واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: فاصله تدريس و تمرين را کوتاه کنيد
از ديدگاه روانشناسي، خيالپردازي جرياني رواني است که در آن تصور اشيا، حوادث و اتفاقات در زمان حال وجود ندارد و فرد ممکن است درباره حوادث و وقايعي که قرار است در آينده اتفاق بيفتد، غرق در رويا شود و در آينده زندگي کند. البته خيالپردازي در حد طبيعي و محدود نشاندهنده سلامت رواني است. خيالپردازي، زماني نابهنجار است که از حد طبيعي فراتر برود؛ به طوري که شخص از واقعيت دور شود و بر زمان حال تسلط نداشته باشد. در خيالپردازي بيش از اندازه، فاصله اي ميان زمان حال و آينده به وجود مي آيد و باعث اضطراب مي شود. يکي از دلايل که موجب اضطراب شخص مي شود، اين است که فرد درباره آينده و نقشهاي احتمالي که قرار است بعدها به عهده بگيرد، به خيالپردازي روي مي آورد. دلهره نسبت به مسووليت هاي احتمالي آينده باعث اضطراب مي شود و اين اضطراب به کاهش فعاليت هاي فرد مي انجامد که نظير آن را ميتوان در ميان بعضي از دانش آْموزان يافت. براي رها شدن از خيالپردازي و اضطراب و نگراني ناشي از آن،هر دانش آموز بايد، احساسات و تقاضاهاي غير واقعي خود را بشناسد و با توجه به توانايي هاي خود عمل کند و نسبت به آنچه در اطرافش مي گذرد، هشيار باشد و هشياري خود را از دست ندهد. نکته مهم توجه به زمان حال است؛ آينده هنوز نيامده است و نميتوان مستقيما در آن زندگي و فعاليت کرد؛ تنها در زمان حال است که مي توان کاري را انجام داد. دانش آموزان براي اين که به هدف خود، يعني تحصيل در دانشگاه دست يابد، بايد سلسله مراتبي را طي کند. براي مثال، دانش آموزي که علاقهمند است در يکي از رشته هاي فني و حرفه اي و يا کاردانش در دانشگاه ادامه تحصيل دهد، بايد ديپلم متوسطه داشته باشد و دانش آموزي که علاقه مند است در يکي از رشته هاي نظري ادامه تحصيل دهد، علاوه بر داشتن ديپلم بايد در دوره پيش دانشگاهي هم شرکت کند و اين دوره را هم با موفقيت به پايان برساند. براي اخذ ديپلم و گواهينامه پيش دانشگاهي نيز دانش آموز بايد در واحدهاي درسي سال اول، دوم و سوم متوسطه نمره قبولي کسب کند. پس براي ورود به دانشگاه، اين سلسله مراتب بايد طي شود. براي رسيدن به اين هدف، به جاي خيالپردازي بايد برنامه ريزي کرد. هدف از برنامه ريزي آن است که از انباشته شدن درسها جلوگيري شود و دانش آموزان از وقت و انرژي خود براي يادگيري مطالب درسي حداکثر استفاده را کند. با داشتن برنامه، احتمال رسيدن به اهداف مورد نظر بيشتر مي شود. چگونه برنامه ريزي کنيم؟ برنامه ريزي بايد با توجه به برنامه درسي مدرسه تهيه شود و بهتر است فاصله زماني ميان درسي که در مدرسه تدريس مي شود با مطالعه در خانه کم باشد. اين برنامه دو قسمت دارد: 1- تکرار و تمرين درسهاي همان روز که در مدرسه تدريس شده است.2- مطالعه و پيش مطالعه درسهاي روز بعد(فردا). برنامه ريزي براي دانش آموزان نوبت صبح: دانش آموزان پس از رسيدن به خانه و پس از استراحت، درسهايي را که همان روز در مدرسه تدريس شده است، تمرين و مرور مي کنند؛ ميان هر دو درس هم چند دقيقه استراحت مي کنند و بعد از تمرين درسها، نوبت به مطالعه و پيش مطالعه درسهاي روز بعد مي رسد. براي مثال، درسهايي که معلم قرار است از دانش آموزان بپرسد يا تمرين و تکاليفي که دانش آموزان بايد در منزل انجام دهند توصيه مي شود. اگر قرار است معلم درس جديد را تدريس کند، دانش آموز بايد آن درس را مطالعه کند تا ديد کلي نسبت به آن بيابد. استراحت ميان دو درس همان طور که قبلا گفته شد، لازم است؛ زيرا باعث ايجاد آرامش فکري و کمک به يادگيري مطالب درسي مي شود. برنامه ريزي براي دانش آموزان نوبت بعد از ظهر: دانش آموز نوبت بعد از ظهر پس از مراجعه به خانه و استراح ، درسهايي را که همان روز در کلاس تدريس شده است، تمرين و مرور مي کند و مطالعه درسهاي روز بعد را مي تواند به صبح فردا موکول کند که در خانه است. در هر دو نوبت، زمان اختصاص داده شده به هر درس مي تواند با توجه به توانمندي دانش آموز، کم يا زياد شود. مدت زمان استراحت ميان هر دو درس مي تواند کم يا زياد شود. به اين ترتيب برنامه قابليت انعطاف پذيري و اصلاح و تغيير خواهد داشت. برنامه نبايد پيچيده و سنگين باشد و لازم است با توجه به روحيه فرد تهيه و تنظيم شود. مي توان گفت بهترين برنامه ريز، خود دانش آموز است که با توجه به علاقه مندي و استعداد و آگاهي از نقاط قوت و ضعف خود، اقدام به تهيه برنامه کند و البته مي تواند از اعضاي خانواده و مشاور مدرسه هم کمک بخواهد. منبعمجيد خسرو شاهيانروزنامه جام جم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 280]