تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 26 شهریور 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):حيا زينت اسلام است.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

وکیل کرج

خرید تیشرت مردانه

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ابزار دقیق

خرید ریبون

موسسه خیریه

خرید سی پی کالاف

واردات از چین

دستگاه تصفیه آب صنعتی

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

خرید نهال سیب سبز

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

دیوار سبز

irspeedy

درج اگهی ویژه

ماشین سازان

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

شات آف ولو

تله بخار

شیر برقی گاز

شیر برقی گاز

خرید کتاب رمان انگلیسی

زانوبند زاپیامکس

بهترین کف کاذب چوبی

پاد یکبار مصرف

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1816052983




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

خاطرات‌صوفیا و لئو تولستوی


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: خاطرات‌صوفيا و لئو تولستويپس از انتشار نسخه انگليسي خاطرات «صوفيا تولستوي»
خاطرات‌صوفيا و لئو تولستوي
لئو تولستوي از خانه‌اش در ياسنايا پولي‌يانا بيرون زد. 82 سال داشت و ديگر نمي‌توانست زندگي با زن‌اش، صوفيا را تحمل کند. همسري که 48 سال با او زندگي کرده بود. صوفيا وقتي خبر رفتن شوهرش را شنيد، خودش را پرت کرد داخل درياچه شهر اما دو فرزندش او را نجات دادند. تا پنج روز بعد هيچ چيز نخورد و ننوشيد و وقتي شنيد شوهرش در ايستگاه راه‌آهني در 80 مايلي خانه‌اش در حال مرگ است، سوار قطار شد و به آن جا رفت اما درها را به روي خود بسته يافت. چهار روز «با عذاب و رنج» پشت درهاي بسته به انتظار نشست تا آنکه در نهايت زماني که شوهرش داشت آخرين نفس‌اش را در ساعت شش صبح روز هفتم نوامبر (نود و نهمين سالمرگ تولستوي بود) مي‌کشيد، توانست او را ببيند. ما از تمام اين وقايع خبر داريم، چرا که صوفيا دفتر خاطرات روزانه‌اي داشت و در اين دفترچه دليل آخرين دعواي او با «لو نيک»، نامي که صوفيا لئو تولستوي را به آن مي‌خواند، نيز آمده، دعوايي که بر سر يک دفتر خاطرات روزانه ديگر بوده، دفترخاطرات خود تولستوي که آن را از صوفيا مخفي مي‌کرد. اين دفترهاي خاطرات يکي از پل‌هاي ارتباطي بين اين زن و شوهر بوده‌اند، کتي پورتر، مترجم کتاب نيز در مقدمه خود آورده که اين دو نفر اين دفترچه‌ها را سياه مي‌کردند تا شايد ديگري آنها را بخواند.  نخستين دعواي آنها که در آستانه ازدواج‌شان در سال 1862 رخ داد، نيز به همين دفترهاي روزانه باز مي‌گردد: تولستوي مي‌خواست دفتر خاطرات‌اش را به تازه عروس 18 ساله‌اش نشان دهد، دفتري که مملو بود از تجربه‌هاي عجيب و غريب او در زندگي‌اش پيش از صوفيا. صوفيا هم که فکر مي‌کرد شوهرش مردي «کاملا پاک و معصوم» است به وحشت افتاده و بناي جيغ و داد گذاشته بود، در يادداشت‌هاي روزانه‌اش مي‌نويسد: «زندگي قبلي شوهرم آنقدر زننده و ناخوشايند است که فکر نمي‌کنم هيچ وقت بتوانم آن را بپذيرم.» زندگي زناشويي لئو و صوفيا پس از آن گرفتار بلا شد، صوفيا حالش از گذشته شوهرش به هم مي‌خورد و مدام از «زندگي دروني پيچيده او» در هراس بود. دفترهاي خاطرات روزانه صوفيا تولستوي نزديک به 100 سال پس از مرگ لئو تولستوي مجددا ترجمه و چاپ شده است. چاپ قبلي متعلق به سال 1985 بود و ترجمه خواندني نداشت. نخستين دعواي آنها که در آستانه ازدواج‌شان در سال 1862 رخ داد، نيز به همين دفترهاي روزانه باز مي‌گردد: تولستوي مي‌خواست دفتر خاطرات‌اش را به تازه عروس 18 ساله‌اش نشان دهد، دفتري که مملو بود از تجربه‌هاي عجيب و غريب او در زندگي‌اش پيش از صوفيا.