تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 15 آبان 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):آيا به چيزى با فضيلت تر از نماز و روزه و صدقه (زكات) آگاهتان نكنم؟ و آن اصلاح ميان م...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826002137




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

با افسردگى بعد از زايمان چه بايد كرد؟


واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: مترجم: وصال روحانى منبع: paventing يك بحث مهم كه هميشه در زندگى اجتماعى مطرح بوده، اين است كه آيا زنان پس از وضع حمل دچار نوعى بيمارى روحى و حسى شديد افسردگى مى شوند يا خير و اگر مى شوند براى حل و رفع آن چه بايد كرد. دنيايى ناشناخته شكى نيست كه پس از هر مرتبه وضع حمل وضعيت روحى جديدى براى يك مادر ايجاد مى شود و او پاى به دنيايى ناشناخته مى گذارد. مطالعات نشان مى دهد در ۷۵ تا ۸۵ درصد موارد زنان دچار اين گونه افسردگى ها مى شوند و برخى نام آن را «baby blves» گذاشته اند كه معادل آن را «غم هاى زايمان» نيز مى توان ناميد. اين بيمارى، پيچيده است و پيچ و خم هاى زيادى دارد و به همان نسبت نيز محتاج كارى بيشتر و وقتى فزون تر براى درمان است. بعضى كارشناسان هم معتقدند كه افسردگى زايمان با ناراحتى هاى روحى بعد از تولد بچه فرق دارد. دومى چيزى است كه فقط در روزهاى بعد از تولد كودك روى مى دهد و اولى چيزى است كه فقط به چند روز بعدى منحصر نمى شود و زمان بيشترى را در بر مى گيرد. زن حتى يك و دو ماه بعد از تولد فرزندش از خود مى پرسد فايده زندگى چيست. درست است كه تولد بچه دنيايى از شادى و شيرينى را نصيب مادر مى كند و او مى تواند به آينده اش خوشبينانه تر بنگرد اما دومين فكر بعدى كه مى كند، اين است كه آينده خودش چه خواهد شد. تولد بچه حتى براى يك زن ۲۲ تا ۲۵ ساله نيز به معناى پايان جوانى و پا گذاشتن به ايام ميانسالى است . مادر به خود نهيب مى زند كه چرا زندگى مستقل و مجرد و شيرين اش پايان يافته است. او دچار نوعى بيمارى روحى مى شود كه براساس قوت يا ضعف كاراكتر وى ديرپا و يا «به سرعت قابل درمان» خواهد بود. اما شكى نيست كه مادر پس از تولد فرزندش صاحب چنين احساسى مى شود. او حتى اگر فقط ۲۰ سال داشته باشد، ديگر خود را جوان نمى يابد و احساس مى كند كه از اين پس فقط براى بچه اش به زندگى خود ادامه مى دهد. نام اين بيمارى روحى را «PPD» گذاشته اند و نخستين نشانه شناسايى آن ادامه يافتن اش براى حداقل يك ماه است و اگر كمتر از اين باشد. «PPD» نيست و بايد آن را «baby blves» ناميد كه ذاتاً بيمارى سبك ترى است و بدخيم محسوب نمى شود. در برخى موارد «PPD» يك و حتى دو سال طول كشيده و مادر در رفع آن هيچ توفيقى نداشته است. در اين گونه موارد بايد حتماً با پزشك روانكاو به صحبت پرداخت و نظر متخصصان امر را جست وجو كرد. نوعى پارانوا شدت كار، زمان هايى به آن حد مى رسد كه مادر دچار نوعى پارانوا و شك و ظن نسبت به ديگران مى شود و او از خود مى پرسد كه آيا ديگران قصد آزار رسانى به او را ندارند. با اين حال نوع پيشرفته و شديد اين بيمارى فقط يك نفر در هزار نفر را به خود مبتلا مى كند و اكثريت با مواردى است كه يك فرد پس از ابتلا به بيمارى، به فاصله چند ماه سرانجام بر آن تفوق مى يابد. اگر هم مادر در چنين شرايطى دچار توهم شود، آن توهم قابل رفع شدن است. گرفتارى هاى