تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815128274
در ستایش پارکینگ ها
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > فروتن، پیام - منتقد بسیار گرامی امیر پوریا در یکی از روزنامه ها مطلبی درباره وضعیت تئاتر و سینمای کشور نگاشته بود. یادداشتی با این مضمون که حال تئاتر امروز ما از سینما بسیار بهتر است و چندیست شاهد کارهای بسیار فاخری در عرصه هنرهای نمایشی کشور هستیم. در این که حال و روز سینمایمان اسفناک است شکی نیست؛ اما آیا اوضاع تئاترمان نیز به همان خوبیست که پوریای عزیز شرح داده است؟ من به عنوان یکی از اعضای خانواده تئاتر، کمی مشکوکم! حسین پارسایی رفت و حسین دیگری با شهرت مسافر آستانه به جای او نشست و مدیریت اصلی ترین نهاد تئاتری کشور را برعهده گرفت. تئاتری ها سال های سختی را پشت سر گذاشته اند. از قرارداد های تیپ که اصولا به یک شوخی بی مزه شبیه است تا تسویه حساب های مالی خارج از عرف زمان معمول. از ممیزی های سلیقه ای که هیچگاه حدود و مرزهای آن مشخص نشده و ظاهرا نخواهد شد تا تعطیلی کارگاه های دکور و لباس و قول هایی که هیچگاه عملی نشدند. با این حال همان طور که امیر پوریا گفته است در طول این سال ها شاهد اجراهای خوبی بوده ایم؛ که این ذات تئاتر است و هنر نمایش همواره با شکوه و فخیم جلوه کرده است.اما همان طور که عنوان شد در این مدت اجراهایی خوب و نه ایده آل، به روی صحنه رفته اند. واقعا چرا تئاتر ما به استانداردهای لازم که آن را به محدوده های ایده آل و مطلوب خود نزدیک می کند نمی رسد؟ در همین رابطه دلایل متعدد و عدیده ای وجود دارد. مثل کمبود بودجه تئاتر، هرز رفتن همین بودجه اندک و قلیل، کمبود سالن های استاندارد تئاتر، عدم تمایل برخی مسئولان به انتشار و گسترش هنرهای نمایشی، فقر منابع پژوهشی، عدم ارتباط هنرمندان داخلی با گروه ها و هنرمندان خارجی و ... اما اجازه دهید از منظری دیگر به این معضل نگاه کنیم. شاید مدیریت جدید تئاتر کشور کمی در این رابطه به فکر بیفتد. ماجرا از زمانی آغاز شد که یکی از هنرمندان تئاتر، کارگاه دکور منحصر به فرد تالار وحدت را تعطیل و با مجوزی که نمی دانیم با چه مجوزی برای ایشان صادر شد، آن را به سالن نمایش اپرای عروسکی تبدیل کرد. بعد مصاحبه ای با مطبوعات ترتیب داد و از این کارگاه با عنوان فضایی مخروبه یاد کرد که ایشان مبادرت به احیاء یک سالن تئاتر در آن کرده است! کارگاه دکوری با چند دهه سابقه فعال و مستمر، ناگهان با انگ خرابه و انبار و ... روبرو شد و سالنی در آن پا گرفت که تنها کسی که توانست در آن به اجرای نمایش بپردازد، خود متولی ساخت آن بود. این در حالیست که پس از گذشت چند سال از این ماجرا هنوز جریان مستمر تئاتری در این سالن شکل نگرفته است. مگر چند هنرمند تئاتر در این مملکت مبادرت به اجرای اپرای عروسکی می کنند؟! مدتی بعد کارگاه دکور کوچک و محقر تئاتر شهر نیز به بهانه بازسازی تعطیل شد و طراحان صحنه تئاتر ماندند و حوضشان! حسین پارسایی در نشستی که با طراحان داشت،قول های بسیار داد که البته عملی نشد. خانه تئاتر هم واکنش جدی نشان نداد و امروز هشدارهای هنرمندان این عرصه آرام آرام چهره خود را به نمایش گذاشته است.مدت هاست بر صحنه تئاتر حرفه ای کشور، شاهد صحنه پردازی های شگفت انگیز نبوده ایم. مدت هاست طراحی صحنه تئاتر ما در چند میز و چهارپایه آبکی و سردستی خلاصه شده است. مدتهاست ماشینری و امکانات مدرن تئاتر که مستلزم هزینه و کارگاه دکور است از نمایش های ما رخت بربسته و دکورها به چند مولفه ثابت و ایستا تبدیل شده اند. مدتهاست طراحان صحنه حرفه ای ما عطای طراحی صحنه تئاتر را به لقایش بخشیده اند و برخی آماتور با کمترین دانش طراحی صحنه جای آن ها را گرفته اند. مدتهاست پارکینگ خانه هنرمندان تئاتر و دفاتر دوستان و آشنایان آن ها، تبدیل به کارگاه ها و سالن های تمرین کوچک و محقر آن ها شده و همین چند عنصر صحنه ای و میزانسن های لاجرم محدود و فاقد پویایی لازم، در چنین فضاهایی ساخته و پرداخته می شوند. مگر تئاتر چیزی جز نمایشنامه، بازیگری، کارگردانی و انواع و اقسام جلوه های تصویری اعم از دکور، لباس و ... است؟ مدیران پیشین یکی از مهمترین ارکان تئاتر را به نابودی کشاندند. باید دید مدیران جدید فکری به حال احیاء این بیمار به ظاهر مرده خواهند کرد یا نه! با تمام این اوصاف، باید اعتراف کرد تئاتر هنوز زنده است؛ چون هنرمندان آن هنوز مالک پارکینگ خانه های خویشند!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 373]
-
گوناگون
پربازدیدترینها