تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820256481
بشارت منجي در اديان مختلف
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، مسأله عقيده به ظهور مصلحي جهاني در پايان دنيا امري عمومي و همگاني است و اختصاص به هيچ قوم و ملّتي ندارد، سرمنشأ اين اعتقاد كهن و ريشه دار، علاوه بر اشتياق دروني و ميل باطني هر انسان كه - به طور طبيعي خواهان حكومت حقّ و عدل، و برقراري نظام صلح و امنيّت در سرتاسر جهان است ـ نويدهاي بي شائبه پيامبران الهي در طول تاريخ بشريّت به مردم مؤمن و آزادي خواه جهان است. تمام پيامبران بزرگ الهي در دوران مأموريّت الهي خود به عنوان جزيي از رسالت خويش به مردم وعده داده اند كه در آخرالزمان و در پايان روزگار، يك مصلح بزرگ جهاني ظهور خواهد كرد و مردمان جهان را از ظلم ظالمان و ستم ستمگران نجات خواهد داد و فساد، بي ديني و بي عدالتي را در تمام جهان ريشه كن خواهد ساخت و سراسر جهان را پر از عدل و داد خواهد كرد. سيري كوتاه در افكار و عقايد ملل مختلف جهان مانند: مصر باستان، هند، چين، ايران و يونان و نگرش به افسانه هاي ديگر اقوام مختلف بشري، اين حقيقت را به خوبي روشن و مسلّم مي سازد كه همه اقوام مختلف جهان با آن همه اختلاف آرا، عقايد و انديشه هاي متضادّي كه با يكديگر دارند، در انتظار مصلح موعود جهاني، بسر مي برند. پيروان هندوئيسم مانند ديگر اديان در اصل قيام نجات بخش انسانها هيچ ترديدي روا نميدارند و در كتابهاي گوناگون خود با صراحت از آن سخن به ميان ميآورند. در كتاب جوك ـ يكي از كتب هنديان ـ در رابطه با ويژگيهاي مصلح چنين آمده است: سرانجام دنيا به كسي برميگردد كه خدا را دوست دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او فرخنده و خجسته باشد. در كتاب باسك از كتب مقدسه هنديان چنين آمده: دو دنيا تمام شود به پادشاهي عادلي در آخر زمان كه پيشواي ملائك و پريان و آدميان باشد و حق و راستي با او باشد و آنچه در درياها و زمين‌ها و از آسمانها پنهان باشد همه را بدست آورد و ...ايرانيان باستان هم معتقد بودند كه: (گرزا سپه) قهرمان تاريخي آنان زنده است و در كابل خوابيده و صد هزار فرشته او را پاسباني مي كنند تا روزي كه بيدار شود و قيام كند و جهان را اصلاح نمايد. گروهي ديگر از ايرانيان مي پنداشتند كه : (كيخسرو) پس از تنظيم كشور و استوار ساختن شالوده فرمانروايي، ديهيم پادشاهي به فرزند خود داد و به كوهستان رفت و در آنجا آرميده تا روزي ظاهر شود و اهريمنان را از گيتي براند. در هزاره گرايي زردشتيان، انتظار ظهور سه منجي از نسل زردشت مطرح است، اين افراد، يكي پس از ديگري جهان را پر از داد خواهند كرد، هوشيدر، هزار سال پس از زردشت، هوشيدر ماه دو هزار سال پس از وي و سوشيانس سه هزار سال پس از صاحب اوستا خواهد آمد و با ظهور او جهان پايان خواهد يافت. جاماسب حكيم در كتاب جاماسب نامه، به نقل از زردشت جزييات ظهور سوشيانس را ميآورد: مردي بيرون آيد از زمين تازيان، بر آيين جد خويش با سپاه بسيار روي به ايران نهد و آباداني كند و زمين را پر از داد كند. سوشيانس (نجات دهنده بزرگ) دين را به جهان رواج دهد، فقر و گرسنگي را ريشه كن سازد، ايزدان را از دست اهريمن نجات داده، مردم جهان را هم فكر، هم گفتار و هم كردار گرداند، اقوام و ملل ديگر نيز هركدام معتقد به منجي و موعودي مي باشند از جمله: نژاد اسلاو بر اين عقيده بودند كه از مشرق زمين يك نفر برخيزد و تمام قبايل اسلاو را متّحد سازد و آنها را بر دنيا مسلّط گرداند. نژاد ژرمن معتقد بودند كه يك نفر فاتح از طوايف آنان قيام نمايد و (ژرمن) را بر دنيا حاكم گرداند، اهالي صربستان انتظار ظهور (ماركو كراليويچ) را داشتند، ساكنان جزاير انگلستان، از چندين قرن پيش آرزومند و منتظرند كه : (ارتور) روزي از جزيره (آوالون) ظهور نمايد و نژاد (ساكسون) را در دنيا غالب گرداند و سعادت جهان نصيب آنها گردد. بشارت منجي در كتب مقدّس يهوديان نيز به چشم ميخورد، در زبور داوود آمده كه: ( شريران منقطع خواهند گشت و متوكّلان به خدا، وارث زمين خواهند شد، هان بعد از اندك زماني شرير نخواهد بود امّا صالحان وارث زمين خواهند گشت و ميراث آنها خواهد بود تا ابدالآباد). همچنين در كتاب اشعياي پيامبرچنين نوشته شده كه (براي ما ولدي و پسري بخشيده مي شود كه سلطنت بر دوش او خواهد بود و اسم او عجيب و مشير خداي قادر و پدر سرمدي و سرور و سلامتي خوانده خواهد شد، ترقّي سلطنت و سلامتي او را بر كرسي داوود و بر كشور وي پاياني نخواهد بود، تا آنكه انصاف وعدالت را براي هميشه استوارسازد). مسيحيان در باره موعود عقيده يكي از ياران حضرت عيسي (ع) را پذيرفته اند كه مي گويد منجي نهايي جهان حضرت عيسي (ع) است، او معتقد بود كه حضرت عيسي (ع) در شبي كه مأموران حاكم به مخفيگاهش حمله كردند، دستگير شد، روز بعد او را به صليب كشيدند و كشتند امّا سه روز پس از مرگ، بر صليب زنده شد و به آسمان رفت. او دوباره ظهور مي كند و انسانها را نجات مي دهد، درآيين مسيحيّت و كتابهاي مقدّس آنان، نيز بشارتهاي بيشتر و روشنتري در باره موعود آخرالزّمان داده شده است كه علّت آن يكي نزديكي زمان ظهور حضرت مسيح به حضرت مهدي (ع) است و ديگري تحريف كمتري است كه در اين آثار پديد آمده است. منجي موعود، در معناي عامّش، از خصايص انديشه بشري است، تا آنجا كه مي نگريم تقريباً قوم و مردمي را نمي بينيم كه به نوعي سر اين سودا نداشته باشد، امّا نگاه مردمان به افق از يكديگر متفاوت است و به تبع موعودشان گوناگون. مقام معظّم رهبري دراين باره مي فرمايند: اين حقيقت (وجود منجي) مخصوص شيعه نيست ؛ بلكه همه اديان و مذاهب عقيده دارند كه يك منجي و يك دست مقدّرالهي در آينده خواهد آمد و بشر را ازدست ظلم و ستم نجات خواهد داد. فرقي كه ما شيعيان با ديگران داريم در اين است كه او را مي شناسيم ، تاريخ تولّدش را مي دانيم ولي اينها را نمي دانند. اصولاً( فتوريسم ) يعني اعتقاد به دوره آخرالزّمان وانتظار منجي، عقيده اي است كه در اديان آسماني اعم از يهوديّت، مسيحيّت و بخصوص دين مقّدس اسلام و نيز اديان ديگر به مثابه يك اصل مسلّم قبول شده است. شهيد مطهري در خصوص اصالت اعتقاد به موعود در اسلام مي نويسند: انديشه پيروزي نهايي حق و صلح وعدالت بر نيروي باطل و ستيز و ظلم، گسترش جهاني ايمان اسلامي ، استقرار كامل و همه جانبه ارزشهاي انساني، تشكيل مدينه فاضله و جامعه ايده آل و بالاخره اجراي اين ايده عمومي و انساني به وسيله شخصيّتي مقدّس وعاليقدر كه در روايات متواتر اسلامي، از او به مهدي تعبير شده است، انديشه اي است كه كم و بيش همه فرق و مذاهب اسلامي- با تفاوتها و اختلافهايي- بدان مؤمن و معتقدند. شيعيان معتقدند كه بنابرسخنان صريح پيامبراكرم (ص) و ائمه ي اطهارعليهم السلام موعود منجي انسانها، دوازدهمين امام و فرزند امام حسن عسگري (ع) است. حضرت مهدي (عج) هم نام پيا مبر(ص) و كنيه ي اصلي ايشان نيز همان كنيه ي پيا مبر (ص) يعني ابوالقاسم است، ايشان آخرين ذخيره ي الهي است و با توجه خاص خداوند به حيات خود ادامه مي دهد تا اين كه به اذن خدا وند ظهور مي كند و حكومت جهاني اسلام را تشكيل مي دهد. امام زمان (ع) در قرآن و احاديث: قرآن كريم كتاب آسماني ما مسلمانان كه آخرين وحي مكتوب به آخرين رسول خداست، كامل‌ترين كتاب راهنماي بشريت در همة ابعاد زندگي است. با مقايسة كتب آسماني اديان زنده جهان به صراحت درمي‌يابيم كه قرآن، كتابي است از گذشته و براي حال و آينده، آينده‌اي كه خود وعدة ميراث برروي زمين و حكومت آن را به صالحان داده است، اين كتاب آسماني، وعدهها ، نويدها و بشارات زيادي را در مورد آيندة جهان، ظهور حضرت مهدي (ع) و برپايي حكومت الهي به وي داده است. به عنوان نمونه به آياتي چند از قرآن كريم كه بشارتهايي در اين زمينه داده است، همراه با بيان ائمه معصومين، اشاره مي‌كنيم: « ((ايمان به غيب)) 1- سوره بقره آيه 4 : ( اَلّذينَ يُؤْمِنونَ بِالْغَيْبَ ) يعني: كسانيكه به غيب ايمان دارند، امام صادق (ع) درباره اين آيه مي فرمايند: منظور از غيب همانا حجّت و امام پنهان وغايب مي باشد. 2- سوره زخرف آيه 28: ( وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً في عقبه لَعَلَّهُم يَرْجِعونَ ) يعني: قرار داد آن را سخني باقي و استوار در پشت نسلش كه اميد است برگردند، امام علي (ع) در باره اين آيه مي فرمايند: اين آيه در باره ما نازل شده است، خداوند امامت را در پشت و نسل حسين (ع) تا روز قيامت قرار داد. 3- سوره تكوير آيه 15 و 16:( فَلا اُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ الْجَوارِ الْكُنَّسِ ) يعني: سوگند به ستارگان حركت كننده پنهان شونده ام … امام باقر(ع) در معني اين آيه مي فرمايند: مقصود امامي است كه در سال 260 خود را از مردم پنهان مي كند. (يادگار هميشه جاويد خدا):( بقية ا… خيرٌ لكم ان كنتم مومنين)( باقي ماندة (يادگار) خداوند براي شما بهتر است، اگر كه ايمان آورده باشيد. (حكومت شايستگان زمين):( ولَقَد كتبنا في الزبور من بعدالذكر اِن الارضَ يَرثُها عبادي الصالحون)( ما در زبور داوود ، بعد از (تورات) ، نوشته‌ايم كه سرانجام، زمين (و حكومت روي زمين) به دست بندگان شايسته ما افتد). شيخ طبرسي دربارة آيه فوق درتفسير( مجمع البيان) نقل كرده‌اند كه امام محمد باقر(ع) فرمود:( اين بندگان شايسته كه وارثان ( و مديران) زمين مي‌شوند ، اصحاب مهدي (ع) هستند در آخرالزمان). موضوع غيبت بي سابقه نيست و تنها براي امام زمان مقرّر نشده بلكه برخي از پيامبران و حجّتهاي الهي در گذشته بنا به مصلحتي دوراني را در غيبت گذرانده اند. مثلاً حضرت عيسي مدّتي است كه در غيبت به سر مي برد، همچنين در تاريخ و كتب اسلامي مي خوانيم كه حضرت خضر و الياس (ع) زنده هستند و دور از نظرها به سر مي برند و غايب اند و باز داستان اصحاب كهف را مي بينيم كه چند جوان با ايمان براي حفظ ايمان خود از بت پرستي از قوم خود كناره گرفتند و بعد از 309 سال آشكار گشتند. امام از سال 255 كه ولادت يافت از ديد عموم پنهان شد، امّا چون تا سال 329ه. ق با واسطه هايي با مردم ارتباط داشتند 74 سال ابتداي زندگي ايشان را غيبت صغري مي گويند، البتّه در آغاز غيبت صغري ميان دانشمندان و علما اختلاف است و سه نظر وجود دارد: گروهي مانند شيخ مفيد آغاز غيبت صغري را هنگام ولادت ايشان به شمار آورده اند، زيرا از همان سالهاي آغازين ايشان غيبتي نسبي داشت با اين نظر دوره غيبت صغري 74 سال مي شود از آغاز ولادت تا پايان سفارت آخرين نايب. برخي بر اين باورند كه غيبت صغري از سال 260 ه. ق سال درگذشت امام حسن عسگري (ع) آغاز شد كه بر اين عقيده طول دوران صغري 69 سال است، گروهي آغاز زمان غيبت را زماني مي دانند كه مأموران خليفه به منزل حضرت در سامرا هجوم آوردند تا وي را دستگير كنند وي در همان زمان در سرداب رفت و همان جا از ديده ها پنهان شد. حضرت مهدي (ع) در سال 329ه.ق در نامه اي به جناب علي بن محمّد سمري (آخرين نايب ) اتمام نيابت خاص و شروع غيبت كبري را اعلام كردند، آن حضرت در اين نامه تأكيد مي كنند كه پايان غيبت كبري و ظهور تنها موكول به اذن خدا است. ظهور منجي از نشانه هاي قاعده لطف خداوند است و خداوند كريم نيز اين قاعده را شامل حال بندگان خود خواهد كرد. پيامبراسلام (ص) در اين خصوص فرمودند: “حتي اگر فقط يك روز از عمر زمين باقي مانده باشد، خداوند مردي از ما را خواهد فرستاد كه جهان را پر ازعدل كند آنگاه كه پر از ظلم شده باشد. روشن است كه هدف از ارسال رسولان و بعثت انبيا هدايت به راه راست و بيم دادن و بشارت دادن و رفع اختلاف ها و اجراي عدالت و قسط است. (ان علينا للهدي) همانا، بر ماست هدايت كردن، اين آيه شريفه از مواردي است كه دلالت دارد بر اينكه هدايت، از جمله صفاتي است كه از ساحت قدسي خداوند جدايي ناپذير است. 567 منابع: اعتقاد به موعود در اديان مختلف www.tmat.ir مهدويت در اسلام www.rahoouyan.com روزنامه رسالت شماره 6268،در تاريخ 24مهر 1386
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 387]
-
گوناگون
پربازدیدترینها