محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846380392
یکبار هم طرف احمدي‌نژاد نرفتهام
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: یکبار هم طرف احمدي‌نژاد نرفتهام محسن هاشمی رفسنجانی اختلاف دولت و شهرداري در دولت نهم بر سر مترو تهران آغاز شد و نگرشهاي مختلفي از جمله سياسي و غير سياسي در رابطه با محل اختلاف دولت و شهرداري درخصوص توسعه و گسترش مترو شكل گرفت. بر همين اساس، مجلس شوراي اسلامي با تصويب طرحی، دولت را موظف كرد تا مبلغ 2 ميليارد دلار جهت تأمين تجهيزات و احداث خطوط راه‌آهن شهري تهران از محل حساب ذخيره ارزي به صورت تسهيلات در اختيار شهرداري قرار دهد. عمده اختلاف نظر در رابطه با مترو تهران بر سر ميزان بودجه است. اين در حالي است كه مديريت مترو تهران عنوان كرده كه دولت، بودجه لازمه را طبق مصوبه مجلس با تأخير در اختيار مترو قرار ميدهد. بدين لحاظ در رابطه با اختلافهاي دولت و شهرداري در زمينه مترو با مديرعامل اين شركت، محسن هاشمي رفسنجاني، گفتوگويی كرده‌ايم كه در زير مي‌خوانيد:شما در جايي عنوان كرديد «مترو برنامه‌هاي خود را با هدفمندسازي يارانه‌ها تطبيق ميدهد»؛ منظورتان چيست؟همانطور كه ميدانيد؛ هدفمندكردن يارانه‌ها عمدتا در بحث سوخت است. 95 درصد يارانه‌هايي كه قرار است هدفمند شود، با موضوع سوخت و انرژي است و قسمت عمده سوخت در بخش حمل و نقل هزينه ميشود. نكته ديگر اين‌كه عمده حمل و نقل هم در كلانشهرها صورت مي‌گيرد و يكي از ابرشهرها تهران است. مصرف بنزين و سوخت در حال حاضر در تهران به مرز ٢٠ ميليون ليتر در روز رسيده است. اگر فرض كنيم كه قشر مستضعف و كارگر و يارانه‌پذير عمدتا از حمل و نقل عمومي استفاده مي‌كنند، اگر سوخت گران شود در حمل و نقل مشكلاتي بهوجود مي‌آيد و گروهي كه دچار مشكل مي‌شوند اين قشر هستند.از مهم‌ترين كارهايي كه بايد به آن پرداخته شود تا فشار از روي قشر يارانه‌پذير برداشته شود، توجه به حمل و نقل عمومي است و كسي هم نمي‌تواند اين امر را كتمان كند. پديده‌اي مثل حمل و نقل ريلي انبوه‌بر، كاري است كه در سراسر دنيا انجام ميشود. در نتيجه اگر واقعا بخواهيم اثر هدفمند كردن يارانه‌ها را در قشر يارانه‌پذير كم كنيم، بهترین گزینه «ريل انبوه‌بر» است كه جواب ميدهد و اگر در جاي ديگري هزينه كنيم، جواب نمي‌گيريم. در حال حاضر كه ما در برنامه‌هاي هدفمند كردن يارانه‌ها هستيم، بحث توسعه مترو و استفاده از ريل انبوه‌بر ديگر از وضعيت مصلحت گذشته و به ضرورت رسيده است. فكر نمي‌كنم كسي در كشور چه در بین سياسيون و چه در بين برنامه‌ريزان نسبت به اين موضوع حساسيتي نداشته و اين بحث را قبول نداشته باشد. براي همين در مجلس، هم در قوانين برنامه و هم در قوانين آيين‌نامه‌اي كه در دولت نوشته ميشود، بحث ريل انبوه‌بر جدي است و دو قانون در دولت خود آقاي احمدي‌نژاد نوشته شده است: قانون اول حمايت از سامانه‌هاي ريلي است و قانون دوم توسعه حمل و نقل عمومي و مديريت مصرف سوخت است. آيا کشورهای دیگر هم برای توسعه مترو از یارانههای دولتی استفاده میکنند؟