محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831048530
اصلاح نگرش مردم نسبت به جانبازان زن
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: اصلاح نگرش مردم نسبت به جانبازان زن
جهت ایجاد هرگونه اصلاح در نگرشهای اجتماع در این زمینه باید موضوع را در مقوله كلی كم توانی مورد بررسی قرار داد و چنانچه تغییری مدنظر است باید به طور ریشه ای در این مقوله دنبال كرد. تنها كم توانایی فیزیكی دچار عارضه كم توانی نیستند كه آنها را به وضعیت و حالت استیگما (Stigma- داغ زده گی و یا وصله ناجور بودن) سوق می دهد بلكه كم توانی تجربه ای است كه هر كسی در مقطعی و یا مقاطعی از زندگی خود ممكن است آن را داشته باشد. افراد كم توان معمولاً خود را به صورت یك وصله ناجور می بیند و همین امر باعث مشكلات مهمی در سازگاری های روانی و اجتماعی آنان می گردد بخصوص زمانی كه این افراد در سنین بالاتر با دیدهای مردم بیشتر آشنا می شوند. البته تأثیر آسیب شناختی آن محدود به این گونه افراد نمی گردد بلكه این وضعیت آثار سوئی را بر روی خانواده های كم توان فیزیكی می گذارد: این خانواده ها فرزندان خود را به صورت افرادی خارج از نرم و یا حتی وصله ناجور می بینند (به خاطر نگرش منفی مردم و جامعه) و همواره سعی در پنهان كردن آنان از دید مردم و یا كمتر ظاهر شدن خود و این افراد در انظار عمومی می نمایند. اما از طرف جامعه ما نیز به خاطر پایین بودن شناخت در رابطه با كم توانی و داشتن نگرش منفی نسبت به این پدیده نباید مورد سرزنش قرار گیرد. در این صورت با این مشكل چگوه باید برخورد كرد؟ با دادن آموزش های لازم برای زنان جانباز كه دارای استعدادهای بیشتری هستند و گماردن آنان در شغل های مهم جامعه و داشتن تبلیغات لازم در این زمینه می توان گام مهمی در جهبت اصلاح نگرش مردم نسبت به این قشر وفادار به كشور و انقلاب برداشتآنچه باید در این مقوله با دقت مورد بررسی قرار گیرد تعریفی است كه در جوامع نسبت به كم توانی (Disability) وجود دارد. بسیاری از مردم در كشورها تعریف و شناخت درستی از كم توانی را دارا نیستند. آنان چنین افرادی را كم توان و یا ناتوان نسبت به خود می سنجند. در حقیقت خود را توانا دیده و این افراد را كاملاً مستثنی از جامعه و كم توان ملاحظه می كنند. در حالی كه واقعیت امر این است كه كم توانی و ناتوانی امری كاملاً نسبی است. هر كس در برهه ای از زمان و یا تمام طول زندگی خودش احساس كم توانی و ناتوانی را دارا است. یك فرد تحصیل كرده در مقابل یك نابغه احساس كم توانی ذهنی و یاهوشی را می كند. تمام انسانها در مقابل پیامبران و مردان الهی احساس كم توانی می كنند مقداری به كلمه معجزه توجه شود. معجزه یعنی آنچه پیامبر و ولی خدا در مقابل مردم انجام می دهد بطوریكه تمام آنان كه شاهد و ناظر آن هستند در حالت عجز و ناتوانی قرار می گیرند. پس همه ما در مقابل پیامبران و مردان خدا نوعی كم توانی را احساس می كنیم هر كسی در مقابل یك فرد بالاتر و برتر از خود احساس كم توانی را داراست. ما در مقابل یك ورزشكار ماهر احساس كم توانی فیزیكی داریم. اصلاً رقابت های اجتماعی كه به عنوان یك شالوده پویائی جامعه مد نظر است بر اساس احساس كم توانی و یا ناتوانی انسانها در عرصه رقابت شكل می گیرد. اگر كسی نسبت به فرد بالاتر از خود احساس كم توانی نكند در خود انگیزه رقابت با او را احساس نخواهد كرد. اگر همه خود را به طور یكسان توانمند ببینند رقابتی وجود نخواهد داشت زیرا كه رقابت مستلزم تحرك است و حركت در رابطه با هدفی مطرح می شود كه ما احساس می كنیم به آن نرسیده ایم. گذاشتن مرز مطلق بین افراد كم توان و افراد توانمند در عرصه اجتماعی امری كاملاً غیر منطقی و موهوم است و باعث ایجاد مشكلاتی برای زندگی اجتماعی افرادی می شود كه در جامعه موصوف به كم توانی جسمی شده اند. امروزه روانشناسان سعی در ترعیعف كم توانی به صورت امری كاملاً نسبی دارند (پروفسوریول Yule1980) به گونه ای كه همه افراد جامعه به نحوی درگیر نوعی كم توانی هستند. چنین تعریفی باعث می گردد كه افراد كم توان خود را كاملاً مجزا از جامعه نبینند و مرزهای موهوم در جهت ورود آنها به جامعه رنگ خود را كاملاً از دست بدهد. در پناه چنین تفكری روانشاناسان سعی در دیدن كم توانی به صورت یك رفتار را دارند كه می توان آن را تغییر داد (پروفسور جانسون 1996) چنانچه كم توانی نوعی رفتار باشد یا با شناسائی عوامل درگیر و تأثیرگذار بر آن می توان آن را شدت بخشید و یا كاهش داد لذا امید افراد را جهت اصلاح و مداخله درمانی در امر كم توانی افزایش می دهد و كم توانان را افرادی كاملاً جدا و تنها از جامعه معرفی نمی كند. این دیدگاه جدید در مقابل دیدگاه خطی است كه سازمان بهداشت جهانی ارائه می دهد كه كم توانی را نوعی نتیجه مستقیم نقص (Impairment) در ارگانیسم می داند در حالی كه دیدگاه پروفسور جانسون تأكید بر وجود عوامل متعدد و تأثیرگذار (تشدید كننده و یا كاهش دهنده) بین نقص و كم توانی دارد این عوامل در بسیاری موارد در اختیار فرد كم توان و معلول می باشد. در این مدل سعی در تألیف عوامل پزشكی و روانشناختی می شود. یك فرد كم توان فیزیكی تنها قربانی نقص فیزیكی خودش نیست بسیاری از عوامل قابل تغییر وجود دارد كه خارج از شعاع نقص فیزیكی در مقوله كم توانی تأثیر می گذارند. چنانچه این عوامل به خوبی شناسائی شوند می توان به عنوان یك رفتار اصلاحات فراوانی را انجام داد.چنانچه كم توانی نوعی رفتار باشد یا با شناسائی عوامل درگیر و تأثیرگذار بر آن می توان آن را شدت بخشید و یا كاهش داد لذا امید افراد را جهت اصلاح و مداخله درمانی در امر كم توانی افزایش می دهد و كم توانان را افرادی كاملاً جدا و تنها از جامعه معرفی نمی كند در اینجا سؤالی كه مطرح می شود این است كه چگونه می توان آحاد جامعه را به چنین نگرشی در رابطه با كم توانی جسمی رساند و بار منفی نگرش آنان را كاهش داد. به گونه ای كه مردم نسبتاً عادی تر با این افراد برخورد كنند: كمتر رفتار تحقیر گونه داشته باشند، كمتر این گونه افراد و یا خانواده هایشان را مسخره كرد و با نگاه تحقیرآمیز بنگرند كمتر زنان جانباز با رفتارهای آزاردهنده مواجه شوند در این زمینه می توان راهكارهای زیر را ارائه كرد: 1- قبل از هر اقدامی باید حركتی از طرف آموزش و پرورش در سطح جامعه صورت گیرد به گونه ای كه كودكان در سنین ابتدایی و راهنمایی چند درس از دروس مربوط به فارسی و تعلیمات اجتماعی خود را در رابطه با تعریف كم توانی جسمی با دیدگاه نسبی مطرح شده فراگیرد و كودكان متوجه نسبیت امر كم توانی گردند در این دروس باید به كودكان تمریناتی عینی و ساده شامل نوعی تفحص و بررسی در حال یك كم توان جسمی و یك جانباز داده و از آنها خواسته شود كه توانایی هایی را در یك فرد كم توان شناسایی نمایند و از طرف دیگر به كم توانایی های خود در مقابل كودكان آگاهی حاصل كنند. نتیجتاً متوجه وجود كم توانی را شناسایی نمایند و از طرف دیگر به كم توانایی های خود در مقابل كودكان آگاهی حاصل كنند. نتیجتاً متوجه وجود كم توانی در همه افراد گردند. 2- صدا و سیما و رسانه های گروهی باید تبلیغات مناسبی در جهت جا انداختن چنین تعریفی از كم توانی در جامعه داشته باشند تا هر چه بیشتر آحاد جامعه متوجه نسبی بودن امر كم توانی ذهنی و جسمی گردند. از طریق برنامه هایی در صدا و سیما باید موضوع رفتار بودن كم توانی به طور واضح در ذهن مردم جا بیفتد. اگر ما موفق شویم كه دیدگاه جدید (پروفسور جانسون) در یك رفتار ببینند و نه چیز دیگر گامی مهم در جهت اصلاح نگرش اجتماع برداشت ایم. 3- رهبران مذهبی و روحانیون محترم نقش مهمی در این رابطه دارند كه می توانند نگرش مردم را نسبت به كم توانی تغییر داده و بهبود بخشند. تحقیقات در كشورهای دیگر نشان می دهد كه رهبران و بزرگان جامعه می توانند نگرش مردم را نسبت به این امر بهبود بخشند. (Westbrooketal 1993) 4- توسط برنامه های درمانی باید زنان جانباز را نسبت به تعریف كم توانی آشنا نمود تا آن در مقابل رفتارهای آزاردهنده ناشی از جهالت بعضی از افراد جامعه بتوانند با جرأت فراوان واكنش نشان دهند. به نظر می رسد كه داشتن جلسات درمانی در سطح گروه در جهت افزایش رفتار جرأت آمیز زنان جانباز در مقابل رفتارهای آزاردهنده بسیار ضروری می باشد. به طوری كه زنان جانباز با آموزش جرأت آموزی (Assertive Training) قادر به برخورد همراه با اعتماد به نفس در موقعیت های آزاردهنده باشند. چنین برخوردهایی از موضع اعتماد به نفس بالا به نوبه خود در اصلاح نگرش مردم نقش به سزایی دارد. 5- تحقیقات نشان می دهد كه یك فردی كه دارای كم توانی فیزیكی است در رابطه با تعامل با دیگران چهار مرحله را می گذراند (kleck and strenta, 1980): 1- انتظار اینكه چگونه فرد عادی (غیر معمول) رفتار خواهد داشت. 2- این امر ممكن است منتهی به تغییر در رفتار فردی شود كه كم توان است. 3- این تغییر رفتار از طرف فرد كم توان واكنش و رفتار فرد عادی را اصلاح خواهد كرد. 4- هر نوع تغییر در رفتار فرد عادی به عنوان تأیید انتظارات فرد كم توان تلقی می شود و فرد كم توان چنین ملاحظه می نماید كه انتظار وی به درست بوده است. در این فرایند چنانچه فرد كم توان دارای اعتماد به نفس بالا و مهارتهای لازم درجهت ابراز خواسته های خود و رفتاری جرأت آمیز باشد چنین مراحلی نه تنها آسیب زا نیست بلكه باعث تغییر نگرش مردم و اطرافیان به طور مثبت نسبت به فرد كم توان خواهد شد این مراحل تأكید بر جرأت آموزی كه باعث تقویت اعتماد به نفس یك فرد جانباز می شود را دارد. صدا و سیما و رسانه های گروهی باید تبلیغات مناسبی در جهت جا انداختن چنین تعریفی از كم توانی در جامعه داشته باشند تا هر چه بیشتر آحاد جامعه متوجه نسبی بودن امر كم توانی ذهنی و جسمی گردند6- با دادن آموزش های لازم برای زنان جانباز كه دارای استعدادهای بیشتری هستند و گماردن آنان در شغل های مهم جامعه و داشتن تبلیغات لازم در این زمینه می توان گام مهمی در جهبت اصلاح نگرش مردم نسبت به این قشر وفادار به كشور و انقلاب برداشت. در این مورد انتصاب یك كم توان فیزیكی در انگلستان به عنوان وزیر آموزش و پرورش از طرف حزل كارگر انگلستان نمونه بسیار جالبی است كه توانسته نگرش مردم را نسبت به كم توانی و معلولیت تغییر زیادی دهد. 7- تحقیقات (Mc Conkey 1994) نشان می دهد كه تعامل گرم و خوشایند بین افراد كم توان و مردم عادی می تواند تغییرات مثبتی در نگرش مردم ایجاد كند. تحقیقات تأكید دارد كه كیفیت تعامل ها بسیار مهم تر از كمیت و تعداد تعامل هاست و چنانچه دارای شرایط و ویژگیهای ذیل باشند بسیار موفق تر خواهند بود. 1- اگر مردم در محل های عادی افراد كم توان را دیدار كنند به جای آنكه در محل خاص و یا مراكز چنین ملاقات ها و تعاملهایی انجام پذیرد. 2- مردم در فعالیتهای عملی با افراد كم توان مشاركت داشته باشند و هر دو گروه كم توانان و مردم عادی به طور عملی در فعالیتها سهیم باشند به جای آنكه مكالمه تنها بین آنها وجود داشته باشد در این زمینه پیشنهاد تشكیل كلوپهایی می شود كه زنان جانباز در كنار زنان غیر جانباز از عامه مردم درگیر انجام فعالیتهایی شوند. 3- در مراحل اولیه تماس باید تعامل های مردم با افراد معلول با درجه معلولیت پائین باشد و سپس این تماسها را به جانبازان با درجه جانبازی بیشتر تسری داد. 4- حضور یك میانجی كه اشخاص كم توان را خوب بشناسد می تواند در معرفی اشخاص جانباز نقش بسزایی داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد كه چنانچه مردم عادی بدون هیچ گونه پیش معرفی باید شامل آشنایی دادن مردم به علائق و زمینه های فعالیتهای آنان باشد. 5- ترتیب دادن جلسات ملاقات با گروههای كوچك بسیار مرجع نسبت به گروههای بزرگتر است زیرا كه افراد در گروههای كوچكتر احساس راحتی بیشتری دارند. 6- ملاقاتها باید با توجه به همتا بودن افراد از لحاظ خصوصیات سنی- محلی- زبانی- جغرافیایی و تحصیلاتی باشد. 7- اطلاعات داده شده به مردم باید تأكید بر توانمندی های شخصی یكر فرد جانباز داشته باشد به جای آنكه بر كم توانی های وی اشاره كند. برای مثال در معرفی یك جانباز باید گفت خانم فرهمندی یك بافنده ماهر با درجه جانبازی 70% است. موارد ذیل باعث ایجاد نگرش منفی نسبت به جانبازان خواهد شد. الف- چنانچه افراد جانباز رفتارهای غیر معمول و خشم آلود یا ضد اجتماعی در طول جلسات ملاقات با مردم عادی نشان دهند. ب- ملاقاتها بطور غیر منتظره و بدون هیچگونه آمادگی قبلی صورت گیرد. ج- ملاقاتها با گروههای بزرگ جانبازان و با انواع مختلف كم توانی ها صورت گیرد. به نظر می رسد با این راهكارها بتوان زندگی را برعده كثیری از زنان جانباز و خانواده هایشان كه از وضعیت و حالت استیگما (وصله ناجور) به شدت رنج می برند كمی شیرین تر نمود، شیرینی كه ناشی از شكسته شدن مرزهای موهوم می باشد. زیرا كه ما انسانها با چنین مرزهای موهوم بسیاری اوقات تلخی هایی برای خود و دیگران ایجاد می كنیم. دكتر سید جلال یونسی منابع : دفتر امور زنان سازمان امور جانبازان: گزارش از اولین همایش سنگربانان صبور (جانبازان زن)، تهران، پژوهشكده مهندسی و علوم پزشكی جانبازان، 1382
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 179]
-
گوناگون
پربازدیدترینها