واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: فردا سالگرد درگذشت آيت الله طالقاني آن گونه كه امام خميني(ره) در پيامي اعلام كنند: آقاي طالقاني يك عمر در جهاد و روشنگري و ارشاد گذراند. او شخصيتي بود كه از حبسي به حبسي و از رنجي به رنج ديگر در رفت و آمد بود و هيچ گاه در بهار بزرگ خود سستي و سردي نداشت. من انتظار نداشتم كه بمانم و دوستان عزيز و پر ارج خودم را يكي پس از ديگري از دست بدهم... ایرنا - 19 شهريور سي و يكمين سالگرد كوچ اويي است كه امام (ره) درباره اش گفت: او براي اسلام به منزله حضرت ابوذر بود و زبان گوياي او چون شمشير مالك اشتر برنده بود و كوبنده، مرگ او زودرس بود و عمر او پربركت.
كوچ اويي كه يك عمر در جهاد براي برپايي نظام اسلام و مبارزه با كژي ها گذراند. كسي كه در پيوند دادن قلوب مبارزان مسلمان عليه شاه و زير لواي تابعيت از امام (ره) نقشي وافر داشت، عالمي كه تفسير قرآن را به زندان هاي شاه نيز برد و مرگ را به سخره كشانده بود كه شهادت آرزوي او بود.اويي كه لب گشود به قلب بيمار و خسته اش تا در پي آن امت اسلام را به تبعيت از راه امام ، حفاظت از نظام اسلامي و اتحاد بخواند ، تنها چند روز بعد با تني رنجور از سال ها شكنجه، زندان، هجرت، تبعيد، مبارزه و آموختن و آموزاندن، به لقاي يار بشتابد و ما را در بهتي عظيم بنشاند.آن گونه كه امام خميني(ره) در پيامي اعلام كنند: آقاي طالقاني يك عمر در جهاد و روشنگري و ارشاد گذراند. او شخصيتي بود كه از حبسي به حبسي و از رنجي به رنج ديگر در رفت و آمد بود و هيچ گاه در بهار بزرگ خود سستي و سردي نداشت. من انتظار نداشتم كه بمانم و دوستان عزيز و پر ارج خودم را يكي پس از ديگري از دست بدهم...آيت الله سيد محمود طالقاني، نخستين امام جمعه پس از پيروزي انقلاب اسلامي، دبير شوراي موقت انقلاب اسلامي، نماينده اول مردم تهران در مجلس خبرگان قانون اساسي، تنها چند ماه پس از به ثمر نشستن آنچه همه عمر براي آن ، مبارزه كرده بود و حتي در چند ماه آخر باقي مانده نيز از اقامه عدل و ايجاد وحدت يك دم براي آن فرو ننشته بود، پس از 69 سال عمر پربركت ، در شهريور سال 1358 دعوت حق را لبيك گفت.طالقاني در سال 1329 هجري قمري مصادف با 1289 هجري شمسي در روستاي گليرد ديده به جهان گشود و نام پدرش سيد ابوالحسن بود. پدر نام او را محمود گذاشت .او دوران كودكي را تا ده سالگي در طالقان سپري كرد و در آنجا خواندن و نوشتن و مقدمات علوم اسلامي را فرا گرفت.وي بعد از مدتي همراه خانواده به تهران رفت و اين دوران با ديكتاتوري رضاخان و مبارزه روحانيان عليه وي همراه بود و اين امر نقشي بسزايي در شكل گيري انديشه سياسي او داشت و از همان هنگام بود كه وارد ميدان مبارزه با ظلم و فساد شد.او در نوزده سالگي براي فراگيري بيشتر علوم اسلامي عازم حوزه علميه قم گرديد و از محضراستادان بزرگي چون آيت اللّه حجت و آيت اللّه خوانساريكسب فيض كرد.وي مدتي نيز براي بهره گيري از درس استادان نجف اشرف، راهي آن مركز بزرگ علمي شد، اما دوباره به قم و مدرسه فيضيه برگشت و اجازه اجتهادش را از آيت الله حائري يزدي دريافت داشت و با عزمي استوار، راهيِ تهران شد و در مدرسه عالي شهيد مطهري (سپهسالار سابق) به آموزش علوم اسلامي پرداخت. او كه از مدت ها پيش دردِ جامعه را حس كرده بود و تنها راهِ نجات را در بازگشت به اسلام و قرآن مي دانست، با برقراري جلسات تفسير قرآن، در اين مسير قدم نهاد و رسالت عظيم خويش را به انجام رسانيد.