الان در دنيا حدود 9 هزار كيلومتر ريل شهري در شهرها موجود است. در حدود ١٥٠ شهر دنيا حمل و نقل ريلي انبوه‌بر مورد استفاده قرار مي‌گيرد و نزديك به150 ميليون سفر در روز انجام ميشود، حتي در كشورهای توسعه يافته و پيشرفته به حمل و نقل ريلي يارانه مي‌دهند، اين يارانه از 10درصد تا 80درصد است که بستگي به قوانين كشورها دارد. فرضا در فرانسه، سوخت كه 60 سنت است به مردم بیش از يك يورو فروخته ميشود، يعني حدود يك برابر ماليات گرفته ميشود. در واقع به سوخت ماليات تعلق مي‌گيرد و در حمل و نقل عمومي هزينه ميشود؛ يعني اين كاري نيست كه فقط در كشور ما انجام شود؛ حتي پيشرفته‌ترين كشورها كه به هيچچيز يارانه نمي‌دهند، به حمل و نقل عمومي يارانه مي‌دهند. به همين دليل وقتي كه در شوراي اسلامي شهر تهران بحث مترو و اتوبوس مطرح ميشود، قانوني است تحت عنوان «يك‌سوم هزينه‌هاي حمل و نقل را مردم، يك‌سوم را دولت و يك سوم ديگر آن را شهرداري تقبل كند». اين بحثي كه بين شوراي اسلامي شهر تهران و دولت به صورت چالش در آمده و در مجلس هم مطرح شده است. شهرداري تهران با توجه به اين‌كه درآمدهايش مستقيما از مردم اخذ ميشود، نمي‌تواند سهم ديگري را پرداخت كند؛ لذا دولت بايد سهم خودش را بپردازد. در خيلي از جاها تقريبا مي‌توان گفت دولت سهم خودش را تا ٧٠ درصد ميدهد؛ چون به سوخت ماليات مي‌بندد و از مالياتي كه مي‌گيرد، هزينه‌ها را پرداخت مي‌كند. در آلمان تقريبا زيربناهاي حمل و نقل عمومي و ريل و مترو آن از ماليات سوخت ساخته شده است، حجم ماليات سوخت هم خيلي بالاست. در ايران به مردم سوخت را زیر قيمت تمام شده مي‌دهيم، اين همه سر و صدا و نارضايتي وجود دارد. در خارج از كشور علاوهبر قيمت تمام شده سوخت، يك قيمت اضافي هم روي آن مي‌كشند و از اين طرح هزينه‌هاي حمل و نقل عمومي را مي‌پردازند. یکی از همان حمل و نقل ريلي انبوه‌بر که می‌گویید، مونوریل است و در خیلی از کشورها هم استفاده می‌شود. آیا واقعا این سیستم کاربردی نیست که پیگیر آن نبودید؟به نظرم مونوريل يك بحث فرعي شده و خيلي از افرادي كه از مونوريل حرف مي‌زنند، نمي‌دانند چيست. ٩٠ درصد مردم حتي نمي‌دانند مونوريل چيست و چگونه حركت مي‌كند؟ آيا مونوريل يك تكنولوژي جديد است يا قديمي؟ اصلا در كجا استفاده ميشود؟ با توجه به شهر تهران و مشكلات ترافيكي آن، برای تهران ضروری نیست؟كساني‌كه در حال حاضر بحث مونوريل براي شهر تهران را پيش مي‌كشند و نظر مي‌دهند، هيچ‌وقت نمي‌آيند براي مردم مونوريل را باز كنند و در مورد كم و كيف آن اطلاع‌رساني كنند كه در كجاها و با چه ظرفيتي مي‌توانند آن را اجرا كنند. مثلا خود آقاي احمدي‌نژاد كه رييس‌جمهور هستند، اصلا هيچ‌وقت بحث مونوريل را نکرده‌اند و تا به حال اسم مونوريل را نياورده‌اند، مي‌گويند: قطار هوايي. به مصاحبه‌هاي ايشان اگر توجه كرده باشيد، حتي يك بار هم اسم مونوريل را عنوان نكرده‌اند.سيستم‌هاي حمل و نقل در دنيا تعاريف ويژه‌اي دارند، هر سيستمي براي يك مكاني مناسب است. شما نمي‌توانيد بگوييد من با مونوريل مخالفم، بالاخره يك پديده حمل و نقلي است. بايد از نظر سيستم‌هاي فني و مشاوره‌اي و طراحي، محل مناسب نصب مونوريل را پيدا كنيد و اين سيستم‌هاي مشاوره‌اي هستند كه بايد در اين مورد نظر دهند و اين سئوال اشتباه است كه از من پرسيده شود كه مونوريل به عنوان سيستم حمل و نقلي براي تهران خوب است يا بد. حالا که شما مديرعامل شركت مترو تهران هستید. الان نظر شما درباره مونوریل چيست؟