محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855920670
گامي ديگر به سوي جواني ابدي
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
گامي ديگر به سوي جواني ابدي نويسنده: ليندا گدزمترجم:مجتبي صادقيان آيا به راستي بالا بردن مصنوعي سطح يک آنزيم در بدن مي تواند تبعات و آثار سوء پيري وافزايش سن را متوقف کند؟ سال هاست که محققان به اين مسئله اميدوارند، اما اخيراً در دو پژوهش آزمايشگاهي، يکي بر روي سلول هاي انسان و ديگري روي سلول هاي حيوانات، نخسيتن شواهد مبني بر امکان پذير بودن اين مسئله را فراهم کرده اند. آنزيم مورد بحث، آنزيمي است به نام "تلومراس" (Telomerase) که در برخي سلول هاي پستانداران به طور طبيعي موجود است. کاربرد اين آنزيم، محافظت از روکش هاي محافظتي در انتهاي کروموزم هايي است که "تلومراس" (Telomeres) نام دارد؛ روکش هايي که به موازات پيرتر شدن و افزايش سن انسان، دچار زوال مي شوند. گفته مي شود اين کمبود در کاهش مي تواند آثار و تبعات سوئي در کار بدن در هنگام پيري و در سطح سلولي بر جاي بگذارد. بنابراين بسياري، آنزيم تلومراس را "اکسير حيات" مي دانند.يکي از آخرين پژوهش هايي که در اين زمينه انجام شده، نشان مي دهد که حداقل يک نوع از سلول هاي انساني مي تواند در عمل با افزايش سطح آنزيم تلومراس به حالت و وضعيت جواني خود بازگردد. پژوهشي ديگر نشان مي دهدکه بهبود سطح اين آنزيم، مي تواند به طول عمر بيشتر حيوانات منجر شود. گرچه يافتن اکسير حيات هنوز واقعاً دور از دسترس قرار دارد، اما دورنماي مسئله افزايش آنزيم تلومراس براي مبارزه با برخي بيماري ها ازجمله بيماري هاي مرتبط با پيري، دورنماي روشني است. "ريتا افروس"، آسيب شناس و ايمني شناس در دانشگاه کاليفرنيا، با هدف مبارزه با ويروس ايدز، اخيراً در يک تحقيق، بخشي از زن تلومراس را درسلول هاي کشنده معروف به سلول هاي T که ماهيتا ايمن و آسيب ناپذير هستند، تزريق کرد. اگر چه در عمل بسياري از چنين درماني از طريق ژن ها به عنوان درماني کشنده ياد مي کنند، اما اين روش نشان داد که در عمل توانايي مبارزه با عفونت هاي ويروسي را افزايش مي دهد. بنابراين خانم افروس درآخرين پژوهش خود، به کمک پارک تحقيقات و فناوري منلو در کاليفرنيا دارويي را به نام TAT2 ابداع کرده که بدن کوچک ترين تغيير در DNA افرادمي تواند توليد آنزيم تلومراس را افزايش دهد. در اين پژوهش، وقتي سلول هاي کشنده افراد مبتلا به ايدز درمعرض اين داروي جديد قرار گرفت، توانايي سلول براي مقابله با ويروس افزايش يافت. پس مي توان از اين دارو به عنوان دارويي تکميلي در کنار ساير داروهاي ضدويروسي براي بهبود سيستم ايمني بدن افراد مبتلا به ايدز استفاده کرد. پژوهش هاي ديگر نيز نشان داده که برخي مبتلايان به ايدز در صورت افزايش خودکار سطح اين آنزيم، سال ها مي توانند بدون توسعه سلول هاي کشنده زندگي کرده و دوام بياورند. از آن جا که سلول هاي T اساساً با بسياري از ويروس ها مبارزه مي کنند، داروي TAT2 مي توان در مجموع به عنوان ابزاري براي ارتقاي سطح مقاومت بدن در برابر بسياري از بيماري هاي مورد استفاده قرار گيرد. علاوه بر اين، تحقيقات نشان داد داروي TAT2 توانايي تقسيم سلولي را افزايش داده و مانع از کاهش آنزيم تلومراس در بدن شود. اين مسئله، بيانگر اين است که مي توان با اين دارو عمل و زمان دوام مجموعه سلولي بدن را افزايش داده و مدت بيشتري با پيري و مسئله افزايش سن مبارزه کرد. آقاي "اوبري دوگري"، يکي از محققان بنياد متوسلا در ويرجينيا که پژوهش هايي را در زمينه طول عمر انجام مي دهد، ابداع داروي TAT2 را يکي از گام هاي بزرگ در اين حوزه قلمداد مي کند. به اعتقاد وي نيز افزايش تلومراس مي تواند به سلول ها در نقش جديد خود به عنوان سلول هاي ايمن و جوان، کاربردي کامل تر را ارائه کند. اما با اين دستاوردها، هنوز دغدغه هاي خاصي پابرجاست و آن نيز مسئله توليد تلومراس توسط سلول هاي سرطاني است که با استفاده از اين دارو احتمال افزايش بيش ار حد تلومراس در اين سلول ها نيز وجود دارد. به عبارت ديگر، ابزاري که بتواند تلومراس را افزايش دهد،مي تواند رشد ناخواسته سلول هاي سرطاني را نيز در پي داشته باشد. البته برخي آزمايش ها نيز ثابت کرده که داروي TAT2 تأثيري در ميزان سلول هاي سرطاني ندارد، اما به هر حال همچنان اين احتمال پابرجاست.آنزيم تلومراس را مي توان از گياه "استراگالوس" (Astragalus) استخراج کرد، گياهي که در طب سنتي چين براي درمان بسياري از بيماري ها مورداستفاده قرار گرفته و هيچ گونه عوارض نيز در بر ندارد. اما گرچه اين گياه مي تواند خواص دارويي فراواني داشته و در آينده در بسياري از درمان ها مورد استفاده قرار گيرد، خانم افروس معتقد است استعمال اين گياه خصوصاً در مقادير بالا مي تواند جايگزين کاملاً مناسبي براي داروي ابداعي وي باشد. به اعتقاد او، استفاده کنترل نشده از هر گياه دارويي مي تواند اثرات سوئي را در بر داشته باشد. روي هم رفته، اگر چه خواص تلومراس درکاهش آثار پيري در سطح سلولي به اثبات رسيده، اما هنوز مي توان از آن به عنوان رمز جواني نام برد. "ماريابلاسکو"، يکي از استادان مرکز ملي سرطان اسپانيا، اخيراً اعلام کرده که نقش تلومراس در تبديل و تحول سلول هاي کشنده به سلول هاي بي خطر، کاملاً اثبات شده است، اما اين که به هرحال خطر تأثير اين روش درماني در حاد شدن سرطان وجود دارد مسئله اي است که نگراني ها خاص خود را باقي مي گذارد. وي در آزمايشي با استفاده از دو موش مهندسي شده براي مقاومت در برابر سرطان، نتايج جالبي را به دست آورده است. يکي از اين موش ها با 10 برابر توليد بيشتر تلومراس، 50 درصد بيش ازموش معمولي در برابر سرطان مقاوت نشان داده است. بنابراين با اين دارو مي توان طول عمر را در پستانداران افزايش داد، اما نمي توان از پيري و افزايش سن به صورت قطعي جلوگيري کرد. در موش تقويت شده با تلومراس، چربي کمتر شده، يکي از بافت ها بهبود يافته و همکاري عصبي ـ ماهيچه اي حيوان و همچنين مقاومت وي در برابر قند افزايش يافته است. افزايش تلومراس حتي در بافت هايي چون مغز و ماهيچه ها که اين آنزيم به آنها تسري نيافته، آثار مناسبي بر جاي گذاشته است. منبع:New scientist ،22 November 2008.منبع:نشريه دانشمند -ش 548./خ
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 449]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها