واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: غبار نامهرباني بر چهره فرشتههاي مهر
رفتارها- گروه اجتماعي:
نميدانم چند نفر از كساني كه براي سالروز تولد حضرت زينب(س) به جشن خيابان خاوران رفتهاند تا تكهاي از آن كيك 200 كيلويي بردارند، پرستارند.
چون شايد در روز پرستار اين كيك زير زبان هيچ قشري به اندازه آنها تلخ نباشد. روز پرستار آنها را به ياد مصاحبههاي تكراري و وعدههاي تكراريتر مياندازد. وعدههايي كه با وجود حسننيت مسئولان، هنوز محقق نشده است.
ايستگاه پر از درد پرستاري
تلويزيون، راديو و روزنامههايي مثل ما در حالي مدام روز پرستار را به اشكال مختلف تبريك ميگويند كه پرستاران در محيط غمآلود بيمارستانها از سرپا ايستادن «واريس» گرفتهاند و هنوز در فكر خطرها و مشكلات كار خودند. از سوي ديگر، مواردي همچون مسئوليت جان بيماران، انجام امور سنگيني مثل كمك به جابهجايي بيماران از تختها و بيداريهاي شبانه، رسيدگي به حداقل 15 بيمار در طول يك ساعت تنها گوشهاي از وظايف سنگين آنهاست.
ين در حالي است كه بيترديد مراقبت و همنشيني با بيماران صعبالعلاج باعث ايجاد مشكلات روحي و رواني در آنها ميشود و بيماريهاي عضلاني و اسكلتي نظير كمردرد و مشكلاتي در ناحيه پا، همراه هميشگي آنها در ساعات كار شبانه و روزانه است. اگر قبول داشته باشيم كه آنها هم مثل ما از گوشت و پوست درست شدهاند، پس ميتوانيم اين عدمرضايت آنها را از كار درك كنيم. آنها با سختيكار مشكلي ندارند و دلخوريشان بيشتر از نبود حمايتهاي لازم ناشي ميشود. پرستاران بر اين باورند كه حمايتهاي كافي از آنان صورت نميگيرد و حق و حقوقشان، در مقابل تلاش و زحمتي كه ميكشند، رضايتبخش نيست. اينجاست كه وقتي مطالبههاي پرستاران به موقع پرداخت نشود، نميتوان انتظار داشت كه كيفيت ارائه خدمات نيز مطلوب باشد.
«محمد شريفيمقدم»، معاون پشتيباني سازمان نظام پرستاري كشور، در اين رابطه ميگويد: «2 ماه از سال 87 گذشته، اما هنوز بسياري از معوقههاي پرستاران در دانشگاههاي مختلف علوم پزشكي كشور، پرداخت نشده است.»
شريفيمقدم، از پرداخت نشدن كارانه، حق نوبت كاري و سختي كار پرستاران و اضافه كاري به عنوان نمونههايي از مطالبات معوقه جامعه پرستاري ياد ميكند و ميافزايد: «اين بيانصافي است كه جامعه پرستاري با وجود كمبود نيروي انساني و فشارهاي كاري، از عدمپرداخت مطالبات معوقه و تامين نبودن زندگي، دچار فشار بيشتري شود. جامعه پرستاري، نالههاي بيماران دردمند را به جان ميخرد و از اين خريد خود خشنود و راضي است؛ اما سؤال اينجاست كه چه كسي با نالههاي پرستاران همراهي ميكند؟»به گفته شريفيمقدم، با وجود تورمي كه جامعه امروز را در برگرفته، حدود 5 ماه است كه پرداخت اضافهكاري پرستاران عقب افتاده و اين پرستاران را در تامين حداقل معيشت خود دچار مشكل كرده است.
پرستاري زير استانداردهاي جهاني
تمامي اين مشكلات، زماني دوچندان ميشود كه بدانيم در كشور ما نيروهاي پرستاري با يكسوم حداقل استانداردهاي جهاني، مشغول ارائه خدمات هستند. اين در حالي است كه از اول انقلاب تا سال 70 نهادهاي مسئول اجازه استخدام پرستار نداشتند و از سال 70 تا 83 وضعيت كمي بهتر شده، بهطوريكه تا سال قبل حدود 3 هزار و 500 پرستار جذب بازار كار و بيمارستانهاي مختلف شدهاند.
«غضنفر ميرزابيگي»، رئيس سازمان نظام پرستاري ايران، نظام پرداخت دستمزد در نظام سلامت كشور را تبعيضآميز ميداند و ميگويد: «در شرايطي كه دستمزد پرستاران در جهان در رديفهاي دوم، سوم و يا چهارم دستمزدها قراردارد در ايران و در نظام بهداشت فاصله دستمزد اين قشر با ساير بخشها بسيار زياد است.» به گفته ميرزابيگي، حداقل نيروي لازم براي هر 3 شيفت كاري 8/1 نيرو به ازاي هر تخت بيمارستاني است و خوشبختانه در اين راستا وزارت بهداشت و مجلس گام هاي خوبي برداشتهاند.
رئيس سازمان نظام پرستاري ادامه ميدهد: «براي هر هزار نفر در دنيا، حداقل 3 پرستار وجود دارد. اين در حالي است كه اين رقم در كشورهاي پيشرفته به 7 يا 8 پرستار ميرسد، اما امروز در ايران بهطور خوشبينانه اين رقم يك نفر است. با وجود تمام اين مشكلات و سختيها وقتي نماينده انجمن بينالمللي پرستاران (ICN) به ايران ميآيد از مهارت پرستاران ايراني تعجب ميكند و پرستاران ايران را از نظر توانمندي در رديف 3 كشور اول دنيا ميداند.»
تعرفههاي نامعلوم؛ كارانههاي مجهول
شايد يكي ديگر از مشكلات مهم پرستاران نبود تعرفه مشخص براي خدمات مراقبتي و پرستاري است. «اعظمالسادات گيوري»، مدير دفتر پرستاري وزارت بهداشت در اين رابطه توضيح ميدهد: «در حال حاضر شرح وظايف تعرفهگذاري خدمات پرستاري تدوين شده و در اختيار سازمانهاي بيمهگر قرار گرفته است.» به گفته رئيس سازمان نظام پرستاري نيز تنها حرفهاي كه در نظام سلامت كشور تعرفه ندارد، خدمات پرستاري است.
اما رئيس دفتر پرستاري وزارت بهداشت در اين رابطه توضيح ميدهد: «تعرفهگذاري خدمات پرستاري براي 400 نوع خدمت آماده شده است، اما وزير بهداشت تصويب نهايي اين تعرفهها را به كامل شدن شرح وظايف پرستاري در سازمان نظام پرستاري مشروط كرده كه اميدواريم تا 22 ارديبهشت (يعني امروز) تصويب شود.»
گذشته از نبود تعرفههاي مشخص بايد به مشكلات كارانه اين قشر نيز اشاره كرد. «احمد طالبي»، عضو شورايعالي نظام پرستاري كشور ضمن انتقاد از اين وضع ميگويد: «مطابق قانون بايد 30درصد از هزينه و درآمد بيمارستان بهعنوان كارانه به پرستاران اختصاص يابد، اين در حالي است كه تنها 12درصد از اين مقدار به آنان تعلق ميگيرد.»
وي با اشاره به اينكه سهم كارانه پزشكان از درآمد و هزينههاي بيمارستان 70درصد است، ادامه ميدهد: «30درصد از هزينههاي بيمارستان بين هزينههاي مراكز درماني و پرسنل تقسيم ميشود و همين مسئله كارانه پرستاران را در حد قابل توجهي كاهش داده است.» به گفته طالبي، اختلاف كارانه پرستاران و پزشكان در مراكز درماني مختلف بسيار زياد است. از سويي ديگر، نبود نظارت قوي بر مراكز درماني خصوصي باعث شده كه پرستاران اين مراكز بدون دريافت حقوق مطابق قانون اداره كار و بدون كارانه مشغول به فعاليت باشند.
جالب است كه بدانيد پرستاران شاغل در بخش خصوصي نصف پرستاران دولتي حقوق ميگيرند و اين تبعيض به اضافه نداشتن امنيت شغلي موجب فرار پرستاران از مراكز درماني خصوصي و افت شديد كيفيت خدمات پرستاري در بخش خصوصي شده است.به نظر ميرسد اوضاع و احوال حقوقها امسال كمي بهتر شده باشد.
رئيس دفتر پرستاري وزارت بهداشت در حالي از افزايش 150 هزار توماني حقوق پرستاران ميگويد كه تا پيش از اين، ميزان دريافتي آنها بهطور متوسط 230 هزار تومان در بخش خصوصي و در بخشهاي دولتي 450 هزار تومان است بوده است و حقوق پرستاران حدود يك ميليون و ۵۰۰ هزار ريال در بيمارستانهاي دولتي و برخي بيمارستانهاي خصوصي افزايش يافته است، حق نوبت كاري آنها دو برابر رشد كرد و مسير ارتقاي شغلي پرستاري به ۱۰۰درصد رسيده است.
هرچند گاهي رهگذران از كنار بيمارستاني خاص ممكن است با پارچهنوشتهاي مواجه شوند كه از پشتبام آويزان است و از به تاخير افتادن حقوق كاركنان بيمارستان خبر ميدهد، اما همچنان سكوتي لخته شده در سراپاي بدنه اين قشر به چشم ميخورد. شريفيمقدم در جواب ميگويد: «سكوتي كه بر جامعه پرستاري حاكم است، ناشي از رضايت نيست. بلكه تاب و توان و رمقي براي فرياد اعتراض ندارند و بايد بدانيم كه نارضايتي در جامعه پرستاري موج ميزند و قطعا هيچ پرستاري را نخواهيم يافت كه از وضع موجود راضي باشد.» اين سكوتِ كرخت مانند همان دمل چركين ميماند كه اگر هرچه زودتر عمل نشود سرتاسر بدن جامعه ايران را فرا ميگيرد.
آن كيك 200 كيلويي همچنان در حال تقسيم شدن بين مردم است. در اين ميان پرستاران شايد تنها به اجر معنوي كارشان دلخوشند و اينكه طبق آمار كمترين ميزان شكايتها در بيمارستانها از قشر آنهاست. نميدانم شايد هم پوزخندي به اين حرف در دل دارند. كيك را ميبرند و به مردم ميدهند، اما كسي آن پرستار را نميبيند كه از زور خستگي حتي حال مزمزه كردن كيك را ندارند. كيكي كه سالهاست به كام آنها تلخ است.
تاريخ درج: 22 ارديبهشت 1387 ساعت 14:49 تاريخ تاييد: 22 ارديبهشت 1387 ساعت 15:10 تاريخ به روز رساني: 22 ارديبهشت 1387 ساعت 15:00
چهارشنبه 25 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 233]