زماني که تولستوي داشت به‌سرعت در رمان‌ها و فلسفه‌بافي‌هايش غرق مي‌شد، صوفيا آرام آرام مثل يک کشتي بي‌سکان در جهان دروني خويش مي‌چرخيد و به در و ديوار مي‌زد. او از زن‌هاي نويسندگان معروف نبود که با ميل و اشتياق تسليم خودشيفتگي همسرش شود، از آن دسته زنان دفترچه خاطرات‌نويس هم نبود که خشم‌اش را فرو بخورد و از زيبايي موجود در رنج لذت ببرد. هفته‌ها مانده به ازدواج‌اش با لئو مي‌نويسد: «زندگي کردن با او وحشتناک است»، در آخرين تابستان آنها با هم، پيش از آنکه لئو خانه را ترک کند، صوفيا باز هم مي‌نويسد: «امکان ندارد که بتوان به اين شکل به زندگي ادامه داد.» خاطرات صوفيا نزديک به نيم ميليون کلمه است، در طول 57 سال تولد 13 فرزند او را در برمي‌گيرد و مرگ چهارتايشان را در کودکي و نيز زحمات فراوان‌اش بر نسخه چاپي «جنگ و صلح»، نحوه آفرينش «آنا کارنينا»، بحران‌هاي روحي و رواني همسرش و اما در کنار تمامي اينها وحشت مداوم از دست دادن عشق «لو نيک». «اين ترس‌ها... در تمام طول زندگي‌ام در من باقي ماندند.» «صوفيا برس» دختر يکي از دوستان تولستوي بود و تولستوي با ديدن او از خود بي‌خود شده بود.
خاطرات‌صوفيا و لئو تولستوي
پيش از آنکه پيشنهاد ازدواج بدهد در دفتر خاطرات روزانه‌اش نوشته: « آنقدر دوست‌اش دارم که هرگز فکر نمي‌کردم بشود کسي را تا اين حد دوست داشت.» « اگر وضع همين‌طور ادامه پيدا کند، خودم را مي‌کشم» و البته خدا براي جهان ادبيات خواست و تولستوي خودش را نکشت و آنها چند هفته بعد ازدواج کردند. خانواده تولستوي به چشم فاميل و دوستان‌شان زوج «مرد متنفر از زن/ زن عاشق مرد» بودند و تا به امروز هم تاريخ با اين عقيده مخالفتي نشان نداده. در حالي که چرت‌کوف به صوفيا گفته بود، اگر چنين زني مي‌داشت با تفنگ خودش را مي‌کشت و گورکي در او ميلي بيمارگونه و شديد يافته بود به اينکه مدام بر نقش بي‌چون‌وچراي خودش در زندگي شوهرش تاکيد کند، ربکا وست (از مطرح‌ترين زنان قرن بيستم، از پيشروان فمنيسم، روزنامه‌نگار و منتقد ادبي) تولستوي را هيولايي توصيف کرده که جهان تحقيرش کرده است. دوريس لسينگ نيز که پيشگفتاري عاري از جذابيت بر اين نسخه جديد و ارزشمند نوشته، هيچ کار مفيدي در جهت بهتر شناساندن پويايي خاص تولستوي نمي‌کند. ساده‌لوحي است اگر صوفيا را قرباني نبوغ شوهرش بدانيم. دفتر خاطرات روزانه او نشان مي‌دهد که او خودش داستان‌سرايي فوق‌العاده بوده است و با آنکه خودش را قهرماني تراژيک جا زده اما مي‌بينيم که در کل کتاب ملکه تمام داستان‌هاست. به نظر مي‌رسد مشکل صوفيا همان مشکل رايج در روابط است، اينکه فرد نياز به فضاي بيشتري دارد. او در گوشه تنگ و تاري از منظره عظيم يک نويسنده کبير روس زندگي مي‌کرد. زماني که بحران‌هاي انقلابي در اطراف‌اش مي‌غريدند، مي‌نويسد، «لو نيک امروز حمام کرد»، زماني که لئو مغروق «وجود دروني درخلسه‌اش» است، مي‌خواهد «مردم بگويند که چقدر من زيبايم.» همان گونه که خود تولستوي مي‌گويد: «انسان از ميان زلزله، مرض‌هاي همه‌گير، وحشت بيماري و تمام رنج‌هاي روحي به بقا ادامه خواهد داد اما تراژدي مملو از رنج‌اش، هميشه تراژدي زن بوده، هست و خواهد بود.»  سميرا قرايي  تنظيم:بخش ادبيات تبيان





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 123]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


فرهنگ و هنر

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن