تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804638753
-غذایی که هم بدمزه و هم خیلی کم است!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
هنر «نگاه کردن» غذایی که هم بدمزه و هم خیلی کم است! فیلم‌های وودی آلن همواره درباره مقولات بزرگی است که ما در زندگی نمی‌توانیم با آنها درگیر نباشیم. می‌توان گفت فیلم‌های او به هزینه‌های زندگی می‌پردازد؛ البته نه هزینه‌های مالی، بلکه هزینه‌های روحی و احساسی آن.
یکی از فیلم های او که از شوخی هایی با مضامین اساسی و بزرگ زندگی شکل گرفته، «آنی هال» (1977) است. ندیدن این فیلم چیزی است شبیه هیچ ندانستن درباره کتاب «جمهوری» افلاطون، «اخلاق» ارسطو، «جهان همچون اراده و تصور» شوپنهاور یا «چنین گفت زردشت» نیچه. باید کسی که امروز دغدغه مسائل اصلی زندگی را دارد، دست کم چیزهایی درباره این کتاب ها که تاریخ بشر و فکر کردن به پدیده ای به نام بشر و زندگی اش را دگرگون کرده اند، بداند (یا حداقل شنیده باشد). آنی هال وودی آلن فیلمی است که اگرچه در کلاس های فلسفه تدریس نمی شود، اما مثل اشعار حافظ یا خیام، ارزشش در پیدا کردن بینش هایی فلسفی درباره زندگی از برخی کتب فلسفی به مراتب بیشتر است. اصلا فلسفه وجودی این ستون (هنر «نگاه کردن») به همین برمی گردد که از چیزهای مهم ولی در ظاهر غیرفلسفی ـ آثار هنری و ادبی ـ به نتایجی فلسفی برسیم. ابتدای آنی هال، وودی آلن در نقش الوی رو به دوربین یک شوخی قدیمی را برای ما تعریف می کند. این شوخی درباره دو پیرزن است که در تفریحگاهی نشسته اند و غذا می خورند؛ اولی می گوید: ببین غذای اینجا واقعا وحشتناکه و دومی در پاسخ این گونه اولی را تائید می کند که: آره، می دونم تازه پرس هاش هم کوچیکه! ما در زندگی مدام کارهایی می کنیم که از آنها رضایت نداریم، اما نکته در انجام مداوم آنهاست، یعنی طبق شوخی آلن، ما در زندگی اغلب غذای بد مزه می خوریم و تازه از کم بودن آن شکایت می کنیم. خیلی از روابط عاطفی، کارهای درآمدزا، دوستی ها، پول خرج کردن ها و... حتی خود زندگی به نوعی این گونه است، سخت و پرمشقت اما ما همیشه به کمش رضایت نمی دهیم. آلن این شوخی را نشانه ای از زندگی و روابط عاطفی می داند، چیزهایی که می رنجانند و پوچ می نمایند، اما انجام آنها را ادامه می دهیم. شاید دلیل این عمل در وجود ماست، اشتباهات را تکرار می کنیم تا چیزهای بزرگ تر و بهتر را تجربه کنیم. این چیز بزرگ تر اغلب می تواند تسهیل کننده اشتباهات ما باشد. مثلا عشق اشتباهی است که به نظر وودی آلن ارزشش را دارد. شناختن دیگری حتی اگر رنج هایی داشته باشد، گاه منتهی به لذتی می شود که ارزشی بزرگ تر است. در پایان همین فیلم، آلن با یک شوخی دیگر نتیجه گیری می کند. او در جواب سوالی که ابتدای فیلم مطرح کرده رو به ما از زبان مردی می گوید که روزی به روانکاوی شکایت می کند که: دکتر! برادرم دیوانه شده، فکر می کنه مرغه دکتر می گوید: چرا بستریش نمی کنی؟ و مرد پاسخ می دهد: می خوام، اما آخه تخم مرغ هاش رو لازم دارم». ما اغلب حتی بزرگ تر از اشتباه، تن به چنین توهماتی می دهیم، به خاطر این که نتایج ملموس و مورد رضایتی دارد، مهم نیست که تخم مرغ ها واقعی هستند یا نه. مهم نیست که عشق وجود دارد یا نه و دوستی را حاصلی است در پس همه هزینه هایش یا خیر، مهم این است که ما از آن خشنودیم و به خاطرش حاضریم غذای بدمزه ای به نام زندگی را بخوریم. علیرضا نراقی / کارشناس ارشد پژوهش هنر
چهارشنبه 9 اردیبهشت 1394 ساعت 02:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 82]
-
گوناگون
پربازدیدترینها