تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833172109
اوتيسم و جهاني مملو از اضطراب
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: اوتيسم يا درخودماندگي به يك اختلال يا ناتواني در رشد عصبي اتلاق ميشود كه در قالب عدم توانايي در برقراري تعاملات و ارتباطات اجتماعي و رفتارهاي محدود و تكراري بروز مي‌كند. اوتيسم در كودكان شايعتر بوده و پيش از 3 سالگي علائم آن در كودك ظاهر ميشود. براي افراد مبتلا به اوتيسم، جهان مملو از افراد، مكانها و حوادثي است كه باعث اضطراب آنها ميشود. در اين افراد، تفكر و برقراري ارتباط با ديگران، شركت در محافل عمومي و اجتماعي دشوار است. معمولا از هر 1000 كودك، يك تا 2 نفر به اوتيسم مبتلا ميشود و در سال‌هاي اخير، اين آمار در حال افزايش بوده است كه البته بالا رفتن اين آمار ميتواند به دليل تشخيص موارد بيشتر و آگاهي دقيق از عوامل ايجاد‌كننده آن باشد. علائم بيماري اوتيسم معمولا حدود 2 سالگي كودك توسط والدين شناسايي ميشود. اين علائم رفته‌رفته گسترش مي‌يابد؛ هرچند برخي كودكان ابتدا رشد طبيعي دارند و ناگهان دچار اين علائم مي‌شوند. اوتيسم با تغيير چگونگي ارتباط سلول‌هاي عصبي و سيناپس‌ها، روي پردازش اطلاعات در مغز تاثير مي‌گذارد. كودكان مبتلا به اوتيسم نسبت به ساير كودكان، دنياي متفاوتي را تجربه مي‌كنند. صحبت كردن با ديگران و ابراز احساسات براي چنين كودكي بسيار دشوار است. اين‌گونه كودكان در خود فرو رفته و بدون حمايت‌هاي اجتماعي قادر به برقراري ارتباط نيستند. اين افراد نسبت به اتفاقاتي كه اطرافشان مي‌افتد، به گونه‌اي غيرعادي عكس‌العمل نشان مي‌دهند. به عنوان مثال صداهاي عادي ممكن است چنان براي چنين فردي آزاردهنده باشد كه گوش‌هايش را با دستش بگيرد. دست زدن به آنها حتي به آرامي ممكن است باعث ناراحتي آنها شود. از سوي ديگر، كودكان مبتلا به اوتيسم، در ارتباط واژه‌ها و معاني آنها دچار مشكل هستند. به عبارتي تصور كنيد بفهميد مادرتان چه مي‌گويد؛ ولي معناي دقيق لغاتي را كه بيان مي‌كند، بدرستي نمي‌دانيد. اين حالت با مشكل عدم توانايي ابراز خود در اين گونه كودكان، دشوارتر و خسته‌كننده‌تر ميشود. كودكان مبتلا به اوتيسم، تمايلي به تغيير كارهاي روزمره خود ندارند و ممكن است دستهاي خود را بارها به هم زده و كلماتي را تكرار كنند يا شلوغي راه بيندازند يا ساعت‌ها در تنهايي خود با يك اسباب‌بازي خاص بازي كنند. به عبارتي آنها دوست دارند طبق يك برنامه هميشگي رفتار كنند و از تغيير دادن وسايل آنها از جاي ثابت خود ناراحت مي‌شوند. انجام رفتارهايي چون جنبش يا چرخيدن يا حركات پرخاشگرانه‌اي چون گاز گرفتن، از دسته رفتارهايي است كه ممكن است از يك كودك مبتلا به اوتيسم سر بزند. اين افراد نسبت به صدا زدن نامشان عكس‌العملي از خود نشان نمي‌دهند و معمولا با ساير افراد ارتباط چشمي برقرار نمي‌كنند. آنها در تعبير و تفسير افكار و احساسات ديگران دچار مشكل هستند؛ چراكه با علائم و نشانه‌هاي اجتماعي مانند علائم ظاهري صورت و آهنگ صداها بيگانه‌اند و چون رابطه چشمي با افراد ندارند، نمي‌توانند رفتار مناسبي را با توجه به علائم چهره‌اي از خود نشان دهند. اين كودكان نسبت به كودكان همسن و سال خود ديرتر شروع به صحبت مي‌كنند. كودكان مبتلا به اوتيسم، بيشتر از ساير كودكان در معرض خطر بالاي ابتلا به بيماري‌هايي چون سندروم عقب‌ماندگي ذهني، رشد تومورهاي مغزي، حملات صرعي، ناتواني‌‌هاي يادگيري و اختلال كاهش تمركز قرار دارند. حدود 20 تا 30 درصد از كودكان مبتلا به اوتيسم در زمان بزرگسالي مبتلا به صرع مي‌شوند. در نقطه مقابل آنها، افراد مبتلا به شيزوفرني نيز رفتارهايي مانند افراد مبتلا به اوتيسم از خود بروز مي‌دهند. با اين تفاوت كه علائم بيماري تا اواخر دوران نوجواني يا اوايل بزرگسالي خود را نشان نمي‌دهند. در اوتيسم، فرد مبتلا هذيان و توهم ندارد؛ ولي در شيزوفرني بسيار ديده ميشود. درواقع افراد مبتلا به اوتيسم در 3 زمينه دشواري در برقراري روابط، تعاملات و تصويرسازي اجتماعي دچار مشكل هستند. به طور كلي ويژگي‌هاي اوتيسم در هر فرد متفاوت است؛ ولي اين 3 اختلال، از شايع‌ترين زمينه‌هاي مشكل‌ساز اين بيماري به شمار مي‌روند كه حدود سه‌چهارم افراد مبتلا به اوتيسم با آن دست به گريبانند. اوتيسم با تغيير چگونگي ارتباط سلول‌هاي عصبي و سيناپس‌ها، روي پردازش اطلاعات در مغز تاثير مي‌گذارد. تحقيقات گسترده‌اي در زمينه شناسايي علت اصلي اوتيسم صورت گرفته است. برخي تحقيقات بي‌نظمي‌هايي را در مناطقي از مغز اين افراد يافته‌اند. برخي حاكي از وجود مقدار غيرعادي سروتونين و ساير انتقالدهندههاي عصبي در مغز است. اين ناهنجاريها به اين موضوع اشاره دارند كه اوتيسم ميتواند بر اثر اختلال در رشد عادي مغز در اوايل دوران رشد جنيني ايجاد شده باشد كه ناشي از نقايص ژن‌هايي است كه رشد مغزي را كنترل كرده و ارتباط سلول‌هاي مغزي را با ديگر سلول‌ها تنظيم مي‌كند؛ ولي در اين ميان هميشه نقش ژنتيك پررنگ‌تر بوده است. دشواري در برقراري روابط اجتماعي: افراد مبتلا به اوتيسم با زبان بدن يا body language بيگانه‌اند. اين افراد با زبان كلامي و غيركلامي مشكل دارند. بسياري از آنها، فهم زبان تحتالفظي را ندارند و تصور مي‌كنند منظور مردم از چيزي كه مي‌گويند دقيقا همان چيزي است كه به زبان مي‌آورند و به دليل عدم آگاهي از جنبه‌هاي ديگر انتقال مفاهيم، قادر به فهم كامل حرف‌هاي ديگران نيستند. كودكان مبتلا به اوتيسم در استفاده و فهم علائم ظاهري و آهنگ صدا، جوك‌ها و طعنه‌ها و عبارات و جملات معمول كه معناي ديگري را مي‌رسانند، دچار مشكل هستند. در اين گروه، افراد مبتلا به اوتيسم يا اصلا حرف نمي‌زنند يا عبارات محدودي را بيان مي‌كنند. افراد معمولي مهارت‌هاي زباني خوبي دارند؛ ولي اين افراد رد و بدل شدن مكالمات بين فردي را دشوار مي‌دانند و به همين دليل مدام حرف‌هاي گوينده را تكرار مي‌كنند يا مدام درباره علايق خود حرف مي‌زنند. دشواري در تعاملات اجتماعي: اجتماعي شدن به طور طبيعي ايجاد نمي‌شود؛ بلكه نياز به يادگيري دارد. افراد مبتلا به اوتيسم درخصوص تعاملات اجتماعي، در تشخيص و فهم احساسات و عواطف افراد و ابراز عواطف خود دچار مشكل هستند كه اين كار از لحاظ اجتماعي براي آنها دشوارتر است. آنها قادر به درك قوانين اجتماعي نوشته نشده‌اي كه ما حتي بدون فكر كردن به آنها انجام مي‌دهيم، نيستند. به طور مثال ممكن است خيلي نزديك به فردي بايستند يا گفتگو با فردي را درخصوص موضوعي نامناسب آغاز كنند. آنها ممكن است به خاطر عدم شناسايي عواطف ديگران، افرادي بي‌عاطفه تلقي شوند. بيشتر ترجيح مي‌دهند تنها باشند و از فعاليت‌هاي گروهي و جمع‌هاي دوستانه دوري مي‌كنند و معمولا رفتارهاي عجيب و نامناسبي از آنها سر مي‌زند و بيان احساسات، عواطف و نيازها برايشان دشوار است. مشكلاتي كه در تعاملات اجتماعي در سر راه افراد مبتلا به اوتيسم وجود دارد، باعث ميشود روابط دوستانه خوبي نداشته باشند يا در صورت تمايل در برقراري رابطه با افراد ديگر، راه آن را نمي‌دانند. دشواري در تصويرسازي اجتماعي: ما معمولا در فهميدن آنچه ديگران مي‌دانند، مشكل داريم يا حدس زدن آنچه ديگران به آن فكر مي‌كنند، براي ما دشوار است؛ ولي تصويرسازي‌هاي اجتماعي به ما كمك مي‌كند كه رفتارهاي افراد را حدس زده و پيش‌بيني كنيم و به ما امكان مي‌دهد موقعيت‌هاي خارج از عملكردهاي روزانه خود را تصور كنيم. افراد مبتلا به اوتيسم كه در اين زمينه دچار اختلال هستند، در فهم و تعبير افكار، احساسات و اعمال ساير افراد، در پيش‌بيني اتفاقات، درك مفهوم خطر، در مشاركت در فعاليت‌ها و بازي‌هاي تخيلي، در آمادگي براي تغيير و برنامه‌ريزي براي آينده و در كنار آمدن با موقعيت‌هاي جديد و ناآشنا دچار مشكل هستند، البته دشواري در تصويرسازي اجتماعي را نبايد با عدم توانايي تصويرسازي اشتباه گرفت؛ به طوري كه حتي بسياري از افراد مبتلا به اوتيسم بسيار خلاق هستند و بسياري از نويسندگان، موسيقيدانان و هنرمندان جهان جزو افراد مبتلا به اين بيماري بوده‌اند. عوامل اصلي درخودماندگي تحقيقات گسترده‌اي در زمينه شناسايي علت اصلي اوتيسم صورت گرفته است. برخي تحقيقات بي‌نظمي‌هايي را در مناطقي از مغز اين افراد يافته‌اند. برخي حاكي از وجود مقدار غيرعادي سروتونين و ساير انتقالدهندههاي عصبي در مغز است. اين ناهنجاريها به اين موضوع اشاره دارند كه اوتيسم ميتواند بر اثر اختلال در رشد عادي مغز در اوايل دوران رشد جنيني ايجاد شده باشد كه ناشي از نقايص ژن‌هايي است كه رشد مغزي را كنترل كرده و ارتباط سلول‌هاي مغزي را با ديگر سلول‌ها تنظيم مي‌كند؛ ولي در اين ميان هميشه نقش ژنتيك پررنگ‌تر بوده است. پيش از اين تحقيقات نشان داده بودند كه در دوقلوهايي كه يكي از آنها دچار اوتيسم است، احتمال ابتلاي قل ديگر حدود 90 درصد است. در برخي موارد هم مشاهده شده كه والدين و برخي از اقوام فرد مبتلا به اوتيسم، داراي اختلالات خفيفي در مهارت‌هاي اجتماعي و ارتباطي بوده‌اند. درواقع تحقيقات اخيري كه صورت گرفته است، جهشهاي 4 ژن را در افراد مبتلا به اوتيسم نشان داده كه ميتواند از علل اصلي بروز اين بيماري باشد. همچنين محققان بر اين باورند كه عوامل محيطي چون آلودگي هوا، عفونت‌هاي ويروسي و ساير موارد نيز ممكن است در بروز اوتيسم نقش داشته باشند. سن بالاي والدين بخصوص پدر، خونريزي، استفاده از داروهاي رواندرماني در دوران بارداري نيز ميتواند از علل پرخطر باشد. ويژگي‌هاي اصلي در مبتلايان به اوتيسم انجام اعمال تكراري: جهان از منظر اين افراد بسيار پيچيده و غيرقابل پيش‌بيني است و ترجيح مي‌دهند اعمال ثابتي را انجام دهند تا بتوانند رخداد آن را پيش‌بيني كنند. اين كارهاي تكراري و روزمره ميتواند شامل رفتن يك مسير ثابت از خانه به مدرسه يا محل كار يا خوردن غذاي يكساني در وعده غذايي، تكان دادن مداوم بدن، چرخش سر، قرار دادن اشيا روي يك خط، عدم علاقه به تغيير دكوراسيون محيط اطراف، بازي كردن با يك اسباب‌بازي، بازي خاص يا تماشاي يك برنامه تلويزيوني خاص و آسيب رساندن به خود از طريق فرو كردن چيزي در چشم، گاز گرفتن دست و آويزان كردن سر باشد. آنها دوست دارند براي انجام كاري، همان روشي را انجام دهند كه قبلا نتيجه خوبي داده است و تمايلي به تغيير در زندگي و عقايد خود ندارند. حساسيت حسي: افراد مبتلا به اوتيسم، معمولا نوعي حساسيت حسي را تجربه مي‌كنند و اين حالت ممكن است در يك يا 5 حس بينايي، شنوايي، بويايي، لامسه و چشايي مشاهده شود. حال اين حساسيت ممكن است بيش از حد يا كمتر از حد معمول باشد. به عنوان مثال ممكن است صداهاي پس‌زمينه‌اي اين افراد را آزار دهد كه ديگران حتي متوجه آنها هم نمي‌شوند. اين حساسيت باعث اضطراب و حتي بروز دردهاي جسماني در آنها ميشود. آناني كه حساسيت‌شان كم است، امكان دارد درد يا دماهاي بالا را حس نكنند. برخي تكان خورده و دستهاي خود را براي ايجاد حس به هم مي‌زنند تا به برقراري تعادل و كنار آمدن با استرس ايجاد شده در خود كمك كنند. علايق خاص: بسياري از افراد مبتلا به اوتيسم، از علايق خاصي برخوردارند كه از سنين نسبتا پايين در آنها به وجود مي‌آيد. اين علايق در طول زمان تغييرپذير بوده و ميتواند شامل كارهاي هنري، موسيقي و كارهاي كامپيوتري باشد. برخي از اين علاقه‌ها نيز ممكن است عجيب باشد، مثلا علاقه به جمع كردن زباله. ناتواني در يادگيري: اين بخش از اختلال در افراد مبتلا به اوتيسم در جنبه‌هاي زندگي فرد تاثير مي‌گذارد؛ ولي درجه اين ناتواني در افراد متفاوت است و برخي حتي مي‌توانند به طور مستقل به زندگي خود ادامه دهند؛ ولي برخي افراد وابسته‌اي هستند. راهكارهاي درماني درواقع هيچ درماني براي اين بيماري وجود ندارد و به عبارت بهتر هيچ درمان خاصي كه بتوان براي هر فرد به كار برد، وجود ندارد؛ ولي پزشكان و درمانگران مي‌توانند به افراد اوتيسمي كمك كنند تا بر بسياري از اين اختلالات غلبه نمايند. هرچه اين علائم زودتر شناسايي شود، درمان موثرتر خواهد بود. اين راهكارهاي درماني در هر فرد متفاوت است. درمان‌هاي ايده‌آل شامل تركيبي از درمان‌ها و مداخلاتي است كه به بهبود علائم بيماري مي‌انجامد. درمان‌هاي رفتاري و ارتباطي: در اين درمان، برنامه‌هايي براي بهبود وضعيت اجتماعي، زباني و رفتاري فرد مبتلا به اوتيسم در دستور كار قرار مي‌گيرد. برخي برنامه‌ها نيز روي كاهش مشكلات رفتاري و آموزش مهارت‌هاي جديد تمركز دارند. ساير برنامه‌ها نيز شامل آموزش به كودكان مبني بر چگونگي رفتار در موقعيت‌هاي اجتماعي و چگونگي ارتباط با ساير افراد جامعه است. با اين راهكارها، كودكان مي‌آموزند كه در مواجهه با اين اختلال چگونه رفتار كنند. درمان‌هاي آموزشي: كودكان مبتلا به اوتيسم به برنامه‌هاي آموزشي واكنش خوبي نشان مي‌دهند. اين برنامه‌ها شامل فعاليت‌هاي مختلفي جهت مهارت‌هاي اجتماعي، ارتباطي و رفتاري است. درمان‌هاي دارويي: هيچ دارويي قادر به بهبود علائم اوتيسم نيست؛ بلكه داروهاي خاصي هستند كه به كنترل علائم كمك مي‌كند. از داروهاي ضدافسردگي براي بهبود اضطراب افراد و درمان مشكلات شديد رفتاري استفاده ميشود. علاوه بر درمان‌هاي ذكر شده، برخي درمان‌هاي خلاقانه مانند موسيقي‌درماني، هنردرماني و تلفيقي از حواس است. استفاده از رژيم‌هاي خاص غذايي مانند پرهيز از غذاهاي حساسيت‌زا مانند غذاي بدون گلوتن و عاري از خمير ترش و نيز پرهيز از مكمل‌هاي غذايي چون انواع ويتامين‌ها نيز در بهبود علائم موثر است. با اعمال اين راهكارها، افراد و كودكان مبتلا به اوتيسم مي‌توانند به زندگي عادي خود در جامعه ادامه دهند. توانايي‌هاي مرا جدي بگيريد! با توجه به علائمي كه براي بيماران مبتلا به اوتيسم ذكر كرديم، شايد تصور كنيد اين افراد، ناتوان و ازكارافتاده هستند؛ ولي بعكس بسياري از محققان بر اين باورند كه شماري از مبتلايان به اوتيسم توانايي‌هايي دارند كه شايد بهتر از ساير افراد عادي عمل كند و مي‌توان گفت اين از امتيازهاي بيماري اوتيسم به شمار مي‌رود. اين مساله، جنجال‌هاي زيادي را به پا كرد؛ به طوري كه برخي تحقيقات حاكي از پايين بودن IQ افراد مبتلا به اوتيسم است. كودكان مبتلا به اوتيسم نسبت به ساير كودكان دنياي متفاوتي را تجربه مي‌كنند. اين‌گونه كودكان در خود فرو رفته و بدون حمايت‌هاي اجتماعي قادر به برقراري ارتباط نيستند ساير تحقيقات خبر از توانايي‌هاي شناختي و تمركز قوي روي جزييات و حساسيت در فعاليت‌هاي موسيقايي دارد. اين توانايي‌ها را مي‌توان در حافظه، طراحي و حل معما ذكر كرد. توانايي تمركز روي جزئيات در افراد مبتلا به اوتيسم موردي است كه به عنوان يك توانايي مهم به شمار مي‌رود؛ به طوري كه مي‌توانند اين كار را سريع‌تر و با دقت بيشتري انجام دهند. اين تمركز در تصاوير و طراحي و نيز در زمينه موسيقي و تشخيص نت‌هاي موسيقي توسط افراد مبتلا به اوتيسم به كار مي‌رود. اين افراد در طراحي‌هاي سه‌بعدي بهتر از ديگران عمل مي‌كنند. تصويربرداري‌هاي مغزي كه از اين افراد به دست آمده، تفاوت‌هاي عصب شناختي را كه باعث بروز اين توانايي‌ها ميشود، نشان مي‌دهد. اين تصويربرداري‌ها، دليل اين توانايي‌ها را اين مي‌داند كه افراد مبتلا به اوتيسم در زمان انجام چنين فعاليت‌هايي، توانايي بيشتري را از مناطق بصري ذهن مي‌گيرند. آنها حتي از اين مناطق براي پردازش افكار خود استفاده مي‌كنند و حتي در پاسخ دادن به سوالات IQ از بخش‌هاي بصري مغز خود بهره مي‌برند. با اين كه مبتلايان به اوتيسم از بسياري اختلالات رفتاري و اجتماعي و ارتباطي رنج مي‌برند، ولي بسياري از آنها توانايي‌هايي دارند كه شايد در ساير افراد عادي مشاهده نشود. بسياري از مهندسان باهوش و خبره و نابغه‌هاي موسيقي و هنرمنداني كه قادر به انجام بسياري از كارهاي روزمره خود به‌تنهايي نيستند و حتي نمي‌توانند صحبت و ابراز عقيده كنند، جزو مبتلايان به اوتيسم هستند. اين افراد تنها به كمك نياز دارند تا با راهكارهاي درماني كه اشاره كرديم، بتوانند كيفيت زندگي خود را بهبود بخشيده و به زندگي عادي بازگردند. براي تشخيص زود هنگام اوتيسم، گوش به زنگ باشيد به گفته محققان، در صورتي كه اوتيسم در مراحل اوليه شروع علائم شناسايي شود، راحت‌تر قابل پيشگيري و درمان خواهد بود و اين امر مستلزم آگاهي دقيق از علائمي است كه ممكن است براي اولين بار با آن روبه‌رو شده باشيد. اگر اين علائم را در كودك خود ديديد، حتما با يك پزشك مشورت كنيد: كودك تا يك سالگي، صداهاي خاصي را به زبان نمي‌آورد و اشارات و حركات خاصي از خود نشان نمي‌دهد. تا 16 ماهگي كلمه خاصي را بيان نمي‌كند. تا 2 سالگي حتي 2 كلمه را به هم متصل نمي‌كند. - به اسم خود واكنش نشان نمي‌دهد. - در مهارت‌هاي اجتماعي و زباني مشكل دارند. - ارتباط چشمي‌كمي دارد. - در ظاهر، نحوه بازي با اسباب‌بازي‌هايش را نمي‌داند. - اسباب‌بازي‌ها و وسايلش را روي يك خط مرتب مي‌كند. - به اسباب‌بازي يا وسيله‌هاي خاص دل مي‌بندد. - نمي‌خندد و گاها از نظر شنوايي دچار اختلال است. اين علائم، تنها دستهاي از علائم به شمار مي‌روند و از سويي مشاهده اينها در يك كودك حتما نشانه ابتلا به اوتيسم نيست. تنها به خاطر داشته باشيد كه در صورت مشاهده يك يا چند علامت فوق بايد با پزشك مشورت كنيد. خطر ابتلا به اوتيسم در پسران 4 برابر دختران است. برخي دلايل محققان در اين خصوص شامل تفاوت‌هاي ژنتيكي بين اين دو جنس است. از سويي در افراد مبتلا به اوتيسم، درصد ابتلاي دختران به اختلالات يادگيري بيش از پسران است و به حدود 2برابر مي‌رسد. علاوه بر اين عوامل محيطي و اجتماعي هم در تفاوت در توانايي دو جنس مختلف تاثير دارد. www.jamejamonline.ir
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 542]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها