تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816422140
افسانه «نفس»
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: در جستجوها به جانبازان شيميايي و در لابه لاي پرس وجوها به نام بيمارستان ساسان برميخورم و از هر كس كه ميپرسم، نشاني آنجا را به من ميدهد. البته مي‌گويند: جانبازان شيميايي آسايشگاهي ندارند. همه در خانه‌هايشان هستند . اما اكثرا براي يافتن دوايي براي دردهايشان راه اين بيمارستان را در پيش مي‌گيرند.اينجا طبقه هفتم بيمارستان ساسان است و جايي كه جانبازان شيميايي براي درمان آلامشان بدينجا مي‌آيند. طبقه هفتم بیمارستان ساسان به آسمان نزدیک است ، هرچند بر فراز کوه‌ها نیست. اما از كوه بودن و صلابت و مردانگي چيزي كم ندارد. بيمارستان ساسان جايگاهي براي ابرمردهاست و آنها كه امروز با صداي نازكشان، فريادهاي بلندي را در ناي خويش نهفته دارند.مردانی که در راهروهای نیمه تاریک بیمارستان ساسان قدم می‌زنند و سرفه‌های خشک و پی‌درپی می کنند و از اصلی ترین نعمت حیات یعنی نفس کشیدن آسوده محرومند، روزگاری برای پیشی گرفتن از آفتاب می جنگیدند. آنها آفتاب را به دست آورده اند و در عوض نفس را داده‌اند. نگاه مردان اين طبقه پر از مهرباني آغشته به گلايه است. كافي است كه از كنار اين بيمارستان عبور كني تا ببيني چه مي‌كشند و چگونه نفس مي‌كشند.وقتی می‌پرسم مشکل چیست ، نگاه می کند و آهسته می‌گوید: همین که فقط روزهای خاص جانباز یاد ما می افتید و روزهای دیگر غبار فراموشی روی این بیمارستان و آدم‌های مجروح و بستری آن می‌نشیند. الف.خرم می افزاید: 6 بار مجروح شده‌ام ، اما فقط 25 درصد جانبازی برای من منظور شده است البته هیچ وقت به فکر درصد جانبازی نبودیم،ما از این که عادلانه برخورد نمی شود ، رنج می بریم. او همچنين مي‌گويد: مشکل ما هر سال دادن چند بسته شیرینی و شکلات به بچه هایمان نیست ، مشکل اصلی ما داروست ، تاخیر در پرداخت وام مسکن است و بسیاری مشکلات دیگر. او در حرف‌هاي گلايه‌آلودش هم مي‌گويد: مشکل ما درمان است و باید فکری جامع در این زمینه شود. شما ببینید کشورهایی مثل آلمان ، فرانسه و انگلیس با مجروحان بازمانده از جنگ جهانی دوم چگونه برخورد کرده و چه امکاناتی در اختیار آنها قرار داده‌اند. ساسان، پذيراي مردان دفاع اينجا بيمارستان ساسان است و من هر چه قدر كه از پله ها پايين تر مي‌آيم خود را بيشتر سرزنش مي‌كنم. آن روزهاي نفريني اگر نبودند، چقدر امروز نفس كشيدن براي عزيزانمان راحت بود. نفرين به آن روزها و نفرين به تمام آنها كه دست‌هاي ناپاكشان را به خون و نفس اين ملت آلوده كردند. اينجا بيمارستان ساسان است و پر از مهرباني آميخته با اندكي گلايه. آنها حق دارند. حقي برگردن من و همه ما. به خاطر بياور آن روزها را...جنگ تمام شد و مرد به شهر بازگشت. با تنی خسته و زخم‌هایی در آن که آرام آرام خود را نشان می داد. زخم هایی که می‌خواست سال‌های سخت ماندن را کوتاه کند، اما زندگی در کار دیگری بود. آسمان رنگ مي‌باخت درنگاهش، اما روزنه اميدي نيز گشوده بود. لحظه لحظه اش او را به خود پیوند می‌زد و ماندن بهانه‌ای شده بود برای این که پیوند ردی از او برای نام بيمارستان ساسان تهران حالا براي آنها كه يادي و يادگاري از دوران جنگ و دفاع دارند، آشناست. آشناتر از تمام آشناياني كه پس از سال‌هاي جنگ هنوز هم خاطرات عناد استكبار با آزادي و آزادي‌خواهي را با خود به همراه دارند. بيمارستان ساسان براي همه اينها آشناست و حالا من هم اين بيمارستان را مي‌شناسم. همیشه بر زمین بگذارد، به خاطر بياور آن روزها را. جنگ تمام شد اما حضور پنهانش هنوز در زندگی اش مخفیانه گسترده است. اين را حالا خيلي ها مي‌دانند و ياد گرفته اند و خوانده اند كه براي ملت ايران نام دولت آلمان يادآور فاجعه بزرگ كشتار شيميايي در جنگ تحميلي رژيم بعثي عراق عليه ايران است. دولت وقت آلمان سلاح شيميايي و فن آوري توليد آن را به رژيم صدام هديه كرد تا مسلمانان ايران و عراق (حلبچه) قرباني شوند. مردم ايران كه هنوز نظاره گر شهادت فرزندان جانباز شيميايي خويشند هرگز مشاركت و نقش اساسي دولت آلمان در اين جنايت را از ياد نخواهند برد. جنگ افزارهاي شيميايي به سلاح هايي گفته مي‌شود كه حاوي مواد شيميايي خطرناك بوده و باعث كشتار جمعي ونيز مصدوم شدن تعداد زيادي از افراد نظامي و غير نظامي مي‌شود. رعب و وحشت ناشي از كاربرد اين جنگ افزارها نيز مي تواند از لحاظ رواني در بين مردم عادي و نيز از لحاظ كاهش توان رزمي نيروهاي نظامي بسيار مؤثر باشد به طوري كه اگر عليه انسان‌هاي بي حفاظ و فاقد اطلاع به‌كار رود، فاجعه‌اي بس دردناك و مصيبت بار مي‌آفريند. طي سندي كه توسط ايران به كنفرانس خلع سلاح سازمان ملل متحد ارائه شد، تعداد تك‌هاي شيميايي عراق از ژانويه 1981 تا مارس 1988، 242مورد تك با حدود 24 هزار قرباني ذكر شده كه هنوز هم با گذشت بيش از 15 سال از پايان جنگ، شاهد به شهادت رسيدن دردناك جانبازان شيميايي هستيم. البته به گزارش كريستين ساينس مانيتور؛ مقامات ايراني برآورد كرده اند كه در جريان جنگ هشت ساله حدود 100 هزار نفر در معرض انواع گازهاي شيميايي قرار گرفته و يا بر اثر تماس با گاز خردل دچار تاول زدگي شده اند . اين همان مرگ خاموش است و خانواده‌هايي هر لحظه احساس از دست دادن عزيزشان را دارند. سكوت بايد كرد يا فرياد بايد زد؟! فاجعه شيميايي هر چند به كارگيري سلاح‌هاي شيميايي در جنگ‌ها معمول بوده است، ولي ميزان استفاده از اين سلاح ها در جنگ عراق عليه ايران در حد بسيار بالايي بود تا آنجا كه كارشناسان بر اين باورند كه پس از جنگ جهاني اول، تسليحات شيميايي با اين گستردگي كاربرد عليه انسان،در هيچ جنگ ديگري وجود نداشته است. چنانچه به‌كارگيري عامل اشك آور و عامل شيميايي موسوم به «باران زرد»، به‌كارگيري بمب هاي شيميايي حاوي گاز خردل در عمليات خيبر و بدر از نمونه هاي سلاح هاي شيميايي به كار گرفته شده توسط نيروهاي عراقي است. همچنين نيروهاي عراقي از انواع اين سلاح ها در باز پس گيري جزاير مجنون و فاو استفاده كردند و به ويژه عامل اعصاب «تابون» را در منطقه جزاير مجنون براي نخستين‌بار در تاريخ جنگ‌هاي شيميايي به‌كار بردند. همچنين پيشرفت‌هاي شيميايي عراق در سايه حمايت‌هاي غرب در هشت سال دفاع مقدس به جايي رسيد كه ارتش عراق در زمينه تسليح كلاهك‌هاي موشك‌هاي ميان برد خود به عوامل شيميايي توفيق يابد، به گونه اي كه صدام حسين در آغاز سال 1367 شهرهاي ايران از جمله تهران را به حمله موشكي با عوامل شيميايي تهديد كرد. يكي بايد پيدا شود بايد يکي پيدا شود صداي ناله‌هاي شيميايي‌شدگان را به‌گوش فلک برساند. ايران در طول 8 سال دفاع مقدس حدود400 بار مورد حملات شيميايي از سوي عراق قرار گرفت که اين امر هزاران جانباز شيميايي بر جاي گذاشت. اين فقط يك خبر ساده نيست،هرچند كه سكوت مدافعان حقوق بشر در زماني كه سربازان ايراني در جبهه‌ها با گازهاي شيميايي عراق زمين گير مي‌شدند نشان ميدهد كه اينها براي آنان يك اتفاق ساده است. دكتر گوستاواندرسون كه يكي از اعضاي گروه حقيقت‌ياب سازمان ملل در زمينه بمباران شيميايي عراق عليه ايران بود در مقاله آغازين كتاب،«جنگ شيميايي عراق عليه ايران به روايت اسناد سازمان ملل متحد» نوشته است: «پس از استراحت شبانه كوتاهي در هتل آزادي عازم بيمارستان لبافي‌نژاد شديم تا تعدادي از مصدومان جنگ شيميايي را معاينه و با آنان مصاحبه كنيم، در آن جا بود كه ما توانستيم آثار وحشتناك سلاح‌هاي شيميايي را ببينيم.» همشهری جمعه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 320]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها