تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833541900
شمايل نگاري كلاسيك در پازل صدا
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: شمايل نگاري كلاسيك در پازل صدا
صداها، آخرين ساخته موتمن كه در جشنواره بيست و هفتم فجر با استقبال خوبي از طرف منتقدان و تماشاگران روبه‌رو شد، فيلمي است با داستان‌هايي موازي كه شيوه روايتي خاص و كمتر تجربه شده دارد و قطعا در صورت اكران صحيح و تبليغات مناسب مي‌توانست به فروش قابل‌قبولي دست پيدا كند. همان طور كه فيلم شب‌هاي روشن ساخته قبلي همين كارگردان چند سال پيش توانست علي‌رغم مضمون خاص و سنگين خود حدود 4 ماه موقعيت خود را روي پرده نمايش حفظ كند و به فروش قابل‌قبولي دست يابد. صداها با اين كه در زمينه روايت و داستانگويي فيلمي تجربهگرا و هنجارشكن به شمار ميآيد، اما با توجه به داستان پركشش و بازيگران مشهور پرتعداد خود، اين قابليت را دارد كه تماشاگر عادي سينما را جذب كند. گروه بازيگران صداها با نام‌هاي مشهوري چون رضا كيانيان، رويا نونهالي، پگاه آهنگراني، طناز طباطبايي، نازنين فراهاني و آتيلا پسياني چيزي از كستينگ بهترين فيلم‌هاي اين روزها كم ندارد. بخصوص اين كه داستان فيلم طوري طراحي شده كه به تمام شخصيت‌هاي فيلم فرصت داده مي‌شود خودشان را به تماشاگر بشناسانند و از گوشه‌هاي پنهان روحياتشان پرده بردارند. به اين ترتيب بازيگران فيلم نيز در طول داستان به نوبت در مركز توجه قرار مي‌گيرند و هيچ كدام در حد شخصيت فرعي و حاشيه‌اي باقي نمي‌مانند كه اين خود از امتيازات فيلمنامه صداهاست.به گزارش جام جم ، روايت در فيلمنامه صداها عنصر مهمي است. تقريبا نقطه مركزي درام صداها را روايت و شيوه بازگو كردن داستان تشكيل مي‌دهد. در سينماي ايران كه همواره در زمينه روايت مشكلات جدي داشته است تجربه مؤتمن در صداها مي‌تواند از لحاظ طراحي بافت دراماتيك يك فيلم سينمايي اتفاق مهمي ارزيابي شود. فيلمنامه بر پايه مكان و موقعيت‌هاي مكاني استوار شده و عنصر پيونددهنده اجزاي داستان، حضور آدم‌ها در مكان وقوع ماجراهاست. داستان يا در واقع داستان‌هاي فيلم در يك خانه آپارتماني شهري مي‌گذرد كه در هر طبقه‌اش يك يا چند شخصيت زندگي مي‌كنند و در طول فيلم ماجراهايي براي اين شخصيت‌ها اتفاق مي‌افتد. اين الگوي ساختاري يعني حضور شخصيت‌هاي متعدد در يك لوكيشن ثابت بارها در سينما و تلويزيون تكرار شده و نمونه‌هاي دم‌دستش در حافظه تصويري خودمان مي‌تواند سريال‌هاي خانه سبز و همسايه‌ها و فيلم سينمايي تحسين‌شده اجاره‌نشين‌ها (داريوش مهرجويي) باشد؛ اما آنچه صداها را از آثار مشابه متمايز مي‌كند، نه الگوي ساختاري درام بلكه شيوه روايت داستان و ابزارهاي روايي مبتكرانه‌اي است كه براي داستانگويي به كار مي‌گيرد. سرنوشت آدم‌هاي ساكن در واحدهاي مختلف اين آپارتمان بدون آن كه در ظاهر قرابتي ميانشان باشد به يكديگر گره‌خورده است. روايت داستان، ساختاري پازل‌وار و پيشرونده دارد. هر يك از بخش‌هاي فيلم در حقيقت قسمتي از پازل داستان را كامل مي‌كنند و يك قطعه به قطعات پيشين مي‌افزايد. اين ساختار پازل‌وار در تناسب كامل با درونمايه تعليق قرار دارد كه عنصر محوري فيلمنامه صداها محسوب مي‌شود. تعليق در ايجاد فضاي معمايي روايت نقش چشمگيري دارد. صداها فيلم تعليق است نه غافلگيري و از ابتداي تاريخ سينما اين دو شيوه داستانگويي (تعليق و غافلگيري) همواره در رقابت بوده‌اند تا عنوان جذاب‌ترين شيوه روايت را به خود اختصاص دهند. فيلم‌هاي هيچكاك شاخص‌ترين نمونه‌هاي تعليق در روايت و البته تعليق در نمايش بصري هستند و نمونه‌هاي غافلگيري نيز از فيلم‌هاي معمايي تا هارورها را در برمي‌گيرد. در فيلم صداها، ميزان تعليق و موفقيت فيلمنامه در خلق موقعيت‌هاي معلق به اندازه كافي جذابيت ايجاد مي‌كنند كه تماشاگر جذب داستان شود. داستان با برش‌هاي متعدد و پريدن از نقطه‌اي به نقطه ديگر، در عين منقطع بودن و چندپارگي از انسجام و وحدت روايي لازم نيز برخوردار است. فيلم ساختاري چندپاره دارد، اما آشفته و گسيخته نيست.صداها، آخرين ساخته موتمن كه در جشنواره بيست و هفتم فجر با استقبال خوبي از طرف منتقدان و تماشاگران روبه‌رو شد، فيلمي است با داستان‌هايي موازي كه شيوه روايتي خاص و كمتر تجربه شده دارد و قطعا در صورت اكران صحيح و تبليغات مناسب مي‌توانست به فروش قابل‌قبولي دست پيدا كند. شخصيت‌پردازي و طراحي كاراكتر براي فيلمنامه‌اي از نوع صداها عنصري ضروري و حياتي شمرده مي‌شود. كارگردان صداها در عين تمركز روي پيام اخلاقي و نتيجه‌گيري مضموني از اهميت طراحي صحيح شخصيت‌هاي داستان نيز غافل نشده و شخصيت‌هايي زنده و با روح را خلق كرده كه بار اصلي كشمكش‌هاي درام را به دوش مي‌كشند. شخصيت دختر معتاد با بازي طناز طباطبايي و اتفاقاتي كه اطراف او مي‌افتد تماشاگر را در حال و هواي كاراكترهاي شمايل‌واري فرو مي‌برد كه بازيگران زن سينما از شخصيت معتاد ارائه كرده‌اند. فريماه فرجامي در تيغ و ابريشم، باران كوثري در خون‌بازي و پانته‌آ بهرام در سريال مسافر، شمايلي از زن معتاد نمايش داده‌اند كه در حافظه تماشاگر ايراني ثبت شده و نامتغير به نظر مي‌رسد. بازي طباطبايي در صداها به‌نوعي در امتداد همان شمايل‌نگاري كلاسيك با جزييات شخصيت‌پردازانه و مولفه‌هاي دروني است كه اتفاقا براي مخاطب باورپذير و آشناست. رضا كيانيان و رويا نونهالي نيز بهترين بازي‌هاي خود را در صداها به نمايش گذاشته‌اند. بازي پرتنش و اكت‌هاي متعدد كيانيان در كنار بازي متكي بر نگاه و ميميك نونهالي بسيار تاثيرگذار و روان از آب درآمده‌اند. كيانيان در اين فيلم نقش نامزد رويا نونهالي را بازي مي‌كند كه در نهايت به دست شخصيتي كه پسياني نقشش را بازي مي‌كند كشته مي‌شود. سايه اين قتل و سنگيني فضا پس از ماجراي قتل روي تمام فيلم افتاده و بر تيرگي حال و هواي دروني اثر افزوده است. بافت درهم پيچيده و چندلايه داستان ممكن بود اين خطر را براي فيلم ايجاد كند كه داستان رفته‌رفته دچار بي‌نظمي و ازهم‌گسيختگي شود. ولي كارگرداني منسجم و ماهرانه صداها اجازه نمي‌دهد ذهن تماشاگر به گسست و آشفتگي گرفتار شود و تمركز ذهني او براي دنبال كردن سير پيچيده و منقطع داستان از ميان برود.
صداها با اين كه در زمينه روايت و داستانگويي فيلمي تجربهگرا و هنجارشكن است اما اين قابليت را دارد كه تماشاگر عادي سينما را جذب كندموتمن در مقام كارگرداني باتجربه و مسلط، با وجود شناختي كه از سليقه مخاطب عام دارد دست به خطري بزرگ زده و صداها را به محملي براي آزمودن تكنيك‌ها و شيوه‌هاي نو تبديل كرده است. نوآوري در صداها به ابتكارات روايي محدود نمي‌شود، بلكه در ساختار بصري و فرمي فيلم نيز استفاده از زواياي ابتكاري دوربين و قاب‌بندي به شيوه مدرن جزو نوآوري‌هاي بصري فيلم محسوب مي‌شود. عنوان‌بندي فيلم به صورت صوتي و تقريبا بدون استفاده از تصوير انجام شده است، يعني صدايي روي پرده اسامي بازيگران و عوامل فيلم را مي‌خواند كه اين شيوه خود به يك نوآوري در فرم تبديل شده است. همچنين جسارت كارگردان در چينش ميزانسن‌ها و معنادار كردن حركات دوربين با تغيير در زوايا و نقطه ديد قابل ستايش است. صداها جزو معدود فيلم‌هاي ايراني است كه در آن فرم و ساختار بصري پابه‌پاي مضمون داستان تغيير لحن و حتي تغيير كاركرد مي‌دهد و به عنصري تاكيدي براي پر رنگ كردن دلالت‌هاي مفهومي فيلم ارتقا مي‌يابد.محروميت از نوعي ديگرقضيه اكران فيلم‌هاي فرهنگي و فيلم‌هاي هنر و تجربه هم براي خودش حكايتي شده است. هرچند سال يك بار، وقتي صداي اعتراض سينماگران مستقل و تجربهگرا بلند مي‌شود و از اكران نشدن فيلم‌هايشان گلايه مي‌كنند، مديران سينمايي و سياستگذاران فرهنگي اعلام مي‌كنند بزودي طرحي براي حمايت از فيلم‌هاي فرهنگي به راه خواهد افتاد تا فيلم‌هاي ارزشمند سينماي فرهنگي بتوانند به اندازه لياقت و پتانسيل جذب مخاطب‌شان روي پرده نمايش داده شوند. بعد هم، پس از گذر از كش‌وقوس‌هاي فراوان، طرحي مثل طرح اكران آسمان باز براي مدتي كوتاه عملياتي مي‌شود كه هدفش اكران فيلم‌هاي مخاطب خاص در چند سالن و در سئانس‌هاي محدود تعريف شده است. ناگفته پيداست اين‌گونه طرح‌هاي غيرمداوم و كم‌دامنه در درازمدت محكوم به شكست هستند. همان‌طور كه طرح آسمان باز پس از آن شروع پرقدرت با قدمگاه (محمدمهدي عسكرپور) كم‌كم به سراشيبي زوال افتاد و طوري شد كه هم سينماگران ناراضي بودند، هم سينماداران و هم مديران. يعني به عبارت ديگر هم سيخ سوخت و هم كباب!شخصيت دختر معتاد با بازي طناز طباطبايي و اتفاقاتي كه اطراف او مي‌افتد تماشاگر را در حال و هواي كاراكترهاي شمايل‌واري فرو مي‌برد كه بازيگران زن سينما از شخصيت معتاد ارائه كرده‌اند. فريماه فرجامي در تيغ و ابريشم، باران كوثري در خون‌بازي و پانته‌آ بهرام در سريال مسافر، شمايلي از زن معتاد نمايش داده‌اند كه در حافظه تماشاگر ايراني ثبت شده و نامتغير به نظر مي‌رسد. شكي نيست كه سينماي ما در مجموعه اكران هر ساله خود به گستره متنوعي از فيلم‌هاي سينمايي در ژانرها و سبك‌هاي مختلف نياز دارد كه فيلم‌هاي فرهنگي نيز جزو همين گستره محسوب مي‌شوند. در سال‌هاي گذشته با توجه به حجم بالاي توليد فيلم‌هاي فرهنگي و تجربهگرا اين نياز به قدري محسوس بوده است كه مديران سينمايي نمي‌توانند از كنار اين نياز بدون اعتنا عبور كنند. پس از آن كه در يكي دو سال گذشته نيمي از فيلم‌هاي مجوزدار و بدون مشكل توليد شده رنگ پرده را نديدند و در گيرودار مناسبات پيچيده اكران از نمايش آبرومند و منطقي محروم شدند، مديران سينمايي به اين نتيجه رسيدند كه بايد دوباره طرحي براي اكران فيلم‌هاي فرهنگي در نظر بگيرند تا در قالب آن تعدادي از فيلم‌هاي ارزشمند سينماي هنر و تجربه و سينماي انديشه به نمايش دربيايند. طرح نگاهي ديگر در امتداد همين ديدگاه مديريتي طراحي و راهاندازي شد. قرار بود در اولين گام، اين طرح با نمايش 4 فيلم بلند سينمايي از دسته فيلم‌هاي فرهنگي آغاز به كار كند كه اين فيلم‌ها عبارت بودند از حيران (شاليزه عارف‌پور)، خانه روشن (وحيد موساييان)، استشهادي براي خدا (عليرضا اميني) و صداها (فرزاد موتمن). از اين ميان، حيران و استشهادي براي خدا به دلايلي معلوم و قابل‌پيش‌بيني از چرخه اكران خارج شدند و نمايش صداها و خانه روشن با آن وضعيت يك در ميان سئانس‌ها و سالن‌هاي سينما مورد اعتراض شديد عوامل سازنده و صاحبان فيلم‌ها قرار گرفت تا جايي كه فرزاد مؤتمن، كارگردان قديمي سينماي ايران با صدور نامه يا در حقيقت بيانيه‌اي سرگشاده به اين وضعيت اكران اعتراض كرد و از مافياي اكران كه به فيلم‌هاي محتوايي و فرهنگي اجازه اكران مناسب و منطقي را نمي‌دهند، شكايت كرد.تنظيم براي تبيان : مسعود عجمي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 318]
-
گوناگون
پربازدیدترینها