با توجه به گفته‌هاي قبلي‌ام، بايد مكان مناسب آن را پيدا كرد. پس مونوریل را قبول دارید.ببینید! در حمل و نقل ريلي تهران بزرگ يك خط مونوريل طراحي شده است. در سيستم‌هاي حمل و نقل، سطوح مختلفي تعريف شده كه اگر شما از نظر كارشناسي بخواهيد بررسي كنيد، سطوح اول را خطوط اكسپرس يا سريع‌السير تشکیل می‌دهد. در اين نوع شما وقت كمتري مي‌گذاريد و ايستگاه‌هاي كمتري را عوض كرده و تغيير خط مي‌دهيد و جذابيت شبكه براي مسافرين بالاتر مي‌رود. هزينه ساخت آن براي سازندگان و زمان ساخت پايين‌تر و حداكثر ضريب اشغال مسافر را به شما بدهد. در نتيجه، مونوريل و خطوط ريلي را اصلا سياسيون و برنامه‌ريزان طراحي نمي‌كنند. سطوح حمل و نقل اكسپرس در تهران بايد چند خط باشد كه ما اين طرح را با گروه مهندسي سيسترا، شركت فرانسوي مهندسي حمل و نقل شهري و ريلي تهيه كرده‌ايم كه تجربه ساخت چنين خطوطي را براي شهرهاي مختلف دنيا داشتند. بعد از سطح اكسپرس وارد طرح دوم مي‌شويم با عنوان«متروی سنگين» كه در اين طرح فاصله ايستگاهي تقريبا هر كيلومتر يك ايستگاه است. در سطوح اكسپرس هر سه كيلومتر تقريبا يك ايستگاه وجود دارد. بعد از اين‌كه خطوط سنگين ريلي طراحي شد، نياز به خطوط مكمل داريم. خطوط مكمل ظرفيت كمتري دارد و به صورت تغذيه‌كننده خطوط سطح يك و دو است.در نتيجه هيچ‌كس نه در شهرداري و نه در مترو مخالف مونوريل نيست و بايد آن را در جاي خودش بايد استفاده كرد. در طرح برنامه بلندمدت حمل و نقل ريلي با توجه به مكان مناسب براي اين خطوط، شما اين خط را كجا طراحي كرديد؟يك خط مونوريل به منظور تكميل برنامه بلندمدت حمل و نقل ريلي تهران و براي فراهم كردن سرويس اختصاصي براي نمايشگاه بين‌المللي تهران به شكل كلي طراحي شده است. اين خط بين برج ميلاد و نمايشگاه بين‌المللي بين خط يك مترو تهران و خط هفت مترو، به صورت تغذيه‌كننده خط يك و هفت عمل مي‌كند و در ضمن به چندين نقطه تهران هم سرويس ميدهد. آقای قاليباف عنوان كردند، مشكلات مترو تهران تا نيمه اول سال 89 بر طرف ميشود از قبيل واگن، قطار، خطوط وسائل مترو و...، به نظر مي‌رسد نظر شما در راستاي صحبت‌هاي شهردار تهران نيست.بحث مترو دو بخش است؛ يك بخش بهره‌برداري و بخش ديگر ساخت مترو است، اين دو مورد را بايد از هم تفكيك كنيم. در حال حاضر ١١5 كيلومتر مترو با 67 ايستگاه مترو داريم و در چهار خط يك، دو، پنج و چهار سرويسدهي مي‌كنيم. ظرفيت اين خطوط نزديك به 3 ميليون سفر در روز است، ولي در حال حاضر به حدود یک ميليون و 500هزار نفر مي‌رسد و دليل عدم ظرفيت، كمبود واگن است. به همان اندازه كه واگن در خطوط هستند، به همان ميزان بايد به مترو مسافر تزريق كنيم. اين موضوع هم مدتها پيگيري شده و از اواسط سال 84 كه آقاي قاليباف آمدند، اولين نامه‌ها را به دولت و مجلس جهت خريد واگن نوشتيم و خوشبختانه در سال 86 بودجه‌اي از طرف مجلس به شهرداري داده شد، كه حدود ١١٦ ميليارد تومان به مترو تهران رسيد و ما اين بودجه را براي پيش‌پرداخت خريد واگن‌ها اختصاص داديم. يعني 65 قطار مترو تهران؛ ١٨ قطار و ١٠ واگن مترو تهران - كرج كه جمعا 160 واگن و 38 لوكوموتيو سفارش داده شده و شركت واگن تهران در همان زمان شروع به كاركرد. لذا آقاي قاليباف وقتي اين حرف را مي‌زنند با اتكا بر فعاليت‌هاي سه ساله مي‌گويند. براساس فعاليت‌هاي قبلي اينطور عنوان مي‌كنند؟