واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: ايجاد ارتباط نزديك با فرزندان، يكي از مهمترين كارهايي است كه والدين بايد انجام دهند. اين كار روشي است تا والدين عشق و علاقه خود را به فرزندشان نشان داده و با حمايت كامل، شاهد رشد و نمو او باشند. همين ارتباط نزديك و عشق و علاقه والدين به كودكانشان است كه موجب ميشود تا آنها شب هنگام براي غذا دادن به فرزند كوچك خود از خواب برخيزند و به گريههاي كودك خود توجه نشان دهند. امروزه دانشمندان مطالب زيادي درخصوص اين ارتباط ميدانند. آنها متوجه شدهاند كه حلقه محكم بين والدين و فرزند، اولين الگوي ارتباطي كودك را شكل ميدهد و احساس امنيت و اعتماد به نفس را در او ايجاد ميكند. احساس مسووليت والدين در قبال فرزندان، در رشد اجتماعي كودك تاثير بسزايي دارد. چرا اين ارتباط مهم است؟ ارتباط بين والدين و فرزندان، براي كودك بسيار ضروري است. حتي مطالعات روي بچهميمونها نشان داده كه وقتي مانكنهايي به عنوان مادر در اختيار آنها قرار ميگيرد، اين كودكان در آينده اجتماعيتر از بقيه بار ميآيند. دانشمندان معتقدند كه ايجاد اين ارتباط در مورد فرزندان انسان هم نتايج مشابهي دارد. بيشتر كودكان آمادگي دارند كه فورا با اطراف خود ايجاد ارتباط كنند، اما در مورد والدين وضع متفاوت است. برخي والدين در دقايق يا روزهاي اوليه تولد فرزندشان، احساس ارتباط نزديك با او ميكنند، اما در مورد برخي والدين، ايجاد اين ارتباط بيشتر طول ميكشد.اما اين ارتباط، يك فرآيند بوده و چيزي نيست كه در چند دقيقه اتفاق افتد يا محدود به زمان خاصي شود. حتي براي برخي والدين اين ارتباط نتيجه مراقبهاي روزانه بوده و كمكم شكل ميگيرد. ممكن است حتي شما ندانيد كه اين ارتباط در حال شكلگيري است، اما وقتي براي اولين بار لبخند كودك خود را مشاهده ميكنيد متوجه ميشويد كه احساس عشق و شادي در شما ايجاد شده است. راههاي ايجاد ارتباط با فرزند وقتي كه براي اولين بار صاحب فرزند ميشويد، مدت زماني طول ميكشد تا ظرفيتهاي فرزند نوزاد خود را درك كرده و با او ارتباط ايجاد كنيد، اما با راههاي زير ميتوانيد ايجاد ارتباط دوطرفه با كودك خويش را سريعتر تحقق بخشيد. ـ لمس كردن فرزند اولين چيزي است كه به وسيله آن ميتوانيد با وي ارتباط برقرار كنيد، سعي كنيد تماس پوستي با او ايجاد كنيد تا حس عشق و علاقهتان به او منتقل شود. ـ ارتباط چشمي با فرزند نيز يكي از راههاي برقراري ارتباط معنادار با اوست. ـ بدانيد كه نوزادان با چشم خود حركات اجسام متحرك را دنبال ميكنند. ضمنا اشكهاي فرزندتان اولين راه تقليد احساسات و حالات ظاهر شده در چهره شماست. كودكان صداي انسانها را ترجيح ميدهند و اغلب از شنيدن صداي شما لذت ميبرند. آنها دوست دارند كه شما در مورد فعاليتهاي آنها و محيط اطراف، تعريف كنيد و آنها فقط گوش دهند. ـ ايجاد ارتباط با فرزند، مسلما يكي از جذابترين و دلپذيرترين جنبههاي مراقبت از اوست. شما ميتوانيد فرزندتان را در تختخوابش قرار داده و با نوازش او سعي كنيد وي را بخوابانيد. اگر شما و همسرتان هر دو مرتبا كودكتان را در آغوش بگيريد، فرزند بزودي تفاوت بين آغوش شما دو نفر را حس خواهد كرد. ـ كودكان خصوصا آنها كه زودتر از موعد به دنيا آمدهاند يا دچار مشكلات خاصي هستند، احتمالا به پيامهاي اطراف پاسخ ميدهند. به اين دليل كه كودكان به اندازه بزرگترها قدرتمند نيستند، بنابراين شما بايد به نرمي به كودك خود پيام بفرستيد. قبل از اين كه رساندن اين پيام به فرزندتان را شروع كنيد مطمئن شويد كه راههاي آن را كاملا بلد هستيد. براي يادگيري اين روشها ميتوانيد از كتابها، وبسايتها و فيلمهاي آموزشي استفاده كنيد. حتي ميتوانيد از متخصصان بيمارستان يا درمانگاه محل زندگي خود نيز اطلاعات زيادي در اين خصوص جمعآوري كنيد. ـ ايجاد ارتباط بين مادر و فرزند معمولا به صورت طبيعي در هنگام شير دادن به فرزند ايجاد ميشود. نوزادان به لبخند و نوازش مادر خود، بسرعت پاسخ ميدهند. به همين علت است كه بسيار توصيه شده تا مادران خودشان به فرزندشان شير بدهند، البته اين كار هميشه ممكن نيست و گاهي مشكلاتي در اين ميان وجود دارد. ايجاد ارتباط با پدر اين روزها، مردان زمان بيشتري از وقت خود را در مقايسه با مردان قديم، با فرزندانشان ميگذرانند. اگرچه مردان اغلب تمايل زيادي به ارتباط نزديكتر با فرزندشان دارند، اما معمولا چون مادران در اثر شير دادن به فرزند، وقت بيشتري را با او ميگذرانند، لذا شانس پدران براي ايجاد ارتباط با فرزندشان كمتر است. اما پدران بايد بدانند كه براي ايجاد ارتباط با فرزندشان لازم نيست تا در حق او مادري كنند، بلكه در بسياري از موارد، پدران در كارهاي خاصي با فرزند خود شريك بوده و ايجاد ارتباط با او را از طرق ديگر ميتوانند تجربه كنند. اولين فعاليتهايي كه هم مادران و هم پدران، باهم ميتوانند براي ايجاد ارتباط با فرزندشان تجربه كنند، عبارتند از: ـ در حمل كودك خود از جايي به جاي ديگر، باهم مشاركت كنند. ـ هنگام غذا دادن به فرزند، اگر از شيشه شير استفاده شود، پدر نيز ميتواند گاهي در نيمههاي شب از خواب برخاسته و به كودك شير دهد يا براي عوض كردن جاي كودك، پيشقدم شود. ـ براي كودك كتاب يا آواز بخوانند. ـ كودك خود را به حمام ببرند. ـ پدران ميتوانند به كودك خود اجازه دهند تا صورتشان را لمس كرده و تفاوت آن را با صورت مادر تشخيص دهد. ايجاد يك سيستم حمايتي واضح است كه ايجاد ارتباط با فرزند، وقتي سادهتر ميشود كه اطرافيان شما را حمايت كرده و اعتماد به نفس مادر و پدر بودن را در شما افزايش دهند. به همين دليل است كه متخصصان پيشنهاد ميكنند كه در بيمارستان، نوزاد در اتاق مادر خود نگهداري شود. شايد در ابتدا كه صاحب فرزند شدهايد، نگهداري از او برايتان بسيار خستهكننده باشد، اما با كمك اطرافيان ميتوانيد اعتماد به نفس لازم براي ايفاي نقش مادر يا پدر بودن را كسب كنيد. شايد در ابتدا، مراقبت از نوزاد تمام توجه و انرژي شما را طلب كند. خصوصا وقتي كه مادر از شير خود، فرزندش را تغذيه ميكند، اما اگر شرايط طوري مهيا شود كه مادر مجبور به انجام ديگر كارهاي منزل نبوده و تنها مراقبت از فرزند را برعهده داشته باشد، اين مسووليت براي او قابل تحملتر خواهد شد. در اينجاست كه پدر خانواده، نقش حمايتي خود را نشان داده و علاوه بر كمك در كارهاي منزل، از نظر احساسي نيز همسر خود را حمايت ميكند. در روزها يا هفتههاي اول تولد فرزندتان، ميتوانيد از كمك دوستان و فاميل نيز بهره ببريد. آنها در خيلي از كارها ميتوانند به شما كمك كنند، تا اين كه شما به شرايط جديد عادت كنيد. عوامل تاثيرگذار بر ارتباط بين والدين و فرزند ايجاد ارتباط بين فرزند و والدين ممكن است به دلايل مختلفي به تعويق بيفتد. از آنجا كه كساني كه قرار است بچهدار شوند تصوير ذهني خاصي از كودكشان در ذهن خود ايجاد ميكنند، ممكن است با اولين نگاه به فرزندشان، تفاوت زيادي بين تصوير ذهني خود و نوزادشان بيابند. همين نگاه اول تاثير بسزايي در ايجاد ارتباط بين والدين و فرزند ايفا ميكند. هورمونها نيز نقش مهمي در ايجاد ارتباط ايفا ميكنند. اگرچه مراقبت از فرزند در ساعات اوليه به دنيا آمدن او، به ايجاد ارتباط بين مادر و فرزند كمك ميكند، اما ميتواند باعث ترشح هورمونهاي مختلف و زيادي در مادر شود. گاهي به دليل اين هورمونها، يا به دليل افسردگي پس از زايمان، مادر در ايجاد ارتباط با فرزندش دچار مشكل ميشود. گاهي نيز در اثر مشكل بودن وضع حمل و ايجاد ناراحتي و درد در مادر، ايجاد اين ارتباط به تعويق ميافتد. اگر نوزاد شما بايد در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان نگهداري شود، ميتوانيد با كمك پرسنل بيمارستان ترتيبي بدهيد تا در آن بخش حضور يافته و زماني را در آنجا به تماشا، نوازش يا صحبت كردن با فرزندتان سپري كنيد. مطمئن باشيد كه او بزودي شما را خواهد شناخت و به صدا يا نوازشهاي شما پاسخ خواهد داد. پرستاران ميتوانند نحوه شيردهي و حمام بردن كودك را به شما بياموزند. اما اگر به عنوان مادر، پس از اين كه براي اولين بار فرزندتان را ميبينيد، هيچ احساس علاقه و ارتباطي با او در شما ايجاد نميشود حتما اين موضوع را به پزشكتان بگوييد، چرا كه ميتواند ناشي از افسردگي پس از زايمان باشد. در هر شرايطي، اگر مشكل زودتر تشخيص داده شود، به نفع شما خواهد بود. در اينگونه موارد پزشكان و روانپزشكان ميتوانند كمك شاياني به شما كنند.ايجاد ارتباط با فرزند يك تجربه سخت و شخصي است كه زمانبر نيز ميباشد. هيچ راهكار جادويي براي اين كار وجود ندارد و با زور نميتوان اين ارتباط را ايجاد كرد. همين كه شما و همسرتان به شرايط جديد عادت كرديد و اعتماد به نفس لازم براي مراقبت از فرزندتان را به دست آورديد، مطمئن باشيد كه در ايجاد ارتباط با كودكتان و مراقبت از او موفق خواهيد بود. منبع: Kidshealth
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 325]