واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: پیوند فوتبال و سینما
فوتبال عین زندگی است. قوانینش، شانس ها و بداقبالی هایش، نامردی ها و ناجوانمردی هایش، مبارزه اش، اشک و لبخندش، هیجانش، قضاوت کردنش، ... همه چیزش شبیه به زندگی است و شاید دقیقاً به همین دلیل هم باشد که این همه فراگیر شده و آن همه مردم را در سراسر جهان گرد خود آورده است. فوتبال حتی می تواند روح زندگی به بقیه مسائل اجتماعی و سرگرمی را بدهد. از نظر اقتصادی هم بسیاری از مردم دنیا تحت تاثیر فوتبال قرار دارند و حتی کشورهایی چون برزیل و آرژانتین صادرکننده فوتبالیست هستند و از قبل این کار، سرمایه هنگفتی را به کشور خود سرازیر می کنند. در ایران نیز این مسئله وجود دارد. درست که نگاه کنی آن را می بینی و لمس می کنی! نمونه بارز این لمس کردن در جام جهانی اتفاق افتاد جایی که برخی سینماها پس از سال ها رکود و یخ زدگی و انجماد، دوباره صف طولانی مردم را پشت گیشه به خود دیدند و دوباره انگار زنده شدند! بلیت های چهار هزار تومانی در برخی دیدارهایی که از سینماها پخش مستقیم می شد تا قیمت 15 هزار تومان هم مبادله شد تا مردم هیجان دیدن فوتبال دسته جمعی را اینبار نه از روی سکوهای سخت و سفت سیمانی که از روی صندلی های چرمی تجربه کردند! ... و اینگونه بود که پس از سال ها حتی خانم ها هم توانستند هیجان فوتبال را از نزدیک تر از صفحه تلویزیون تجربه کنند که این دست آورد به زعم ما حتی بهتر و برتر از زنده شدن دوباره سینماها بود. چرا تاکنون هرگز سینماها به پخش بازی های داخلی روی نیاورده اند؟ بازی هایی که بسیار بیشتر از جام جهانی هم طرفدار دارد و نه با چند سالن سینما که با همه آنها هم شاید نتوان خیل عظیم جمعیتی را که دوست دارند هیجانی کاملاً مودبانه و فرهنگی داشته باشند را پوشش دادخانم ها سال های سال است که در آرزوی تجربه هیجان سالم، فرهنگی و دسته جمعی هستند و در واقع تا حدود زیادی آن را به دست آوردند که از نقطه نظر اجتماعی این یک پیروزی بزرگ بود تا جایی که مدیر یکی از سینماها در این رابطه می گفت: روز اول تعداد خانم ها یک سوم آقایان بود اما از روز دوم تعداد خانم هایی که به سینما آمدند و به تماشای فوتبال پرداختند سه برابر آقایان شد! این یک واقعیت است که رویکرد عمومی نسبت به سینماها در ایران به شدت پایین آمده است. فیلم های بی محتوا و کم محتوا که بعضاً تنها برای خندیدن ساخته شده اند برخلاف نظر سازندگانش تنها بخشی از جامعه را برای دیدن تحریک می کند. سینمای بسته ایران که از سینمای جهان کاملاً دور است و متفاوت و تنها سعی در جذب گروه کوچکی از مردم دارد، سالن های سینماها را خالی کرده و سال هاست که دیگر هیچ سینمای جدیدی ساخته نشده زیرا نیاز به آن احساس نمی شده است.
DVD ها و ماهواره ها و CD ها باعث شده که عملاً دیدن فیلم های اکثراً ضعیف سینمای داخلی از رونق بیفتد و البته در این راه مصائب اقتصادی و اجتماعی هم بی تاثیر نبوده است، اما طی روزهای گذشته نه تنها به خاطر فوتبال، سالن ها پر شد، بلکه به دلیل محدودیت عرضه و بیشتر بودن تقاضا سالن های دیگر سینماها هم از سرریز عشق به فوتبال پر شد و هم سینماداران را با شوک اقتصادی مثبت مواجه کرد و هم تزریق کوچکی از هیجان به جامعه نسیان را شاهد بودیم. نکته مثبت دیگر این اتفاق این بود که فضای سینماها برخلاف بسیاری از ورزشگاه ها به دلیل خانوادگی بودن محیط، هرگز از ادب خارج نشد و محیط کاملاً ورزشی- فرهنگی بود. سوال اما اینجاست: چرا تاکنون هرگز سینماها به پخش بازی های داخلی روی نیاورده اند؟ بازی هایی که بسیار بیشتر از جام جهانی هم طرفدار دارد و نه با چند سالن سینما که با همه آنها هم شاید نتوان خیل عظیم جمعیتی را که دوست دارند هیجانی کاملاً مودبانه و فرهنگی داشته باشند را پوشش داد. به نظر می رسد زمان، زمان تغییر در ماهیت سینماهاست و باید پیوند سینماها و محیط های خانوادگی با فوتبال را جشن گرفت و همچنین سعی وافری انجام داد تا این موج هیجان و نشاط به جامعه تزریق شود. در این میان حتی می توان یک پروسه صنعتی درآمدزای جدید هم ایجاد کرد و حق پخش سینمایی را تعریف کرد و آن را از مجرای خصوصی (سالن های سینما که اکثراً خصوصی هستند) به فوتبال و تیم های پرطرفدار تزریق کرد. به عنوان مثال همین پرسپولیس و استقلال که میلیون ها طرفدار دارند، اما به دلیل محدودیت جا، دوری راه، محیط خشن و سخت بودن دسترسی تمامی شهرستان ها به تهران، هرگز نمی توانند از بازی تیم های خود لذت کافی ببرند و حتی می خواند با پرداخت بلیط، به تیم خود کمک کنند. با این روش زیر پوشش قرار می گیرند و فرآیندی صنعتی و درآمدزا ایجاد می شود. این یک معامله سه سر برد است و هیچ کسی در این معامله بازنده نیست چه آن مردمانی که به هر دلیلی نمی توانند در ورزشگاه ها حضور داشته باشند اما می خواهند که هیجان گروهی را تجربه کنند و چه سینماها و چه باشگاه ها و حتی دولت که با تنظیم کردن این اتفاق می تواند بزرگ ترین موج هیجان را از فوتبال به مردم سرازیر کند. البته در این راه باید به حق تیم های پرطرفدار احترام گذاشت و بدون جلب نظر آنها هرگز اقدام به انجام چنین پروسه ای نکرد چرا که تیم های فوتبال، میلیاردها تومان هزینه می کنند تا پروسه بزرگی چون فوتبال پرطرفدار نمود پیدا کند و این حق طبیعی آنهاست که از این دایره حق السهمی داشته باشند.
حتی طی روش های جدید، پرسپولیس و استقلال باید به سختی و با همه قوانین ناقص موجود اعم از عدم پرداخت حق پخش تلویزیونی کامل و یا عدم اجرای قانون کپی رایت، 50 درصد از هزینه ها را درآمدزایی کنند و طبیعی است که در چنین شرایطی نباید سینماها از ماحصل دسترنج و هزینه سنگین این باشگاه ها تمام سود را به جیب خود بزنند اما در مجموع باید حرکتی کرد تا دایره مردمانی که از نظر هیجانی و مالی می توانند در پروسه فوتبال شریک باشند، بزرگتر شود تا هم سینماها رونق بگیرند هم مردم و به ویژه خانم ها در هیجان سالم اجتماعی شریک شوند و باشگاه ها هم سودشان را ببرند! این یک معامله سه سر برد است و هیچ کسی در این معامله بازنده نیست چه آن مردمانی که به هر دلیلی نمی توانند در ورزشگاه ها حضور داشته باشند اما می خواهند که هیجان گروهی را تجربه کنند و چه سینماها و چه باشگاه ها و حتی دولت که با تنظیم کردن این اتفاق می تواند بزرگ ترین موج هیجان را از فوتبال به مردم سرازیر کند. البته تشنگی سالن های سینما و مردم باید از همین ابتدا درست تنظیم شود وگرنه اگر خشتی کج گذاشته شود تا ثریا کج می رود و مثل حق پخش تلویزیونی که حق باشگاه هاست، دیگر به آسانی مهیا نخواهد شد. تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری منبع: تماشاگر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 507]