تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837404214
ناخورده شکر نکن
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ناخورده شکر نکن
روزی بود، روزگاری بود روباه حیله گری بود که خیلی دلش می خواست کلاغی را که دور و بر او آشیانه کرده بود، بگیرد و بخورد. اما کلاغ هم کلاغ باهوشی بود و روباه مطمئن بود که به این سادگی دم به تله نمی دهد و اصلا به او نزدیک نمی شود.روباه، برای اینکه کلاغ را نوش جان کند، هزار تا نقشه کشید. آخر کار فکرش به اینجا رسید که خودش را به موش مردگی بزند. با خود گفت: «وقتی کلاغ ببیند من مرده ام، دیگر از من نمی ترسد و به من نزدیک می شود. آن وقت من هم در یک فرصت مناسب، او را می گیرم و می خورم.»با این فکر، روباه صبح زود، و پیش از آنکه کلاغ از لانه اش بیرون بیاید، رفت و در جایی که معمولاً کلاغ از بالای آن پرواز می کرد، دراز به دراز خوابید. هر کس روباه را در آن وضع می دید، فکر می کرد ک بیچاره مدت هاست مرده است. کلاغ از همه جا بی خبر هم، وقتی روباه را به آن شکل دید که روی زمین افتاده و تکان نمی خورد، همین فکر را کرد. خوشحال بود که از شرّ یکی از دشمنانش خلاص شده است. دلش می خواست چشم های آن روباه مرده را در آورده و بخورد. بال و پری زد که این کار را بکند، اما از آنجا که کلاغ ها موجودات باهوش و حسابگری هستند، با خود گفت: «نکند روباه حلیه گر حقّه ای سوار کرده و نمرده باشد! اگر خودش را به مردن زده باشد، وای به حال پرنده ای که دور و برش پرواز کند!»کلاغ، برای اینکه مطمئن شود روباه مرده است، یک ساعتی همان دور و برها پرسه زد. روباه هم که متوجه قضایا بود، از جا تکان نخورد. کلاغ کم کم داشت مطمئن می شد که روباه مرده و وقت خوردن چشم هایش شده است که باز هم فکری به خاطرش رسید. با خود گفت: «نباید به این راحتی باور کنم که روباه مرده و این کارش حقه بازی نیست. بهتر است بدون اینکه به او نزدیک شوم، دورش خطی بکشم و بروم دنبال کارم. اگر فردا هم دیدم روباه توی همان دایره ای که دورش کشیده ام مانده، می فهمم که مرده است؛ اما اگر جا به جا شد، می فهم که حقه سوار کرده است. اگر کمی احتیاط کنم و بی گدار به آب نزنم، بهتر است. چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟»
با این فکر، کلاغ با رعایت فاصله ی لازم به روباه نزدیک شد. دور روباه خطی کشید و پر کشید و رفت دنبال آب و دانه.روباه وقتی که دید کلاغ از آنجا رفته است، از جا بلند شد. کش و قوسی به خودش داد و رفت دنبال شکار دیگری تا گرسنه نماند. شب شد، شب هم جای خودش را به روشنایی روز داد. هنوز آفتاب از پشت کوه ها سر نزده بود و کلاغ از لانه اش بیرون نیامده بود که روباه خودش را به دایره ای که کلاغ دورش کشیده بود رساند. مثل روز پیش، دراز به دراز توی دایره خوابید. سعی کرد که شکل بدنش هم درست مثل روز قبل باشد.کلاغ از خواب بیدار شد. قارقاری کرد و یاد کار دیروزش افتاد. با عجله پرید و بالای درختی نشست که روباه زیر آن خوابیده بود. چیزی که دید، برایش خوشحال کننده بود با دیدن روباه به شکل و حالت روز گذشته، باور کرد که روباه مرده است. با خیال راحت پرید و رفت روی سر روباه نشست تا چشم هایش را نوک بزند و بخورد. روباه که مدت ها انتظار چنین فرصتی را می کشید، در یک حرکت سریع، پرید و کلاغ را به دندان گرفت. کلاغ فهمید که با آن همه زرنگی و باهوشی، گول حیله های روباه را خورده است. از این که بیشتر دقت نکرده بود، خیلی پشیمان شد، اما دیگر پشیمانی سودی نداشت با خود گفت: «نباید ناامید شوم. باید هر طور شده خودم را نجات بدهم.»فکری کرد و نقشه ای کشید و گفت: «روباه جان! می دانم که از شکار کردن من خیلی خوشحالی. من گول تو را خوردم و این حقّم است که به دام تو بیفتم.»روباه که واقعاً خوشحال بود، کمی رقصید تا خوشحالی خودش را نشان بدهد.کلاغ به روباه گفت: «می خواهی مرا بخوری، بخور! اما به خودت مغرور نشو و این جوری نرقص. به جای اینکه برقصی و این آخر عمری خون به دل من بکنی، خدا را شکر کن که شکار چاق و چلّه ای مثل من نصیبت کرده. مگر نشنیده ای که اگر شکر کنی، نعمت زیاد می شود و اگر شکر نکنی بیچاره می شوی؟»روباه از حرف های کلاغ ترسید. سرش را بالا گرفت و دهانش را باز کرد که خدا را شکر کند. تا روباه دهانش را باز کرد، کلاغ از فرصت استفاده کرد و پرید روی شاخه ی درختی نشست. روباه که اصلاً باور نمی کرد شکارش را پس از آن همه زحمت از دست داده باشد، مات و حیران کلاغ را نگاه کرد و گفت: «چی شد؟»کلاغ گفت: «چیزی نشد، هوش من از حقّه بازی تو بیشتر به درد خورد.روباه گفت: «راست می گویی. یادم باشد که از این به بعد تا چیزی را نخورده ام، شکرش را به جا نیاورم.»از آن روز به بعد، به کسی که با ساده دلی و بی خیالی به فکر خرج کردن درآمدهایی است که هنوز به دستش نرسیده، این مثل را می گویند.مصطفی رحماندوست_مثل ها و قصه های مهرتنظیم:نعیمه درویشی_تصویر:مهدیه زمردکارمطالب مرتبطرحمت به دزد سرگردنه صبر کن و افسوس مخور با بزرگان پیوند کرده پنبه دزد بلایی به سرت بیاید که... بنازم این سر را تاپش پنج و نانش چهار خرس را وا داشته اند به آهنگری نه خانی آمده، نه خانی رفته دزدباش و مردباش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 310]
-
گوناگون
پربازدیدترینها