واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
نداشتن آمادگی روحی کافی برای عمل جراحی سبب استرس های مداومی در کودک می شود که تنها با کمی صبر و ابتکار می توانید از ایجاد آن پیشگیری کنید. ● واکنش فرزندتان آینه رفتار شماست اگر با اطلاع از نیاز فرزندتان به جراحی غمبرک بزنید، بترسید یا به نحوی استرس تان را نشان دهید، فرزندتان هم می ترسد. گاهی پدر و مادرها به فرزندشان می گویند: «چیزی نیست عزیزم، سریع خوب می شی» اما صورت و حالت های بدن آنها این را نمی گوید. هر چقدر هم مشکل جدی است یادتان باشد که او به این عمل نیاز دارد و باید به عنوان والدین بتوانید در حضور فرزندتان خونسردی خود را حفظ کنید. ● بدترین کار ممکن بعضی پدر و مادرها برای اینکه فرزندشان هول نکند که قرار است در بیمارستان چه بشود و چه نشود، تا روز عمل کوچک ترین اطلاعاتی به او نمی دهند و روز عمل دست فرزندشان را می گیرند و به هوای رفتن به پارک یا مهد، او را راهی بیمارستان می کنند. بعضی ها هم فرزندشان را هنگامی که خواب است به بیمارستان می برند. این روش های اشتباه کوچک ترین سودی که برای کودک ندارد هیچ، او را دچار ترس هم می کند. محیط بیمارستان شلوغ است و استرس در چهره همه موج می زند و افراد بیمار و ناتوان هم به چشم می خورند. همه این موارد باعث می شوند کودک وحشت و تیم پزشکی را با دردسر مواجه کند. داد و فریادهای بی امان، گاز گرفتن و زدن پرستاران، پزشکان و خود والدین هم دلخراش است، هم اعصاب خرد کن. ترس از بیمارستان، جراحی و پزشکی ممکن است تا پایان عمر با چنین کودکانی عجین شود. ● عوارض ترس کودکانی که برای عمل جراحی دچار ترس و وحشت شدید می شوند طی هفته ها و ماه های بعد از عمل بهبود می یابند. اینها را باید به فرزندتان بگویید: بیهوشی باعث می شود که در طول جراحی درد نکشی. این جراحی به خاطر این نیست که تو دختر(پسر) بدی بودی. توی اتاق عمل یک عالمه آدم مراقب تو هستند پس اگر مساله ای برایت پیش اومد می تونی به دکتر یا پرستار بگی. اتاق عمل فقط یک اتاق است که یک تخت بلند دارد، همه چیز در آن سبز است و کلی آدم باسواد در آن هستند. دکتر ها و پرستارها کلاه و ماسک دارند که بهداشت رعایت شود. موقع جراحی تو خوابی و وقتی بیدار شوی کار دکترها تمام شده است. وقتی دوباره چشم هات رو باز کنی مامان و بابا بالای سرت هستن. ● شیرخواران و نوپایان اطلاعات این بچه ها خیلی محدود است. آنها هنوز حرف زدن را هم خوب بلد نیستند پس لازم نیست توضیح خیلی پیچیده ای به آنها بدهید. به عنوان نمونه اگر پای فرزندتان باید جراحی شود می توانید بگویید: « دکتر می خواد پاتو بهتر کنه». قبل از جراحی بچه ها کمی هول می کنند و پریشان می شوند زیرا به آنها آب و غذا نمی دهید. بیمارستان پر از غریبه است. برای همین باید دلگرمی کافی بدهید. آنها به راحتی از شما تاثیر می گیرند؛ پس سرآسیمه نشوید و استرستان را به کودک منتقل نکنید. اگر در مدت قبل از جراحی رفتار عادی و روحیه ای خوب داشته باشید، فرزندتان هم در آرامش به سر می برد. اگر فرزندتان برای غذا بی تابی می کند به زبان کودکانه بگویید که عوضش بعد از تمام شدن کار دکتر انواع سوپ ها را خواهد خورد. بعد از عمل هم باید انتظار پریشانی های فرزندتان را داشته باشید؛ درد جای زخم، گرسنگی، حس عجیب بعد از بیهوشی. خودتان را برای آرام کردن و دلگرمی بخشیدن به فرزندتان حاضر کنید. ● پیش دبستانی ها بچه های حدود ۵ تا ۶ ساله دیگر آنقدر تجربه و اطلاعات دارند که واقعا از عمل جراحی و مثلا نمونه بریده شدن شکم بترسند. ترس این کودکان به خاطر جدایی از پدر و مادرشان هم هست. آنها ممکن است از کسی شنیده باشند که اگر بری اتاق عمل برای مثال دستت را می برند بنابراین حتما به محض اطلاع از نیاز فرزندتان به جراحی مراقب باشید بچه های بزرگ تر یا بزرگ تر های بی ملاحظه از این حرف های بی اساس به او نزنند. خیلی منطقی، با آرامش و با محبت برای فرزندتان توضیح دهید که کلی پزشک مراقب او هستند. شما و همسرتان هم درست به اندازه یک اتاق با او فاصله خواهید داشت. او در تمام طول عمل خواب است و اگر دردی برایش پیش بیاید دکتر داروی مناسبی به او می دهد. حتما برای فرزندتان شیئی که به آن انس گرفته به عنوان نمونه بالش یا عروسک مورد علاقه اش را ببرید و برای اینکه قبل و بعد از جراحی احساس بدی در بیمارستان نکند برایش کتاب قصه بخوانید. ● دبستانی ها بچه های دبستانی به اندازه کافی سواد دارند که حتی خودشان هم در اینترنت یا کتاب درباره جراحی اطلاعات جمع کنند بنابراین باید توضیحات هوشمندانه ای به آنها بدهید. این بچه ها ممکن است ترس شان از جراحی را به شما نشان ندهند. باید به فرزندتان اطمینان دهید که روزانه هزاران نفر جراحی می شوند و یک پزشک بالای سر او ایستاده تا او را خواب نگاه دارد. او دردی نخواهد کشید و پزشک تمام تلاشش را می کند تا او سالم تر از همیشه پیش دوستانش برگردد. ممکن است فرزندتان بترسد که شما او را بین آن همه غریبه تنها می گذارید و قرار است در اتاق عمل اعضای بدن او را ببرند. به او اطمینان دهید که تمام مدت پشت در اتاق عمل هستید و اگر هم داخل نمی روید تنها به این خاطر است که پزشکان و پرستاران بتوانند با دقت کارشان را انجام دهند. بعد از عمل حتما سعی کنید از دوستان فرزندتان یا فامیل بخواهید برای ملاقات او بیایند. برای او هدیه ای تهیه کنید و نوازش ها و بوسه هایتان را از او دریغ نکنید. روزنامه سلامت پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 248]