هر گونه محرک بازتابی دیگر، عادت می‌‏کند تا پاسخی خفیف‌تر را بروز دهد.
این امر، یعنی خوگیری، بیانگر پیش‏‌تنیده بودن این بازتاب در سطوح ناهوشیار آگاهی است. این خوگیری را به این شکل، بیشتر در رفتارهای ساده‏‌ای مانند پلک‌زدن در برابر دمیدن هوا می‌‏بینیم. به این ترتیب شواهد زیادی برای بازتابی دانستن خندیدن در برابر صدای خنده وجود دارد. پس در مورد ارتباط تنگاتنگ خنده با کنش نمادین بینافردی و پیش‏‌تنیده بودن مفهوم این رمزگان حرکتی تردیدی وجود ندارد.
از سوی دیگر، نشان داده شده که جوک و خنده‏ ناشی از آن الگوی اندرکنش بینافردی را دگرگون می‌‏نمایند و به پایدار شدنش کمک می‌‏کنند.
شوخی، باعث گسترش روابط اجتماعی می‌‏شود، بهره‏‌وری آموزشی از کلاس‏‌های درسی را بیشتر می‌‏کند، دوام ازدواج و پایداری خانواده‏‌ها را زیاد می‌‏کند، کیفیت روابط اجتماعی را در درون ساختارهای اجتماعی و گروه‌های همکاران بهبود می‌‏بخشد، باعث همکاری بیماران با پزشکان‏شان می‌‏شود و قدرت تحملشان را در برابر مراحل درمان بالا می‌‏برد و حتی توانایی پذیرش مرگ و کنار آمدن با پیامدهای محتوم یک بیماری مرگبار را افزایش می‌‏دهد.
خنده، نوعی رهایی موقت از زیر بار انضباط حاکم بر بدن است و جوک‏‌گویی آن شکلی از کنش متقابل است که زمینه‏ ظهور این گریز کوتاه‌مدت را فراهم می‌‏کند. آنان که در این گناه کوچک نقض قواعد حاکم بر بدنشان شریک جرم هستند، قاعدتا باید از حدی بیشتر به هم نزدیک باشند و از همین روست که جوک‌گویی کنشی دوستانه تلقی می‌‏شود. در جریان این کنش دوستانه‏ آزادی‏بخش، مجموعه‏‌ای پیچیده از روندهای روان‌شناختی نیز جریان می‌‏یابند و تمام تحولات پیش‌گفته‏ معنایی، زبان‌شناختی، هیجانی و پردازشی را شامل می‌‏شوند.
ما برای اجتماعی‌ماندن مجبوریم بخندیم! (شهروند)


شنبه 19 اردیبهشت 1394 17:31





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 136]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


پزشکی و سلامت

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن