واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: افول پدرخواندگی در مجلس هشتم آیا باهنر، لاریجانی و یا توکلی از ترکیب کابینه و اندک بودن سهمشان در این کابینه ناراضی هستند؟ رجا نيوز در مطلبي با عنوان "کابینه متفاوت دهم و افول پدرخواندگی در مجلس هشتم "نوشت:کابینه دهم پس از هفته ها گمانه زنی، رای زنی و حواشی مخصوص به خود، سرانجام به مجلس هشتم معرفی شد و این مجلس نیز پس از 33 ساعت بررسی به اکثریت قریب به اتفاق آن رأی اعتماد داد.اما همزمان با معرفی این کابینه و دفاع احمدینژاد از آن، مجلس شاهد اتفاقات جالب و کم سابقه ای بود که حکایت از متفاوت بودن این کابینه داشت.هنگامی که پس از سخنان ابتدایی احمدینژاد در دفاع از کابینه اش همگان منتظر بودند تا ببینند کدام نمایندگان مجلس به عنوان "مخالفین" کابینه دهم لب به سخن خواهد گشود، این مخالفان را جز باهنر، توکلی و مطهری نیافتند، و این همه اتفاق عجیب و جالب معرفی کابینه دهم به مجلس هشتم بود.و این سوالی بود که بلافاصله و با دیدن این نام ها در صف مخالفین آشکار کابینه به ذهن متبادر شد که مگر کابینه دهم چه خصوصیتی داشت که باهنر را که از او به عنوان "مرد سایه مجلس" یاد می شد، وادار کرد تا پس از بیش از 20 سال نمایندگی مجلس، این بار نه از زبان نمایندگان هماهنگ با خود -که دوستداران باهنر تعداد آن را در مجلس بیش از 150 نفر معرفی می کنندـ بلکه از زبان خود به مخالفت با آن بپردازد. و یا احمد توکلی را که یارانش او را موثر بر 100 رأی در مجلس می دانند به پشت تریبون مخالفت با کابینه دهم کشاند؟و بهراستی مگر کابینه دوم احمدینژاد چه خصوصیتی داشت که علی لاریجانی را واداشت تا برای مهیا کردن زمینه مخالف خوانی علی مطهری، احمد توکلی و هم پیمان سیاسیاش محمدرضا باهنر؛ اینچنین از کنار تذکرات چندباره و یکسان نمایندگان مبنی بر خارج از موضوع بودن سخنان این افراد با بی توجهی بگذرد؟آیا باهنر، لاریجانی و یا توکلی از ترکیب کابینه و اندک بودن سهمشان در این کابینه ناراضی هستند؟ اما ترکیب کابینه نیز از حضور تعداد قابل توجه وزرای نزدیک به آنها حکایت دارد.آیا اختلافات سیاسی با احمدینژاد آنها را اینگونه آشکارا به مخالف خوانی با کابینه او واداشته است تا تریبون مجلس را بهترین محمل برای رساندن این مخالفت به وی بدانند؟ اما رفتار سیاسی باهنر و توکلی و حتی لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری، موضع آنها را برای هر ناآگاه به سیاست هم روشن کرد چه رسد به سیاستمدار با کیاستی چون احمدینژاد!پس بهراستی راز این مخالف خوانی آشکار چیست؟ به نظر می رسد باید راز این مخالف خوانی آشکار را در سخنان این مخالفان جستجو کرد.باهنر در مطلع کلامش با ادبیاتی مخصوص به خود از مشورت نکردن احمدینژاد با "مجلس" گلایه می کند، احمد توکلی از معرفی وزرا در صدا وسیما و نماز جمعه توسط احمدینژاد گلایه مند است و صادقانه می گوید: "چه اشكالي داشت وقتي رئيسجمهور قصد امر بيسابقه معرفي وزير زن را دارد پيشتر با "مجلسيان" به شور ميپرداخت." لاریجانی در سخنرانی خود در جمع تشکل سیاسی باهنر از مشورت نکردن احمدینژاد با مجلس می گوید و در نهایت توکلی دولت را به "کوتاه نیامدن اینبار مجلس" تهدید می کند، غافل از آنکه هنگامی نماینده ای در پاسخ به احمد توکلی فریاد می زند "مگر همه مجلس شما هستید؟"، این فریاد "احسنت" سایر نمایندگان است که در صحن مجلس طنین انداز می شود و این همان پاسخی است که احمدینژاد هم در دفاع پایانی خود آنرا به زبان می آورد: "بعضيها نبايد مشورت را فقط در گفتگوي انحصاري با خودشان بدانند و اگر آن كار انجام نشد، دولت را متهم كنند."و اینک شاید بهراحتی بتوان راز مخالف خوانی آشکار "پدر خواندگان مجلس" را در واکنش به معرفی کابینه دهم درک کرد: هراس از کم رونقی سکه تأثیرگذاری بر رای دیگر نمایندگان!کابینه دهم با عدد خوب و قابل توجهی رأی اعتماد خود را از مجلس هشتم گرفت، هرچند 3 وزیر خود را از دست داد و هر چند که همچنان پیرامون میزان توانمندی برخی وزرای دولت دهم ابهامات و انقلتهای جدی وجود دارد، اما حتی اگر کابینه دوم احمدینژاد این رای اعتماد را هم از مجلس نمی گرفت، کابینه دهم این ویژگی را داشته است تا نقش پدر خواندگان دایمی مجلس را به گونهای جدی به چالش بکشد و این جزیی از ماهیت حرکت سیاسی احمدینژاد در عرصه سیاسی کشور است که اینک دامنه آن به مجلس نیز رسیده است.احمدینژاد و یارانش در این 2 هفته با نمایندگان زیادی از مجلس پیرامون ترکیب کابینه گفتگو و مشورت کرده اند، ولی در میان این تعداد پرشمار نمایندگانی که مورد شور قرار گرفته اند، مردان در سایه مجلس و پدر خواندگان آن، هرگز جایگاه همیشگی خود را نیافته اند، تا بتوانند بر آن مبنا سهم خواهی های متداول و رایج در چندین سال اخیر را مدیریت کنند و این همه تفاوت عمده کابینه دهم با سایر کابینه هاست.احمدینژاد همچنانکه در عرصه سیاسی جامعه ایرانی در انتخابات به جای رای زنی با سران احزاب، با بدنه جامعه ارتباط برقرار کرد، در جریان معرفی کابینه دهم نیز کم توجه به پدر خواندگان، بدنه مجلس را مخاطب خود قرار داد، رویکردی که جایگاه چندین ساله عده ای از نمایندگان کهنه کار را که اینک و به واسطه رواج اخلاق " لابی گری و چانه زنی " در مجلس -به عنوان میراثی نامبارک از دوره سازندگی- برای خود صاحب کرسیهای دروغین هدایت و رهبری نمایندگان شده بودند، به چالش کشید و این ویژگی جدایی ناپذیر حرکت سیاسی احمدینژاد است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 351]