واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > پورمحبی، فرزین - بمناسبت روز ملی فناوری هسته ای گوش شیطان بزرگ کر،هم اکنون نزدیک به 40 سال است که از زدن نخستین کلنگ احداث نیروگاه اتمی (ایراد نگیرید آنموقع هنوز واژه هسته ای مد نشده بود)بوشهرمی گذرد در این 40 سال برای آنکه ایران عزیزمان گوهری آباد شود خون دلها خوردیم و رنج های بسیاری کشیدیم تا بالاخره توانستیم رآکتورو سانتریفوژهای بوشهری را از آب و گل درآوریم. بعنوان مثال یک روزدرمیان و بطورپیاپی درمجامع بین المللی بر سر بدخواهان آب و خاکمان هوار کشیدیم، مشت گره کرده و زنجیره انسانی نشانشان دادیم و ازهمه مهمترسخاوتمندانه هزینه فاکتورهای هتل 5 ستاره و پذیرایی مفصل و گزاف بازرسین آژانس انرژی اتمی (که برای سرک کشیدن به تاسیسات صلح آمیزهسته ای به کشورمان آمده بودند) را به دفعات پرداخت کردیم. خیلی کارهای دیگرهم کردیم تا بلکه چهانیان متوجه شوند که این نیروگاه و اصولاً هر چیزی که خودمان درستش می کنیم حق مسلم ماست. اما هیجکدامشان افاقه نکرد و تنها با صدور قطع نامه هایی تحریم شدیم! احتمالاً اگر آقای ادیسون می دانست استفاده صلح آمیز انرژی هسته ای برای تولید برق تا این حد دردسر دارد به قطع و یقین چیز دیگری و البته با شرایط بهتری اختراع می کرد! بعد ازهمه فرازو نشیب هاهم دست آخر به این نتیجه رسیدیم که نظرات و بسته های پیشنهادی بیگانگان آنچنان که فکرش را می کردیم مهم نبوده و بطور کلی بدرد لای جرز می خورند! بنابراین تصمیم گرفتیم بدون در نظر گرفتن شرائط آنها و یا عواقب کار، فعل «خواستن» را پس از دوران دبستان، یکبار دیگر صرف کنیم و خودمان یک تنه برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای آستین ها را بالا بزنیم . اما بار دیگر دست امپریالیسم جنایتکار از آستینش بیرون آمد و یک ویروس مزاحم را انداخت به تنبان رایانه های نیروگاه بوشهرتا همه چیز از اول شروع شود. اما زهی خیال باطل، چون ما همچنان ایستاده ایم و تا بیرون کردن کامل ویروس های مزدور از داخل سایت هسته ای مان هیج جا نمی ریم و همان جا هستیم! بخوبی هم می دانیم که هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد و تصادفاً ما هم طاووس می خواهیم. اما بین خودمان باشد گذشته ازتعارفات معمول این حادثه فوکوشیما پیام هایی هم برای کسانی که سرسختانه به دنبال امور هسته ای هستند بهمراه داشت. مثلاً ثابت کرد که هر گلی یک خاری هم دارد چراکه در داخل هر نیروگاهی، رادیواکتیو وجود دارد و رادیو اکتیو هم دقیقاً مانند برنامه های رادیو و تلویزیون خودمان برای دل و روده و اثنی عشرو جزایرلانگرهانسمان کاملاً مضراست. فرض محال که محال نیست.حال تصور کنید (رویمان به دیوار وزبان دشمنان لال) یک زلزله چند ریشتری ازپایین، همراه با یک سونامی چند سانتی ازطرف بالای خلیج همیشه فارس به سمت نیروگاهمان بیایند(البته مقدار و اندازه شان با توجه به سازه های ساختمانی موجود درکشورمان چندان مهم نیست چون تجربه ثابت کرده که ما با زلزله 4 ریشتری، هم می لرزیم وهم بشدت تلفات می دهیم!) خب... فکر می کنید چه اتفاقی می افتد؟ درست حدس زدین، بی برو برگرد منبع اصلی «حق مسلم ما» مثل جگر زلیخا سوراخ شده و بعد هم رادیواکتیو است که عینهو آب دماغ یک زکامی فسفسو همینطوری نشت می کند. جهت باد هم که تصادفاً درست به سمت شیراز،اصفهان .... وبالاخره تهران خودمان هست. حال از این به بعد تعطیلی خیلی کم داشتیم که یک تعطیلی هم به تعطیلی هایی مثل آلودگی هوا،سوزسرما و حرم گرما و...اضافه می شود اسمش هم می شود تعطیلی به خاطر رسیدن رادیواکتیو به مرز هشدار! ظاهراً هم نمی توان این یکی را با آبپاشی از آسمان مثل آلودگی هوا حل و فصلش کرد. البته شاید بگویید که اگر سرب و منواکسید کربن و سایر ذرات معلق درهوا نتوانسته اند با ما ملت همیشه در صحنه کاری کنند رادیواکتیو دیگر سگ کی باشد؟ تازه افراد منورالفکری هم هستند که طی اظهارات دیگری اذعان می دارند: "هیچوقت از هیچ سوراخی در این کشور چیزی نشت نخواهد کرد چراکه ما دهقان فداکار و ایضاً کبری داریم . در مواقع خطرات هسته ای دهقان فداکار لباسش را در آورده و آتش می زند و منتظر تصمیم کبری می شود اگر جواب کبری مثبت بود نتیجه اش پسر فداکاری می شود که با فرو کردن انگشتش داخل سوراخ بوجود آمده نیروگاه بوشهر براحتی می تواند از نشت رادیواکتیو به شکل بارزی جلوگیری نماید. اصلاً فکر می کنید چند سال پیش سوراخ لایه ازن را چطور درزگرفتیم؟" بنده هم مثل شما معتقدم حرف حساب جواب ندارد پس اجازه بدهید که جوابی هم به آنها ندهیم و همچنان دلخوش به افق های دور دست بمانیم. اما باری به هر جهت این موضوع دلیل نمی شود که دائماً دعا نکنیم و ذکر نخوانیم که به هر حال نه سونامی چند سانتی نصیبمان شود و نه زلزله چند ریشتری!!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 477]