واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
گرم مثل گرمکن در فرهنگ، لباس ورزشی به پوشاک مخصوصی که برای انجام یک نوع ورزش خاص به کار میبرند، گفته میشود اما امروزه کاربری لباسهای ورزشی از این تعریف فراتر رفته است. در خیابانها، رستورانها، سینماها و سایر اماکن فرهنگی و تفریحی به جز ورزشی شاهد جوانانی هستیم که با لباسهای ورزشی متنوع تردد میکنند. تنوع لباسهای ورزشی بیشتر از طراحیهای مختلف است و نه رنگهای گسترده. در حوزه لباسهای ورزشی کمپانیهای بزرگ و مطرحی فعالیت دارند که با طراحی، دوخت و عرضه لباسهای متنوع ورزشی بازار این حوزه را داغ نگه میدارند و تنگاتنگ با هم رقابت میکنند. حضور مارکهای ورزشی در بازار خرید ایران بسیار چشمگیرتر و گستردهتر از مارکهای لباسهای رسمی است. در بیشتر مراکز خرید شرکتهای مشهور لباس ورزشی دارای نمایندگی معتبری هستند که جدیدترین محصولات این شرکتها را عرضه میکند. این فروشگاهها شاید نمایندگیهای رسمی بر اساس اصول و قواعد یک نمایندگی رسمی نباشند ولی این نکته را ثابت میکنند که پوشاک ورزشی مارکدار به طور گسترده و با ساماندهی شرکتهای دستاندرکار وارد ایران میشود. این فروشگاهها در اغلب اوقات مشتریهای خاص خودشان را دارند، جوانهایی که برای تکمیل ست ورزشی خود کالاها را بالا و پایین میکنند.
مشتریهایی که در ساعات خرید هم لباسهای ورزشی پوشیدهاند: گرمکن، کفش ورزشی و.... با نگاهی به فروش محصولات ورزشی میتوان پیشبینی کرد که بیش از نیمی از جامعه جوانان ایران ورزشکار هستند و به همین دلیل لباسهای ورزشی حرفهای میپوشند اما تمامی مشتریان جدی این مغازهها که کالاهای نوبر آنها را دنبال میکنند، ورزشکار نیستند. ورزش تنها دلیل آمدن به سراغ لباسهای ورزشی و اسپورت نیست. بیشتر ورزشیپوشها راحتی را اولین دلیل استفاده روزمره و همیشگی از لباسهای ورزشی میدانند. به اعتقاد آنان لباسهای اسپورت آزادی، راحتی و نرمی قابل تحسینی دارد که در لباسهای رسمی و حتی نیمهرسمی چون شلوار جین نیست. یک پسر نوجوان در حالی که مشغول خریدن یک گرمکن جدید برای زمستان است، میگوید:«شلوار جین و پارچهای معذبم میکند ولی در لباس ورزشی راحتم. هر جور بخواهم رفتار میکنم. میدوم، میپرم و تازه اسپورتپوشها از نظر من خوشتیپترند.». او معتقد است حتی وقتی بزرگ شد، شاید مجبور باشد لباس رسمی بپوشد ولی گرمکن ورزشی را ترک نمیکند. همکلاسی او که در این خرید همراهیاش میکند در تایید حرفهای دوستش میگوید: «کاش میشد مدرسه هم با لباس ورزشی برویم، راحتتر بودیم». مشتری یکی از این فروشگاهها دیگر نوجوان و مدرسهای نیست، جوان، دانشجو و کارمند پاره وقت یک شرکت مهندسی است. او میگوید: «راحتی لباس ورزشی با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست حتی پیژامه. نمیتوانم در محل کار و دانشگاه لباس ورزشی بپوشم ولی اگر روزی مد شد که با گرمکن سرکار برویم، من طرفدار این مدم». امیرحسین فرصت ورزش ندارند ولی در برنامههای تفریحیاش با خانواده و دوستان لباس ورزشی میپوشد تا راحت و آسوده باشد. راحتی و آسودگی که مشتریان لباسهای ورزشی به عنوان ویژگیهای این نوع پوشاک نام میبرند، بیشتر به دلیل نوع پارچه و جنس لباسهای ورزشی است. طراحان لباسهای ورزشی سعی میکنند از پارچههایی استفاده کنند که سبک باشد و در هنگام ورزش کردن وزن اضافی برای ورزشکار ایجاد نکند. از طرف دیگر دست طراحان در طراحی لباسهای ورزشی چندان باز نیست، آنها مجاز نیستند مدلهای پیچیده در لباسهای ورزشی استفاده کنند چون لباس ورزشی استاندارد نباید یک تکه پارچه اضافی و دستوپاگیر داشته باشد. مجموعه این اصول و استانداردها در