واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: رفتارها- ناهنجاري روانگسسته مشترك يك بيماري توهمآميز نادر است كه 2 نفر يا گهگاه بيشتر افرادي كه با هم پيوندهاي عاطفي نزديكي دارند، دچار آن ميشوند. بررسي آثاري كه در اين باره نوشته شده است، نشاندهنده مواردي با حضور 3يا 4 نفر يا تمام اعضاي خانواده يا حتي برخي حيوانات است. معيارهاي تشخيصي براي ناهنجاري روانگسسته مشترك براساس كتاب راهنماي تشخيصي و آماري بيماريهاي رواني از اين قرار است: 1- شخصي كه رابطهاي نزديك با شخص يا اشخاصي دارد كه داراي توهم هستند و در چارچوب اين رابطه، توهم در شخص شكل ميگيرد. 2 – توهم شخص از نظر محتوا شباهت به توهم شخصي دارد كه از پيش به آن مبتلاست. 3 – اين ناهنجاري بهعلت بيماري روانگسسته ديگري (مانند اسكيزوفرني) يا بيماري مزاجي با ويژگيهاي روانگسسته ديگري نيست و ناشي از آثار مستقيم روانشناختي يك ماده مخدر (اعتياد به موادمخدر، دارو) يا يك بيماري عمومي پزشكي نيست. در دهمين چاپ كتاب طبقهبندي آماري بينالمللي بيماريها، نشانههاي اين بيماري اينگونه ذكر شده است: 1 – دو نفر يك توهم يا نظام توهمي يكساني دارند و در اين باور از يكديگر حمايت ميكنند. 2 – رابطهاي با هم دارند كه بهشكلي غيرعادي تنگاتنگ است. 3 – شواهد زماني يا بافتاري وجود دارد كه حاكي از آن است كه اين توهم بر اثر تماس عضو غيرعامل با عضو فعال در وي ايجاد شده است. انواع و ويژگيها در سال 1942 گرالنيك يك طبقهبندي از4 نوع ناهنجاري روانگسسته مشترك ارائه كرد. اين انواع به قرار زير هستند: - در نوع اول، توهمهاي فردي كه مبتلا به روانگسستگي است، به شخص سالم از نظر رواني منتقل ميشود. هر دو شخص رابطه تنگاتنگي دارند و توهمهاي فرد دريافتكننده پس از جدايي از بين ميرود. - نوع دوم شامل بروز همزمان روانگسستگي مشابه در 2شخص است كه رابطه تنگاتنگي با هم و تمايلات ناسالم دارند. بررسي وضعيت رواني افراد مبتلا مطابق با پارانويا، فقدان نگرش، فرايندهاي فكري آشفته در موارد شديد و فقدان ارتباط. - در نوع سوم، فرد دريافتكننده پس از يك دوره طولاني مقاومت دچار روانگسستگي ميشود و حتي پس از جدايي هم علائم را همچنان از خود نشان ميدهد. بررسي وضعيت رواني چه بسا مطابق با هشياري بيش از حد، تفكر وسواسي، در خود رفتن، تعمق، اضطراب و فقدان تعقل باشد. - شخص دچار روانگسستگي كه تحتتأثير فرد ديگر مبتلا به روانگسستگي است، دچار توهمهاي تازه ميشود. بررسي وضعيت رواني آن شبيه فردي دچار روانگسستگي است؛ يعني علائم پارانويا، فقدان تعقل، قضاوت و نگرش و ارتباط اندك را از خود نشان ميدهد. بهطور سنتي، ناهنجاري روانگسسته مشترك بيشتر در زنان ديده شده است كه اين امر مؤيد نقش انقيادپذير زن در خانواده است. با اين حال، امروز بروز بيشتر اين بيماري در زنان اثبات نشده است. افراد درگير در اين ناهنجاري رابطهاي دارند كه بهطور غيرعادي نزديك است و زبان، فرهنگ يا جغرافيا عامل جدايي آنان از ديگران است. اين امر ميتواند توجيه وجود شمار زيادي از موارد دوقلو (بهخصوص زوجهاي خواهر) باشد كه در آن عوامل زيستشناختي و روانشناختي مشترك است. بيشتر روابط گزارششده در چارچوب خانواده هستهاي بوده است. توزيع روابط در كشورهاي غربي با ژاپن فرق ميكند كه در آن تركيب مادر- فرزند و زن و شوهري رايجترين شكل اين بيماري است. همچنين در ژاپن برخلاف كشورهاي غربي، موارد بيشتري پيش آمده است كه در آن افراد جوانتر بر افراد بزرگتر تأثير گذاشتهاند. بنابراين، اين نتيجهگيري شده است كه رابطه نزديك بيشتر به ناهنجاري روانگسسته مشترك كمك ميكند تا سن. اشخاصي كه دچار ناهنجاري روانگسسته هستند، فاقد حس درونبيني هستند و از اينرو در پي درمان برنميآيند. ابتدا تصور ميشد تصورهاي ايجادشده در شخص پس از جدايي وي از فرددچار روانگسستگي از بين ميرود. اطلاعات تازهاي كه از تحليل موارد گزارششده به دست آمده است، نشان ميدهد كه جدايي از عامل اوليه كافي نيست. در بيشتر موارد، بهبودي شخص پس از جدايي از عامل اوليه و مصرف داروهاي ضدروانگسستگي به دست ميآيد. عامل اصلي در بيشتر حالتها فردي است كه دچار اسكيزوفرني، توهم يا ناهنجاريهاي مزاجي است. در كشورهاي غربي، توهم در شخص مسلط و توهم در شخص انقيادپذير معمولا مزمن است. درمان درمان استاندارد جديد براي ناهنجاري روانگسسته مشترك شامل استفاده از دو عامل است. داروهاي neuroleptics جديد براي درمان طيف اين بيماري به كار ميرود. داروهاي نسل جديد ضدتشنج بسيار مؤثر است. اريپيپرازول (aripiprazole) و كوتياپين (quetiapine) در اين موارد بسيار مؤثر است. همشهری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 285]