واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: معمولا يکي از سرگرميهاي دلنشين ما آدمبزرگها، بازي با کودکان و توجه به دنياي صاف و ساده آنهاست. با عکاسي از اين لحظات دلنشين، ميشود اين لحظهها را ثبت کرد و زنده نگه داشت. اما عکس گرفتن از کودکان، چندان آسان نيست. اگر ميخواهيد قلقهاي عکاسي از کودکان را ياد بگيريد، با ما همراه شويد. عکاسي از کودکان، کاري بسيار راحت و در عين حال، بسيار سخت است. اگر کودک را به حال خود رها کنيد و فکر کنيد شماييد که بايد بهترين زمان را براي عکاسي پيدا کنيد، کار راحتي است؛ البته اگر صبور باشيد و وقت کافي بگذاريد. اما اگر سعي کنيد به کودک حالت بدهيد و انتظار داشته باشيد حرفهاي شما را دقيقا اجرا کند، معمولا چيزي جز شکست نصيبتان نميشود. در بيشتر اين موارد، کودک از برخورد رسمي و خشک عکاس، رويگردان ميشود و گاهي زير گريه هم ميزند؛ بهويژه وقتي چند نفر از افراد فاميل سعي کنند کودک را براي يک عکس خوب هدايت کنند. اين کار چيزي جز گيجي کودک در برابر آن همهمهها در پي ندارد. من معمولا سعي ميکنم اين افراد را ساکت کنم و به کودک اجازه بدهم آرامش خود را پيدا کند. اگر توانستم، با او ارتباط لازم را برقرار ميکنم تا به من روي خوش نشان بدهد؛ وگرنه اين اجازه را به خودم نميدهم که کودک را براي عکس خوب گرفتن، اذيت کنم. سعي کنيد بچه را به بازي بگيريد و درک کنيد که او به لحاظ رواني، نياز دارد احساس کند که فرمانده بازي، خود اوست يا اصلا اين بازي براي اوست. آنگاه کمي فاصله بگيريد تا او به حال طبيعي خودش برگردد. سپس عکسهاتان را بيندازيد. به ياد داشته باشيد داشتن لنز تله (لنز زاويه بسته يا بلند) در اين وقتها بيشتر مشکلات شما را حل ميکند و اصولا اين لنزها جزء جداييناپذير عکاسي از کودک هستند. در عکسي که بچهها در حال دوچرخه سواري هستند بايد راهي براي سر ذوق آوردن دختر براي هل دادن دوچرخه بيابيد. اگر خودتان بچه بشويد و آنان را همراهي کنيد به شما اعتماد ميکنند. من همين کار را کردم. نتيجه فوقالعاده بود: تا 20 دقيقه بعد، اين بچهها همديگر را هل ميدادند و من آنقدر زمان براي عکاسي داشتم که بتوانم چند عکس خوب بگيرم. کافي است اجازه بدهيد آنها خودشان باشند. معمولا ما آدمبزرگها دوست داريم همه چيز بر مدار تصميم ما بگردد و هيچوقت فکر نميکنيم که اگر ما خودمان را با ديگران هماهنگ کنيم، شايد به نتايج ارزشمندتري دستپيداکنيم. در مورد اين دو عکس بايد بگويم چيزي که روي سر کودک قرار دارد کلاه نيست؛ در واقع يک دمکني قابلمه است که حس بازيگوشي فوقالعادهاي را به کودک داده است. در عکس بعدي نيز به پدر کودک گفتم که با پرتقال، کودک را به بازي بگيرد. من کار خاصي نکردم؛ فقط اجازه دادم کودک، خودش باشد. در عوض، تمام حواسم را جمع کردم تا در لحظهاي که حواسش نبود، عکسم را بگيرم. براي هر کدام از اين عکسها چند عکس گرفتهام. بنابراين با گرفتن تنها يک عکس، سوژه را رها نکنيد. چه بسا پس از گرفتن چند عکس، سوژه به ذوق بيايد و تازه عکسهاي اصلي را بشود گرفت. iranerooz.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 233]