واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
سینمای ملی ، سودای سیمرغ لزوم عزم ملی برای دستیابی به سینمای مطلوب انقلاب اسلامی زمانى که مظفرالدین شاه در تیر ماه ۱۲۷۹ به پاریس سفر کرده بود براى نخستین بار تصاویر متحرک را روى پرده دید و شیفته آن شد. و دستور ورود اولین وسیله فیلمبرداری که در ایران به آن " اسباب سینماتوگراف " اطلاق می شد را صادر می کند.در پی این دستور میرزا ابراهیم خان عکاس باشی که در آن زمان نوجوان بود و به همراه پدر عکاسش به بلژیک سفر کرده بود اولین "سینماتوگراف" را به ایران می آورد. "آوانس اوگانیانس" به همراه عده ای دیگر از دوستان خود نخستین پایه های سینمای ایران را بنا نهاد و با تشکیل گروهی در خیابان علاء الدوله (فردوسی کنونی) اقدام به تولید فیلم کرد.نخستین فیلم داستانی سینمایی ایرانی "آبی و رابی" نام داشت که فیلمی صامت و کوتاه بود و در سال 1309 تولید شد. این فیلم به عرصه اکران و پخش عمومی راه نیافت. اما دومین تلاش اوگانیانس برای ساخت فیلم به ارایه یک اثر سینمایی با عنوان " حاجی آقا آکتور سینما " در سال 1311 منجر شد که امکان اکران یافت. این فیلم که سیاه و سفید و صامت بود با سرمایه گذاری کارگردان به مبلغ 200 تومان و سرهنگ مقاصد زاده فروزین ساخته شد. اما این فیلم تنها 4 روز در سینما مایاک تهران بر پرده بود و با توجه به اینکه 6 تومان در اصفهان، 35 تومان در رشت و 45 تومان در شیراز فروش کرد، شکست تجاری سنگینی برای سازندگان آن به همراه آورد. چنان که سرهنگ فروزین به عنوان سرمایه گذار اصلی فیلم، وسایل فیلمبرداری استودیو "پرس فیلم" که محل فعالیت اوگانیانس بود را به عنوان پول از میان رفته برای خود برداشت.سینماى ایران که امروز به عنوان یکى از طلایه داران سینماى جهان شناخته مى شود، به دو مقطع پیش از انقلاب اسلامى و پس از آن تقسیم مى شود.در سینماى پیش از انقلاب مجموعاً ۱۲۰۰ فیلم بلند تولید شده است که نگاهى موشکافانه به این آثار نشان مى دهد تنها کمتر از ۱۰۰ فیلم ارزش تماشا کردن را دارند و از همین مقدار نیز تنها ۲۰ تا ۲۵ فیلم با ارزش و ماندگار مى توان شناسایى کرد. سینماى پیش از انقلاب که عمدتاً در سیطره آثار مبتذل و بى کیفیت بود از سوى منتقدان به عنوان سینماى «فیلمفارسى» یا «آبگوشتى» نام گرفته بود. دلیل این امر سطحى نگرى، نداشتن ساختار سینمایى، رؤیاپردازى، قهرمان سازى، سهل انگارى در تولید و استفاده از عناصر عامه پسند براى جذب تماشاگر بود.با وقوع انقلاب اسلامى ققنوس سینما از خاکسترها بار دیگر برخاست و بالندگى اش آغاز شد.در سینماى پس از انقلاب تا امروز حدود ۱۴۰۰ فیلم بلند تولید شده که بخش عمده این آثار برگرفته از فرهنگ و آئین ایرانى - اسلامى ما هستند. عمده این آثار که برگرفته از عناصرى اخلاقى، انسانى، آرمانى و اسلامى بودند خیلى زود مورد توجه محافل سینمایى و جشنواره هاى جهان قرار گرفتند و جوایز زیادى از این خرمن درو کردند. این جوایز تا امروز حدود ۱۱۰۰ جایزه بزرگ و کوچک را شامل مى شود که مهمترین آنها دریافت جایزه فیلم برتر از هر ۹ جشنواره درجه A در جهان است، جوایزى که موزه سینما را اشباع کرده اند. اما از آفتهایی که هم اکنون سینمای معنا گرای ایران را مورد تهدید قرار داده است می توان به دوری جستن از مفاهیم عالی،روی آوردن به جنبه های مادی زندگی، رفاه زدگی،پرداختن به ارتباطات میان دختران و پسران و اینکه صرفاً به دنبال فروش بیشترباشیم اشاره کرد.باید توجه داشت که غلبه کردن بر تمامی مشکلات،عزمی راسخ و ملی را می طلبد و شایسته است همه ی مسئولین و سینما گران به صورت یکپارچه و متحد در جهت نیل به هدف عالی سینمای انقلاب اسلامی که همان شناساندن و صدور این انقلاب به دیگر تمدن هاست گام بردارند.منبع:http://www.farhangnews.ir/خ
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 376]