تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکتهای مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804567346
افغانستان، از دموکراسی انتخاباتی تا تروریسم وارداتی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > بهرامی، محمدرضا - سال جاری میلادی در افغانستان در شرایطی روزهای نه چندان طولانی خود تا پایان را سپری می کند که توام با اتفاقات مهمی در ارتباط با این کشور بوده است . محمدرضا بهرامی سال جاری میلادی در افغانستان در شرایطی روزهای نه چندان طولانی خود تا پایان را سپری می کند که توام با اتفاقات مهمی در ارتباط با این کشور بوده است. - بازنگری راهبرد آمریکا توسط مقامات این کشور که منجر به افزایش 37000 نیروی نظامی خارجی مشتمل بر 30000 نیروی نظامی آمریکائی و 7000 از سایر کشورهای عضو ناتو گردید و رقم نیروهای نظامی خارجی در این کشور بحران زده را از 150000 نفر بیشتر کرد . - برگزاری اجلاس بین المللی لندن با مشارکت کشورها و سازمانهای بین المللی ذیربط با هدف تسهیل مشکلات افغانستان . - برگزاری جرگه مشورتی صلح توسط دولت افغانستان با هدف جذب مخالفین مسلح. - برگزاری اجلاس بین المللی کابل با حضور کشورهای موثر جامعه بین الملل که می توان آنرا ادامه و تکمیل کننده اجلاس لندن تلقی نمود . - برگزاری دومین دور انتخابات پارلمانی و شوراهای استانی در افغانستان . -تشکیل شورای مصالحه ملی با حضور شخصیتهای برجسته افغانی و از جناحهای مختلف با هدف اعلامی دستیابی به توافق با گروههای شورشی . - برگزاری اجلاس سران ناتو در لیسبون پرتغال و تعیین جدول زمانی خروج نیروهای رزمی این سازمان از افغانستان تا 2014 ( قرار است نیروهای آموزشی و حمایتی باقی بمانند ) و همچنین راهبرد 10 ساله آتی این سازمان . - آغاز مجدد مذاکرات افغانستان و آمریکا بر سر انعقاد پیمان استراتژیک طولانی مدت . - امضا توافقنامه ترانزیت میان افغانستان و پاکستان که مهمترین توافقنامه در این زمینه در طول تاریخ روابط دوجانبه آنان می باشد . هر چند موارد مذکور به ظاهر نشان از اراده جامعه جهانی بویژه آمریکا و ناتو و همچنین دولت افغانستان برای دستیابی به پیشرفت در این کشوردارد اما واقعیتهای موجود که به بخشی از آنها در ذیل اشاره می شود متفاوت از آن چیزی است که در قالب خواستها و تمایلات مطرح می گردند : 1- تشدید عملیات نظامی نه تنها گروههای شورشی را محدود و ضعیف نساخته بلکه منجر به توسعه حوزه تحرک آنان گردیده و طالبان بعنوان عمده ترین گروه شورشی کماکان بر عدم هر گونه مذاکره و ورود به فرآیند صلح آمیز تاکید و خروج کلیه نیروهای خارجی را بعنوان پیش شرط مطرح می کنند . وزارت دفاع آمریکا ( پنتاگون ) در گزارش اخیر خود به گنگره این کشور که دوره ای شش ماهه در سال جاری را مورد مطالعه قرار داده تاکید می دارد وضعیت امنیتی علیرغم حضور نیروهای نظامی خارجی بهبود نیافته ، پیشرفت نیروهای ائتلاف محسوس نیست ، اکنون خشنونت در بالاترین سطح بوده و نسبت به سال 2007 حدود 300% و نسبت به سال 2009 حدود 70% افزایش داشته است( 1 ) . تصویر ذیل همچنین چگونگی حضور نیروهای شورشی را در افغانستان بر اساس منابع غربی نشان می دهد . این تصویر اگر چه ممکن است کمی اغراق آمیز تهیه شده باشد اما نمی تواند فاصله زیادی با واقعیتها داشته باشد . علاوه بر این گروه بین المللی بحران نیز در تازه ترین گزارش خود با توجه به راهبرد اخیر ناتو در واگذاری مسئولیتهای امنیتی به طرف افغانی تا سال 2014 ، اظهار می دارد که خروج نیروهای بین المللی منجر به سقوط دولت آقای کرزی خواهد شد و طالبان بخش اعظم افغانستان را در اختیار خواهند گرفت ( 2 ) . 