واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - آنچه محمود احمدینژاد درباره ویژگیهای شخصیتی مرحوم کردان در سالمرگ او گفته، صحت و سقمش تنها در روز قیامت و در حضور قسیم جنت و نار مشخص خواهد شد. اینکه آن مرحوم یک «غدیری تمامعیار بود» یا «عشق به اهل بیت سراسر وجود آن عزیز را پر کرده بود» دعاوی آقای احمدینژاد است. ما هم از صمیم جان امیدواریم حرفهای آقای احمدینژاد درباره مرحوم کردان درست باشد و همانطور که ایشان ادعا کردهاند جناب کردان مؤمنی خالص بوده باشد. اما در عرصه سیاست کارنامه عملی انسانها مورد ارزیابی قرار میگیرد. نمیتوان از اهل سیاست انتظار داشت که به جای سیاستورزی بروند چله بنشینند و به مقام کشف وکرامت برسند و براساس باطنبینی به اظهارنظر سیاسی بپردازند. نمایندگان مجلس که گمان نمیکنم در بین آنها کسی اهل کشف و کرامات باشد - که اگر بود جایش در مجلس نبود - احساس کردند کسی که برای خود مدرک تحصیلی جعلی دست و پا کرده است، صلاحیت در اختیار گرفتن وزارت کشور را ندارد. البته فشار افکار عمومی هم در تصمیم مجلسیان بیتأثیر نبود. به هر حال آقای کردان از مقام وزارت خلع شد. حالا آقای احمدینژاد معتقد است کردان یک غدیری تمامعیار بود و مستحق چنین برخوردی از سوی مجلسیان نبود، طبیعی هم است. آقای احمدینژاد وظیفه خود میداند از اعضای کابینه خود دفاع کند اما آیا این وظیفه به او اجازه میدهد که با زبانِ ارعاب و تهدید و تهمت با اعضای قوه مقننه که زمانی قرار بود در رأس امور باشد، سخن بگوید؟ اگر از میان همه حرفهای رئیس جمهور همین دو جمله را چگونه باید تحلیل کرد؟ «به خیال خود فکر کردند با زیر سؤال بردن مرحوم کردان میتوانند به خط مقدم انقلاب ضربه بزنند و مسیر انقلاب را دچار چالش کنند» و یا «چند نفر اینگونه هستند که اینطور ناجوانمردانه با دروغ و کمک پیر مکار استعمار به این شخص خدوم ضربه بزنند و او به خاطر حفظ انقلاب چیزی نگوید» بقیه حرفها و تعابیر را بروید خودتان بخوانید. من مدافع مجلسیان نیستم اما معتقدم نمایندگان مجلس باید تکلیفشان با این حرفها روشن شود. اینجا بحث آبروی اشخاص مطرح نیست. رئیسجمهور حرفهایی زده که باید صحت و سقمش در همین دنیا مشخص شود. مردم هم باید تکلیفشان با موکلینشان روشن شود. قرار نیست ما هر چهار سال یک بار پای صندوقهای رأی برویم و مشتی ضدانقلابِ انگلیسی را که حرفهایشان صدتا یک غاز هم نمیارزد، به مجلس بفرستیم تا به اشخاص خدوم ضربه بزنند و با ادبیات کینتوزانه خود مسیر انقلاب را دچار چالش کنند. اگر هم این حرفها درست نیست که جداً وای به حال ما وکشور. مگر نمیگوییم «الناس علی دین ملوکهم»؟ اگر قرار باشد کسی در بالاترین مقام اجرایی کشور چنین تعابیری را بدون سند و مدرک به دیگران نسبت دهد، چطور از مردم کوچه و بازار انتظار داریم مراعات حال همدیگر را کنند و به اخلاق اسلامی پایبند باشند؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 311]