حفظ و بزرگ كردن بچه نيز به خودى خود حلال مشكلات است، زيرا مادر مجبور است ابتدا به مسائل و نيازهاى فرزند نوزادش بپردازد و همين مسأله او را از افكار و گمان هاى ديگر دور مى كند. اگر جز اين باشد ممكن است فرد بيمار به خود لطماتى را وارد كند و چون نمى تواند بر توهم ها فايق آيد ، خيال هاى بد بر او حاكميت مى يابد، خطر جدى هم تهديدش مى كند. در برخى موارد حتى پزشكان دستور بسترى شدن مادران بيمار در كلينيك هاى روانى را نيز مى دهند. آيا قابل پيش بينى است؟ سؤال اين است كه آيا موارد و نمونه ها و مسائلى وجود دارد كه نشان بدهد چنين بيمارى هايى در راه است تا بتوان از آن پيشگيرى كرد و از قبل متوجه آمدن آن شد؟ در پاسخ بايد گفت كه مطالعه در زندگى افراد و پيشينه آنها و آن چه در زندگى گذشته آنان و خانواده شان گذشته است، نشانه هايى را در اين مورد به دست مى دهد و مى تواند كمكى براى شناخت كسانى باشد كه دچار افسردگى هايى از اين دست مى شوند. گاهى در پيشينه زندگى اعضاى خانواده فرد بيمار موارد و سوابقى از اين دست را مى يابيد و متوجه مى شويد كه مادر يا خواهر و يا ساير وابستگان نزديك او نيز دچار اين مشكل بوده اند. اگر اين مطالعه و اطلاع در دست باشد، سريع تر در مى يابيد كه احتمال وقوع آن براى فرد مورد بحث نيز وجود دارد. اتفاقات ماههاى قبلى حتى اگر پيشينه موجود نيز در اين خصوص روشن كننده موضوع و يك راهنما نباشد، ارزيابى حالات خود آن فرد و اتفاقات ماههاى منجر به زايمان مى تواند كمك كننده و حلال مشكل باشد. گاهى يكى زن در حال وضع حمل مى كند كه در اصل و ابتدا خواهان بچه نبوده و موضوع از سوى شوهر به او تحميل شده كه طبيعى است احساس پشيمانى و افسوس به ماههاى بعد از تولد كودك هم بسط يابد و تقويت هم بشود. گاهى زايمان سخت و توأم با درد هاى شديد و طولانى و يا كشيده شدن كار به سزارين بر حجم مشكلات مى افزايد. زمانى هم زن حس مى كند كه بعد از تولد فرزندش فاقد ابزار حفظ و بزرگ كردن شايسته اوست و افسردگى بر او حاكم مى شود. موارد ديگرى هم هست. كافى است در هفته ها و روزهاى حول و حوش تولد فرزند يكى از نزديكان و عزيزان مادر فوت كند و يا طى حادثه اى تعدادى از وابستگان مادر جان ببازند و همين مسأله يك ناراحتى روحى را براى وى ايجاد كنند. در اين گونه موارد بايد بشدت مراقب مادر بود و كارى كرد كه او پس از تولد فرزندش تنها نماند و انواع كمك هاى روحى شامل حالش شود. شوهر وى و همچنين مادر و پدر او مى توانند نقش اول را در اين قضيه ايفا كنند. تنهايى يك مادر مسن با اين حال يك حقيقت كلى وجود دارد و آن رفت و بازگشت اين بيمارى و شدت وضعف و عود و تحليل رفتن آن در مقاطع مختلف زندگى يك مادر است. گاهى پيش مى آيد كه يك مادر ميانسال و در آستانه پيرى نيز ۲۰ و ۲۵ سال بعد از تولد فرزندش دچار اين بيمارى مى شود. فرزند او ازدواج كرده و رفته است و مادر در ۴۵ يا ۵۰ سالگى تنها مانده و احساس مى كند كه زندگى پيش رويش هيچ چيز خاصى را براى او در بر ندارد و دچار افسردگى شديد و دير پايى مى شود. اين چيزى است كه گاه ۹۰ درصد مادران ميانسال به آن دچار مى شوند و گريزى از آن نيست و البته راه حلى را هم براى آن متصور ندانيد.




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 317]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


اجتماع و خانواده

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن