تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805425222
حقایقی درباره یک ماهی مرده
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: حقايقي درباره يک ماهي مرده
حقايقي درباره محمد چرمشير شايد بتوان نمايشنامه «حقايقي درباره يک ماهي مرده» را نمونه?اي کامل از تمام ايرادهايي دانست که در چند سال اخير به آثار محمد چرمشير گرفته شده است. تئاتر هميشه درباره چيزي است، حتي اگر فاقد داستان، شخصيت و هرگونه عنصر دراماتيکي باشد.اما نمايشنامه «حقايقي درباره يک ماهي مرده» آخرين اثر محمد چرمشير درباره چيست؟ کل نمايشنامه صرف حرف?هاي يک آدم با خودش و يک ماهي مرده مي?شود. حرف?هايي نه چندان نظام?مند که بيشتر به هذياني بي?معني شبيه?اند و با دقيق?ترين روش?هاي تفسير هم به وضوح نمي?رسند.يکي از نکات مهم در درام، شناختي است که آن اثر از آدم?هاي يک زمانه مي?دهد، بنابراين پايگاه اجتماعي آدم?هاي يک نمايشنامه اهميت زيادي دارد. شخصيت اصلي نمايشنامه چرمشير کيست؟همانطور که گفته شد اين نمايشنامه درباره آدمي است که با خود و ماهي مرده?اي به حرف مي‌نشيند، اما هيچ اطلاع بيشتري از شخصيت به دست مخاطب نمي?آيد. يعني با وجود آن? همه حرف با متني روبرو هستيم که نه هيچ داستاني دارد و نه شخصيت خاصي.ما با حرف?هاي مبهم و بي?ربط آدمي روبروييم که نه چيزي مي?خواهد و نه نام و نشان و زمينه?اي دارد. اگر چرمشير توضيح صحنه?هايش را حذف مي?کرد مي?توانست «حقايقي درباره...» را به عنوان يک شعر چاپ کند. چرا که بديهي است که روند متن جديد چرمشير چيزي به عنوان نمايشنامه را به ذهن انسان نمي?آورد.محمد چرمشير پرکارترين نمايشنامه?نويس تاريخ تئاتر ايران است. در طول سي سالي که او نمايشنامه مي?نويسد هيچ نمايشنامه?نويسي اثرش به اندازه او اجرا نشده است. تقريباً با تمام جريان?هاي تئاتر ايران کار کرده و در تمام ژانرهاي تجربه شده تئاتر اثر خلق کرده، اما هيچکس جواب روشني به اين سؤال که جهان آثار او چه جهاني است نمي?تواند بدهد. هيچکس درباره تفکرات چرمشير و نگاهش به هستي چيزي نمي?داند.حقايقي درباره يک ماهي مرده» را نمونه?اي کامل از تمام ايرادهايي دانست که در چند سال اخير به آثار چرمشير گرفته شده است. زبان غير دراماتيک با فضايي از شاعرانگي نهيليستي، دوري از هرگونه عنصر متعين که لازمه درام است و همچنين نبود شخصيت?پردازي و دادن پايگاه اجتماعي ملموس و همگام با جامعه نويسنده به آدم?هاي نمايش همه مشکلاتي است که در «حقايقي درباره ...» تکرار شده استآري در هنر و طبيعتاً در تئاتر نمي?توان ذات?گرا بود و احتمال دارد چرمشير مدعي باشد که دارد کل درک ما را از تئاتر زير سؤال مي?برد، اما جاي آن براي ما چه مي?نشاند؟ يک شعر؟ آدمي که البته پايگاه اجتماعي ندارد؟ يک ماهي مرده؟ جانشين درام و چالش?هاي دراماتيک در متن چرمشير چه چيزي است؟حذف روند داستاني در يک درام ميسر است. تئاتر پسادراماتيک و آوانگاردها به دنبال همين فرارفتن از داستان و درام بودند، اما آنچه مسلم است تأثيرات حسي جديدي را جستجو مي?کردند که براي رسيدن به آن تأثيرات راهکارها و شيوه?هاي جديدي را جايگزين داستان کردند. مثل روند يک آيين و يا يک تجربه اجرايي بيرون از فضاي آشناي تئاتر. هيچ يک از آثار آوانگارد جهان در حوزه زبان آنقدر آنارشيستي نبوده?اند که تئاتر را از ماهيت تهي کنند و با اندکي توضيح صحنه نوشته?اي بي?هويت را به عنوان نمايشنامه معرفي کند.تا آنجايي که اهالي تئاتر و ادبيات چرمشير را مي?شناسند به حساسيت?هاي اجتماعي او آگاهند اما چه شده آثار او از اين حساسيت?ها تهي شده‌اند؟ چه شده چرمشير بدون توجيهات دهه شصت رو به متنهايي آورده که هويت شخصيت?هايش يا مجهول هستند و يا غيرايراني؟ «رقص ماديان» (بازخواني «يرما»)، «آسمان روزهاي برفي» (بازخواني فيلم «باني و کلايد») آن هم با شخصيت?هاي غيرايراني و سپس «حقايقي درباره يک ماهي مرده» هيچکدام نشان از هويتي در جامعه چرمشير ندارند و داراي دغدغه?اي مربوط به زمانه نگارش و چاپشان نيستند؟در واقع اين آثار از خود هويت و پايگاهي ندارند و در بهترين حالت جز تکرار تجربياتي متعلق به گذشته چيز ديگري نيستند. مي?گويم گذشته چرا که فارغ از تجربيات افرادي مثل سوزان سونتاگ (که بازخواني?هاي چرمشير آشکارا شبيه به بازخواني?هاي او از برخي آثار کلاسيک از جمله «بانوي دريايي» است) و در بين نمايشنامه?نويسان وطني نعلبنديان و فرسي و خود چرمشير در سال?هاي گذشته اين تجربيات دوره شده و براي تکرار صرف آنها هيچ توجيهي در درون جامعه تئاتري ايران وجود ندارد.شايد بتوان «حقايقي درباره يک ماهي مرده» را نمونه?اي کامل از تمام ايرادهايي دانست که در چند سال اخير به آثار چرمشير گرفته شده است. زبان غير دراماتيک با فضايي از شاعرانگي نهيليستي، دوري از هرگونه عنصر متعين که لازمه درام است و همچنين نبود شخصيت?پردازي و دادن پايگاه اجتماعي ملموس و همگام با جامعه نويسنده به آدم?هاي نمايش همه مشکلاتي است که در «حقايقي درباره ...» تکرار شده است.گويي چرمشير بي?اعتنا به تمام انتقادها به آثار فراموش شدني?اش ايمان دارد. آنچه مسلم است يکي از دلايل تکرار فضاهاي بي?ثمر توسط اين نويسنده نقد نشدن آثار او حداقل به اندازه جديت خودش در نگارش آنها است. حتي نيمي از آثار چرمشير مورد نقد دقيق قرار نگرفته?اند و جريان?ها و درگرگوني?هاي کارنامه او مورد بررسي قرار نگرفته?اند. نوشته : عليرضا نراقيتنظيم براي تبيان : مسعود عجمي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5219]
-
گوناگون
پربازدیدترینها