محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827921806
تئاتر جوان و اميد به آينده
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تاریخ انتشار پنجشنبه 15 آذر 1386 تعداد مشاهده : 93 تئاتر - ناصر حسينيمهر: تئاتر كنوني ايران نظير ليواني است كه درته آن جرعهاي آب هست. بايد شرايط مساعد را براي هنرمندان تئاتر فراهم كرد تا با اشكال گوناگون صحنه‌اي و تجربه‌هاي خلاق اين ليوان را پر كنند. در تئاتر اگر محدوديت‌ها و تنگ‌نظري‌ها و تخطئه‌هاي كارها وجود داشته باشد هيچگاه اين هنر بال و پر نمي‌گيرد. من برخلاف بسياري از فعالان نسل گذشته كه عقيده دارند بهترين آثار هنري و ادبي در دوران سخت پديد مي‌آيد اعتقاد دارم تا بهار نيايد پرنده‌اي نخواهد خواند و آثاري كه در اين گونه دوره‌ها به وجود مي‌آيد اغلب استعماري و شعارگونه است، كه تاريخ مصرف دارد و زمانه كه عوض شود ديگر خريداري برايشان نيست. هنر حقيقي در شرايط متعادل اجتماعي آفريده مي‌شود، در يك زندگي طبيعي و انساني، با آرامش و سعادت، آنگاه هنر بي‌هياهو جان را مي‌سازد و روح را صفا مي‌دهد. در بهار است كه پرنده مي‌خواند.تئاتر ايران شكل تازه‌اي از رشد و تكامل خود را طي مي‌كند؛ حركتي كه اميد به آينده را در ما زنده مي‌كند. شكل تازه‌اي از رشد و تكامل تئاتر حقيقي است كه در خلوت تئاتر پيشگان جوان مي‌بينيم كه دور از هياهو سرگرم آماده كردن عرصه‌اي جديد در هنر نمايش اين سرزمين هستند. غير از اين حركت اميدبخش بايد گفت كه تئاتر در ايران سال‌هاست كه كم‌رونق شده است. آيا روزي را مي‌توان انتظار كشيد تا با دم مسيحايي دوباره برخيزد؟ پاسخ من اين است. در اين 3 سال گذشته كه در ايران هستم به چشمان خودم افول تدريجي تئاتر را شاهدم. صحنه‌هاي تئاتر يكي پس از ديگري جان مي‌دهند، چه از نظر كمي و چه از نظر كيفي. گروه‌هاي آزاد و مستقل تئاتري از بين رفته‌اند يا از رمق افتاده‌اند، نمونه اش همين گروه خودمان كه تبديل شده‌ايم به افرادي خسته و بهت زده در اين زندگي سخت و بي‌معناي روزمره كه نه تنها اميدي به حقوق اندكمان نداريم بلكه مطمئنيم تا كار بعدي‌مان هيچ غباري از قدم‌هايمان برصحنه بلند نمي‌شود. تئاتر يك خانه تكاني مي‌خواهد. تئاتر بايد از قيد دولتي بودن آزاد شود و گروه‌هاي آزاد در سالن‌هاي استانداري كه بنا ميكنند به فعاليت بپردازند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها