تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805810697
نقدی بر دیدگاه علی مطهری در باب لیبرال خواندن دولت احمدی نژاد
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: نقدی بر دیدگاه علی مطهری در باب لیبرال خواندن دولت احمدی نژاد طنین منفی این دو واژه در فضای فکری – سیاسی جامعه ایرات تا به حدی بود که فی المثل جریان روشنفکری دینی با محوریت دکتر سروش، که عمیقاً متاثر از لیبرالیسم و مروج سکولاریسم سیاسی بود، تمایلی نداشت که خود را به عنوان یک جریان فکری – سیاسی لیبرال ِ قائل به سکولاریسم سیاسی معرفی کند عصرایران ؛ هومان دوراندیش - علی مطهری یکی از منتقدین دولت محمود احمدی نژاد است ؛ مطهری دولت محمود احمدی نژاد را دولتی غیراصولگرا می داند و در اثبات این ادعای خود دو دلیل اساسی اقامه می کند: نخست اینکه دولت احمدی نژاد پایبندی چندانی به شرع و شریعت ندارد و سیاستهای فرهنگی اش در ادامه سیاستهای فرهنگی دولت خاتمی قابل ارزیابی است و دوم اینکه دولت احمدی نژاد اعتقادی به آزادی اندیشه آزادی بیان ندارد و عملکردش در راستای انسداد فضای سیاسی کشور است. دموکراسی خواهان جامعه ایران احتمالاً با انتقاد دوم مطهری به دولت احمدی نژاد موافقند و انتقاد اول وی را رد می کنند. از نظر نیروهای اصلاح طلب، سیاستهای فرهنگی احمدی نژاد به هیچ وجه در طول سیاستهای فرهنگی خاتمی قرار نمی گیرد؛ زیرا خاتمی و نیروهای سیاسی حامی اش، قرائتی لیبرال – دموکراتیک از اسلام داشتند ولی احمدی نژاد و اطرافیانش قرائتی به کلی غیرلیبرال از اسلام دارند. گفتمان احمدی نژاد مبتنی بر مفاهیم لیبرال نیست. در کلام احمدی نژاد البته گاهی از مفاهیم لیبرال همچون آزادی و حقوق بشر و دموکراسی برای مناقشه با دولتمردان غربی استفاده می شود ولی مفاهیم لیبرال در این گفتمان اصالت ندارند. اگر از خود احمدی نژاد و اطرافیان وی نیز در این باره سئوال شود، قطعاً هیچ یک از آنها مدعی نیستند که بنای گفتمانی شان مبتنی بر مواد و مصالح آموزه های لیبرالیستی است. اما چرا علی مطهری معتقد است که احمدی نژاد و اطرافیانش لیبرال اند؟ احتمالاً به همان دلیل پیشگفته؛ یعنی مطهری معتقد است که دولت احمدی نژاد چندان در قید و بند شریعت نیست و به همین دلیل می توان آن را دولتی لیبرال قلمداد کرد. اما آیا این دلیل، دلیلی کافی در تایید آن مدعاست؟ به نظر می رسد که پاسخ کاملاً منفی است؛ زیرا لیبرالیسم صرفاً وجه سلبی ندارد بلکه وجوه ایجابی فراوان نیز دارد. فرض کنیم که دولت احمدی نژاد اساساً کلیه سیاستگذاریهای اجتماعی – فرهنگی خود را بی توجه به آموزه های دینی شکل می دهد ( فرضی که قطعاً نادرست است )؛ حتی ار این گونه هم باشد، باز نمی توان دولت وی را از این حیث دولتی لیبرال نامید، چرا که در بسیاری از کشورهای کمونیستی سابق و نیز کشورهای غیرکمونیستی کنونی، سیاستهای اجتماعی و فرهنگی صبغه دینی نداشتند و ندارند ولی به این اعتبار نمی توان دولتهای حاکم در این کشورها را دولتهایی لیبرال دانست. سیاستگذاریهای لیبرال برآمده از مفروضات لیبرالیستی است و مفروضات لیبرالیستی نیز ریشه در پذیرش مبانی مدرنیته دارد. آیا علی مطهری این نکات بدیهی را نمی داند که احمدی نژاد و دولت وی را به لیبرال بودن متهم می کند؟! پاسخ این سئوال را البته خود علی مطهری باید بدهد ولی به نظر می رسد که مطهری در انتقاد از احمدی نژاد از همان رویه نادرستی استفاده می کند که در سالهای پس از انقلاب در جامعه ایران باب شده است. پس از پیروزی انقلاب 57 و تفوق نیروهای حامی اسلام سیاسی در ایران، لیبرالیسم به نوعی ناسزای سیاسی بدل شد. اگر در سالهای پیش از انقلاب، مارکسیستها از جایگاهی خارج از ساختار قدرت و در شرایط عدم برخورداری از رسانه های رسمی، لیبرالیسم را به مثابه یک توهین سیاسی به کار می بردند و بسیاری از نیروهای غیر لیبرال را به دلیل مواضع ضد مارکسیستی شان لیبرال می نامیدند، در سالهای پس از انقلاب، این رویه رسمیت یافت و تریبونهای اصلی حکومت، که چیزی جز رسانه های فراگیر کشور نبودند،برچسب لیبرال بودن را بر پیشانی بسیاری از غیر لیبرالها می چسباندند و از این طریق مخالفان خود را به گوشه سکوت هدایت می کردند. البته تا اواخر دهه 60 کمونیسم و سرمایه داری فحشهای اصلی و رایج در ادبیات نیروهای سیاسی کشور بودند. جناح راست جناح چپ را را طرفدار کمونیست می دانست و جناح چپ نیز جناح راست را طرفدار سرمایه داری. در دهه 70، پس از فروپاشی بلوک شرق و کمرنگ شدن تقابل سرمایه داری – کمونیسم، به تدریج لیبرالیسم و سکولاریسم به ناسزاهای سیاسی ای بدل شدند که رسانه های رسمی و غیررسمی، آنها را پیاپی نثار مخالفان خود می کردند. طنین منفی این دو واژه در فضای فکری – سیاسی جامعه ایرات تا به حدی بود که فی المثل جریان روشنفکری دینی با محوریت دکتر سروش، که عمیقاً متاثر از لیبرالیسم و مروج سکولاریسم سیاسی بود، تمایلی نداشت که خود را به عنوان یک جریان فکری – سیاسی لیبرال ِ قائل به سکولاریسم سیاسی معرفی کند. اما پس از پیروزی محمد خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری سال 76 و تغییر محسوس فضای سیاسی – فرهنگی جامعه، واژه لیبرالیسم ( و تا حدی نیز سکولاریسم ) بار معنایی منفی خود را از دوش انداخت و رنگ و آهنگی خوشایند نزد بسیاری از اقشار تحصیلکرده جامعه ایران پیدا کرد. با رشد طبقه متوسط جدید و گسترش ارتباطات جهانی و ورود عمیق و گسترده آموزه ها و کنشهای آزادیخواهانه مدرن در جامعه ایران، امروز دیگر نمی توان لیبرالیسم را به مثابه یک ناسزای فکری – سیاسی در این کشور به کار برد. لیبرال قلمداد کردن احمدی نژاد، یا مبتنی بر لیبرالیسم ناشناسی است و یا برآمده از روشی نادرست و نخ نما شده در نقد افراد و گروههای مخالف. اگر علی مطهری، احمدی نژاد را به دلیل پاره ای آسان گیری های شخصی در حوزه احکام و اعمال شرعی لیبرال بداند، احمدی نژاد نیز می تواند مطهری را به دلیل دفاع نسبی اش از آزادی بیان مخالفان، لیبرال قلمداد کند! اگر علی مطهری بگوید آزادی بیان در دین اسلام وجود دارد و دفاع از آزادی بیان دال بر لیبرال بودن من نیست، احمدی نژاد نیز می تواند بگوید که تساهل و تسامح و یا حضور زنان در جامعه اموری هستند که مورد توصیه اسلام است و بنابراین دفاع از حضور زنها در ورزشگاهها و یا مخالفت با سخت گیری های متشرعانه با جوانان، هیچ یک خارج از دایره اسلام قرار ندارند. به علاوه اگر مصلحت نظام اسلامی بالاترین مصلحت باشد، احمدی نژاد می تواند این دلیل را نیز اقامه کند سخت گیری در قبال پوشش زنان و جوانانی که با مشارکت سیاسی گسترده خود به نظام اسلامی مشروعیت بین المللی و مقبولیت داخلی می بخشند و در سی سال گذشته همواره در بزنگاههای سخت در صحنه حاضر بوده اند، عملی است بر خلاف مصلحت نظام اسلامی و نه تنها غیرعقلانی که غیرشرعی نیز محسوب می شود. باری از مجموع این نکات می توان به این نتیجه رسید که لیبرالیسم قبایی است که نه بر پیکره دولت دهم راست می آید و نه بر پیکر منتقدان اصولگرای این دولت. اصولگرایان منتقد سیاستهای دولت نهم باید بدانند که این دولت را با انگ لیبرال بودن نمی توان از میدان به در کرد. دولت احمدی نژاد دولت بازرگان نیست که برچسب لیبرالیسم بر او بچسبد. به علاوه ایران سال 88 هم ایران سال 58 نیست که لیبرالیسم را پلید بیانگارد و آن را همچون ناسزایی بشنود و توصیه به نابودی و امحاء آن را به کار بندد. کافی است که نگاهی به مطالبات مردمی که جنبش سبز را تشکیل داده اند بیاندازیم تا دریابیم که مطالبات لیبرالیستی و دموکراتیک تا کجا در میان بخش عظیمی از مردم ایران ریشه دوانیده است. نباید از یاد ببریم که این جنبش در تداوم جنبش دوم خرداد قرار دارد و گفتمان جنبش دوم خرداد نیز " گفتمان دموکراسی " بود. گفتمان " سنت گرایی ایدئولوژیک " در ایران امروز دیگر سکه رایج به کلی مطلق در بازار اندیشه و سیاست نیست. احمدی نژاد و علی مطهری هر دو متعلق به این گفتمان هستند ولو که در تفسیر و تقریر آن دچار اختلاف باشند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]
-
گوناگون
پربازدیدترینها