در سال 1341 هجري شمسي، به دنبال واكنش امام خميني(ره)عليه انقلاب سفيد شاه، او نيز براي برداشتن نقاب از چهره استعمارگران به افشاگري دست زد.در اين زمان وي دستگير و روانه زندان شد و با وجود شكنجه هاي بي رحمانه در زندان، به برقراري جلسات تفسير قرآن، نهج البلاغه و تاريخ اسلام براي زندانيان مسلمان همّت گماشت و براي ايجاد وحدت بين مبارزان مسلمان نخستين نماز جماعت را در زندان برپا كرد و بعد از مدتي از زندان آزاد شد.در اين هنگام با خروج آخرين سرباز انگليس از خاك فلسطين، بن گورين، رئيس يكي از سازمان هاي صهيونيستي، خبر شوم تأسيس دولت اشغالگر صهيونيست را اعلام كرد. او از مبارزاني بود كه هرگز در برابر اين تجاوز، سكوت نكرد و در كنفرانس هاي متعدد از حق ملت فلسطين دفاع كرد. وي در خطبه نماز عيدفطر سال 1348 هجري شمسي به مسئله فلسطين پرداخت و ضمن آگاه كردن مردم از وضعيت مسلمانانِ فلسطين و يادآوري مسئوليت آنان در اين مبارزه، از آنها خواست تا فطريه خود را براي كمك به مبارزان مسلمان هديه كنند.به پايان عمر رژيم رسيده بود و دستگاه حاكم از هيچ جنايتي شرم نداشت. از اين رو آيت اللّه طالقاني را در پاييز 1354 براي انتقامي سخت دستگير كرد. وي بدون محاكمه، سخت ترين شكنجه هاي روحي و جسمي را به مدت دوسال در زندان تحمّل كرد و در سال 1356، توسط رژيم با توجه به كهولت سن و ضعف جسماني به ده سال زندان محكوم شد. او سه سال را با بدترين شكل در زندان گذراند وبه دنبال عقب نشيني رژيم در مقابل موج اعتراضات مردم مسلمان، در پاييز 1357 از زندان آزاد شد و پس از آزادي در نخستين پيامش مردم را به وحدت و پيروي از رهبري امام فرا خواند.پس از پيروزي انقلاب و ورود امام خميني (ره) به ايران اوحمايت همه جانبه خود را از امام اعلام و بازويي توانا براي ايشان شد و اطاعت از امام را بر همه واجب دانست. آيت الله طالقاني ، امام را نعمتي از جانب خداوند براي ملت ايران مي شمرد و در مقابل بدخواهان و گروه هاي تفرقه افكن ـ كه وانمود مي كردند او نظر مثبتي درباره رهبري امام ندارد قاطعانه ايستاد و فرمود:رهبريِ قاطع ايشان را براي خودم پذيرفته ام و هميشه سعي كردم كه از مشي اين شخصيت بزرگ اسلام و افتخار قرن، مشي من خارج نباشد.با برپايي نظام جمهوري اسلامي، آيت اللّه طالقاني از طريق يكي از شخصيت هاي كشور، برگزاري نماز جمعه در سراسر ايران را به امام پيشنهاد كرد كه با موافقت ايشان، اين مراسم وحدت بخش در سراسر ميهن اسلامي برگزار گرديد.بر اين اساس به دستور مستقيم امام نخستين نماز جمعه تهران به امامت او در پنجم مرداد 1358 در دانشگاه تهران برپا شد و بيش از يك ميليون نفر در آن شركت كردند. او هفت نماز جمعه را اقامه كرد كه آخرين آن در بهشت زهرا، در شانزدهم شهريور 1358 بود.اگرچه زندگي او سراسر مبارزه، زندان و تبعيد بود، اما با اين حال، آثار ارزشمندي از خود به يادگار گذاشت از جمله: گنجينه هاي ارزشمندي همچون پرتوي از قرآن، مقدمه و تعليق بر كتاب تنبيه الامة و تنزيه الملة، اسلام و مالكيت، به سوي خدا مي رويم، پرتوي از نهج البلاغه، آينده بشريت از نظر مكتب ما، آزادي و استبداد، آيه حجاب، مرجعيت و فتوا، درسي از قرآن و درس وحدت از آثار اين عالم فرزانه به شمار مي رود.سرانجام آن عالم فرزانه و مجاهد نستوه درسن 69 سالگي در 19 شهريورماه 1358 ديده از جهان فروبست. جمعيت زيادي پيكراين بزرگوار را براي خاك سپاري تا بهشت زهرا همراهي و بدرقه كردند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 212]