تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819673403
- بازسازی روابط مسکو و پکن در ساختار سازمان همکاری شانگهای
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بازسازی روابط مسکو و پکن در ساختار سازمان همکاری شانگهای تهران - ایرنا- روسیه و چین به عنوان دو عضو پیشروی سازمان همکاری شانگهای به دنبال به روز سازی مدل روابط دوجانبه در ساختار این نهاد منطقه ای متناسب با سیاست های میان و بلندمدت خود هستند.
به گزارش ایرنا، انتشار خبر امضای توافق نامه صادرات گاز به چین از مسیر معروف به "خط شرقی" توسط ولادیمیر پوتین در روزهای اخیر نشان از تغییر نسبی مولفه های سیاست خارجی روسیه در چرخش به شرق و تحکیم هر چه بیشتر روابط میان مسکو و پکن حکایت می کند.
تحلیلگران مسایل سیاسی با اشاره به روابط راهبردی روسیه و چین از اوایل هزاره سوم میلای به این سو می گویند هر چند مسکو و پکن برای پیشی جستن از همدیگر در ساختار مناسبات سازمان همکاری شانگهای تاکید دارند، اما دو طرف در عین حال راهبرد تقویت روابط دوجانبه بر محور گریز از فشارهای فزاینده ائتلاف غربی به سرکردگی آمریکا را دنبال می کنند.
از این منظر با وجود اینکه مسکو از سلطه پکن بر سازمان همکاری های شانگهای ناراضی است، اما تصمیم سازان روس در سایه روشن تشدید فزاینده تنش در روابط با غرب به خصوص در سومین دوره ریاست جمهوری پوتین بر سرزمین تزارها، چاره ای جز نزدیکی هر چه بیشتر با شرق و جنوب شرق آسیا با اولویت چین ندارند.
از سوی دیگر ناظران آگاه با اشاره به حضور پررنگ جمهوری های آسیای میانه به عنوان حیاط خلوت تاریخی روس ها در ساختار سازمان همکاری های شانگهای و تلاش آنها برای ایجاد توازن در روابط با مسکو از طریق تعمیق مناسبات خود با پکن می گویند که کرملین در این شرایط ناگزیر از تقویت حضور خود در این تشکل منطقه ای رو به رشد است.
از سوی دیگر ابراز علاقه کشورهای قدرتمندی مانند هندوستان، ایران، پاکستان و این اواخر ترکیه به عضویت دایمی یا ناظر در سازمان همکاری های شانگهای نیز روسیه را بر آن داشته است تا ضمن تلاش برای عقب نماندن از چین، از این ساختار برای تقویت روابط مسکو- پکن در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی و نظامی نیز بهره ببرد.
بر این مبنا بود که خبرگزاری اسپوتنیک روسیه به تازگی در تحلیلی درباره آینده مناسبات مسکو و پکن اعلام کرد: رویدادهای سال گذشته نشان می دهند که روابط گذشته میان اروپا و آمریکا، میان اروپا و روسیه و بسیاری دیگر به تدریج به پایان خط می رسد، با این حال مسکو و پکن همچون قبل سعی دارند به سیستم جدیدی در مناسبات خود با لحاظ دنیای در حال تغییر، دست پیدا کنند.
بر اساس این گزارش، کار در چارچوب سازمان همکاری شانگهای یکی از روش هایی است که ارتباطات مسکو و پکن را تقویت و محکم می کند، زیرا سازمان امروز مکانیزم هایی را ارایه می کند که عملا تمام ابعاد همکاری میان دو طرف اعم از اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و علمی را پوشش می دهد.
در این بین گفته می شود تاثیرگذاری نسبی سازمان همکاری های شانگهای در تحولات سریع جهانی از انگیزه های اصلی سیاستمداران روس برای تقویت جایگاه کشورشان در این نهاد منطقه ای است.
آندره ایوانوف کارشناس ارشد انستیتو مطالعات بین المللی دانشگاه روابط بین الملل مسکو می گوید: "هم اکنون ما شاهد توجه بسیار زیاد کشورهای منطقه به این موضوع(تقویت جایگاه سازمان شانگهای) هستیم. این کشورها شامل هند، پاکستان، ایران و افغانستان هستند و البته ترکیه نیز به جمع آنها اضافه شده است.
ایوانوف یادآوری می کند: در نشست اخیر سازمان که در هانتی مانسی روسیه برگزار شد، کارشناسان سازمان شانگهای و در حقیقت پژوهشگرانی حضور یافتند که مشغول بررسی مسایل کشورهای عضو هستند.
وی اضافه کرد: "اگرچه ترکیه می گوید که در حال حاضر آمادگی عضویت در سازمان همکاری شانگهای به عنوان ناظر را ندارد، اما به هر صورت توجه آنکارا به این سازمان کاملا مشهود است. ما می توانیم بگوییم که شانگهای به یک پدیده مهم و قابل توجه در صحنه بین الملل تبدیل شده است و نمی توان آن را نادیده گرفت."
بدیهی است که به دلیل وزن و تاثیرگذاری سازمان همکاری شانگهای در تحولات منطقه ای و جهانی، پکن و مسکو هر یک سعی دارند در نقش لوکوموتیو این ساختار ظاهر شوند، هر چند به نظر می رسد که وزن چشم بادامی های چینی در این میان سنگین تر است.
در حقیقت مسکو و پکن می کوشند که با طلایه داری در ساختار سازمان همکاری شانگهای برای خود نقش تعیین کننده تری در معادلات رو به تغییر بین المللی ایفا کنند، ضمن اینکه هر دو طرف بر ضرورت بهره گیری از این بستر برای توسعه همکاری های دوجانبه با اولویت مقابله با تنش آفرینی های غرب تاکید دارند.
ولادیمیر روژانکوفسکی کارشناس اقتصادی روس در این ارتباط می گوید: "روسیه و چین بازار اصلی هستند، زیرا آمریکا از نظر جغرافیایی فاصله زیادی از کشورهای عضو شانگهای دارد، اما روسیه به آنان نزدیک است."
به عقیده روژانکوفسکی هر چند از نظر چین، روسیه دور است، زیرا لوله های نفت و گاز آن به سمت غرب کشیده شده اند و مسکو فعلا در بحث گاز صرفا با اروپای غربی وارد معامله می شود، با این وجود دو طرف امروز نقاط اشتراک زیادی دارند.
کارشناس روس با اشاره به سیر صعودی همکاری های مسکو و پکن در ابعاد مختلف اضافه می کند: در این شرایط از یک سو چین نیز برای انجام مطالعات در قطب شمال خیالاتی در سر دارد و مقام های چینی می فهمند که برای توسعه آتی جمعیت کشور، نیاز به توسعه منابع و بویژه منابع خام دارند. از سوی دیگر برای روسیه هم بازارهای آسیای جنوب شرقی اهمیت دارد، زیرا این بازارها از قدیم محل فروش محصولات روسیه بوده اند؛ علاوه بر تسلیحات روسی، انرژی اتمی هم در این بازار به فروش می رسد.
روژانکوفسکی در اهمیت روزافزون سازمان همکاری های شانگهای به عنوان عامل تاثیرگذار در تلاش مسکو و پکن برای سیطره بر آن تشریح می کند: از طرف دیگر همکاری ها میان ایران و هند هم به خوبی توسعه یافته است.
البته کارشناسان و تحلیلگران روس معتقدند که فعالیت مسکو و پکن در چارچوب سازمان همکاری های شانگهای، اتفاق چندان تازه ای نیز نیست و در واقع ادامه همکاری های دوجانبه است.
از این منظر، تقویت مناسبات تاریخی و دوستانه مسکو و پکن در ساختار سازمان همکاری های شانگهای، تدوین یک موضع واحد در مسایل بین المللی را از خیلی جهات ساده تر می کند و تحقق چنین ایده ای به لطف توافقات دوجانبه میسر است.
در تبیین تلاش مسکو و پکن برای به روزسازی مدل همکاری های خود در چارچوب شانگهای باید به این واقعیت نیز توجه داشت که کشورهای عضو و ناظر این سازمان روی هم نه تنها بزرگ ترین توان اقتصادی، نظامی، هسته ای و فضایی جهان را دارا هستند، بلکه بیشترین تولید کننده و مصرف کننده انرژی در جهان نیز می باشند و وسعت سرزمینی کشورهای عضو آن در مجموع 25/1 میلیون کیلومتر مربع یا یک چهارم سطح خشکی های زمین است.
از طرف دیگر هر چند اساسنامه سازمان همکاری شانگهای بر شفافیت عملکرد و بی طرفی نظامی آن تاکید می کند، شکی نیست که این سازمان نقش موازنه دهنده در صحنه بین المللی خصوصاً در مقابل پیمان ناتو ایفا می نماید و این همان نکته ای است که مسکو و پکن برای بهره گیری از آن در تعدیل سیاست های زیاده خواهانه و توسعه طلبانه غرب به سرکردگی آمریکا برنامه ریزی می کنند.
در تایید این ادعا باید گفت که ایالات متحده آمریکا درخواستی جهت عضویت به عنوان عضو ناظر به سازمان همکاری شانگهای ارائه کرده بود، اما این درخواست در سال 2005 از طرف سازمان رد شد.
در نهایت می توان گفت که روسیه و چین به عنوان دو عضو قدرتمند و مدعی رهبری سازمان همکاری های شانگهای به دنبال به روزسازی مدل همکاری های دوجانبه خود در ساختار این نهاد منطقه ای برای بهره گیری از ظرفیت های آن در راستای پیشبرد سیاست های خود در صحنه بین المللی هستند.
اروپام/518** 1701
14/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها