واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تولد تو، بي مهري منافسردگي پس از زايمان در زنان
اختلالات و نابسامانيهاي روحي- رواني، از جمله مشکلات رايج دنياي کنوني است که هر روز ابعاد تازهتري مييابند. يکي از مهم ترين اختلالات رواني، هيجان ناشي از تولد نوزاد ميباشد که البته بيشتر، مادران تازه وضع حمل نموده به نوعي، با درجهاي از آن برخورد داشتهاند. در جدول طبقهبندي تشريحي اختلالات رواني، يکي از بيماريهاي رايج، اختلال افسردگي پس از زايمان يا «PND» است که بنا به اهميت تشخيصي، عاطفي و روشهاي معالجه و همچنين پژوهشهاي صورت گرفته، از اولويت ويژهاي برخوردار ميباشد. اختلال افسردگي پس از زايمان همانند اختلال رواني ناشي از زايمان و اختلالات هيجاني ميتواند حالت مزمن به خود گرفته و نيازمند تدابير درماني ويژهاي گردد.پژوهشهاي انجام گرفته، ميزان شيوع اين اختلال را در مادراني که دوران پس از زايمان را سپري ميکنند، 13 درصد تخمين زده است. اساساً اختلال رواني پس از زايمان و آشفتگيهاي هيجاني ناشي از آن، تا 6هفته پس از زايمان تشخيص داده ميشود.اختلال افسردگي پس از زايمان همانند اختلال رواني ناشي از زايمان و اختلالات هيجاني ميتواند حالت مزمن به خود گرفته و نيازمند تدابير درماني ويژهاي گردد.در افسردگي پس از زايمان، به صورت ضمني برخي تغييرات ايجاد شده در خلق مادر، به راحتي توجه اطرافيان را به خود جلب مينمايد. در اين خصوص، عوامل فيزيولوژيکي، بسيار اهميت دارند و عوامل خلقي و هيجاني ايجاد شده پس از زايمان، ناشي از ضعف قواي فيزيولوژيکي تشخيص داده شده است. از جمله اين عوامل ميتوان به تغييرات بيولوژيکي و هورموني اشاره نمود که حتي ميتواند بر کاهش ميزان حسنجويي و خوشبيني فرد، تا 30 الي 80 درصد تأثير بگذارد و عموماً در روزهاي اول بروز بيماري، قابل تشخيص است.اساساً اختلال رواني پس از زايمان و آشفتگيهاي هيجاني ناشي از آن، تا 6هفته پس از زايمان تشخيص داده ميشود.از علائم اوليه و بارز اين اختلال ميتوان به گريه کردن، نوسانات روحي و خلقي، اختلال در خواب و تشويش دائمي اشاره کرد. اين علائم بعد از چند ساعت از به هوش آمدن، تا يک الي دو روز پس از زايمان، قابل تشخيص است و تا يک ماه پس از
زايمان نيز ميتواند تکرار شود. البته تغييرات خلقي در بيشتر مادران ديده ميشود و نياز به درمان روانشناسانه نيست زيرا ميزان نوسانات ذکر شده، عموماً کم و مادر قادر به کنترل آنها ميباشد. هر چند در صورت نياز، چنين افرادي به درمانهاي حمايتي نيز بسيار خوب پاسخ ميدهند اما برعکس در اختلال PND (افسردگي پس از زايمان)، بيمار به سختي به درمان پاسخ داده و در پذيرش تغييرات، مقاوم است و اين به طور دقيق، وجه تمايز اين بيماري از ساير موارد ميباشد.افسردگي در مادران، تأثير بارزي از جمله بي قيدي و بيتوجهي به رشد و آموزش نوزاد بر جاي ميگذارد، در حالي که مادران عاري از افسردگي، در مقايسه با مادران مبتلا، کودکانشان سريعتر ميآموزند و فعالتر هستند و همچنين در مقابل ابتلا به اختلالات خلقي، مقاوم ترند.يکي از علتهاي اقدام به خودکشي در مادران مبتلا به PND ، تصور مرگ نا به هنگام فرزند است که در شرايط بسيار مزمن روحي و رواني ديده ميشود و خوشبختانه نادر است اما نتايج به دست آمده حتي در کم ترين ميزان، بسيار ناراحت کننده ميباشد به همين خاطر در تشخيص PND ، تأکيد بر حضور سريع و عملي و اجراي تدابير درماني در کوتاهترين زمان در بخش درمانهاي رواني (اعصاب و روان)، از جمله ضروريترين اقدامات ميباشد. شادکامي و موفقيت- دکتر مهدي کرميگروه خانواده و زندگي سايت تبيان- تنظيم: مريم عطاريان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 326]