واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: پاکدامنی یا ثروت؟!تنگدستى و پاكدامنى یا ثروت و زشتكارى
قال امیرالمومنین علی(علیهالسلام)«و الحرفته مع العفته خیر من الغنى مع الفجور(1)؛ كارگرى، همواره با پاكدامنى، بهتر از داشتن ثروتى است كه با گناهكارى به دست آمده باشد. شرح حدیث:بسیارى از ثروتمندان هستند، كه به خاطر داشتن مال و دارایى فراوان، ظاهرا همه گونه وسایل راحت و آسایش را در اختیار دارند. اما در حقیقت، آنها، نه تنها آسوده و راحت نیستند، و نه تنها در خوشى و خوشبختى به سر نمىبرد، بلكه روز و شب خود را، با رنج و اضطراب مىگذرانند، و عمرشان در دلهره و نگرانى طى میشود. زیرا بیشتر ثروتمندان، مال و دارایى خود را، از راه هاى حرام و آلوده به گناه، به دست آوردهاند. امام علی(علیهالسلام)، در جایى دیگر فرموده است: "هر جا ثروتى هنگفت انباشته شده باشد، حتما در كنار آن، حق پایمال شده گروهى از محرومان جامعه، دفن شده است." معنى این سخن آن است كه: كمتر ممكن است ثروتى پیدا شود كه تمام آن، از راه حلال بدست آمده باشد. بیشتر كسانى كه به ثروتهاى هنگفت مىرسند، حق مردم محروم و مستضعف را پایمال كرده و مال دیگران را خوردهاند یعنى از راههایى مانند دزدى، كم فروشی، گران فروشی، احتكار (انباركردن و مخفى كردن اجناس مورد نیاز مردم، و به وجود آوردن قحطى، و سپس فروختن آن اجناس به چند برابر قیمت)، یا خوردن مال افراد ضعیف، بیوه زنان، یتیمان و امثال آنها، و خیانت كردن به افراد ملت، به مال و دارایى رسیدهاند.امام علی علیه السلام می فرماید: هر جا ثروتى هنگفت انباشته شده باشد، حتما در كنار آن، حق پایمال شده گروهى از محرومان جامعه، دفن شده است." معنى این سخن آن است كه: كمتر ممكن است ثروتى پیدا شود كه تمام آن، از راه حلال بدست آمده باشد.چنین ثروتى، كه از راه هاى ناپاك و نادرست به دست آمده، آلوده به گناه است و كسى كه چنین ثروتى دارد، اگر هم در ظاهر، راحت و آسوده زندگى مىكند، در باطن، آرامش و آسایش ندارد و تمام ساعات روز و شبش، در وحشت و اضطراب مىگذرد. از یك طرف، ترس از خدا، و حساب و كتاب روز قیامت او را مىترساند و آرامشش را به هم میزند، و از طرف دیگر، دائما وحشت آن را دارد، كه مبادا مردم محروم و ستمدیده، راز دزدى و مال مردم خورى و خیانت او را بفهمند، و براى گرفتن حق خود، بر سرش بتازند و حكم عدالت اسلامى را، دربارهاش اجرا كنند. اما كسى كه كار كم در آمدى دارد، ولى با تقوا و پاكدامنى آن را انجام میدهد، و به خیانت و ظلم آلوده نمىشود، دل
راحت و فكر آسوده دارد، چنین كسى، چون درآمدش حلال و پاك است، حقى را پایمال نكرده و مال كسى را نخورده است، كمترین نگرانى و دلهره و وحشتى هم ندارد. اگر سفرهاش رنگین نیست ولى در عوض با وجدان پاك كابوسهاى وحشتآور و سبكبار بیدار مىشود، و خوشبختى واقعى را با تمام و جودش حس میكند. بخاطر همین است كه امام نیز، كار كم درآمد، ولى همواره با پاكدامنى را از ثروتى كه همواره با گناه باشد، بهتر شمردهاند. گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی1- نهج البلاغه، نامه/31 .پندهاى كوتاه از نهج البلاغه، هئیت تحریریه بنیاد نهجالبلاغه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 380]