واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: همزيستي روبات و انسان با رشد قابليت ها و افت قيمت روبات ها، اين دست ساخته هاي آهني کم کم دارند راه خود را به خانه هاي ما باز مي کنند، اما همانند پديده هاي ديگر، روبات ها نيز براي همزيستي با انسان مشکلات بالقوه اي دارند که محققان در حال بررسي آن ها هستند.اريک هورويتز(Eric Horvitz)، يکي از اين محققان است که با روايت داستاني مربوط به روزي که در آسانسور بيمارستان استنفورد به همراه يک روبات به ابعاد يک ماشين لباس شويي گير کرده بود، معماي غير قابل حل همزيستي روباتها با انسان را شرح مي دهد. وي که مدير ارشد تحقيقات بخش پژوهش هاي مايکروسافت است، ميگويد: وحشتي که در آن لحظه وجودم را پر کرده بود، به ياد دارم. اين روبات که Whoa نام داشت، واقعا ترسناک بود و با آن پاهاي چرخ دارش در آسانسور حرکت مي رد و تقريبا مرا کله پا کرده بود. بعدها به اين فکر مي کردم که اگر من بيمار بودم، احتمالا از ترس سکته مي کردم.
به گفته برخي تحليلگران، ما هنوز از روياهاي علمي- تخيلي مان که در آن روبات ها با صداي غژغژشان در اطراف ما پرسه مي زنند و نيازهاي ما را برآورده مي کنند، فاصله زيادي داريم. اما تا دهه آينده که قيمت اين آدم آهني ها کمتر مي شود و با کمک فناوري هاي نو روبات هاي خاصي پديد مي آيند که همه کار انجام مي دهند، ما انسان ها به تدريج فضاي بيش تري از زندگي مان را با روبات ها به اشتراک مي گذاريم. اما به هر حال دانشمندان و پژوهشگران در حال بررسي و کشف تاثيرات محتمل زندگي روبات ها در کنار انسان هستند. اگر زماني روباتي پاي شما را بشکند، گربه تان را شکار کند و يا کودکان را کتک بزند، آن موقع تکليف چيست؟ به نظر مي رسد تا زماني که کارشناسان مسايلي چون اتحاد ترميناتورها براي حمله به انسان ها يا يک اديسه فضايي و يا به دست گرفتن کنترل زمين توسط کامپيوترها را جدي نگيرند، اين روبات ها همچنان موجوداتي قانوني، اجتماعي و با منطق اخلاقي باقي خواهند ماند. خدمتکارهاي خانگيهورويتز مي گويد: از آنجا که ما روز به روز بيش تر و بيش تر به سيستم هاي خودکار متکي مي شويم، بايد به مفهوم هاي بيش تري در اين باره نيز فکر کنيم و اين بخشي از مسووليت دانشمندان در قبال انسان ها ست. وي امسال زماني که رياست انجمن پيشرفت هوش مصنوعي آمريکا را برعهده داشت، با تيمي از دانشمندان ملاقات کرد و از آنها خواست که درباره آينده تعامل روبات با انسان مطالعه کنند.
تا سال ها روبات ها تنها در خارج از خانه مورد استفاده قرار مي گرفتند. آنها وظيفه داشتند که بمب ها را در ميدان هاي جنگ شناسايي کنند، در کارخانه ها ماشين بسازند و يا در بيمارستان ها بيماران را ويزيت کنند. اما چندين سال است که اين روبات ها به خانه هاي ما راه پيدا کرده اند و در کارهاي خانه ما را ياري مي کنند. آنها مي توانند جارو برقي بکشند، چمن ها را بزنند، کانال هاي آب را تميز کنند و سيستم هاي خانگي را بپايند و در صورت لزوم علايم هشدار دهنده ما را باخبر کنند. علاوه بر اين هم اکنون با ساخت اسباب بازي هاي روباتيکي، کودکان تقريبا از بدو تولد با روباتها آشنا مي شوند. شرکت هاي روباتيکي نيز قصد دارند با طراحي روبات هايي که عصاي دست افراد مسن مي شوند، روبات ها را با بهانه هاي ديگر وارد خانه هاي ما کنند. بر اساس گزارش مرکز تحقيقات ABI که روي روند پيشرفت فناوري ها مطالعه مي کند، فروش روبات هاي شخصي در سال 2015 در ايالات متحده به پنج ميليارد دلار خواهد رسيد که اين ميزان بيش از چهار برابر فروش کنوني است. وکلا هم به ميدان مي آيندهر چقدر که بيش تر روي روبات ها تمرکز مي کنيم، با سوالات بيش تري درباره مسووليت پذيري آنها رو به رو مي شويم. رايان کالو، يکي از اعضاي مرکز تحقيقات اينترنت و جامعه استنفورد مي گويد: در يکي از بحث هاي اخير کارشناسان حقوق استنفورد قرار بر اين شد که توليدکنندگان اصلي روبات ها بايد مسووليت ساخته هاي خود را در مواقعي که از کنترل خارج مي شوند، بر عهده بگيرند. وي مي افزايد: روبات ها فقط اين نيستند که توسط کارخانه ها ساخته و بعد در کارهاي خاص به کار برده شوند. آنها مي توانند ياد بگيرند و قابل برنامه ريزي اند، اما هيچ قانوني براي راهبري اين موجودات آهني وجود ندارد و معمولا بحث در اين مورد به بازگو کردن داستان سه قانون روباتيکي آيزاک آسيموف خاتمه مي يابد. اولين قانون آسيموف اين بود که روبات ها نبايد به کسي يا حيواني صدمه وارد کنند و اين امر يکي از نکاتي است که توليد کنندگان روبات ها در طراحي روبات هاي شخصي نسل بعدي بايد مد نظر قرار دهند. جورج بکي(George Bekey)، محقق روباتيک و پروفسور بازنشسته دانشگاه کاليفرنياي جنوبي مي گويد: اگر روباتي خودمختار شود و خودش براي خودش تصميم بگيرد و خواسته هاي صاحب خود را انجام ندهد، چه پيش مي آيد؟از آنجا که روبات ها بيش از هر چيز با انسان ها تعامل نزديک دارند، لازم است که شکلي از ضمانت براي اين ماشين ها تعريف شود، حتي اگر آنها شکل و شمايلي همچون انسان نداشته باشند. اگر روباتي خودمختار شود و خودش براي خودش تصميم بگيرد و خواسته هاي صاحب خود را انجام ندهد، چه پيش مي آيد؟ عنصر کليدي: اخلاقرونالد آرکين، يکي از استادان دانشگاه فناوري جورجيا است که درس روبات ها و جامعه را تدريس مي کند. عنوان کتاب اخير وي "راهبري رفتار مرگ آور در روبات هاي خود مختار" است. وي مي گويد: لازم است که برخي مسايل اخلاقي وارد اين سيستم ها شود. اين کافي نيست که تنها سيستمي ساخته شود و انسان را کمک کند، زيرا اين سيستم قرار است به طور مستقيم با انسان تعامل داشته و براي او احترام قايل باشد.
هورويتز عنوان مي کند که تيم وي خواستار تحقيقات بيش تر روي بازخوردهاي رواني انسان ها در مقابل سيستم هاي روباتيکي شده اند. اين گروه همچنين پيشنهاد کرده اند ماشين هايي طراحي شوند که قادر به شرح استدلال خود به انسان ها باشند. در حالي که اخلاق گرايان، حقوق دانان و کاشناسان روباتيک در اين فکرند که انسان ها چگونه مي تواند انسان و ماشين هاي خودکار را ادغام کنند ، همچنين شواهد نشان مي دهد که ميان اين دو توازني در حال برقراري است. منبع: Tech News Worldبرگرفته از فناورانتنظيم براي تبيان: فاطمه مجدآبادي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 366]