بله، ايشان در حال حاضر در وضعيتي قرار گرفته‌اند كه مي‌گويند مشكل مترو را حل مي‌كنيم. حالا چگونه مي‌توانند اين مشكل را حل كنند. سفارش واگن‌ها داده شده و در حال حاضر در گمرك بندرعباس است و بايد گفت مسير تهران - كرج اصلا مشكل واگن ندارد، فقط مشكل نيروي كشش است چرا كه بايد به همين لوكوموتيوها اضافه شوند. خوشبختانه مشكل واگني مسير تهران - كرج حل شده است، ولي مسئله تعداد اعزام واگن دچار بحران است.كارخانه واگن‌سازي افتتاح شده و قطعات نزديك به ٦٠ واگن در حال حاضر در گمرك تهران موجود است. بدنه واگن‌ها هم در واگن‌سازي فارس ساخته شده و به كارخانه آمده است. در نتيجه فقط يك همت كوچك مي‌خواهد و آن تأمين اعتبار خريد واگن‌هاست.آقاي قاليباف فكر مي‌كنند مي‌توانند مشكل را بر طرف كنند؛ بحث 2 ميليارد دلار ذخيره ارزي است كه خوشبختانه به مجمع رسيده است و اگر اين مورد تصويب شود، از اين بودجه يك ميليارد تومان به مترو تهران اختصاص داده ميشود كه از اين مقدار حدود 60 درصد آن به واگن تعلق مي‌گيرد و تا تابستان مي‌توانيم مسائل واگن‌ها را حل كنيم و اگر اعتبار داده نشود، آقای قاليباف قول داده‌اند اين اعتبار را از خود شهرداري تأمين كنند. بله، شهردار تهران گفته است که میخواهد از بودجه شهرداری این هزینه را تأمین کند.بالاخره ايشان مجبور به اين كار مي‌شوند. بودجه شهرداري ٧ هزار ميليارد تومان است و شهرداري بايد بعضي از اولويت‌هايش را جابه‌جا سازد تا اعتبارات لازم را تأمين كند. به نظرم با توجه به قولي كه ايشان داده‌اند، بايد آن را بهعنوان يك نظر مثبت فرض كنيم و دولت هم كمك كند و سهم حداقل 50 درصد‌ي‌اش را بپردازد. ايشان حتي عنوان كردند كه اگر دولت سهم خودش را نپردازد، ما به عنوان مسئول شهر، آن را تقبل مي‌كنيم. اما مسلما اگر شهرداري اين بودجه را تقبل كند، يك سري از طرح‌ها و پروژه‌هاي شهرداري دچار بحران ميشود. البته چون اولويت با حمل و نقل انبوه‌بر است، به نظرم جناب آقاي قاليباف اين موضوع را با ديد كارشناسي عنوان كردند، در حقيقت شهرداري از دولت مي‌خواهد كه سهم خودش را پرداخت كند. اما اگر دولت اين كار را نكرد، شهرداري بايد راه‌حل‌هاي ديگري را مدنظر قرار دهد. شما عنوان كرديد كه ساخت و ساز مترو وابسته به بودجه است، اگر بودجه نباشد ساخت و سازش به تعويق مي‌افتد و نمي‌توانيم مترو را گسترش دهيم، اگر دولت به تعهداتش عمل نكند اين روند به كجا مي‌انجامد؟شما مي‌توانيد سالي يك كيلومتر مترو با يك ايستگاه گسترش دهيد و يا اين‌كه سالی 15 يا 30 كيلومتر مترو بسازيد. پس با اين حساب با توجه به اعتبارات، مترو را گسترش مي‌دهيد.خودبه‌خود اين اتفاق مي‌افتد، البته ما راه‌حل‌هايي براي تأمين اعتبار دنبال مي‌كنيم. يكي از اين راه‌ها، ايجاد مجتمع‌هاي ايستگاهي در اطراف ايستگاه‌هاي مترو است. مثل مجتمع ايستگاهي كه در كنار ايستگاه مترو قيطريه طراحي شده است. اين مجتمع بالغ بر ١٨٠ ميليارد تومان براي مترو هزينه برداشته.در نتيجه، در شهرداري تهران، مجموع شهر تهران براي درآمدزايي، از پتانسيل بالايي برخوردار است و اين بستگي به سرمايه‌گذاري سرمايه‌داران دارد، اما در حال حاضر در شرايط ركود بهسر مي‌بريم و اگر به سمتي برويم كه بتوانيم در شرايط غيرركودي يا ركود عمل كنيم، مي‌توانيم درآمد براي مترو كسب كنيم، اما اين درآمدها صددرصد نمي‌تواند هزينه‌هاي ساخت و گسترش مترو را تأمين كند. مترو بدون كمك دولت مسلما نمي‌تواند خيز جدي خودش را بردارد و با توجه به تجهيزات و اعتبارات خارجي و... دولت بايد حضور داشته باشد. بعضي‌ها اعتقاد دارند كه اگر مترو به دولت واگذار شود و از دست شهرداري خارج شود، كم و كيف مترو به دولت برميگردد و دولت ناخودآگاه بودجه لازمه را تخصيص ميدهد؛ نظر شما چيست؟مسائل كشور زيرنظر دولت يا شهرداري كه حل نمي‌شود. قوانين كشور اينطور مي‌گويد كه دولت اگر مترو را مي‌خواهد بايد قانون به مجلس ببرد و مترو را از شهرداري بگيرد، چند قانون براي مترو موجود است، قانون سال 1354 عنوان مي‌كند: «به شهرداري پايتخت اجازه داده ميشود به منظور احداث راه‌آهن شهري و تأسيسات مربوط به بهره‌برداري از آن شركتي به نام شركت راه‌آهن شهري تهران و حومه تأسيس نمايد. سرمايه شركت مزبور از طرف دولت تأمين و در اختيار شهرداري گذارده ميشود.»قانون بعدي مربط به دولت نهم است که اين قانون را به مجلس فرستاده و در سال ٨٥ به تصويب رسيد. در اين قانون آمده است: «دستگاه اجرايي احداث سامانه حمل و نقل ريلي شهري و حومه و بهره‌برداري از آن، شهرداري ذي‌ربط مي‌باشد» الان دولت مي‌تواند يك لايحه جديد بنويسد و اين ماده را عوض كند، ولي در حال حاضر دولت از نظر قانوني نمي‌تواند مترو را در اختيار بگيرد؛ وگرنه ما مخالف اين موضوع نيستيم.در قانون توسعه حمل و نقل عمومي و مديريت سوخت در سال 86 آمده است: «در شهر تهران نسبت تسهيم حمل و نقل عمومي از كل سفرهاي درون شهري براي اتوبوسراني، تاكسيراني و حمل و نقل ريلي بهترتيب تا حداكثر 25درصد، 20درصد، 30درصد است.» اين قانون را دولت گذاشته است. اين قانون طرح كه نبوده بلكه لايحه بوده، يعني به‌زعم دولت بايد 30 درصد حمل و نقل عمومي تهران ريلي باشد، يا 217 كيلومتر مترو باشد و دوباره در همين قانون، دولت گفته است: «4هزار ميليارد تومان اعتبار به بخش درون شهري اختصاص ميدهد.» در حاليكه از اين مقدار، حتي یک هزار ميليارد هم اختصاص نداده بلكه تنها 800 ميليارد تومان تاكنون اعتبار داده است. دولت خودش به قوانين خود عمل نمي‌كند، دولت بايد هزينه لازمه را تقبل كند. فرض كنيد مترو به دولت داده شود، دولت بايد اين بودجه را براي مترو بدهد، پس اگر همين بودجه را به شهرداري بدهد، شهرداري ساخت و ساز و توسعه مترو را انجام ميدهد. اصلا در حال حاضر قانونا دولت خلاف قانون عمل مي‌كند. در اين اواخر که همكاري دولت با مترو بيشتر شده است.