تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820659720
هنر دراماتيك و علم شخصيت شناسى
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: هنر دراماتيك و علم شخصيت شناسى
شخصيت شناسى به عنوان يكى از شاخه هاى علوم انسانى، اساسى ترين كار نمايشنامه نويسان و فيلمنامه نويسان و همچنين پيرو آن،كارگردانان تئاتر و سينما محسوب مى شود. هر چند كه منتقدان و ديگر فعالان اين رشته نيز بايد با اين علم به حد كفايت آشنا باشند. به طور مثال، طراحان گريم و لباس براى طراحى خود جهت پرداختن به يك كاراكتر يا شخصيت، بايد در ابتدا مشخصات آن شخصيت بشناسد و تحليل كند تا بتواند طرحى در خور ارائه نمايد. بازيگران نيز با توجه به شناختى كه خود از كاراكتر پيدا ميكنند و تحليل شخصيتى كه كارگردان به ايشان ارائه ميدهد، به ايفاى نقش مى پردازند. لذا اگر گفته شودعلم شخصيت شناسى، از پايه هاى هنردراماتيك است، بيراه گفته نشده است. شايد در ميان گفتگوهاى هر روزه عام، بنا به تجربيات فردى، هر كسى در حال تحليل شخصيت افراد پيرامون خود باشد اما وقتى صحبت از هنر حرفه اى است بايد از علم حرفه اى نيز بهره برد و به شخصيت شناسى نيز آنطور كه بايد، پرداخت. اساسى ترين كار نمايشنامه نويسان و فيلمنامه نويسان و همچنين پيرو آن،كارگردانان تئاتر و سينما محسوب مى شود.واژه شناسى شخصيتتعريف لغت شخصيت كه در زبان فرانسه « پرسوناليته » ? و در زبان انگلوساكسون «پرسوناليتى»? خوانده مى شود، ريشه در كلمه يونانى «پرسونا»? دارد. ريشه اين كلمه به نقاب يا ماسكى مى رسد كه در يونان قديم بازيگران به هنگام نمايش تئاتر آنرا به صورت خود مى زدند و از طريق آن نقش خود را كه در ارتباط با آن نقاب بود ارائه مى دادند. به مرور، معناى اين پوشش گسترده شد و نقشى كه بازيگران ايفا مى كردند را نيز در برگرفت. بنابراين، مفهوم اصلى و اوليه شخصيت، تصويرى ظاهرى و جامعى است كه براساس نقشى كه فرد در جامعه بازى مى كند، قرار دارد. يعنى در واقع، فرد به جامعه خود، شخصيتى را ارائه مى دهد كه جامعه براساس آن، او را ارزيابى مى كند. بايد متذكر شد كه «شخص» و «شخصيت» با يكديگر تفاوتهايى دارند. «شخص» واژه اى است كه يك فرد را با بسيارى از جزئيات شخصيش مشخص مى كند و «شخصيت» سازمان پويايى است كه با وحدت يابى مجموع نظام هاى بدنى و روانى در يك سازمان تحول مى يابد و پاسخ هاى فرد را به محرك هاى تجربه شده درونى و بيرونى تشكيل مى دهد. شخصيت حاصل تجربه است كه از عضويت فرد در جامعه متأثر گشته است. در لغت شخصيت، اين معنا مستتر است كه هر فرد، واحدى منحصر به فرد و به اصطلاح عوام «تك» است و هيچ شخص ديگرى را نميتوان يافت كه كاملا شبيه او باشد. با مطالعه شخصيت افراد، پژوهشگران مى توانند به خصوصياتى كه براساس آن، فردى از فرد ديگر متمايز مى گردد پى ببرند و همچنين به الگوى معينى از رفتار و شيوه تفكر كه نحوه سازگارى شخص با محيط است را تعيين كنند. «شخص» واژه اى است كه يك فرد را با بسيارى از جزئيات شخصيش مشخص مى كند و «شخصيت» سازمان پويايى است كه با وحدت يابى مجموع نظام هاى بدنى و روانى در يك سازمان تحول مى يابد و پاسخ هاى فرد را به محرك هاى تجربه شده درونى و بيرونى تشكيل مى دهد.نظريه هاى شخصيت وقتى زيگموند فرويد به عنوان اولين پژوهشگر و نظريه پرداز، علم روان شناسى عصر حاضر را بنيان نهاد،انقلابى در شناخت روانى آدمى ايجاد كرد. او شخصيت را چنين به جامعه شناساند: «شخصيت از نهاد (كه بخش كاملا ناخودآگاه روان است و از اصل لذت پيروى مى كند) تشكيل يافته و از خود (يا من كه كارگزار واقعيت است و مانند ميانجى فرد و واقعيت عمل مى كند) و فراخود (كه نماينده جامعه در روان است و جايگاهى براى وجدان است) ساخته شده». بعد از فرويد، نو فرويديان، از جمله آلفرد آدلر، كارن هورناى، اريك فروم و هرى استك ساليوان و ديگران تعاريفى از شخصيت دادند كه تأكيد كمترى بر مسأله بررسى ناهشيار داشت كه در شناخت شخصيت توسط فرويد مطرح شده بود. آنها مى گفتند كه: «شكل گيرى شخصيت بيشتر متأثر از مردمان جامعه و فرهنگ خود فرد است تا نيازهاى زيستى و همچنين قدرت كنترل ناهشيار كه توسط فرويد مطرح شده بود. حتى اينها بر اين عقيده بودند كه آدميان در برنامه ريزى ها و تصميم گيريهاى خود منطقى تر از آن عمل مى كنند كه فرويد مى پنداشت.» به واسطه همين نظرهاى مختلف تقسيم بندى هاى متفاوتى در مورد شخصيت صورت گرفته براى مثال از آن جمله، تقسيم بندى ژيل و زيگلر است كه دستوراتى را براى شناخت شخصيت مطرح كرده اند و شرح آن اين چنين است:
الف) بايد به تعايفى از شخصيت رسيد كه روى فرديت و يگانگى افراد تأكيد مى كند. در اين تعاريف شخصيت شامل خصوصياتى است كه افراد را از يكديگر متمايز مى كند، بنابراين تأكيد روى تفاوتهاى فردى است.ب) بايد تعاريفى كه برساختارها و سازه هاى درونى و فرضى تأكيد را مطرح كرد. در ضمن در اينگونه تعاريف، رفتارها، بخش كمى از تعريف را تشكيل مى دهند. به عبارت ديگر در اين مفاهيم شخصيت شامل انتزاعاتى است كه اين انتزاعات را رفتارهاى آشكار و مشاهدات رفتارى اخذ شده است. ج) تعاريفى كه روى تاريخچه زندگى و مراحل رشد تأكيد دارند. در اين ديدگاهها، شخصيت حاصل رويدادهاى درونى و بيرونى است. رويدادهاى درونى شامل آمادگى هاى ژنتيكى و بيولوژيكى و رويدادهاى بيرونى تجربيات اجتماعى و رويدادهاى محيطى است. د) تعاريفى كه روى الگوهاى رفتار تأكيد دارند. براى توضيح بايد گفت كه در اينگونه تعاريف فرض مى شود شخصيت به طور نسبى در طى زمان ثابت مى ماند و تداوم مى يابد. اين ثبات در الگوهاى رفتارى از مكانى به مكان ديگر و از زمانى به زمان ديگر ثابت باقى مى ماند. براى مثال اگر فردى رقابت جو است، اين حالت هم در طول زمان ثابت است. تقسيم بندى ديگرى كه مى توانيم در اينجا از آن ياد كنيم تقسيم بندى روانشناس معاصر و نظريه پرداز بزرگ هيلگارد است او نظريه هاى شخصيت را برحسب اين چهار مقوله تقسيم بندى مى كند: «صفات، يادگيرى اجتماعى، روانكاوى، پديدار شناسى.» و تقسيم بندى هاى ديگرى كه از حوصله اين بحث خارج است. رفتارها و عملكردهاى شخصيتبراى هر رفتارى علتى وجود دارد.همانطور كه انسان ها در بسيارى از خصوصيات فيزيكى با يكديگر متفاوت هستند در شخصيت و رفتار نيز مرتبط هستند. اعمال شخصيت واكنش هايى است در برابر محيط هاى و موقعيت هاى خاص اجتماعى، كه از شخص سر مى زند و همين عكس العمل ها بيانگر رفتار او است. در نظريه هاى رفتارگرايى اين نكته مطرح است كه انسان يك ارگانيزم است. ارگانيزمى كه داراى خزانه رفتارى بوده و اين خزانه رفتارى حاصل يادگيرى است. فرويد در اين مورد چنين مى گويد: « جنبه زيستى انسان انرژى يا تكانهاى را ايجاد ميكند كه عكس العمل يا هيجانى را براى بروز يك حس و رفتار در انسان ايجاد مى كند. او همچنين عقيده داشت غرايز نه تنها انرژى بلكه جهت رفتار را نيز تعيين مى كنند، فرويد غرايز را در اصل منبع انرژى براى رفتار در نظر مى گرفت و جهت رفتار را موضوع بعضى از اصول يادگيرى و شناخت مى دانست.» فرويد به غرايز انسانى اعتقاد داشته اما رفتارگرايان به لوح سفيد معتقد بودند ولى امروزه اعتقادت به اين است كه بروز رفتار بر اساس وراثت ژنتيكى به شخصيت ارث مى رسد و امروزه اين اعتقاد در بين روان شناسان بسيار توسعه يافته است. شايد در ميان گفتگوهاى هر روزه عام، بنا به تجربيات فردى، هر كسى در حال تحليل شخصيت افراد پيرامون خود باشد اما وقتى صحبت از هنر حرفه اى است بايد از علم حرفه اى نيز بهره برد و به شخصيت شناسى نيز آنطور كه بايد، پرداخت. هدف و شخصيتشناخت يك شخصيت مشروط به قابليت شناخت هدف اوست، در ضمن شخصيت بايد در وضعى باشد كه حركت زندگى اش و كنش هايش در ارتباط با اين هدف قرار گيرد. به همين دليل شخصيت بسته به اينكه در معرض تهديد باشد يا نه جهت گيرى هاى متفاوتى در محيط اتخاذ مى كند. بنابه نظريه هدف، اين هدف است كه باعث عمل مى شود. بر اساس اين نظريه، اهداف موجب تنش مى شوند و افراد براى كاهش تنش به سمت هدف مى روند. بنابراين به رفتار جهت و نيرو مى دهد. ريو معتقد است: «هدف هاى دشوار رفتار را نيرومند مى كنند، يعنى اينكه آنها تلاش و استقامت را بيشتر مى كنند. بازده تلاش مستقيما با ضروريات تكليف متناسب است. هدف ها به اين علت استقامت را بيشتر مى كنند كه تا رسيدن به هدف تلاش ادامه مى يابد. » پس شايد بتوان گفت كه اين انگيزه خواست هدف است كه شخص را به حركت وادار مى كند. هيلگارد نظرش در تكميل نظر فرانكن و ريو است او مى گويد: «اگر هدف دست نيافتنى باشد و موجب ناكامى شود اين امر موجب پرخاشگرى شخصيت و حمله اى از جانب او به مانع مى شود كه خواه جاندار و خواه بيجان باشد، ولى هميشه چنين نيست كه شخصيت بتواند مستقيما پرخاشگرى كند. هنگامى كه راه حمله به خاستگاه ناكامى بسته باشد ممكن است پرخاشگرى جابه جا شود، به اين معنا كه عمل پرخاشگرانه به جاى علت واقعى، متوجه شخص يا شى بى تقصير شود.منبع : ابرار تنظيم براي تبيان : مسعود رضا عجمي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 616]
-
گوناگون
پربازدیدترینها