واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چگونه مالدینی تا 40 سالگی بازی می کند؟ فرق میلان و ایران
اكسیر جوانی احتمالا آن چیزی است كه در میلان پیدا كرده اند. چگونه بازیكنانی مثل پائولو مالدینی و الساندرو كاستاكورتا تا 40 سالگی در بالاترین سطح فوتبال دنیا بازی می كنند- كه این در اروپا هم كم نظیر است- و آن وقت بعضی از بهترین استعدادهای فوتبال ایران در جوانی زیر بار مصدومیت های پیاپی محو می شوند؟ تفاوت در جایی نظیر «آزمایشگاه میلان» است كه قادر است بازیكنان را تا سال های زیادی سر حال نگه دارد. در این باره داستان جالبی وجود دارد. می گویند اولین بار كه دیوید بكام به میلان پیوست، از درد مزمن كمر گله داشته. در آزمایشگاه باشگاه یكی از دندان های او را پر می كنند و درد او برطرف می شود. این داستان حتی از تفاوت میلانی ها با سایر باشگاه های غول آسای اروپا نظیر منچستر و رئال پرده برمی دارد. ژان پیر میرسمان، رییس بلژیكی این آزمایشگاه چندی پیش درباره حداكثر سن مفید یك بازیكن گفته بود: «به نظرم حدود 40 سال باشد. معمولش این بوده كه در بالاترین حد 34 سال باشد.» این اتفاقی است كه اكنون در میلان افتاده و بازیكنان پا به سن گذاشته هنوز در مسابقات بزرگ پا به پای دیگران می دوند .تاسیس اما این آزمایشگاه چگونه تاسیس شد؟ میلان در 2002 تازه 30 میلیون یورو خرج فرناندو ردوندو كرده بود كه یكباره مصدومیت هافبك آرژانتینی هواداران تیم را شوكه كرد. پس از آن آزمایشگاه ویژه ای را تاسیس كردند تا دیگر هیچ وقت پولشان را اینطور دور نریزند.میرسمان گفت: «اگر بتوانی احتمال مصدومیت را پیش بینی كنی، می توانی قبلش مانع آن شوی.» اكنون پزشكان باشگاه می توانند فقط با مطالعه پرش یك بازیكن، تا 70 درصد پیش بینی كنند كه او مصدوم می شود یا نه. البته اكنون در مورد هر بازیكن میلیون ها اطلاعات گوناگون در كامپیوترهای این آزمایشگاه ذخیره شده است. میرسمان همچنین تاكید كرد: «آخرین امضا روی قرارداد بازیكنان قبل از امضای رییس كل، متعلق به من است. بارها شده كه گفته ام نه و هر بار هم آن بازیكن در فصل بعد خوب نبوده.»
هم اكنون شركت مایكروسافت در حال همكاری برای تجهیز بیشتر نرم افزارهای آزمایشگاه است و یك دانشگاه بلژیكی برای تكمیل شیوه تمرین های تیم با آن همكاری می كند. میرسمان به هدف بزرگشان اشاره كرد: ما در حال ساختن سیستمی هستیم كه شاید بتواند بگوید «حالا باید 100 متر بدوی، 43 ثانیه استراحت می كنی، بعد 80 متر می دوی، یك دقیقه و 2 ثانیه می ایستی و بعد 61 متر می دوی. داریم تلاش می كنیم یك الگو ریتم پیش بینی درست كنیم.» در 2002 در عرض یك فصل 17 بازیكن میلان از زانو صدمه دیدند ولی اكنون كار به جایی رسیده كه ستاره های تیم به بازی تا حوالی 40 سالگی هم امیدوارند. پیشگیری از مصدومیت در حالی كه باشگاهی مثل میلان در حال طرح تمرین هایی برای پیشگیری از مصدوم شدن ستاره هایش است، فوتبال ایران بارها در تشخیص و درمان آسیب دیدگی ها هم ناتوان بوده. نمونه های كاملا واضحش هم مجتبی جباری و محرم نویدكیا هستند كه بارها و بارها مدت های مدید حاشیه نشین شده اند. جباری تا به حال دوبار رباط پاره كرده و نویدكیا هم به انواع و اقسام مصدومیت ها گرفتار شده. ظاهرا نه چارهای برای پیشگیری از مصدومیت های بعدی شان اندیشیده شده و نه مداوای قطعی برای آنها پیدا كرده اند. نمونه جالب دیگر احمدرضا عابد زاده است كه تازه در آلمان فهمیدند مشكل زانویش كجا است و 10 روز مانده به جام جهانی 98 زانوی او را به تیغ جراحان سپردند. همین چند نمونه نشان می دهد كه برای رسیدن به سطح اول فوتبال دنیا فقط به مربی بزرگ نیاز نیست، یك پشتوانه قوی هم نظیر تیم پزشكی میلان می خواهد تا بازیكنان را تا حدود زیادی «ضد ضربه» كند و كیفیت آنها را در زمین افزایش دهد. تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 73]