همكاري دولت با مترو خيلي هم خوب است (خنده آقاي هاشمي) شما متروسوارها ناراحت هستيد، ما اتفاقا خيلي هم راضي هستيم، آنقدر راضي هستيم كه نمي‌دانيم چه كار بكنيم! اتفاقي كه افتاده اين است كه افرادي كه مترو سوار مي‌شوند به اين موضوع اعتراض دارند كه چرا واگن كم است. ما در جواب مسافران مي‌گوييم: پول و هزينه لازم را براي تهيه واگن نداريم. بعد عنوان مي‌كنند كه چرا از دولت دريافت نمي‌كنيد؟ در نتيجه احساس ميشود دولت همكاري نمي‌كند. در غيراين‌صورت كه دولت مجموعا با مترو همكاري مي‌كند. اگر مسافران مترو غر نزنند، ما اصلا حرفي نداريم. در پي بروز اختلاف بين دولت و مترو بر سر بودجه توسعه مترو، مجلس طرحي ارائه داده كه براساس آن بايد دولت 2 ميليارد از حساب ذخيره ارزي براي توسعه مترو در تهران و... اختصاص دهد.اصلا در اين مسائل مطرح شده، اختلافي نيست. بلكه من به عنوان مديرعامل شركت مترو هميشه بايد سهم مترو را مطالبه كنم. طبق ماده قانوني عنوان مي‌كنيد بايد ٣٠ درصد تهران به صورت ريلي باشد، یعني بايد 117 كيلومتر مترو بسازند، يعني اين‌كه براي اين 117 كيلومتر بايد سالي یکهزار و 500 ميليارد تومان بودجه دريافت كنيم، از اين مقدار بودجه بايد 750 ميليارد تومان را دولت و نصف ديگر آن را شهرداري به مترو بدهد. من به عنوان مديرعامل مترو تهران موظف هستم اگر بودجه لازم را دريافت نكردم، آن را بخواهم و بگويم، در اين‌جا كسي تضعيف نمي‌شود و دولت هم نبايد ناراحت شود؛ به اين مسئله اختلاف نمي‌گويند. وظيفه شهردار تهران، شوراي شهر تهران و وظيفه بنده به عنوان مديرعامل مترو تهران، مطالبات ساخت مترو از مقامات مربوطه است. در اين بين تعداد خبرنگاراني كه از من سئوال مي‌كنند، رو به افزايش رفته است و هر حرفي را كه مي‌گوييم به صورت تيتر و خبر درميآورند و به دولت بر مي‌خورد. ما قبلا درخواستهايمان را به صورت نامه مي‌نوشتيم، اما در حال حاضر ضمن اين‌كه نامه مي‌نويسيم با خبرنگاران هم گفت‌وگو مي‌كنيم و اين همان آزادي خبر است. خبرنگار، من را در مترو مي‌بيند و يا در يك جلسه گفت‌وگو مي‌گويد، چرا واگن اضافه نمي‌كنيد؟ من هم مي‌گويم براي هر واگن نياز به يك ميليارد تومان پول است پس در نتيجه اگر بخواهم 455 واگن تزريق كنيم بايد به همان ميزان پول بدهيم. مي‌گويند پس چرا اين كار را نمي‌كنيد؟ من هم مي‌گويم بايد دولت به من بدهد تا اين كار را عملي كنم. من جزو تشكيلات يارانه‌پذير هستم و اين هزينه‌ها را یا باید دولت بدهد و يا شهرداري.دولت مي‌گويد كه به همه كشور 70 درصد بودجه لازم را داده‌ايم، اما ما عنوان مي‌كنيم كه، چون مترو اولويت اول است بايد بودجه 100 درصدي به ما اختصاص يابد، اما دولت به ما 100 درصد نمي‌دهد، اين مسئله بين مترو و دولت را كه نبايد اختلاف دانست. اعضای شوراي شهر هم بهخاطر فشار اقتصادي به مردم، عنوان كردند كه طي جلسه‌اي با رييس‌جمهور تا رفع نهايي، همه مشكلات، پيگيري و تضمين‌هاي لازم ارائه شود. نظرتان درباره عملكرد شوراي شهر چيست؟اين موضوع بر مي‌گردد به يارانه حمل و نقل مترو نه ساخت آن. پس چرا بلیت مترو را گران میکنید؟دولت اعتقاد دارد قيمت بليت حمل و نقل عمومي افزايش پيدا نكند، شهرداري هم عنوان مي‌كند، اگر دولت نمي‌خواهد بليت بخش حمل و نقل عمومي گران شود، سهم خودش را پرداخت كند. شما كه نمي‌توانيد در فرمانداري بنشينيد و لايحه مترو را كه مبني برگران شدن بليت‌هاست، لغو كنيد و از طرف ديگر دولت هم سهم خودش را پرداخت نكند. در اين‌جا من به عنوان يك مجري هستم و شوراي شهر و شهرداري بايد به من هزينه‌هاي لازم را بدهند تا مترو را گسترش و توسعه دهم، اما زماني هم بودجه لازم را ندارند در نتيجه قوانين‌شان را طوري ديگر تنظيم مي‌كنند تا چانه‌زني كنند. اين به من ربطي ندارد كه اعضاي شوراي شهر كار درست يا خطايي مي‌كنند. اعضاي اين شورا، افرادي عاقل و بالغ براي تصميم‌گيري هستند. هنگامي‌كه شوراي شهر بودجه سال آينده را تامين مي‌كند با من تماس مي‌گيرند و با توجه به اين‌كه سال آينده مثلا 500 ميليون مسافر جابه‌جا مي‌كنم، هزينه‌هاي مترو 150 ميليارد تومان و درآمد مترو از مردم 50 ميليارد تومان است، در نتيجه من 100 ميليارد تومان كمبود بودجه دارم. در آخر اين‌كه چگونه اين بودجه داده ميشود، راه‌حل زياد است: روش اول، افزايش بهاي بليت مترو است، يعني به جاي اين‌كه از مردم 50 ميليارد هزينه‌هاي حمل و نقل مترو را دريافت كنيم بايد 150 ميليارد بگيريم. اما عنوان ميشود به مردم فشار مي‌آيد، شوراي شهر و شهرداري اعلام مي‌كنند كه ما به شما يارانه مي‌دهيم؛ اما به چه شكلي اين يارانه داده ميشود، به اين صورت كه بودجه لازم مترو را 50 میلیارد شهرداري و 50 میلیارد ديگر را دولت ميدهد و اين مكتوب شده و فرمانداري هم بودجه لازم را تصويب مي‌كند، بعد در سال 88 به جاي اين‌كه كل بودجه را بدهند، 80 ميليارد تومان مي‌دهند آن هم در آخر سال، در نتيجه سيستم به هم مي‌ريزد. حالا اين‌جا چه كسي مسئول است؟ به من كه نمي‌توانند بگويند تو مسئولي؟ چون به من هزينه لازم داده نشده است. در نتيجه مجبورند اين افراد با وزيركشور، رييس‌جمهور، برنامه و بودجه در رابطه با اين موضوع صحبت كنند. شما تنها سئوالي كه مي‌توانيد بپرسيد اين است كه چرا اين مسائل را علني مطرح مي‌كنند؟ اين بر مي‌گردد به شما خبرنگارها. در نتيجه ما نبايد از اين مسائل به عنوان اختلاف ياد كنيم. شما يك خبرنگاريد، نبايد با ذهنيت طرفداري از يك تشكيلات خاص اين سئوالات را مطرح كنيد، اگر حقيقت را بنويسيد و شفاف‌سازي كنيد، خيلي از مسائل حل ميشود. در زمان شهرداری آقای احمدینژاد، شما میخواستید از مدیریت مترو استعفا بدهید...نه اینطور نبوده؛ این یک دروغ سیاسی است. در آن زمان، زمزمههایی بود که شما را برکنار کنند؛ چه اتفاقاتی افتاد که شما ابقاء شدید؟اتفاقاتی که افتاد این بود که در زمانیکه آقای احمدینژاد شهردار بودند، به مدت دو سال با ایشان همکاری کردم. در اردیبهشتماه نزدیک به انتخابات، آقای بهبهانی که در آن زمان معاون آقای احمدینژاد بود، مصاحبهای تحت عنوان تغییرات مدیریتی کردند. البته بعد از تشکیل جلسه هیئت مدیره مترو، هیچگونه تغییر مدیریتی صورت نگرفت و هیئت مدیره مترو، رأی به عزل من ندادند و موضوع به همینجا ختم شد. ولی به آقای احمدینژاد گفتم - با توجه به اینکه حاج آقای ما (اکبر هاشمی رفسنجانی) کاندیدا بود - اگر حاجآقای ما رییسجمهور شد، شما به من احتیاج دارید که با هم مترو را جلو ببریم؛ اما اگر شما رییسجمهور شدید من همان روز دوم استعفا میدهم. پس چرا شما استعفا ندادید؟