محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826575937
برخوردهای فرازمینی (2)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: برخوردهاي فرازميني-قسمت دوم
در ادامه بحث قبل به برخي از برخوردهاي شهاب سنگي که در طول تاريخ اتفاق افتاده نگاهي مي کنيم:1. سيکوته – آلين (سيبري 1947)تنها يک مورد برخورد دهانه ساز وجود دارد که به وضوح مشاهده شده و هيچ کس بر سر آن بحثي ندارد. اين برخورد در سال 1947 در سيبري شرقي و در منطقه اي به نام سيکوته – آلين به وقوع پيوست.در آن سال صدها نفر از مردم، گوي آتشيني را مشاهده کردند که با سرعت بسيار آسمان را طي مي کرد و به دنبال خود رد عظيمي از دود و غبار را به دنبال داشت. پس از اندک زماني، برخورد روي داد و فوران عظيمي از غبار به آسمان برخاست. هنرمندي که در محل حضور داشته است، بلافاصله تصوير فراروي خويش را به دقت ترسيم کرده است. در بررسي هاي تکميلي، صدها قطعه شهاب سنگي از محل به دست آمد و بيش از 100 دهانه برخوردي به ثبت رسيد که بزرگ ترين آنها 28 متر پهنا داشت.شهاب سنگ فوق الذکر يک شهاب سنگ آهني بود (که نسب به شهاب هاي سنگي) که اخيراً يکي از آنها در پرو سقوط کرد نادرترند اما اين نوع از شهاب سنگ ها شانس بيشتري براي عبور از جو و رساندن قطعات بزرگ به سطح زمين و در نتيجه ايجاد دهانه برخوردي دارند. "کلارک چپمن" از موسسه تحقيقاتي ساوث وست واقع در بولدر (ايالت کلرادو)، معقتد است که: "اين وقايع بسيار نادرند." وي مي افزايد که مشاهداتي مانند برخورد سيکوته – آلين که به دقت ثبت شده اند، تمامي دانسته هاي ما را پيرامون آن چه در يک برخورد فرازميني اتفاق مي افتد، تشکيل مي دهند.
2. تونگوسکا (سيبري 1908)حتي مشهورترين مورد از برخورد يکي جرم فرازميني به زمين در طول تاريخ بشر، در هاله اي از ابهام و راز قرار دارد. اثرات ناشي از برخورد تونگوسکا تقريباً در اکثر نقاط نيم کره شمالي مشاهده شد. هنگام وقوع اين برخورد، صداي انفجار مهيبي در عمده مناطق اروپا و آسيا شنيده شد و آسمان حتي در هزاران کيلومتر دورتر از محل برخورد روشن شد. در بررسي هاي دقيق صورت گرفته بر روي منطقه، که در آن به شکلي شعاعي صاف شده بودند و جهت برون سويي را از محل برخورد نشان مي دادند، هيچ نشانه اي از يک شهاب سنگ به دست نيامد.نهايتاً مشخص شد که جرم مزبور پيش از رسيدن به زمين منفجر شده است (با قدرتي هزار برابر قدرت بمب اتمي که بر فراز هيروشيما منفجر شد). برآوردهاي مختلفي در رابطه با ابعاد اين جرم صورت گرفته است. در ابتدا تصور بر اين بود که اين شهاب سنگ 60 متر قطر داشته است، امام محاسبات اخير که بر پايه دقيق ترين شبيه سازي هاي رايانه اي صورت پذيرفته است، حاکي از آن است که قطر اين جرم چيزي بيش از 30 متر نبوده است.تا حدود يک قرن تصور بر اين بود که هيچ دهانه برخوردي در آن منطقه وجود ندارد. اما حدود يک سال قبل گروهي به سرپرستي يک زمين شناس به "لوکا کاسپريني" از دانشگاه بولونياي ايتاليا، گزارشي منتشر کردند مبني بر اين که احتمالا درياچه اي که در حوالي آن منطقه قرار دارد، مي تواند باقي مانده اي باشد از يک دهانه برخوردي بسيار بزرگ، درياچه مورد بحث با 500 متر عرض و 50 متر عمق، در فاصله حدوداً 8 کيلومتري مکاني قرار دارد که به عنوان مرکز برخورد شناخته مي شود. اين درياچه حالتي قيف گون دارد که مي تواند نشانه اي از يک دهانه برخوردي باشد، و در عين حال بررسي هاي راداري حضور يک بي هنجاريت را در چندين متر زير بستر درياچه نشان مي دهد که مي تواند خود شهاب سنگ باشد. گروه مذکور قصد دارد در سال جاري دوباره به سراغ درياچه برود و حفره هايي را در آن منطقه انجام دهد.اين کاوش ها مي تواند نشان دهد که جرم برخورد کرده به زمين شهاب سنگ بوده است يا يک ستاره دنباله دار. اطلاعات ما در مورد مواد شهاب سنگي بسيار بيشتر از مواد موجود در دنباله دارها است، زيرا جمع آوي بقاياي اجرام شهاب سنگي فرو افتاده بر زمين اطلاعات ارزشمندي را در اختيار ما قرار داده است اما در مورد مواد موجود در ستارگان دنباله دار، که بيشتر از مواد شيميايي فرار تشکيل شده اند و تصور بر اين است که شکننده تر از شهاب سنگ ها باشند، اطلاعات ما تنها محدود به قطعات ميکروسکوپي است که حاصل ماموريت "استارداست" ناسا بوده است. اگر جرم برخورد کرده به تونگوسکا يک دنباله دار بوده باشد و قطعه زير سطحي مشاهده شده، تکه اي بزرگ از اين جرم باشد، آن گاه ما به يک ماشين زمان دست پيدا کرده ايم که ما را به نخستين ايام حيات منظومه شمسي مي برد؛ و اين چيزي نيست مگر گنجي آسماني که در دل خاک پنهان شده است.
3. سيرنته (ايتاليا، حدود سال 300 ميلادي)يکي از مواردي که مي تواند اثري از يک برخورد باشد، در قلب کشور ايتاليا و در نزديکي روستاي سيرنته واقع شده است. در اين منطقه محدوده اي وجود دارد که در آن تعدادي دهانه جاي دارند که يکي از آنها گودالي است بر آب به عرض 120 متر. بررسي هاي کربن 12 انجام شده بر روي اين گودال، نشان مي دهد که عمر اين حفره به قرن چهارم ميلادي باز مي گردد. شواهد محلي بر جاي مانده از آن دوران، جزئيات دقيقي را در رابطه با مشاهده يک جرم بسيار نوراني در آسمان و متعاقب آن برخوردي بسيار شديد را نشان مي دهد. برخوردي که زمين را به لرزه در آورده و مردم آن منطقه را از شدت لرزه بر زمين افکنده است."ينس اورمو" از موسسه ملي هوافضاي اسپانيا، معتقد است که اين جرم همان است که در سال 312 ميلادي توسط "کنستانتين"، امپراتور روم در آسمان ديده شد و انگيزه اي شد براي گرويدن وي به مذهب مسيحيت. از اواخر دهه نخست قرن بيستم که دهانه اصلي اين برخورد کشف شد، اورمو موفق به ثبت بيش از 20 دهانه جانبي شده و ي هنجاري هاي مغناطيسي را نيز مشاهده کرده است که اين نشانه ها به همراه شواهد ديگر، همگي حکايت از يک برخورد داند. البته وي هنوز در پي يافتن قطعاتي از خود شهاب سنگ است. اگر چه هنوز بر سر اين مطلب که دهانه هاي واقع در سيرنته در اثر برخورد شهاب سنگي تشکيل شده است يا نه اختلاف وجود دارد، اما با اين وجود گروه اورمو درصدد است تا کاوش هاي خود را ادامه دهد تا شايد بتواند اثري از مقصر اصلي اين همه گودال پيدا کند. اگر چه دهانه پديد آمده در پرو بسيار کوچک تر از دهانه موجود در سيرنته است اما به دهانه هاي حاشيه اي آن شبيه است. اورمو معتقد است که اين شباهت مي تواند دهانه هاي پرو را به مرجعي براي اثبات برخوردي بودن دهانه هاي سيرنته تبديل کند، علاوه بر آن دهانه برخوردي پرو مشخصه اي دارد که مي تواند انتقاداتي را که به اورمو وارد مي وشد زير سوال ببرد. منتقدان معتقدند که دهانه هاي سيرنته نمي توانند ناشي از يک برخورد باشند، و علت آن، هم عدم وجود لبه هاي برآمده در پيرامون گودال ها است. حال اگر اين نظر را بپذيريم، با يک مشکل تازه مواجه خواهيم شد و آن هم عدم وجود چنين لبه هايي در دهانه هاي پرو است. دليل اين شباهت مي تواند آن باشد که زمين سيرنته، مانند دشت هاي پرو، از خاک سست تشکيل شده است و نه از صخره.4. کامپو دل سيلو (آرژانتين، حدود 2000 سال پيش از ميلاد مسيح)ميداني پوشيده از دهانه در شمال آرژانتين، که بزرگ ترين آنها عرضي معادل 50 متر دارد، احتمالاً زماني تشکيل شده که حتما افرادي در آن منطقه حضور داشته اند تا آن را مشاهده کنند. 22 دهانه موجود در اين محدوده با نام "کامپو دل سيلو" شناخته مي شود که به معناي "ارض ملکوتي" است. تاکنون در حدود 100 تن ماده شهاب سنگي از جنس آهن و نيکل از اين منطقه جمع آوري شده است. اگر چه در رابطه با زمان دقيق برخورد نمي تواند اظهار نظر قعطي کرد، اما برآوردها حاکي از ان است که اين برخورد در حدود چهار هزار سال پيش به وقع پيوسته است. پيتر شولتز از دانشگاه براون واقع در رود آليند، که در محل برخورد به تحقيق دست زده است، مي گويد: "در رابطه با پديده هاي کيهاني واقع شده، افسانه هايي بر سر زبان ها است."نخستين مهاجران اسپانيايي که به اين منطقه وارد شدند، توسط بوميان به اين محل آورده شدند. بوميان مدعي بودند که زماني يک جرم عظيم آهني از سمان بر اين نقطه فرود افتاده است. اگر چه اين منطقه، براي آهن موجود در آن، از دوران باستان تحت حفاري قرار گرفته براي دهه متمادي نيز توسط دانشمندان مورد بررسي قرار گرفته است، اما هنوز ناگفته هايي براي بازگو کردن در خود دارد. از سال 2004 پژوهشگران موفق به يافتن دو دهانه شده اند که تاکنون نامکشوف باقي مانده بودند؛ و در ضمن ساير دهانه ها را کاويدند تا بتوانند به شکل اصلي آنها پي ببرند. همچنين آنان موفق به يافتن قطعه اي عظيم از شهاب سنگ شدند که 15 تن وزن داشت و زير زمين دفن شده بود. اميدواري هايي وجود دارد که تحقيقاتي که در اين ميدان صورت مي پذيرد بتواند حقايقي را در اين رابطه روشن کند که برخوردهاي با زوايه کم چگونه مي توانند خراشي بر چهره ي پير زمين بيندازند.
5. امريکاي شمالي (حدود 11 هزار سال پيش از ميلاد مسيح)هرچه بيشتر در زمان به عقب مي رويم، در يافتن اين مسئله که در يک برخورد خاص چه اتفاقي رخ داده است، دشوارتر مي شود و حتي بعضا اصل برخورد را در هاله اي از ابهام فرو مي برد. در ماه مي سال گذشته، يک گزارش بيار جنجالي در جلسه مجمع ژئوفيزيک آمريکا که در مکزيک برگزار شد، ارائه گرديد که اهميت خبري بسيار مهمي پيدا کرد و موضوع بحث هاي بسيار فشرده و سنگيني شد.نوسيندگان اين گزارش مدعي بودند که يک دنباله دار در حدود 13 هزار سال پيش به محلي در آمريکاي شمالي برخورد کرده است. البته آنان بر اين عقيده بودند که اين جرم احتمالاً پيش از رسيدن به زمين، تکه تکه شده است. پس از اين انهدام در آسمان، پخش وسيعي از قاره زير باراني از سنگ هاي آتشين قرار گرفته است. اين باران موجب پديد آمدن آتش سوزي هاي گسترده اي شده که بخش عمده اي از رستني هاي منطقه را از بين برد و منجر به انقراض حيوانات عظيم الجثه آن قاره شد. اين واقعه در زماني رخ داده است که تقريبا در آن دوران بشر براي نخستين بار در آن منطقه سکني گزيده است. شواهد به دست آمده در اين رابطه، عمدتا از لايه نازکي از ذغال چوب به دست آمد که در رسوبات مربوط به آن دوره پيدا شد و کره هاي شيشه اي در خود داشت که مي توانست قطعات ذوب شده جرم برخوردي باشد.بسياري از پژوهشگران اما وقعي به اين نظريه نمي نهند. چپمن مي گويد: "چطور ممکن است چيزي تمامي اين تاثيرات را داشته باشد و دهانه اي از خود بر جاي نگذارد؟ با وجود اين که شواهد قابل اتکايي در اين مورد وجود دارد، اما من هنوز نمي توانم مطمئن باشم که تمامي اين قرائن با يکديگر متفق و يکپارچه اند." البته چپمن تنها کسي نيست که نظراتي از اين دست را ابراز مي کند، بلکه "الن هريس" از موسسه علوم فضايي لاکنيادا واقع در ايالت کاليفرنيا نيز چنين فاصله زماني نزديکي به دوران ما اتفاق افتاده باشد."شولتز که يکي از تهيه کنندگان گزارش فوق الذکر است، عدم وجود دهانه را ايرادي براي اين نظريه نمي داند. اشاره وي نيز براي اثبات سخن خود، به زماني بر مي گردد که براي نخستين بار "لوئيس آلوارز" و همکارانش نظريه اي را مطرح کردند که بر مبناي آن، برخوردي در 65 ميليون سال پيش (در حد فاصل دوره هاي کرتاسه و ترشياري) باعث نابودي دايناسورها شده است. نظريه اين گروه با اين که در زمان ارائه تئوري هيچ دهانه هاي در اثبات اين برخورد يافت نشد، اعتبار بسياري پيدا کرد.به همين دليل وي مي گويد: "هيچ بحثي در اين رابطه وجود ندارد." منبع:مجله دانشمند
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 229]
-
گوناگون
پربازدیدترینها