طراحی و تولید لباسهای ورزشی است که این نوع پوشاک را تبدیل به لباسی راحت و محبوب جوانها میکند. نکته دیگر در رونق لباسهای ورزشی محدود نبودن آنها به یک فصل خاص است. یکی از جوانان اهل ورزش که برنامه هر روز عصر او رفتن به باشگاه است، میگوید:« یک ست گرمکن را حداقل سه فصل بهار، تابستان و پاییز میتوانم بپوشم. در بهار و تابستان با تیشرت میپوشم و در پاییز از کاپشن ست استفاده میکنم». ضد آب و باد بودن هم از محاسن لباسهای ورزشی حرفهای است که امکان استفاده از این نوع پوشاک را در بیشتر ماههای سال فراهم میکند. تیپی جذاب یکی از فروشندگان لباسهای ورزشی با یک گرمکن و کفش ورزشی ایستاده و مشتریانش را راهنمایی میکند. این فروشنده استفاده از لباس ورزشی در محل کارش را به خاطر تبلیغ نمیداند، میگوید: «من عاشق تیپ اسپورتم. ۱۰۰ سالم هم که شد لباسهای اسپورت میپوشم. تیپ اسپورت اگر بلد باشی که چی بپوشی و چه جوری ست کنی، خیلی جذابتر از تیپهای رسمی است. در خیابان بیشتر آدمها با شلوار جین و پارچهای رفت و آمد میکنند ولی اگر یک گرم کن خاص با کفش ستش بپوشی، خیلی بیشتر به چشم میآید». فرود دادفرنیا، بازیگر تیم جوانان یکی از باشگاههای فوتبال کشور است. او لباس ورزشی و تیپ اسپورت را هویت خود میداند: «ورزش حرفه من است. با پوشیدن لباس ورزشی حرفه و هویت خودم را نشان میدهم. کلا هم از تیپ اسپورت و کسانی که با لباس ورزشی رفت و آمد میکنند خوشم میآید». واقعیت این است که لباس ورزشی (بهطور عامیانه گرم کن نامیده میشود)، در میان جوانان تبدیل به نوعی تیپ و پوشش شده است. تیپ شدن لباس ورزشی در میان دختران هم رواج پیدا کرده است. بیتردید به دلیل نوع پوشش دختران در ایران، دختران نمیتوانند به میزان و گستردگی پسران در خیابانها و اماکن عمومی از لباس ورزشی استفاده کنند. استفاده از لباس ورزشی در میان دختران محدود به شلوارها و کفشهای ورزشی است که زیر مانتو میشوند. دختری در حال وارسی کفشهای اسپورت است، میگوید: «من از کفشهای پاشنه دار خوشم نمیآید، لباسهای اسپورت را خیلی بیشتر دوست دارم چون خودم هستم با روحیات خودم. لباسها اسپورت آدم را مقید به رفتار خشک و جدی نمیکند». از نظر او با لباسهای ورزشی میتوان یک تیپ متفاوت داشت. او میگوید:«وقتی یک مدل یا یک رنگ کیف، کفش و مانتو مد میشوند، همه دخترها میپوشند و همه شکل هم میشوند ولی هر کسی سراغ تیپ اسپورت با شلوار و کفش ورزشی نمیرود». دختر دیگری که در میان گرمکنها میگردد، میگوید: «من تیپهای متفاوت را دوست دارم. تیپ رسمی برای مهمانی، برای دانشگاه هم تیپ اسپورت میزنم. هم تیپ خوبی است و هم راحتم به خصوص وقتی ساعتهای طولانی دانشگاه هستم، خسته نمیشوم«. سارا فروتن، مربی جوان بدنسازی یکی از باشگاههای بانوان است. او میگوید:«لباس ورزشی لباس کار من است ولی اگر شغل دیگری هم داشتم، در طول روز لباس ورزشی میپوشیدم چون دستوپاگیر نیست و همین طور یک تیپ خاص است. به نظر من زنان ورزشکار در تیپ چیزی کم از ستارگان سینما ندارند که لباسهای رسمی و آنچنانی میپوشند». لیلی، دختری جوان و از شاگردان این مربی است. او میگوید: «من در مسیر باشگاه لباس ورزشی میپوشم ولی وقتی شلوار دو خط سفید با مانتو مد شده بود، میپوشیدم. اگر یک بار دیگر نوعی لباس ورزشی مد شود، حتما میپوشم.» لباسهای ورزشی، دنیای مد و طراحی خود را دارند که گاهی طراحهایشان در جریان عمومی مد نفوذ میکند و همهگیرتر میشوند ولی پوشاک اسپورت نیازی به رونق گهگاهی ندارند و به طور عمومی محبوبیت و رونق چشمگیر و طرفداران خودشان را دارند./خ
#سرگرمی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1859]