استعفا دادم، پنجم تیرماه ایشان به ریاستجمهوری رسیدند و درست در تاریخ ششم تیرماه استعفایم را نوشتم و به رییسجمهور تحویل دادم. آقای احمدینژاد استعفایتان را قبول نکردند؟تا 20 تیرماه که ایشان در شهرداری بودند چیزی روی استعفای من ننوشتند؛ نه قبول کردند و نه چیز دیگری عنوان شد؛ با آمدن آقای سعیدلو دوباره استعفانامهام را نوشتم و ایشان به من گفتند صبر کنم تا اوضاع سر و سامان بگیرد، ولي آقاي سعيدلو هم بر روی استعفایم چیزی ننوشتند تا اینکه رفتند. آقای قالیباف شهریورماه به شهرداری آمدند و دوباره استعفای جدیدی نوشتم و ایشان هم به من گفتند صبر کنم تا یک بررسی انجام دهند و اواخر مهرماه بود؛ به جای اینکه ایشان استعفای من را قبول کنند یک حکم جدیدی برای من زدند، ادب حكم مي‌كرده که من حکم جدید را بپذیرم. تا به حال شده شما در رابطه با روابط پدرتان و آقای احمدینژاد ابراز عقیده كنيد و نظری بدهید و یا نقشی را ایفا کنید؟در روابط مشکلی وجود ندارد؛ آقای احمدینژاد استاندار پدر من بودهاند. در حال حاضر...چهجور نقشی؟! بر سر اختلافاتی که وجود دارد.من به دلیل مواضعی که اصولا در سیستم برنامهریزی دولت نسبت به مترو وجود دارد و برخوردی که با مترو داشتند تا به حال یکبار هم طرف ریاستجمهوری نرفتهام؛ حتی یکبار هم از آقای احمدینژاد درخواست وقت نکردهام؛ چه برسد به روابط... دلخورید؟!اصلا این موضوع نیست و دلخور هم نیستم. من با شهرداری کار میکنم و سطح من سطحی است که با آقای قالیباف و چمران در ارتباط هستم. بهعنوان آخرین سئوال، در حوادث اخیر پس از انتخابات، شما همواره جانب سکوت را رعایت کرده‌اید؛ دلیلش چیست؟نه؛ اینطور نبود، من راجع به این جریانات نظرهای زیادی داده‌ام. چه نظراتی؟نظرهای من نظرات جنجالی نبوده که موردپسند آقایان قرار گیرد تا از آن سوءاستفاده شود. اتفاقا افرادی که به نسبت من و حاج آقا - اکبر هاشمی رفسنجانی - سکوت کردهاند؛ اشتباه میکنند. منظور من این است که شما به مسائل سیاسی وارد نمیشوید؟چرا، این کار را انجام داده‌ام؛ وقتی نظرات ابراز می‌شود؛ اگر مورد خوشایند آقایان نباشد، میگویند سکوت کردهاند. کجا بحثي بود كه نظر نداده‌ام؛ همیشه نظر داده شده. اگر بحثی در جایی عنوان شده است و لازم بوده نظری بدهم، داده‌ام؛ در حدی که لازم بوده و افراطكاري نبوده و در جهت نظام و حل مشکلات نظام جمهوری اسلامی بوده است. ما باید رفتارمان طوری باشد که نظام صدمه نخورد. مهمترین مسئله موجود ما مسئله نظام است و همه افرادی که در حال فعالیت هستند در اين جهت حركت مي‌كنند؛ مثلا آقای احمدینژاد برای احمدینژاد که فعالیت نمیکند؛ خود آقای هاشمی هم همینطور...همه دست در دست هم داده‌اند تا نظام جمهوری اسلامی را حفظ کنند؛ لذا به نظرم من در جهت حفظ نظام فعال بودهام. حالا اینکه به نفع یا ضرر کسی صحبت کرده باشم؛ این مسئله دیگری است.منبع: پنجره
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 500]
-
گوناگون
پربازدیدترینها