تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821109793
هنرمندان بی خاصیت؛ افاده های طبق طبق
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: هنرمندان بی خاصیت؛ افاده های طبق طبق
معضلات فرهنگی یکی دوتا نیست و این جور وقت ها نوشتن سخت می شود اما باید از یک جایی شروع کرد.از کاری که معتمد آریا در جشنواره ی «کن» کرد شروع کنیم؟ یا پیش از آن برویم سراغ گلشیفته فراهانی؟ میترا حجار چطور است؟ یا شهره آغداشلو؟ اصلا موضوع را شخصی نکنیم؛ بپذیریم که بار اول نیست یک بازیگر زن در خارج از کشور با پوشش نامناسب دیده می شود، پیش از معتمد آریا بازیگران دیگری این تجربه را تکرار کرده اند، بعضی معتقدند که چون کشف حجاب در مرزهای ایران اتفاق نیافتاده این مساله چندان اشکالی ندارد؛ این هم باید به عنوان یک فرض بررسی شود. دوستی می گفت درباره این مساله قضاوت نکنیم حاکمیت خودش چاره ی کار را پیدا می کند، که البته حرف قابل تاملی است... این طور برخوردهای نرم و نازک و دموکرات وارانه را دوست دارم اما اگر کشف حجاب های زنجیره ای را دنبال کنیم حق داریم نسبت به آینده ی این ماجرا نگران بشویم. جریان عمومی هنر در کشور ما در حال حاضر در بیشتر بخش ها دچار بی هویتی است و نیاز به بازسازی دارد و این حرکت را باید از سیستم مدیریت فرهنگی آغاز کرد اما بعضی مسائل اتفاق می افتد که از ماجرای کشف حجاب تلخ تر و پر معناتر است. حادثه ای که سال گذشته در برنامه «زنده رود» اتفاق افتاد بیشتر از هر چیزی شبیه یک گاف بچگانه به نظر می آمد اما برای آن هایی که اهل تامل بودند یک زنگ خطر بود. رشید پور در این برنامه میزبان بازیگر سریال شمس العماره «ملیکا شریفی نیا» بود. شریفی نیای کوچک در پاسخ رشید پور وقتی از او درباره احساسش به وطن پرسیده بود پاسخ داد: من در ایران بدنیا امدم ولی حس خاصی نسبت به ایران ندارم. در من چیزی به اسم عرق ملی وجود ندارد و هیچ گاه نتوانستم کسانی را که می گویند من عرق ملی دارم درک کنم. من به ایران و هیچ کشور دیگری هیچ حسی ندارم...این ماجرا از ماجرای کشف حجاب جدا نیست پس حسابش را سوا نکنید، ریشه ی این دو اتفاق از یک جا آب می خورد. هر چند گوینده ی این سخنان تا پایان برنامه سعی در توجیه حرف هایش داشت اما این اظهارات تنها یک حادثه نبود و باید ریشه ی آن را در جای دیگری جستجو کرد؛ فاصله گرفتن از هویت ایرانی و ارزش های فرهنگی.یک نفر باید به چه زبانی حرف بزند که از او بپذیریم ایرانی نیست به ایرانی بودنش قانع نیست و دوست ندارد در این هوا نفس بکشد و روی این خاک قدم بزند؟ مگر باید با چه زبانی به ما بگویند و به چه لحنی برایمان حرف بزنند و چه مقدماتی بچینند که قبول کنیم یک نفر تمدنی چند هزار ساله را به یک زرق و برق و تعریف و تمجید وانهاده؟ هر چند می توان پذیرفت که روش ابراز عقیده و طرح ادعا برای هر کسی فرق می کند؛ یک نفر جلوی دوربین و صادقانه این صحبت را بر زبان می آورد و دیگری خارج از وطن و با یک حرکت نمادین مثل برداشتن روسری. از نظر شما عجیب است؟اوایل انقلاب بحث درباره ی هنرمند متعهد و متخصص و ... مد شده بود و به عنوان نمونه آقای مخملباف و سایر رفقایشان ذیل همین موضوع با هم زیاد کلنجار می رفتند اما حالا دعوای متعهدین و متخصصین از سکه افتاده و معنای تعهد عوض شده. کافی است که یک نگاه به سر در سینماها بیاندازید و یا فیلم های تلویزیون را تماشا کنید و به عناوین تئاترهای روی صحنه توجه کنید تا تهی بودن این آثار از ارزش ها برایتان محرز شود . از سوی دیگر فضای هنری ایران اولا به دلیل برخورد رسمی مسئولان با موضوع هنر و همچنین تنفس اغلب هنرمندان در محیطی ایزوله و دور از واقعیت های جامعه ایران سبب شده تا این قشر با مشکلات و معضلات آشنا نباشند، به رسالت اصلاحگرانه ی خود در جامعه عمل نکنند وحتی از جامعه خود مطالباتی غیر منطقی و غیر مسئولانه داشته باشند.به هر تقدیر جریان عمومی هنر در کشور ما در حال حاضر در بیشتر بخش ها دچار بی هویتی مزمن است و نیاز به بازسازی دارد، این حرکت را باید از سیستم مدیریت فرهنگی آغاز کرد.نویسنده: لقمان یدالهی- تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 536]
-
گوناگون
پربازدیدترینها