تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815939291
جنگ پنهان گاز در غزه
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: جنگ پنهان گاز در غزه در سال 2003، «آريل شارون» نخستين توافق به عمل آمده را كه به «بريتيش گاز» اجازه مي داد گاز طبيعي مورد نياز اسرائيل را از چاه هاي دريايي غزه تأمين كند، وتو كرد (روزنامه اينديپندنت، 91 اوت 3200). تهاجم نظامي نيروهاي اسرائيلي به نوارغزه در ارتباط مستقيم با تملك و كنترل ذخاير گاز دريا قرار داشته و دارد. جنگ غزه، جنگي است با هدف «تصاحب»! چرا كه، ذخاير عظيمي از گاز در سال 2002 در آب هاي ساحلي اين منطقه كشف گرديده است. تهاجم نظامي نيروهاي اسرائيلي به نوارغزه در ارتباط مستقيم با تملك و كنترل ذخاير گاز دريا قرار دارد. جنگ غزه، جنگي است با هدف «تصاحب»! چرا كه، ذخاير عظيمي از گاز در سال 2002 در آب هاي ساحلي اين منطقه كشف گرديده است. تحليل ذيل به قلم «ميشل چوسادوفسكي»، مدير مركز تحقيقات جهاني سازي و استاد اقتصاد در «دانشگاه اوتاوا» است، كه كتاب هاي «جنگ و جهاني سازي»، «حقيقت پنهان 11 سپتامبر» و «جهاني سازي فقر و نظم نوين جهاني» (پرفروش ترين كتاب سال در سراسر جهان، كه به 11 زبان ترجمه شده است) نيز از آثار اوست. حكومت خودگردان فلسطين در توافقي كه در نوامبر 1999 به امضا رسيد، كليه حقوق كاوش و استخراج گاز و نفت را براي مدت 25 سال به گروه «بريتيش گاز» (BG Group) و شريك آن در «آتن»، يعني «شركت بين المللي كانساليديتد كانتراكترز» (Consolidated Contractors International Company CCC) كه جزو دارايي هاي خانواده هاي لبناني «صباغ» و «كوري» است، واگذار كرد. توافق حكومت خودگردان با دو شركت «BGس و «CCCس بهره برداري از ذخاير و احداث يك شاه لوله گازي را نيز شامل مي گردد (نشريه «ميدل ايست اكونوميك دايجست»، 5 ژانويه 2001). جواز «گروه BG» كل منطقه درياي ساحل غزه را- كه در كنار بسياري از تأسيسات گازي اسرائيل قرار دارد- پوشش مي دهد. لازم است خاطر نشان شود كه 06 درصد ذخاير گاز موجود در طول آب هاي ساحلي غزه و اسرائيل به فلسطين تعلق دارد. «گروه BG» در سال 2000 دو چاه حفر و آنها را «غزه مارين1» و «غره مارين2» نام گذاري كرد. «بريتيش گاز» ميزان گاز اين ذخاير را 14.ميليارد فوت مكعب و ارزش آنها را حدود 4 ميليارد دلار برآورد مي كند. و اين ها ارقامي هستند كه از سوي «بريتيش گاز» انتشار يافته است، اما ابعاد ذخاير گازي فلسطين مي تواند بسيار بيش از اين باشد. چه كسي مالك ذخاير گاز است؟ مسئله حاكميت ذخاير گازي غزه بسيار حياتي و حساس است. از نقطه نظر قانوني، اين ذخاير به فلسطين تعلق دارد. مرگ «ياسر عرفات»، پيروزي دولت حماس در انتخابات، و نيز شكست حكومت خودگردان به اسرائيل اجازه داد در عمل كنترل اين ذخاير را به دست گيرد. و «بريتيش گاز» نيز با دولت تل آويو وارد معامله شده، در ارتباط با هر آنچه به تجسس و بهره برداري از ذخاير گازي مربوط مي شود، هيچ مشورتي با دولت حماس بعمل نياورده است. انتخاب نخست وزير «آريل شارون» در سال 2001 نقطه عطفي عمده در اين ماجرا بوده است. در آن زمان، حاكميت فلسطين بر ذخاير گازي دريا موضوع دعوايي را در ديوان عالي اسرائيل تشكيل مي داد. «شارون» بي پرده مدعي بود كه «اسرائيل هرگز گاز فلسطين را خريداري نخواهد كرد»، و بدين ترتيب اينگونه القا مي كرد كه ذخاير دريايي غزه به اسرائيل تعلق دارد. در سال 2003، «آريل شارون» نخستين توافق به عمل آمده را كه به «بريتيش گاز» اجازه مي داد گاز طبيعي مورد نياز اسرائيل را از چاه هاي دريايي غزه تأمين كند، وتو كرد (روزنامه اينديپندنت، 91 اوت 3200). پيروزي انتخاباتي حماس در سال 6200 در سقوط حكومت خودگردان تأثير بسزايي داشت. در نتيجه، قلمرو دولت فلسطيني تحت مأموريت «محمود عباس» به كرانه باختري محدود گرديد. در سال 6200، «بريتيش گاز» در آستانه «امضاي قراردادي به منظور انتقال گاز به مصر» قرار گرفت (روزنامه تايمز، 28 مه 2007). طبق گزارشات، «توني بلر» نخست وزير وقت انگليس در اقدامي مداخله گرانه در چهارچوب دفاع از منافع اسرائيل، موجبات شكست توافق با مصر را فراهم آورد. سال بعد، در مه 2007، كابينه اسرائيل با پيشنهاد نخست وزير «ايهود اولمرت» براي «خريد گاز از حكومت خودگردان فلسطيني» موافقت كرد. مبلغ قرارداد پيشنهادي به 4 ميليارد دلار و منافع مدنظر به 2 ميليارد دلار بالغ مي شد كه يك ميليارد دلار آن بايد نصيب فلسطيني ها مي گرديد. معهذا، تل آويو به هيچوجه قصد تقسيم درآمد خود با فلسطين را نداشت. در واقع، تيمي از مذاكره كنندگان اسرائيلي توسط كابينه رژيم صهيونيستي تشكيل شده بود تا با «گروه BG» به توافق رسيده، در عين حال دولت حماس و حكومت خودگردان را از سر راه بردارد. روزنامه «تايمز» در اين باره مي نويسد: «مقامات دفاعي اسرائيل مي خواهند كه مبلغ مربوط به فلسطينيان به صورت جنسي و يا خدمات پرداخت گردد، و تأكيد دارند كه دولت حماس نبايد هيچ پولي دريافت دارد.» هدف از اين اقدام پيش از هر چيز غيراجرايي ساختن قراردادي بود كه در سال 1999 ميان «گروه BG» و حكومت خودگردان فلسطيني تحت رياست وقت «ياسر عرفات» به امضا رسيد. به موجب توافق پيشنهادي مورخ 7200 با «BG»، گاز فلسطيني حاصل از چاه هاي دريايي غزه بايد از طريق يك شاه لوله زيردريايي به بندر اسرائيلي «اشكلون» انتقال مي يافت، و بدين سان كنترل فروش گاز طبيعي را به اسرائيل منتقل مي كرد. البته، اين طرح با شكست مواجه گرديد و مذاكرات به حال تعليق درآمد. آن گونه كه «جيلاد اردان»، عضو پارلمان اسرائيل، در اول مارس 2006 در نطقي در پارلمان پيرامون «مقاصد ايهود اولمرت براي خريد گاز فلسطينيان با علم بر اين كه مبلغ پرداختي بابت خريد اين گاز صرف حماس خواهد گرديد» اظهار داشته- و در مقاله سروان (بازنشسته) «موشه يعلون» در «مركز امور دولتي بيت المقدس»، در اكتبر 2007، نيز نقل شده است-، «ميير داگان، رئيس موساد، به دلايل امنيتي و از بيم آن كه درآمد حاصل به كار تامين سرمايه تروريسم آيد، با اين معامله مخالفت ورزيده است.» هدف و مقصود اسرائيل اجتناب از اين امكان بود كه مبلغ حاصل از معامله با اين رژيم به فلسطينيان پرداخت گردد. در دسامبر 2007، «گروه BG» از مذاكره با اسرائيل كنار كشيد، و در ژانويه 2008 دفتر خود را در سرزمين هاي اشغالي بست. (سايت اينترنتي BG). طرح تهاجم و اشغال، در دست مطالعه طبق گزارشات منابع نظامي اسرائيلي، مطالعه درباره طرح تهاجم به نوار غزه و اشغال اين منطقه موسوم به «عمليات سرب سخت» در ژوئن 2008 آغاز گرديده است. روزنامه «هاارتص» در 27 دسامبر 2008 در مقاله اي به قلم «باراك راويد» تحت عنوان «عمليات سرب سخت: تهاجم نيروي هوايي اسرائيلي در پي ماه ها طرح ريزي صورت مي گيرد»، مي نويسد: «منابع دفاعي شش ماه پيش (در ماه ژوئن يا پيش از آن) اعلام داشته اند كه ايهود باراك وزير دفاع از نيروهاي اسرائيلي خواسته است خود را آماده اين عمليات سازند، اگرچه اسرائيل مذاكره بر سر يك توافق آتش بس را با حماس آغاز كرده است.» در طول همين ماه، مقامات اسرائيلي با «بريتيش گاز» تماس حاصل كردند تا مذاكرات حياتي و حساس مربوط به خريد گاز طبيعي غزه را از سر گيرند. در «گلوبز آن لاين» مورخ 32 ژوئن 2008 مي خوانيم: «مديران كل خزانه و وزارت زير ساخت هاي ملي- ياروم آريا و هنري كوگلر- توافق كرده اند به BG اطلاع دهند كه اسرائيل مايل به از سرگيري مذاكرات مقدماتي است. منابع آگاه اضافه كرده اند كه گروه BG هنوز رسماً به درخواست اسرائيل پاسخ نگفته است، اما كادرهاي شركت احتمالا ظرف چند هفته آينده به اسرائيل خواهند آمد تا با مقامات رسمي دولت به گفت وگو بپردازند.» به ترتيب تاريخ، تصميم به تسريع مذاكرات با «بريتيش گاز» (گروه BG) با طراحي تهاجم به غزه و اشغال آن كه در ماه ژوئن آغاز گرديد، همزمان بوده است. به نظر مي رسد كه اسرائيل تعجيل داشته است پيش از حمله به نوار غزه، كه طرح آن آن به مرحله پيشرفته اي دست يافته بود، توافقي را با «گروه BG» منعقد سازد. به ويژه آن كه، اين مذاكرات توسط دولت «ايهود اولمرت» انجام مي پذيرفت كه در جريان حمله نظامي طراحي شده نيز قرار داشته است. آنگونه كه از ظواهر امر برمي آيد، دولت اسرائيل همچنين توافق سياسي- ارضي جديدي براي «پس از جنگ» در نوار غزه، در نظر داشته است. در واقع، مذاكرات ميان «بريتيش گاز» و مقامات رسمي اسرائيلي در اكتبر 2008، يعني 2 تا 3 ماه پيش از آغاز بمباران هاي 27 دسامبر، جريان داشته است. در نوامبر 2008، وزارتخانه هاي دارايي و زيرساخت هاي ملي اسرائيل از «اسرائيل الكتريك كورپوريشن (Israel Electric Corporation IEC) خواستند مذاكراتي را در ارتباط با خريد گاز طبيعي ذخاير مورد بهره برداري «بريتيش گاز» در درياي غزه با اين شركت آغاز كند. («گلوبز»، 13 نوامبر 2008) «ياروم آرياو»، مدير كل وزارت دارايي و «هنري كوگلر»، مدير كل وزارت زيرساخت هاي ملي، اخيراً در نامه اي به «آموس لاسكر»، رئيس هيئت مديره «IEC» وي را از تصميم دولت به اجازه پيشرفت مذاكرات طبق پيشنهادي كه پيشتر در همين سال به تصويب رسيده بود، آگاه ساختند. چند هفته پيش، شوراي اداري «IEC»، به رياست «موتي فريدمن»، با اصول اين پيشنهاد موافقت كرد. مذاكرات مقدماتي با «گروه BG» بلافاصله پس از موافقت شوراي اداري با معافيت عرضه، آغاز خواهد گرديد («گلوبز»، 13 نوامبر 2008). غزه و ژئوپليتيك انرژي هدف از اشغال نظامي غزه، انتقال حاكميت ذخاير گازي به اسرائيل در نقض حقوق بين المللي بوده است. چه انتظاري مي توانيم در پي اين اشغال داشته باشيم؟ هدف اسرائيل در ارتباط با گاز طبيعي فلسطين چيست؟ آيا توافق ارضي جديدي در قالب استقرار نيروهاي اسرائيلي يا حضور «نيروهاي حافظ صلح» و يا هر دو با هم، صورت خواهد پذيرفت؟ آيا شاهد نظامي كردن كل ساحل غزه- كه براي اسرائيل بسيار استراتژيك است- خواهيم بود؟ آيا ذخاير گازي فلسطينيان به همين راحتي مصادره شده، حاكميت اسرائيل بر مناطق دريايي نوار غزه به طور يكجانبه اعلام خواهد گرديد؟ در چنين صورتي، ذخاير گازي غزه ضميمه تأسيسات اسرائيل در دريا خواهد شد (نقشه 1). تأسيسات مختلف اسرائيل در دريا همچنين به دالان انتقال انرژي اسرائيل متصل است، كه از بندر «ايلات»، بندر دريايي پايانه خط نفتي درياي سرخ، به پايانه خط نفتي در «اشكلون»، و به سمت «حيفا» در شمال، امتداد مي يابد. اين كوريدور احتمالا از طريق يك خط نفتي اسرائيلي- ترك، كه در حال حاضر در دست مطالعه است، به بندر «جيهان» تركيه متصل خواهد گرديد. «جيهان» پايانه خط نفتي «باكو- تفليس- جيهان» (BTC) در درياي خزر است و آنچه مد نظر است، ارتباط خط نفتي «BTC» با خط نفتي «ايلات- اشكلون» است كه با نام «تيپ لاين اسرائيل» نيز شناخته مي شود («جنگ در لبنان، جنگ براي نفت»، به قلم «ميشل چوسادوفسكي»، گلوبال ريسرچ، 23 ژوئيه 2006). .................................................................................. منبع:كيهان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 227]
-
گوناگون
پربازدیدترینها