2- نابودی القاعده که در واقع هدف اصلی محسوب می گردید نیز تحقق نیافت و این سازمان علیرغم ضرباتی که به آن وارد شد توانست با ایجاد تغییراتی در ساختار تشکیلاتی ، خود را حفظ و از ظرفیتهای موجود در مناطق قبایلی پاکستان برای توسعه ارتباطات خود در دیگر مناطق بهره گیرد . گزارش سفیر پیشین آمریکا در اسلام آباد که توسط ویکی لیکس منتشر شده بر این نکته تاکید می نماید که اکنون القاعده بیش از یک محیط امن را در پاکستان طلب می نماید (3 ) . 3- بی اعتمادی و شکاف میان آقای کرزی و غرب بویژه آمریکا افزایش یافته است . هر چند مفهوم این موضوع دوری این دو در کوتاه مدت از یکدیگر نمی باشد اما قاعدتا این موضوع بر رویکرد هر دو جانب تاثیر مستقیم دارد . انتقاد دائمی آقای کرزی بر نحوه عملیات نظامیان آمریکائی و کشاندن آن به سطح افکار عمومی افغانستان ، اختلاف طرفین بر سر ادامه کار شرکتهای امنیتی ، تحمیل شکل گیری پلیس محلی ( مشابه شوراهای بیداری در عراق ) علیرغم عدم تمایل آقای کرزی نمونه هائی از این بی اعتمادی و شکاف می باشند . علاوه بر این اختصاص صرفا 50% کمک کشورهای مختلف برای بازسازی افغانستان ازطریق بودجه این کشور از مهمترین درخواستهای دولت افغانستان در اجلاسهای لندن ( ژانویه 2010 ) و کابل ( جولای 2010 ) بود ، تکرار این درخواست در اجلاس سران ناتو در لیسبون ( نوامبر 2010 ) از سوی طرف افغانی بخوبی بی توجهی و بی اعتمادی کشورهای کمک کننده را نسبت به دولت افغانستان نشان می دهد . 4- انتخابات اخیر پارلمانی در افغانستان اگر چه فی نفسه پدیده مثبتی بود ، اما این سوال باقی است که آیا این انتخابات با وجود ابهام ناشی از موج گسترده تخلفات و تقلبات انتخاباتی می تواند به افزایش مشروعیت نظام و استحکام آن کمک نماید . این موضوع بویژه با توجه به مشارکت محدود پشتونها در آن از اهمیت بیشتری برخوردار گردیده است . حضور کم رنگ پشتونها در این انتخابات با هر انگیزه و دلیلی که صورت گرفته باشد برای گروههای شورشی امتیاز مثبتی محسوب می گردد . 5- راهبرد دولت آمریکا در افغانستان حتی در میان اعضا و حامیان این دولت نیز با تردیدهای جدی مواجه است . کارتر رئیس جمهور دمکرات سابق اخیرا با اشاره به اینکه سرنوشت هر کسی که به افغانستان تجاوز نموده شکست بوده اظهار می دارد آمریکا احتمالا جنگ را در افغانستان خواهد باخت ( 4 ) . همچنین نماینده ویژه آمریکا در امور افغانستان و پاکستان اظهار می دارد بازنگری راهبرد آمریکا در مورد افغانستان که پس از ماهها تلاش طاقت فرسا تهیه شد با سیاستی که نهایتا به اجرا گذاشته شد هماهنگی ندارد ( 5 ) . تصویر ارائه شده فوق هر چند ممکن است این تصور را تداعی کند که صرفا نیمه خالی لیوان مورد توجه قرار گرفته ، اما اگر حتی این چنین هم باشد بخشی از واقعیتهای موجود در افغانستان و آینده مبهم پیش روی مردم این کشور است . مدت زمان حضور نیروهای آمریکائی و ناتو و همچنین تعداد این نیروها در افغانستان و در مقایسه با نیروهای شوروی سابق بیشتر شده و در کنار آن همگرائی جامعه بین الملل اساسا قابل مقایسه با دهه 80 میلادی قرن گذشته که نیروهای شوروی در افغانستان حضور داشتند ، نمی باشد . اما نتیجه موجود چندان رضایت بخش و امیدوارکننده به نظر نمی رسد . بواقع افغانستان پدیده ای منحصر به فرد در میان بحرانهای موجود در جهان می تواند باشد . بحرانی به ظاهر ساده اما پیچیده و عمیق که خود منشا برخی از تحولات و چالشها با پیامدهائی منطقه ای و بین المللی گردید . در واکاوی چگونگی پیدایش این شرایط باید به نکات ذیل نیز توجه نمود : 1- تروریسم و افراط گرائی دو مفهوم با دو کارکرد می باشند . البته افراط گرائی می تواند تحت شرایطی به تروریسم منجر شود اما این موضوعی حتمی نبوده و به عوامل مختلفی از جمله نحوه برخورد با آن بستگی دارد . گروههای افراط گرائی در منطقه وجود دارند که به قدرت رسیدن آنها و یا مشارکتشان در قدرت موجب دوری و فاصله گرفتن حتی از رفتارهای افراط گرایانه شده است . از اشتباهات فاحش آمریکا و ناتو بویژه در سالهای اولیه عدم تمایز میان این دو و تاکید بر برخوردی یکسان با هر دو بود . 2- حضور نظامی آمریکا در افغانستان و عراق ذهنیت اشغالگری آمریکا را نزد مردم منطقه تقویت و موتور محرکه توسعه القاعده و گروههای همسو گردید . القاعده علیرغم تحت فشار بودن توانست علاوه بر افغانستان و پاکستان حضوری مشهود و سازمانی ابتدا در عراق و سپس در یمن و البته سومالی در چارچوب فعالیت الشباب پیدا کند . از این منظر شاید بتوان گفت که نیاز القاعده به طالبان در مقایسه با گذشته کاهش یافته است ، هر چند هنوز در مورد ماهیت روابط میان این دو نمی توان با صراحت قضاوت نمود . 3- سیاست برخی کشورهای عربی دوست و هم پیمان آمریکا نیز بعضا به توسعه افراط گرائی منجر شده است . به نظر می رسد سیاست آمریکا در تعدادی از این کشورها گروگان منافع خانوادگی و یا قبیله ای حکام آنجا گردیده و این حکام به بهانه مقابله با تندروی و البته با هزینه آمریکا مبادرت به سرکوب گروههای مخالف و خصوصا گروههای اسلامی می نمایند . نتیجه طبیعی این موضوع افزایش گرایش به حرکتهای تند بویژه در نسل جوان شده و موجی ایجاد خواهد نمود که می تواند مورد استفاده گروههای تروریستی و القاعده نیز قرار گیرد . 4- بن بست نظامی موجود در افغانستان به خوبی ناکامی ناتو را در مقابله با جنگهای نامتقارن نشان می دهد . این موضوع ناتو را با این واقعیت مواجه نموده که نبردهای کلاسیک و ارتشهای منظم نیستند که سرنوشت جنگها را همواره مشخص می سازند ، بلکه جنگهای نامتقارن با برخورداری از انعطاف پذیری در شیوه های مبارزه و و طولانی کردن زمان نبرد می توانند حتی ارتشهای بزرگ را زمینگیر نمایند . ناتو در اولین آزمون حضور در خارج از مرزهای سنتی خود با ناکامی مواجه شده و در واقع ایده تبدیل این سازمان به پلیس جهان به شکست انجامید . ظرفیت و آستانه تحمل کشورهای عضو این سازمان ( باستثنای آمریکا ) کمتر از آن است که بتوانند مدیریت چالشهای امنیتی جهان را بر عهده بگیرند . ادامه حضور ناتو با بازگشت به حدود تعریف شده سازمانی سابق خود و تقویت نقش مشاوره ای در حوزه های نظامی تضمین شده تر است . 5- نمی توان منکر این شد که پاکستان در حال حاضر مستعد ترین مکان برای گروههای افراطی و حتی القاعده است ،هر چند طالبان افغانی و القاعده را نمی توان سربازان تحت اختیار ارتش پاکستان و یا سازمان امنیت داخلی آن ( ISI ) محسوب نمود اما طبیعتا بیشترین نفوذ را بر آنان کماکان این نهاد دارا می باشد و بروز هر گونه اراده واقعی برای تحت فشار قرار دادن این گروهها نتیجه ای ماموس برای آمریکا ، ناتو و دولت افغانستان بدنبال خواهد داشت . الویت و تهدید اول امنیتی ارتش پاکستان بوضوح در مغایرت با آنچه رئیس جمهور و نخست وزیر فعلی این کشور معتقدند ، هند می باشد ، علاوه بر این توسعه تعاملات هند و آمریکا و حمایت آمریکا از افزایش نقش هند بر نگرانیهای ارتش پاکستان افزوده است . از این منظر اهمیت افغانستان و عدم نفوذ هند در آنجا برای ارتش پاکستان مشخص تر می شود . استفاده از پتانسیل گروههای تندروی اسلامی در مسیر اهداف تعریف شده منطقه ای مهمترین تاکتیک قابل استفاده از نظر ارتش پاکستان محسوب می شود . این تجربه ای موفق در دوران اشغال افغانستان توسط شوروی سابق بود و بعد از آن با جدیت بیشتری در مورد هند و افغانستان بکار گرفته شد و در دوره اخیر نیز کارآمدی خود را حتی در برابر ناتو و آمریکا نشان داده است . سیاست دوگانه پاکستان در ارتباط با نحوه برخورد با گروههای تروریستی و افراط گرا تا زمانی که نظامیان این کشور که ظاهرا درک دقیق تری از مفهوم سیاست و کاربرد آن دارند میدان دار واقعی امور سیاسی باشند تغییری نخواهد نمود . این سیاست تا کنون جواب داده و علیرغم تولید برخی مشکلات داخلی ، امتیازات لازم برای پاکستان را به همراه داشته است . 6- آمریکا با وضعیت خاصی در افغانستان مواجه بوده که بخش اعظم آن ناشی از سیاستهای خودش است ، امکان موفقیت نظامی عملا با توجه به اینکه هراس و نگرانی از قدرت نظامی این کشور نزد گروههای شورشی وجود ندارد و نتیجه ملموسی نیز بدست نیامده منتفی و باید پرونده را بسته شده تلقی نمود ، تمام کشورهای منطقه ( احتمالا باستثنای هند ) خواهان موفقیت آمریکا در افغانستان نمی باشند ، ظرفیتهای دولت افغانستان کمتر از آن است تا موفقیتهای اندک نظامی آمریکا را در مناطق مختلف با ارائه سیستم مناسب حکومتداری تکمیل و تثبیت نماید ، روحیه بی اعتمادی نسبت به آمریکا نه تنها در میان مردم افغانستان توسعه یافته بلکه در میان نخبگان پاکستان نیز رو به افزایش است ، خلا وجود متحد استراتژیک منطقه ای در مورد افغانستان سیاستهای آمریکا در این کشور را در تنگنا قرار داده است ( وضعیت پاکستان و الویتهایش مشخص است و در مورد عربستان نیز باید گفت که بواقع علاوه بر اختلاف نظر با آمریکا در مورد دولت فعلی پاکستان ، فاقد نفوذ تاثیر گذار لازم بر روی ارتش و یا دولت این کشور و یا حتی طالبان افغانی می باشد) . همچنین نظر سنجی اخیر روزنامه یو اس ای تودی و موسسه گالوپ که اختصاص به ارزیابی وضعیت آمریکا در ارتباط با جنگ افغانستان داشته به خوبی افزایش حساسیت افکار عمومی در این کشور را نسبت به تاثیر جنگ در افغانستان بر وضعیت آمریکا نشان می دهد ( 6 ) روحیه نیروهای نظامی این کشور ، وضعیت پیچیده منطقه و ادامه بحران مالی و اقتصادی جهان در سال آینده ( 7 ) امکان عبور از بحران افغانستان و در سایه قرار دادن آن را با تولید بحرانی بزرگتر در منطقه ضعیف ساخته است . آنچه در کلام آخر می توان به آن اشاره نمود این است که نتیجه بحران فعلی افغانستان بصورت آشکاری برای مردم این کشور که چندین دهه است با مشکلات آن مواجه می باشند حیاتی است ، ضمن اینکه اعتبار ناتو و آمریکا را نیز بصورتی مستقیم نشانه گرفته است . ادامه سیاستها و رفتار فعلی آمریکا در افغانستان و منطقه منجر به تقویت و توسعه گروههای تروریستی شده و امکان ایجاد فاصله میان این گروهها و حرکتهای افراط گرایانه را بشدت محدود نموده و بر دشواریهای موجود خواهد افزود . توجه به افزایش ظرفیت نیروهای امنیتی افغانستان اگر چه به اعتراف دبیر کل ناتو دیر و عملا از یک سال گذشته آغاز شده ( 8 ) اما قابل توجه و کلیدی می باشد و در نهایت اینکه آمریکا برای مدیریت موضوع و فرار از آنچه ممکن است اتفاق بیفتد باید تعهدی روشن و شفاف برای خروج کامل از افغانستان داشته و از فعال شدن ظرفیتهای موجود منطقه ای که به خطر تروریسم و حتی افراط گرائی باور دارند حمایت نمایند . امنیت منطقه در گرو نظم امنیتی جدیدی است که لزوما کشورهای منطقه باید نقش محوری آنرا بر عهده داشته باشند . منابع : 1- http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/2010/11/101123_u01_pentagon-afghanistan.shtml?prir 2- http://crisisgroup.org/en/regions/asia/south-asia/afghanistan/B115-afghanistan-exit-vs-engagement. 3- http://www.reuters.com/assets/print?aid=USTRE6B10YT20101202 4- http://www.gwhatchet.com/home/index.cfm?event=displayArticlePrinterFriendly&uStory 5- http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/2010/09/100922_105_obama_book_afghanistan.shtml 6- http://www.usatoday.com/news/washington/2010-12-01 7- http://www.avapress.com/vdchz6ni.23nxkdftt2.html 8- http://www.avapress.com/vdccm4qi.2bq1181.html
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 357]
-
گوناگون
پربازدیدترینها