تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805711183
نگاه موزه ای مسئولان، آفت موسیقی مقامی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نگاه موزه اي مسئولان، آفت موسيقي مقامي
موضوعي که بيش از هر چيز ديگر باعث رنجش بسياري از دوستداران موسيقي محلي و هنرمندان اين عرصه شده است نگاه ابزاري برخي از مسئولان و برگزار کنندگان جشنواره ها به اين نوع موسيقي است. به گزارش خبرنگار مهر اواسط مرداد ماه امسال عاشيق حسن اسکندري براي شرکت در يک جشنواره موسيقي محلي ميهمان شهروندان همداني بود؛ اجراي عاشيق حسن به دليل کهولت سن آن صلابت و طراوت سال هاي جواني را نداشت اما سخنان سوزناکش در باره آفت هاي موسيقي مقامي و نواحي قابل تامل ود.اين هنرمند آذري تا حدود سه ساعت و نيم پس از اجرايش در سرماي ارتفاعات تله کابين گنجنامه(دشت ميشان) منتظر بود تا مسئولان برگزاري او و گروهش را به محلي که قرار بوده شب را در آنجا اقامت کنند راهنمايي کنند. خود عاشيق حسن معتقد است "تا زماني که نگاه موزه اي و ابزاري نسبت به هنرمندان محلي و مقامي وجود دارد استفاده اي جز استفاده ابزاري نيز از هنرمندان اين عرصه نخواهد شد و براي تغيير اين نوع رفتار بايد نوع نگاه مسئولان تغيير کند." در حاشيه اين جشنواره و در حالي که پيرمرد دوست داشتني موسيقي آذربايجان در گوشه اي از دشت ميشان از سرما گز کرده بود گفتگويي با او انجام داده ايم که در ادامه مي خوانيد:* خبرگزاري مهر: در طول اجرا به نظر مي رسيد همان عاشيق حسن اسکندري هميشگي نيستيد؟عاشيق حسن اسکندري: بله ديدتان کاملا صحيح است؛ من اوايل سال 84 دچار سکته مغزي شدم و مورد عمل جراحي قرار گرفتم. از آن زمان به بعد دچار مشکلاتي شدم که اجراهايم را تحت تاثير قرار داد. علاوه بر آن ديگر سن و سالي از من گذشته است که ديگر اين کهولت سن اجازه نمي دهد ساعت ها بدون مشکل اجرا کنم.* در مورد اجراي امشب تان هم توضيح مي دهيد؟ در اين گونه برنامه ها معمولا مقام هاي شاد موسيقي را اجرا مي کنم؛ امشب هم ابتدا مقام شيرواني ، سپس مقام شکنجي و در آخر بخش کوتاهي از مقام کور اوغلي را به همراه گروه ام اجرا کرديم. هر چند که در مقام کور اغلي نياز هست خواننده آن را با صداي بلند اجرا کند و من بيمار بودم اما با اين حال مي توانستم آن را اجرا کنم . به هر حال مسئولان برگزاري جشنواره در هنگام اجرا اشاره کردند که بايد برنامه را کوتاه اجرا کنيم ما هم به همين مقدار اکتفا کرديم.مهمترين آرزويم اين است که انواع فرهنگ هاي ايراني متعلق به هر کجا که باشند اعم از کرد، لر، ترک، بلوچ و هر جاي ديگر اين سرزمين بتوانند جايگاه حقيقي خود را پيدا کنند وهنر ارزشمند ايراني از بين نرود. * حال و احوال موسيقي عاشقي آذربايجان را نسبت به دوران جواني خودتان چه طور مي بينيد؟ در دو مقطع زماني مختلف مي توان اين موضوع را تحليل کرد؛ اول اينکه در زمان قبل از انقلاب وضعيت موسيقي ما به لحاظ تعداد برنامه بسيار زياد بود اما داخل مردم اعتبار و هويت خوبي نداشتيم؛ مردم با چشم بدي به ما نگاه مي کرند و به ما مطرب مي گفتند. البته مطرب کلمه بدي نيست اما آن را با لحن بدي در مورد ما استفاده مي کردند. در آن زمان ما را به حال خودمان رها کرده بودند و جريان آب ما را به هر سمتي که مي خواست مي برد. منتهي يک نکته کليدي در آن موقع وجود داشت و آن اينکه ما اهالي موسيقي اصلا فرهنگ خودمان را نمي شناختيم. بعد از انقلاب اتفاقي که افتاد اين بود که ما جايگاه فرهنگ و هنر خودمان را بهتر شناختيم و به قيمت و ارزش معنوي هنر و هنرمند پي برديم. از نظر مادي نيز کنسرت ها و برنامه هاي داخلي و خارجي بسياري برگزار مي کرديم که به ما کمک مي کرد.اما با گذشت زمان اين وضعيت دوباره تغيير کرد و باز هم موسيقي ما افت کرد. يکي از دلايل اين افت آمدن ماهواره بود. البته ورود تکنولوژي بسيار خوب و خوشايند بوده و هست اما موسيقي مقامي مناطق مختلف ايران تحت تاثير ماهواره ضعيف شد. چرا که ورود تکنولوژي مصادف با کم توجهي مسئولان به موسيقي مقامي ايراني بود و آن اصالت موسيقي ما آرام آرام کم رنگ شد. جوان ها نيز تحت تاثير شبکه هاي ماهواره اي و اين نوع نگاه مسئولان، به موسيقي الکترونيک روي آوردند؛ حتي اين روزها ديگر در عروسي ها هم از خواننده ها و نوازندگان مقامي کمتر دعوت مي شد و بسياري از ريش سفيدان اين نوع موسيقي ها خانه نشين شدند. * در دوره جواني شما مردم از موسيقي مقامي و محلي که امثال شما ارائه مي کرديد لذت مي بردند؟ بله بسيار هم لذت مي بردند اما همان طور که گفتم ما خودمان جايگاه موسيقي خودمان را به درستي نمي شناختيم. بعد از انقلاب اين جايگاه با شرکت در جشنواره هاي داخلي و خارجي بيشتر برايمان روشن شد. الان هم به نظرم بعد از يک دوره افول کمي اقبال جوان ها به موسيقي مقامي محلي و همچنين موسيقي سنتي بيشتر شده است. اما اين فقط در مورد جوان هايي است که براي ياد گيري اشتياق دارند اگر دولت و مسئولان نگاه شان را اصلاح نکنند و آنها را مورد حمايت قرار ندهند همه اين استعدادها دوباره از بين مي رود. منظور من از حمايت براي مثال بهتر کردن شرايط برگزاري کنسرت براي اهالي موسيقي است.من اين را اولا بگويم که اگر اين روال ادامه پيدا کند وضعيت موسيقي سنتي و اصيل و مقامي و محلي ايران واقعا روز به روز بدتر و بدتر خواهد شد. مگر اينکه نوع نگاه به اين موسيقي عوض شود. تا زماني که نگاه موزه اي و ابزاري نسبت به هنرمندان محلي و مقامي وجود دارد استفاده اي جز استفاده ابزاري نيز از هنرمندان اين عرصه نخواهد شد و براي تغيير اين نوع رفتار بايد نوع نگاه مسئولان تغيير کند.* زنده بودن موسيقي مقامي به ارتباط مستقيم آن با مردم و زندگي آنها بستگي دارد. براي مثال در عروسي، عزا، مراسم مذهبي، جشن هاي برداشت محصوي و بسياري موارد ديگر از اين دست؛ الان فکر نمي کنيد اين ارتباط قطع شده باشد؟ الان يک عده اي آمده اند با سازهاي الکترونيک جاي ما را گرفته اند. در روستاها هم همين اتفاق افتاده و هم چيز دست جوان ها افتاده است. مردم هم نمي توانند آنگونه که بايد و شايد از موسيقي حمايت کنند. من موسيقي الکترونيک را نفي نمي کنم و معتقدم که بايد همه نوع موسيقي وجود داشته باشد. اما اعتقاد دارم زماني وضعيت ما مناسب خواهد بود که تمامي فرهنگ خودمان را از بين نبريم. به هر حال همين فاکتورها هستند که هويت يک منطقه، شهر و يا کشور را مي سازند؛ اگر اين المان هاي فرهنگي را از بين ببريم دچار بحران هويت مي شويم کما اينکه در حال حاضر نيز شاهد چنين موضوعي هستيم.* با اين شرايط ديگر جوان ها رقبتي براي فراگيري موسيقي مقامي دارند؟ بله همين نوازنده بالابان که امشب همراه گروه ما روي صحنه آمد بسيار جوان است. نوازندگي بالابان در برابر نوازندگي کمانچه و ويولن و تار بسيار سخت تر است. اگر علاقه و عشق نباشد که اين جوان ها نمي آيند اين همه سختي ها را به جان بخرند. منتهي بخشي از اين موضوع نيز به نوع نگاه مسئولان و کارکرد آنها باز مي گردد. * شما مي گوييد که بايد براي موسيقي مقامي امکاناتي فراهم شود؛ از طرف ديگر مي گوييد اقبال جوان ها به موسيقي مقامي بد نيست؛ در مجموع وضعيت موسيقي عاشقي آذربايجان نگران کننده است يا نه؟ بله نگران کننده است. من اين را اولا بگويم که اگر اين روال ادامه پيدا کند وضعيت موسيقي سنتي و اصيل و مقامي و محلي ايران واقعا روز به روز بدتر و بدتر خواهد شد. مگر اينکه نوع نگاه به اين موسيقي عوض شود. تا زماني که نگاه موزه اي و ابزاري نسبت به هنرمندان محلي و مقامي وجود دارد استفاده اي جز استفاده ابزاري نيز از هنرمندان اين عرصه نخواهد شد و براي تغيير اين نوع رفتار بايد نوع نگاه مسئولان تغيير کند. وقتي هنرمند را دعوت مي کنند صدا و سيما ولي ساز او را نشان نمي دهند ساير دوستان موسيقيدان نيز گلايه مي کنند که چرا چنين برخوردي انجام مي شود. اينها رفتارهاي دوگانه است.اگر شما مي بينيد که هنوز موسيقي مقامي در ايران وجود دارد فقط و فقط به خاطر حمايت مردم است؛ مگر مردم چقدر مي توانند حمايت کنند. اين راهش نيست. اصل راهش اين است که دولت قبل از اينکه کار از کار بگذرد يک بازنگري در مورد موسيقي مقامي انجام دهد.* مهمترين آرزوي عاشيق حسن اسکندري چيست؟مهمترين آرزويم اين است که انواع فرهنگ هاي ايراني متعلق به هر کجا که باشند اعم از کرد، لر، ترک، بلوچ و هر جاي ديگر اين سرزمين بتوانند جايگاه حقيقي خود را پيدا کنند وهنر ارزشمند ايراني از بين نرود. تنظيم براي تبيان : مسعود عجمي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 378]
-
گوناگون
پربازدیدترینها